Ε.Ε., ΔΙΑΙΡΕΣΗ, ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ

Ο κουρνιαχτός που έχει σηκωθεί, ύστερα από την επίσημη ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος, που διεξήχθη στην Μεγάλη Βρετανία, δεν έχει ακόμη καταλαγιάσει, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερο εύκολο μ’ έναν πραγματικό ορυμαγδό δηλώσεων, είτε έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα είτε διέπονται από την γνωστή κινδυνολογία, να σκιάζονται ακόμη περισσότερο ή να υποτιμώνται ορισμένες ουσιώδεις διαστάσεις της κατάστασης, που εξελίσσεται.

Τονίζουμε και πάλι την λέξη εξελίσσεται.

Διότι δεν υπάρχει περίπτωση να ισχυριστεί κάποιος ότι οι προσανατολισμοί, οι αντιθέσεις ή και αντιφάσεις που σημαδεύουν την συνολικότερη φάση της παγκοσμιοποίησης, έτσι όπως αυτή τουλάχιστον δρομολογείται με ορόσημο το 1989, είναι καινούργιοι ή εκπλήσσουν.

Θα θυμίσουμε ότι μετά την λήξη της Δεύτερης Μεγάλης Ανθρωποσφαγής οι δυτικοί σύμμαχοι συνένωσαν τις τρεις κατεχόμενες ζώνες για να συγκροτήσουν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, ενώ την ίδια στιγμή οι Σοβιετικοί μετέτρεπαν την δική τους ζώνη κατοχής στο ανατολικογερμανικό κράτος, το οποίο και προσέδεσαν στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

O νομισματικός «πόλεμος», η κρίση και τα θηράματα της «παγκοσμιοποίησης»

Το κείμενο, που ακολουθεί, δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ μετά την σύνοδο των G20 στην Μόσχα, πριν από δύο και πλέον χρόνια. Το αναδημοσιεύουμε θεωρώντας πως η ανάλυση ως προς ορισμένους τρόπους που χρησιμοποιούνται για την ενοποίηση της κυριαρχίας σε παγκόσμιο επίπεδο («παγκοσμιοποίηση») είναι δυνατόν να βοηθήσει στην κατανόηση διαφόρων καταστάσεων σε σχέση με την νομισματική πλευρά της «κρίσης». Μία πτυχή του όλου σχεδίου των κυρίαρχων είναι η επιτάχυνση της διαδικασίας ενοποίησης-συγχώνευσης του τραπεζικού συστήματος, χωρίς όμως να επιβαρυνθούν τα κυρίαρχα τμήματα της ευρωπαϊκής κυριαρχίας. Θεωρούμε, ακόμη, πως γίνεται περισσότερο κατανοητός ο ρόλος των αριστερών εξουσιαστών-κρατιστών  και του συμπαγούς μετώπου που δομήθηκε προκειμένου να «παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ» και δεν αφήνονται πολλά περιθώρια αυταπατών ως προς το παιχνίδι που παίζεται αυτή τη στιγμή εις βάρος του ελλαδικού πληθυσμού συνολικά, αλλά και των πλέον αδύναμων οικονομικά και κοινωνικά τμημάτων του. Η. Α.

Την λήξη της πρόσφατης συνάντησης στην Μόσχα των G20 (των ισάριθμων υπουργών οικονομικών των ισχυρότερων κρατών του πλανήτη) συνόδεψε ανακοινωθέν το οποίο, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα αποφυγής των ανταγωνιστικών υποτιμήσεων, τον καθορισμό των ισοτιμιών από τις αγορές, αλλά και την νομισματική πολιτική που θα πρέπει να έχει ως στόχο την εγχώρια σταθερότητα των τιμών και την οικονομική ανάκαμψη.

Αν ανατρέξουμε στην αντίστοιχη ανακοίνωση των G20 που συνεδρίασαν τον περασμένο Νοέμβρη, θα δούμε στην σχετική ανακοίνωση τους να επαναλαμβάνεται η προτροπή περί συγκράτησης εκ μέρους των κρατών μελών της ανταγωνιστικής υποτίμησης των νομισμάτων, γεγονός, βέβαια, που δεν «σωφρόνισε» την Ιαπωνία και όχι μόνο, ώστε να αποτραπεί η υποτίμηση του νομίσματός της (πολλές Κεντρικές Τράπεζες παρέχουν αθρόα ρευστότητα για να τονώσουν τις οικονομίες τους υποτιμώντας τα νομίσματα τους, ενδεικτική είναι η προοπτική τύπωσης 10,3 τρις γεν, δηλαδή 117 δις δολαρίων, όπως ανακοίνωσε η Τράπεζα της Ιαπωνίας).

Yπάρχει Έγκλημα Γνώμης;;;

«Πάσα απόπειρα διαταράξεως ή βιαίας ανατροπής του αστικού καθεστώτος, του οποίου στερεά θεμέλια είνε η πατρίς, η οικογένεια, η ιδιοκτησία θα εύρη αντιμέτωπον την πυγμήν του Κράτους. Είμεθα αποφασισμένοι να εξοπλίσωμεν το κράτος και τας αρχάς του διά τας αναγκαίας νομοθεσίας, όπως καταστή δυνατή η αποτελεσματική κοινωνική άμυνα κατά των απροκάλυπτων ανατρεπτικών ενεργειών των εχθρών του κοινωνικού καθεστώτος». (Ελευθεριος Βενιζελος, Θεσσαλονίκη 7/7/1928)

Έχουμε, σε πολλές περιπτώσεις, αναφερθεί στην διαδικασία ενοποίησης της κυριαρχίας, ευρωπαϊκά και παγκόσμια. Μία διαδικασία της οποίας ενώ η αφετηρία βρίσκεται στην δεκαετία του 1950 έχουμε την κυριολεκτική επέλασή της από το 1989 και εφεξής.

Είναι χαρακτηριστικό πως σε σχέση με αυτό το γεγονός η συντριπτική πλειοψηφία των αναρχιστών έσπευσε να υιοθετήσει πρόθυμα και άκριτα την διαδεδομένη, από τα κέντρα εξουσίας (αριστερά και δεξιά), άποψη της υποτιθέμενης κατάρρευσης του «ανατολικού μπλοκ». Οι υποστηρικτικοί λόγοι αυτής της «κατάρρευσης» ξεκινούσαν από μισοσοβαρές αναλύσεις και έφταναν στα όρια του γελοίου (όπως η εκδοχή ότι οι σοβιετικοί νικήθηκαν σε κάποιον υποτιθέμενο πόλεμο που έγινε για την κυριαρχία στο διάστημα, κάτι να πούμε σαν τον «πόλεμο των άστρων»).

ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ, ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ και ΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Ιθαγενής ή αλλοδαπός, ντόπιος ή ξένος;

Αυτά τα ερωτήματα έρχονται συχνά πυκνά να τονίσουν διάφορες πλευρές της εξουσιαστικής κατάστασης με την οποία επιχειρείται να βαθύνουν ακόμα περισσότερο οι διαχωρισμοί ανάμεσα στις διάφορες ομάδες ανθρώπων.

Όλα αυτά έρχονται στην επικαιρότητα με έντονο τρόπο μετά την επικείμενη ψήφιση του νόμου για την ιθαγένεια.