Η σημασία των αλλαγών και προσαρμογών, ώστε να μην αλλάξει τίποτα στην ουσία του συστήματος, είναι αυτονόητα μεγάλη και ο σχεδιασμός τους είναι ιδιαίτερη τέχνη στο χώρο της πολιτικής. Μάς το δίδαξε, εκτός όλων των άλλων, ο αριστοκράτης πρωθυπουργός της Βρετανίας Charles Grey (σύμφωνα με ανέκδοτες πηγές το τσάι earl grey οφείλεται σε κάποια ατυχή ανάμειξη περγαμόντου και φύλλων μαύρου τσαγιού από τον Grey) με τον περίφημο μεταρρυθμιστικό νόμο του 1832 για τη διεύρυνση του εκλογικού δικαιώματος, που έφτασε αργότερα ως το καθολικό δικαίωμα ψήφου στους άνω των 18. Όχι μόνο ο Grey διαμόρφωσε το σημερινό αντιπροσωπευτικό σύστημα της Βρετανίας, αλλά σ’ αυτόν οφείλονται και τα κατοπινά συστήματα των άλλων χωρών, που αντέγραψαν το βρετανικό.
Αστειευόμαστε πικρόχολα. Αλλά δεν αστειεύονται καθόλου όσοι το τελευταίο διάστημα υποστηρίζουν ότι όποιος είναι αντίθετος στον εμβολιασμό είναι ακροδεξιός ή σκοταδιστής. Και άντε να τα γράφουν αυτά διάφοροι κειμενογράφοι και σχολιαστές της επικαιρότητας των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης αλλά να τα διαβάζουμε και από άτομα που συμμετέχουν στο λεγόμενο «κοινωνικό ανταγωνιστικό κίνημα»; Ορισμένοι πάνε και παραπέρα τη θέση τους και μιλάνε και για «υποχρεωτικό εμβολιασμό». Αν ο Πεσόα ζούσε σήμερα δίπλα στον «Αναρχικό Τραπεζίτη» θα έγραφε και τον «Αναρχικό Πολιτευτή» για να σατιρίσει το άτοπο. Μέχρι σήμερα αναρχία και υποχρεωτικότητα δεν συμβάδιζαν, ίσως τελικά στη μετά-covid εποχή να αναδυθεί μια νέα τάση εκείνη του αναρχοπολιτευτισμού. Μόνο για εμβολιασμένους φυσικά.
Το βράδυ της Παρασκευής 26/11, έπειτα από απόφαση της συνέλευσης, βγήκαμε στους δρόμους του Ψυρρή γύρω από την πλατεία Ηρώων, πετώντας τρικάκια συνοδεία συνθημάτων ενάντια στην υποχρεωτικότητα & τις απαγορεύσεις, τα περιοριστικά μέτρα (αυτο)επιτήρησης & την πρακτική συλλογικής τιμωρίας-επιβράβευσης που το κράτος προσπαθεί να επιβάλει στο πλαίσιο της πάγιας πολιτικής του για ολοκληρωτικό έλεγχο και στο πλαίσιο του δόγματος «νόμος και τάξη», όπως αυτά επιταχύνονται με αφορμή τη διαχείριση της covid-19.
Η μελέτη των Conchita D’Ambrosio και Giorgia Menta (Πανεπιστήμιο του Λουξεμβούργου) τράβηξε την προσοχή του διαβόητου εγχώριου think tank ΕΛΙΑΜΕΠ και δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση του Οικονομικού Ταχυδρόμου και θα καταλάβετε αμέσως το γιατί. Η έρευνα δείχνει ότι οι δυσμενείς επιδράσεις του lockdown στην απασχόληση και στα εισοδήματα συσχετίζονται με την άρνηση εμβολιασμού: όσοι επλήγησαν περισσότερο από τα μέτρα περιορισμού είναι πιθανότερο να δηλώσουν αντιεμβολιαστές σε σύγκριση με όσους επλήγησαν λιγότερο.
Ήταν αρχές των 90’s, εκείνη την μυστηριακή, σχεδόν αρχαϊκή, προ-ιντερνετική εποχή, όταν η ροκ μπάντα Rage Against the Machine ξεσήκωνε εκατοντάδες εκατομμύρια νεολαίους, αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας σε όλο τον κόσμο με το καταιγιστικό «Killing in the name» και ιδιαίτερα με τον χιλιοακουσμένο ρυθμικό στίχο «Fuck you i wont do what you tell me». Οι λόγοι ήταν, μάλλον, προφανείς, ο καθένας βίωνε τον στίχο ως αντίδραση σε ό,τι τον καταπίεζε, τους γονείς, τους δασκάλους, την αστυνομία και δεν υπήρχε επιπλέον η αστυνομία του «πολίτικαλ κορρέκτ» για να ξενερώσει το πλήθος με τα πουριτανικά της κηρύγματα. Επομένως το ντελίριουμ στις συναυλίες των Rage ήταν ατόφιο και ουσιαστικό και αυτή η τραγουδάρα δεν έλειπε ποτέ ούτε τα κατοπινά χρόνια από τα playlists όλων των ανταγωνιστικών με το κράτος κινημάτων και πρωτοβουλιών. Τί στην ευχή έχει γίνει στις μέρες μας και οι αντιεξουσιαστές της εποχής μας, σε ώριμη πλέον ηλικία διδάσκουν ότι η ανυπακοή είναι μια μορφή ναρκισσισμού και εγωπάθειας και παραπέμπει είτε σε κάποιου είδους ψυχικά ανισόρροπο ή σε αντικοινωνικό παλιάνθρωπο;
Πόσο ελεύθερος μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος που του επιβάλλεται από την Πολιτεία να εμβολιαστεί; Ακόμη και με την συνταγματική έννοια του όρου η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. Η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού έγκειται στην ευχέρεια του νομοθέτη, ο οποίος μπορεί να καταστήσει υποχρεωτική τη διενέργεια εμβολιασμού στο σύνολο του πληθυσμού.
Ας δούμε εξ αρχής δυο άρθρα του συντάγματος και ορισμένες πρόσφατες αποφάσεις. Σύμφωνα με το άρθρο 5, παρ.5 του συντάγματος: «Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία κάθε προσώπου έναντι των βιοϊατρικών παρεμβάσεων». Επιπρόσθετα το άρθρο 25, παρ.4 αναφέρει: «Tο Kράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης». Συνεπώς βάσει των δυο παραπάνω άρθρων είναι πιθανή η τήρηση της υποχρέωσης εμβολιασμού να διασφαλιστεί, από το Κράτος, μόνο με έμμεσο τρόπο; Για παράδειγμα, μέσω διοικητικών ή χρηματικών κυρώσεων;
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιές είναι οι προθέσεις της κρατικής εξουσίας και μέχρι ποιό σημείο θα θέλει να προχωρήσει το συγκεκριμένο ζήτημα. Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας και ο νόμος 4675/20 ενδυναμώνουν το «οπλοστάσιο» της ως προς την επιβολή καθολικού εμβολιασμού. Το καλοκαίρι του 2020 το ΣτΕ με την απόφαση 2387/2020, απέρριπτε αίτηση γονέων για δικαίωμα εγγραφής του ανεμβολίαστου τέκνου τους σε βρεφονηπιακό σταθμό του Δήμου Δράμας. Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται: «…η εμφάνιση σε στατιστικώς πολύ μικρό αριθμό περιπτώσεων σοβαρών παρενεργειών ορισμένων εμβολίων δεν καθιστά συνταγματικώς ανεπίτρεπτητη νομοθετική πρόβλεψη του εμβολιασμού νηπίων και παιδιών και είναι πάντως ανεκτή χάριν του δημοσίου συμφέροντος, (σημείωση: υπογράμμιση δική μας) υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι οι σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις ερείδονται επί εγκύρων και τεκμηριωμένων επιστημονικών δεδομένων κατά τα προεκτεθέντα». Συνέχεια →
Στις 30/11/14 η δημοσιογράφος της «Καθημερινής» Λίνα Γιάνναρου έγραψε ένα άρθρο με τίτλο: «Αντιεμβολιαστικό κίνημα προκαλεί παρενέργειες», όπου αναλύει με τη βοήθεια της στατιστικής τις συνέπειες τής μη χρήσης των εμβολίων για τον πληθυσμό. Το συγκεκριμένο δημοσίευμα έρχεται να προστεθεί σε άλλα που έχουν δει τελευταία το φως της δημοσιότητας σε μερίδα του τύπου και κρατούν μια ελαφρώς ειρωνική στάση απέναντι σε ζητήματα φυσικού τοκετού, θηλασμού ή ο,τιδήποτε δεν εξαντλείται στη συμβατική ιατρική. Είναι αλήθεια ότι ένα από τα θετικά του διαδικτύου είναι ο μεγάλος όγκος πληροφοριών που υπάρχουν και διατίθενται ελεύθερα. Η ενημέρωση και η πληροφόρηση δεν είναι απολύτως ελεγχόμενη από συγκεκριμένους φορείς διάχυσης της ειδησεογραφίας. Ασφαλώς, η πληροφόρηση δεν έχει καμία σχέση με τη βαθειά γνώση ενός θέματος, είναι όμως η απαρχή για μια ενδελεχή μελέτη σε τομείς που αρνούνται την κυρίαρχη σκέψη.
Από την άλλη πλευρά, κάθε τι το εναλλακτικό δεν σημαίνει ότι είναι και αποτελεσματικό. Η απόρριψη μιας κυρίαρχης τάσης δεν σηματοδοτεί και την υιοθέτηση μιας new age κατάστασης και ενός νεο-χιπισμού που μπορεί εν τέλει να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. H χρήση και η επιλογή εναλλακτικών πρακτικών, εκείνων δηλαδή που τάσσονται είτε στην αντίπερα όχθη είτε παραπλεύρως της συμβατικής ιατρικής, απαιτεί τη βαθειά γνώση και ενστέρνιση αυτών, διότι σε αντίθετη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με κάτι επιδερμικό και ως επί το πλείστον ευκαιριακό. Ένα ιδιότυπο και ιδιόμορφο life style του εναλλακτισμού, δηλαδή. Για παράδειγμα, η επιλογή του φυσικού τοκετού ή του θηλασμού για μακρύ διάστημα, δεν γίνεται για να φανεί η διαφορετικότητα από την κυρίαρχη γέννα στα μαιευτήρια ή στη διατροφή μέσω του γάλατος-σκόνη, αλλά γιατί έχει γίνει αντιληπτή η αξία αυτών των πράξεων για τα ανθρώπινα όντα. Δεν πρέπει να γίνεται για να δείχνει το πόσο «προχώ» είναι κάποιες ή για να ξεφύγουν από το κυρίαρχο, για λόγους αυταρέσκειας. Οι ενορχηστρωμένες επιθέσεις που γίνονται για να περιορίσουν την καταγεγραμμένη τάση αύξησης της χρήσης εναλλακτικών θεραπειών στοχεύουν σε αυτό το κομμάτι ανθρώπων που πράττουν χωρίς να συνειδητοποιούν.
Στο επόμενο τρομοσχέδιο περνάνε ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) και φαρμακευτικές εταιρίες. Μετάλλαξη του ιού λένε σε τρεις περιπτώσεις στο κόσμο…και αναφέρουν: «δεν υφίσταται λόγος ανησυχίας γιατί τα εμβόλια που είναι διαθέσιμα προσφέρουν προστασία»… Συνέχεια →
Πόσο ελεύθερος μπορεί να χαρακτηριστεί κάποιος που του επιβάλλεται από την Πολιτεία να εμβολιαστεί; Ακόμη και με την συνταγματική έννοια του όρου η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. Η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού έγκειται στην ευχέρεια του νομοθέτη, ο οποίος μπορεί να καταστήσει υποχρεωτική τη διενέργεια εμβολιασμού στο σύνολο του πληθυσμού.
Anarchy press gr 