Ο πράσινος Κομήτης και η αναστροφή της περιστροφής του πυρήνα της Γης: σημάδια της εκλογικής «καταιγίδας» που έρχεται!!!

Ένας «εξωτικός» πράσινος κομήτης, ο C/2022 E3 (ZTF), ο οποίος έχει να πλησιάσει τη Γη από την εποχή των Νεάντερταλ, δηλαδή πριν περίπου 50.000 χρόνια, και προέρχεται από το μακρινό Νέφος Όορτ στις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, κατευθύνεται γοργά στον Πλανήτη Γη και αναμένεται την 1η ή τη 2α Φεβρουαρίου να φθάσει στην κοντινότερη απόσταση του (περίγειο), περίπου στα 42 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Το θράσος του εξουσιαστικού συρφετού δεν έχει όρια

Δε τους φτάνει η συνεχιζόμενη εξαθλίωση της πλειονότητας των κοινωνικών ομάδων, που ονομάζονται και μη προνομιούχοι, τους ζητάνε τώρα και να αυτοταπεινωθούν στηρίζοντας και επικυρώνοντας την λεηλασία της ζωής και της αξιοπρέπειας τους δια μέσου της εκλογικής διαδικασίας.

Αφού κατασκεύασαν τον όρο και την τεχνική της δημοκρατίας και χρησιμοποιώντας την καθαρά για να καλύψουν την ουσία της κυριαρχίας και του κεφαλαίου, τον έλεγχο της καθημερινής  ζωής και τη ρύθμιση των αξιών που αυτοί όρισαν, μας καλούν να την επιβεβαιώσουμε με την στάση μας για μια ακόμη φορά.

Αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, που η κυριαρχία έχει εξαπολύσει κατά μέτωπο επίθεση στην κοινωνία, το «ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ» δεν είναι απλά ένα καπρίτσιο, δεν είναι μέσο διαπραγμάτευσης νέων όρων υποδούλωσης, είναι άποψη ευθύνης για τη πρόοδο των ανθρώπινων κοινωνιών.

Δεν πρέπει να είναι κάτι πρόσκαιρο αλλά η ουσία της δημιουργίας και της αναβάθμισης της κοινωνικής ευαισθησίας. Σημείο ανάδειξης της ανθρώπινης κοινωνικότητας μακριά από προσωπικές σκοπιμότητες και επιδιώξεις.

Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να ξεφύγει από τη λογική της «ΑΠΟΧΗΣ»  που στην ουσία αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσης σε μελλοντική εκλογική διαδικασία και δεν εξαφανίζει μια και καλή, για πάντα, την νοοτροπία του, περιστασιακού πάντα, συμφέροντος. Απέχοντας απλά, χωρίς τη συνειδητοποίηση της δύναμης που κρύβει μια κοινωνία για ανατροπή των κρατικών επιλογών εκ μέρους της, καταλήγουμε στη εδραίωση πελατειακών σχέσεων με το  κράτος. Μπορεί όσοι απέχουν της εκλογικής διαδικασίας  να είναι ένα ποσοστό από το οποίο οι εξουσιολάγνοι επιθυμούν να πάρουν με το μέρος τους ένα  κομμάτι του, δεν δηλώνει όμως γι’ αυτούς ότι είναι ένα συμπαγές, ομοιόμορφο και πολιτικά  συνειδητοποιημένο ρεύμα.

Επομένως γίνεται αυτονόητο ότι χρειάζεται να εμπλουτιστεί και να ολοκληρωθεί η έννοια της αποχής, με μια πάγια αντικρατική αντίληψη και να μετουσιωθεί σε ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ. Απεργία συμμετοχής, με πλήρη συνείδηση, σε αυτή την ανήθικη διαδικασία επιλογής των «αρχόντων». Δε χρειάζεται να δημιουργηθεί μια ακόμη κατηγορία παράσιτων που θα αποφασίζουν για τους πολλούς, θα υπερασπίζονται τα προσωπικά τους συμφέροντα για να έχουμε να κρίνουμε στο μέλλον. Επιβάλλεται να μην επιτρέπεται σε τέτοια καρκινώματα να αποκτούν λόγο και δράση στην πορεία των ανθρώπινων ομάδων. Απεργώντας εκλογικά μπαίνει, κατά κάποιο τρόπο, φρένο στην ενεργή συμμετοχή νέων παράσιτων αλλά κυρίως  δεν συνεργούμε στην αλλαγή και την ανανέωσή τους στην κοινωνική πραγματικότητα. Ακόμη, μπαίνει φρένο και στον εκβιασμό της επιλογής του χειροτέρου δυνατού ή του λιγότερου κακού…

Αρνούμενοι ως αναρχικοί εξ ορισμού την έννοια της διακυβέρνησης, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να πάρουμε μέρος σε αυτό το πανηγύρι. Αναζητώντας τις ρίζες της πανανθρώπινης ελευθερίας δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να παίρνει αποφάσεις στο όνομά μας και πόσο μάλλον σε όλα αυτά τα κομματικά κατασκευάσματα, που βρωμούν απανθρωπιά και κτηνωδία.

Πελοπίδας