Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου!

Όταν δεν καεί o καρνάβαλος, τότε θα καούν οι καρναβαλιστές. Στην προκειμένη, μάλιστα, περίπτωση πρόκειται για ψήσιμο σε χαμηλή φωτιά.

Αυτή είναι  η κατάσταση που  πρόκειται να υπάρξει στο επόμενο διάστημα, όπου θα συνεχίζει να καλπάζει η εξουσιαστική θηριωδία. Οι κατ’ εξοχήν εντεταλμένοι της κυριαρχίας (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) θα συνεχίσουν το έργο τους συνεπικουρούμενοι από τους υπόλοιπους, που «ατύχησαν» στην εκλογική «αναμέτρηση» και οι οποίοι θα παίξουν το χαρτί της «αντιπολίτευσης»,

Το αναρχικό διήμερο ενάντια στις εκλογές, στις 13 &14 Ιουνίου

Πραγματοποιήθηκε, την Τετάρτη 13 και την Πέμπτη 14 Ιουνίου το προγραμματισμένο από την Συσπείρωση Αναρχικών Διήμερο ενάντια στις εκλογές και τις εκλογικές διαδικασίες.

Την πρώτη μέρα, πραγματοποιήθηκε συζήτηση σε αίθουσα του κτιρίου Γκίνη, στο Πολυτεχνείο της Αθήνας (Πατησίων), η οποία άρχισε στις 7:45 και διήρκεσε τέσσερις ώρες.

Ας το δούμε κι αλλιώς: Ή με τους Καίσαρες ή με το πόπολο!

Ως αναρχικοί ποτέ δε υπήρξαμε κατώτεροι των περιστάσεων, κουτοπόνηροι και ιδιοτελείς, ώστε να προπαγανδίσουμε τη συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες και την ψήφο προς μια εξουσιαστική δομή, όπως αυτή του Σύριζα ή των υπόλοιπων αριστερών αποκομμάτων. Όσοι στις μέρες μας το κάνουν δεν έχουν το κουράγιο να βγουν ανοιχτά και να υποστηρίζουν με γραπτό τρόπο και ενυπόγραφα, αυτά που στα τραπεζάκια των καφενείων (και όχι μόνο) λένε.

Συντρόφισσες χλευάζουνε και σύντροφοι γελάν, μα ο δρόμος για τη λευτεριά περνά απ’ το παραβάν

Πλησιάζουν εκλογές (οι πιο σημαντικές στην ιστορία της μεταπολίτευσης) ξανά, ύστερα από την μικρή αυτή περίοδο ακυβερνησίας, λόγω της αδυναμίας ανάδειξης κυβέρνησης μέσω αυτοδυναμίας ή του σχηματισμού μίας από περισσότερα κόμματα, μετά από το εκλογικό αποτέλεσμα της 6^ης Μάη. Στις δυο αυτές προεκλογικές περιόδους πολλές είναι οι συζητήσεις μεταξύ των αναρχικών για το ποιά στάση θα πρέπει να κρατήσουμε πάνω στο ζήτημα της αποχής ή μη. Θεωρώ, λοιπόν, σημαντικό να τοποθετηθώ και να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα στο τόσο ζωτικής σημασίας δίλλημα, για εμάς τους αναρχικούς, δηλ. την συμμετοχή μας ή όχι στις εκλογές.

Η ώρα της προσαρμογής

«Το Τείχος του Βερολίνου δεν έπεσε μόνο στο Βερολίνο. Έπεσε σε Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο, έπληξε χώρες όσο και εταιρείες και τις έπληξε την ίδια περίπου στιγμή. Σταθήκαμε στο Τείχος του Βερολίνου στην Ανατολή επειδή το γεγονός υπήρξε δραματικό και εντυπωσιακό: ένα τσιμεντένιο τείχος να καταρρέει στις βραδυνές ειδήσεις. Αλλά στην πραγματικότητα, παρόμοια, λιγότερο απτά τείχη, γκρεμίστηκαν σ’ όλο τον κόσμο. Κι ακριβώς αυτή η πτώση των τειχών σ’ όλο τον κόσμο έκανε εφικτή την εποχή της παγκοσμιοποίησης και την ενοποίησης.

[…] Αλλά ενώ το κράτος έχει πλέον μεγαλύτερη σημασία, και όχι μικρότερη, η αλλαγή έχει σχέση με αυτό που εννοούμε όταν λέμε κράτος. Την περίοδο του Ψυχρού πολέμου το σημαντικότερο ήταν το μέγεθος του κράτους. Χρειαζόσουν ένα μεγάλο κράτος για να πολεμάς τους κομμουνιστές, να διατηρείς τα τείχη γύρω από την χώρα σου και να στηρίζεις ένα γενναιόδωρο κράτος κοινωνικής πρόνοιας ώστε να εξαγοράζεις τους εργάτες σου για να μην γίνουν κομμουνιστές. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης το σημαντικότερο είναι η ποιότητα του κράτους. Χρειάζεσαι ένα μικρότερο κράτος, επειδή θέλεις να καταμερίζει το κεφάλαιο η ελεύθερη αγορά και όχι η αργοκίνητη διογκωμένη κυβέρνηση, αλλά χρειάζεσαι και ένα καλύτερο, ένα εξυπνότερο, ένα ταχύτερο κράτος, με γραφειοκράτες που μπορούν να διευθύνουν μια ελεύθερη αγορά χωρίς να την καταπνίγουν ή να τους ξεφεύγει από τον έλεγχο. Το μυστικό για τις σημερινές κυβερνήσεις είναι ν’ ανεβάσουν την ποιότητα και ταυτόχρονα να περιορίσουν το μέγεθος των κρατών τους». (Τόμας Λ. Φρίντμαν, το Lexus και η Ελιά)

Εδώ και περίπου δυόμισι χρόνια βομβαρδιζόμαστε από μια «πληροφόρηση» που «αναπτύσσεται» ή «ανανεώνεται», βασισμένη σε καμία δεκαριά περίπου λέξεις και περίπου άλλες τόσες που παλαιότερα θα απευθύνονταν αποκλειστικά σε όσους είχαν περισσότερη ή λιγότερη τριβή στους οικονομικούς όρους. Η επαναλαμβανόμενη χρήση αυτών των όρων φάνηκε λίγο-λίγο να διεκδικεί την εξασφάλιση της απουσίας οποιασδήποτε αμφισβήτησης της έννοιας τους.

Γιέλλλα!!!

Όσοι ψηφίσετε, ετοιμαστείτε μετά τις εκλογές να γευτείτε τα «μεγάλα κόλπα» που ετοιμάζουν οι «νικητές». Θα χορτάσετε κωλο-τούμπες, ελιγμούς, μεταφράσεις, παραφράσεις, αναιρέσεις και διαστρεβλώσεις προεκλογικών δηλώσεων.

Στα «κουφά» της πολιτικής βρίσκονται και οι βαρύγδουπες ανακοινώσεις καταγγελίας του μνημονίου, ενώ «δίνουν και παίρνουν» τόσο οι φήμες για αποχωρήσεις από το ευρώ, όσο και οι δηλώσεις προσήλωσης και υποταγής σ’ αυτό (που «παίζουν» στο προεκλογικό πήγαιν’ έλα των αριστερόστροφων, αριστερών και μη «αναλυτών»).

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΟΔΟ

«Αν θέλεις να δεις που βρίσκεται το λάθος, τότε θα χρειαστείς έναν καθρέφτη…»

Ο «κρότος»

Τα φαινόμενα απατούν; Όχι πάντα.

Έχουμε αρκετές φορές τοποθετηθεί σχετικά με το ζήτημα του εθνικισμού, του λεγόμενου νεοναζισμού και του φασισμού.

Δυστυχώς σε «ώτα μη ακουόντων», η αλήθεια εμφανίζεται με εκκωφαντικό κρότο κάνοντας την πραγματικότητα ανυπόφορα επιτακτική και σε ορισμένες περιπτώσεις δραματική.

Αλλά και όταν φανεί πως κάποιοι ήχοι «συλλαμβάνονται», και πάλι είναι αβέβαιο το κατά πόσον αυτά τα μηνύματα της αλήθειας μπορούν να ερμηνευτούν με σωστό τρόπο. Για να συμβεί κάτι τέτοιο «χρειάζεται», όπως έλεγε ένας καθηγητής στους μαθητές του, «να υπάρχουν βάσεις». «Αυτές οι βάσεις», θα συμπληρώσουμε από την πλευρά μας, «οφείλουν να έχουν σωστή κατεύθυνση, που στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει: απελευθερωτική».

ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Το Αναρχικό Αντιεκλογικό Διήμερο στην Αθήνα

Την Τετάρτη 2 του μηνός και την Πέμπτη 3, πραγματοποιήθηκε, στην Αθήνα, το Αναρχικό Αντιεκλογικό Διήμερο που οργανώθηκε από την Συσπείρωση Αναρχικών

Την πρώτη μέρα πραγματοποιήθηκε συζήτηση στο κτίριο Γκίνη, στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, η οποία άρχισε στις 7:30.

Την επομένη, έγινε η συγκέντρωση στα Προπύλαια, όπου αναρτήθηκαν πανώ στα οποία είχαν γραφτεί τα παρακάτω: