21 Απρίλη 1967: «Σκέπασε μάνα, Σκέπασε»(*)…

Το ξημέρωμα εκείνης της μέρας μας βρήκε όλους μουδιασμένους. Μια βουβή αναστάτωση επικρατούσε στη συνοικία μας. Ο γέρος μου, που είχε φύγει από τα χαράματα για τη δουλειά, γύρισε και μας ανήγγειλε με σφιγμένα δόντια: «έγινε πραξικόπημα». Μετά είπε: «ετοίμασέ μου μια αλλαξιά ρούχα». Ανοίξαμε το ραδιόφωνο. Τα στρατιωτικά εμβατήρια ’δίναν και ’παίρναν: «των εχθρών τα φουσάτα περάσαν»,…

Αλλά, τα λόγια του εκφωνητή άργησαν να ακουστούν. Η ασάφεια εξακολουθούσε να υπάρχει. Ήξερα, όπως κι οι δικοί μου, πως τα πράγματα δεν ήταν καθόλου ευχάριστα. Φήμες έλεγαν πως άρματα μάχης είχαν παραταχθεί στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και πως ο στρατός είχε καταλάβει τους ραδιοφωνικούς, σταθμούς, τον ΟΤΕ και τη βουλή. Είχαν συλληφθεί πολιτικοί αλλά και πολλοί άνθρωποι.