Πολιτικώς άδοξα, αλλ’ ουχί παράδοξα

Έχει γραφτεί πολλές φορές. Έχει αναφερθεί και έχει τονιστεί σε πάρα πολλές συζητήσεις: Η πολιτική είναι ένα διαφθορείο ανθρώπων, όπου οι ιδέες χάνουν την σημασία τους. Είναι ένας τρόπος για να χάνεται η υπαρκτή ή ψευδεπίγραφη αξιοπιστία ατόμων, ομάδων και κοινωνικών κατηγοριών. Όποιος ασκεί πολιτική σύντομα θα κατρακυλήσει στα έσχατα σημεία ενός κατήφορου όπου ενυπάρχει δυσώδης βόρβορος. Όποιος ανέχεται την πολιτική πολύ σύντομα θα ταυτιστεί με την δυσωδία. Θα ανέχεται τα ψέμματα, την εξαπάτηση, την κοροϊδία…

Στιγμές Κοινοβουλευτικής δόξας

Πέρασε μάλλον απαρατήρητο μέσα στον κακό χαμό από τις μούντζες και τα γιουχαΐσματα (είναι ανθρωπίνως αδύνατον να έχει κανείς παντού το νου του!) αλλά την 31^η Μαΐου 2011 –παρακαλώ σημειώστε την ημερομηνία-, το Ελληνικό Κοινοβούλιο ελαμπρύνθη με την παρουσία του προέδρου της Βουλής των Κοινοτήτων της Μ. Βρετανίας.

Ο κύριος Bercow, καλεσμένος του προέδρου της Βουλής Φ. Πετσάλνικου, δέχτηκε τις κολακείες του προεδρείου