Με αυτόν το χαρακτηρισμό έχει περάσει στις καλένδες της παγκόσμιας κυριαρχίας η στρατιωτική νίκη των «προοδευτικών δυνάμεων» επί των δυνάμεων του «άξονα». Πρώτα η Ιταλία, μετά η Γερμανία και τελευταία η Ιαπωνία υπέγραψαν τη συνθήκη με την οποία αναγνώριζαν την ήττα τους.
Μέχρι και σήμερα (και ποιος ξέρει για πόσο ακόμη;) ένας μύθος επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, το ίδιο μονότονα και κουραστικά. Κι όμως, πόσο μακρυά από την πραγματικότητα βρίσκεται όλη αυτή η μυθολογία περί συντριβής των ρατσιστικών, εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων!
Γιατί, οι «προοδευτικές» δυνάμεις όχι μόνο δεν εμπόδισαν την εξάπλωση των δυνάμεων του φασισμού και του ναζισμού αλλά την ενθάρρυναν. Εξ άλλου γι’ αυτούς ο μοναδικός κίνδυνος ήταν οι εξεγέρσεις των ανθρώπων και οι επαναστατικές διαθέσεις, που θα οδηγούσαν στην ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.
Συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τον βομβαρδισμό της Δρέσδης. Ήταν το τριήμερο 13,14 και 15 Φεβρουαρίου του 1945 και δύο ημέρες μετά από την συνδιάσκεψη της Γιάλτας (4-11 Φεβρουαρίου 1945), που η αεροπορία της Αγγλίας και των ΗΠΑ κατέστρεψαν την πόλη της Δρέσδης προξενώντας τον θάνατο αμάχων, των οποίων ο αριθμός υπολογίζεται στις 150.000 (πάντως, σύμφωνα με έγγραφο του Γκρόσε, Επιτελάρχη της πολιτικής αστυνομίας της Δρέσδη, οι νεκροί μέχρι τις 20 Μαρτίου 1945 ήταν 202.040 και από τις εκτιμήσεις του ο αριθμός θα πλησίαζε τις 250.000).
Θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι η πόλη είχε πληθυσμό 600.000 στους οποίους είχαν προστεθεί περίπου ένα εκατομμύριο άστεγοι πρόσφυγες, που είχαν μετακινηθεί από άλλες περιοχές λόγω των βομβαρδισμών τους από τους «συμμάχους». Παρά το ότι η πόλη είχε δεχθεί ήδη δύο αεροπορικές επιθέσεις στις 7 0κτωβρίου 1944 και στις 16 Ιανουαρίου 1945, εθεωρείτο ότι αυτές αποτελούσαν περιστασιακά συμβάντα και ότι δεν θα πραγματοποιούνταν μεγάλης κλίμακας βομβαρδισμοί εναντίον της. Σε γενικές γραμμές, η πόλη ήταν κυριολεκτικά ανοχύρωτη, αφού πολλά από τα αντιαεροπορικά της είχαν διασκορπισθεί στην Γερμανία προκειμένου να αντιμετωπίσουν άλλες ανάγκες. Συνέχεια →
Anarchy press gr 