Η «πανδημία» της covid19 και η χρησιμοποίηση της από τις εξουσιαστικές ελίτ του πλανήτη, είναι πολυεπίπεδη και εξελίσσεται σε μια συγκεκριμένη φάση της παγκοσμιοποίησης, όπου, εν μέσω σφοδρών ενδο-κυριαρχικών ανταγωνισμών, δεν έχουν πάψει να υφίστανται εκείνοι οι σχεδιασμοί που συντείνουν στην διαδικασία ενοποίησης του καθεστώτος κυριαρχίας υπό το οποίο θα «ζει» ο παγκόσμιος πληθυσμός. Ένα κομμάτι του παζλ αποτελεί η λεγόμενη διαχείριση σε καθαρά υγειονομικό επίπεδο. Η διαφορά του αναρχικού λόγου έγκειται στην κατ’ αρχήν αναγνώριση της ιατρικής αντιμετώπισης, ως μια ψηφίδα απ’ το ευρύτερο και υπό διαμόρφωση ψηφιδωτό που επιχειρούν να συνθέσουν οι κυρίαρχοι του πλανήτη. Αντίθετα ο κομμουνιστικός εσμός και οι παραφυάδες του (αναρχιστές), όταν δεν επικρίνουν χλιαρά τους κρατικούς εξαναγκασμούς και τις υποχρεωτικότητες, ανάγουν το διαχειριστικό κομμάτι σε πρωτεύον, αντιπολιτευόμενοι εκδοχές της κρατικής διαχείρισης και όχι το ίδιο το κράτος και τους μηχανισμούς του και βέβαια τις απώτερες εξουσιαστικές επιδιώξεις.
Μια παλαιστινιακή ομάδα υπό τον Μαχμούντ Αμπάς, που θεωρείται από τη Δύση ως ο «πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής», προσκάλεσε στην περιοχή που ελέγχει, τη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη ποταμού, μια γνωστή συμμορία των μισθοφόρων δολοφόνων της Blackwater. Συνέχεια →
Η υπενθύμιση όσων συνέβησαν στην Γένοβα πριν από εννέα χρόνια –τον Ιούλιο του 2001– δεν αποτελεί κανενός είδους μνημόσυνο, αλλά μέρος μιας συνολικότερης και επίμονης προσπάθειας να μην τυλιχθεί στο πέπλο της λήθης ούτε μία «στιγμή» των κοινωνικών συγκρούσεων και εξεγέρσεων για έναν κόσμο ελεύθερο και ανεξούσιο.
Η επίσημη ιστορία, όπως είναι γνωστό, δεν ανέχεται αυτές τις «στιγμές», αφού οι ειδικοί –ιδίως οι αριστεροί– τις χαρακτηρίζουν παραφωνία ή μια «θλιβερή και αποπροσανατολιστική» παρέκκλιση στους νόμιμους διεκδικητικούς αγώνες ή εκείνους που αποσκοπούν στην συνδιαχείριση των εκάστοτε εκσυγχρονιστικών μοντέλων που προκρίνονται εκ μέρους των κυρίαρχων. Και είναι πράγματι εντυπωσιακή η βούλησή τους να εξαφανίζονται στην κυριολεξία –και μάλιστα όσο πιο γρήγορα είναι δυνατόν– γεγονότα που συντάραξαν άλλοτε την λεγόμενη επικαιρότητα.
Εννέα χρόνια, λοιπόν, μετά έχουμε κάθε λόγο να συνεχίζουμε να «ψηλαφούμε» τι έγινε στην Γένοβα, το μέγεθος και την εμβέλεια της εξεγερτικής αντιπαράθεσης που δόθηκε σε ένα από τα πολλά «στημένα» ραντεβού με τους κυρίαρχους του πλανήτη, λίγο πριν τις επιθέσεις της 11η Σεπτέμβρη και την έναρξη ή μάλλον τον επανακαθορισμό του επονομαζόμενου πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία με αιχμή το Αφγανιστάν, το Ιράκ και την Τσετσενία.
We have always considered that “internal” texts are not suitable for anarchist groups, for the simple reason that truths can be recorded without secrecy, half-words and manipulations, and everyone can have access to those texts, everyone who is interested in anarchist aspects regarding various issues. Especially when reality dictates so. Συνέχεια →
Στην ανακοίνωσή μας της 5ης Μαΐου 2010 με τίτλο «Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ 120.000 ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ, Η ΕΦΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΔΕΚΑΔΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑ-ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ ΤΡΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΤΗΝ ΣΤΑΔΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ ΑΝΕΠΙΤΥΧΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΙΑΝΟΣ», τοποθετηθήκαμε με συντομία σε σχέση με τη δολοφονία τριών (ουσιαστικά τεσσάρων) ανθρώπων μέσα στην τράπεζα Marfin στην οδό Σταδίου 23.
Anarchy press gr 