Θα πολεμήσω ενάντια σ’ όλο τον κόσμο. Ενάντια σ’ όλον τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτό μου ενάντια σ’ όλο τον κόσμο… δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω… Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος… και μέχρι να ’ρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι, δεν θα συνθηκολογήσω!… ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ! (απόσπασμα από τον Ρινόκερο)
Ευγένιος Ιονέσκο
Σκεφτείτε τον Ιονέσκο ή τον Όργουελ, του οποίου το έργο «η Φάρμα των ζώων» παίζεται από το κρατικό θέατρο, που προκειμένου να δουν τα έργα τους, να όφειλαν να αποδεχθούν τον έλεγχο των υγειονομικών τους πιστοποιητικών μέσω σκαναρίσματος ή μ’ οποιοδήποτε τρόπο. Σε μια κοινωνία, όμως, του εναλλακτικού δηθενισμού όλα επιτρέπονται. Ιδιαίτερα «βαριά» για το στομάχι του συστήματος αποδείχθηκε η στάση του ηθοποιού Άρη Σερβετάλη, μ’ αποτέλεσμαμετά την απόφαση του να αποχωρήσει από την παράσταση Ρινόκερος, να πάρουν φωτιά οι πληρωμένες γραφίδες της εξουσίας.
Ύστερα από κάλεσμα των αναρχικών Περάματος, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αναρχικών και αντιεξουσιαστών στην πλατεία Ηρώων, όπου μοιράστηκαν κείμενα σχετικά με την κρατική δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη.
Καλύτερα χώρια, παρά ενωμένοι με λάθος τρόπο. (Ερρίκο Μαλατέστα)
Έχει παρατηρηθεί, πως, ουκ ολίγες φορές, οι γενικεύσεις επί παντός επιστητού συμβαίνουν με σκοπό την απόκρυψη της αλήθειας, μέσα από ένα ποικιλόχρωμο καλειδοσκόπιο αφομοίωσης, ομογενοποίησης και ιδίως με την εμφάνιση μιας κουτοπόνηρης διαλεκτικής, που, ως άλλος πολιτικός Πινόκιο, θα παρουσιάσει απόψεις και πρακτικές κατά το δοκούν. Είτε λοιπόν με θορυβώδες ταρατατζούμ είτε με «σφηνοειδείς» προσχώσεις εντός της παραπαίουσας κινηματικής αρθρογραφίας, έχει κάνει «δυναμικά» τελευταίως την εμφάνιση του το ιδεολόγημα που θέλει κάθε ακραιφνή και ακέραια αναρχική/αντιπολιτική άποψη a priori διαχωριστική. Ωστόσο, είναι έτσι τα πράγματα; Συνέχεια →