Περί «Ασθενείας» του πολιτικού συστήματος ή ανακατεύοντας τη «σούπα» του πολυκομματισμού

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούσαν πριν, αλλά και μετά, από τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα, ότι η «πορεία προς ένα νέο «πολυκομματισμό» θα αποτελέσει το επόμενο διάστημα ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πείραμα για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν διαθέτει ακόμα ούτε την εμπειρία, ούτε και τα θεσμικά εκείνα εργαλεία απαραίτητα για την απρόσκοπτη λειτουργία του, χωρίς την προστατευτική ομπρέλα των δύο ιστορικών κομμάτων του δικομματισμού».(1) Σημειώνουν δε, επιπλέον, ότι η «απειρία» αυτή, καθώς και το «πρωτόγνωρο» της διαδικασίας αυτής, είναι δυνατόν να εγείρει συγκυριακά ή και μονιμότερα αντανακλαστικά διατήρησης της σημερινής (δικομματικής) μορφής του κομματικού συστήματος.