ΕΞΟΥΣΙΑ, ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΡΩΣΗ «ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ»…

«Το 1955 ένας υψηλόβαθμος ιταλός δικαστής, ο Τζουζέπε Γκουίντο Λο Σκιάβο, διακήρυξε ότι αστυνομία και Μαφία συνεργάζονταν στενά. «Ο κόσμος λέει ότι η Μαφία δε σέβεται την αστυνομία και το σύστημα δικαιοσύνης», ανέφερε ο δικαστής. «Αυτό είναι ανακριβές. Η Μαφία πάντα σεβόταν το σύστημα Δικαιοσύνης και την ίδια την δικαιοσύνη. Στην διάρκεια των διώξεων κατά των συμμοριτών και των παρανόμων, ουσιαστικά ένωσε τις δυνάμεις της με την αστυνομία». Tim Newark, Μαφία και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Η συμπαιγνία των Συμμάχων με το οργανωμένο έγκλημα 1941-1950

«Εάν θέλεις να αναμειχθείς σε αντι-ανατρεπτικές ή υπονομευτικές επιχειρήσεις, να συλλέξεις πληροφορίες και να διαθέσεις όπλα, είσαι υποχρεωμένος να συνεργάζεσαι με διακινητές ναρκωτικών». Στρατηγός Paul Gormap, πρώην αρχηγός του γενικού επιτελείου της αμερικανικής στρατιάς των Νοτίων Πολιτειών, Latin America Weekly Report, 23/3/1984

Είναι δύσκολο έως απίθανο, όσοι παλεύουν ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και εκμετάλλευσης να μην έχουν διαχρονικά ιδιαίτερη αγωνία, ώστε οι απόψεις και οι πρακτικές τους, όχι μόνο να μην σπέρνουν την σύγχυση, αλλά αντίθετα να διατυπώνονται και να εκφράζονται ευρύτερα με απλότητα, αλλά και με σαφήνεια.

Όσες φορές υποτιμήθηκε η βαρύτητα αυτής της ανάγκης, οι συνέπειες αποδείχθηκαν, απλά, ανυπολόγιστες. Τα ζητήματα, τα οποία έχουν αναδείξει αυτήν την πραγματικότητα, μπορεί να εναλλάσσονται, αλλά σε κάθε περίπτωση οι ομοιότητες δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών για την αλληλεπίδρασή τους.

Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα ορισμένες περιπτώσεις, όπως αυτή της κρατικής καταστολής.

Ολοκληρώνεται ο 3ος Κύκλος συζητήσεων της Αναρχικής Αρχειοθήκης Αθήνας

Στις 14 Μαΐου 2015, ημέρα  Πέμπτη, στο πλαίσιο του 3^ου Κύκλου συζητήσεων της Αναρχικής Αρχειοθήκης Αθήνας, θα πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη εκδήλωση σε αίθουσα του κτιρίου Γκίνη στο Πολυτεχνείο της Αθήνας (Πατησίων). Με την εκδήλωση αυτή ολοκληρώνεται ο 3^ος Κύκλος.

Η εκδήλωση περιλαμβάνει προβολή ταινίας και συζήτηση.

Βιοποικιλότητα και Μολυσματικές Ασθένειες

Σε ένα πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Nature, ερευνητές από τη Βρετανία και τις ΗΠΑ επιχειρηματολόγησαν για το ότι, αντίθετα με ό,τι θα πίστευε κανείς, η διάβρωση της βιοποικιλότητας δε μειώνει τους κινδύνους από μολυσματικές ασθένειες. Τουλάχιστον για κάποιες απ’ αυτές, όπως η ελονοσία, ο πυρετός του Νείλου, η Μπορελλίωση (Νόσος του Λάιμ) και διάφοροι τύποι αιμορραγικού πυρετού, η αναστροφή είναι αληθινή. Το ίδιο ισχύει και για άλλες ασθένειες που επηρεάζουν ζώα και φυτά.

Ενώ η μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού θηλαστικών, ερπετών, αμφίβιων, ψαριών και ασπόνδυλων μετά το το 1970 φτάνει το 30%, τα τελευταία 60 χρόνια έχουν ταξινομηθεί πάνω από τρεις εκατοντάδες νέες μολυσματικές ασθένειες. Στο τεύχος αυτό, ερευνητές συμπεριέλαβαν αυτές που προκαλούνται από σταφυλόκοκκο ανθεκτικό στα αντιβιοτικά, τις προ-υπάρχουσες συνθήκες που μεταδίδονται επίσης στους ανθρώπους (τον ιό του AIDS και κάποιο συγκεκριμένο οξύ αναπνευστικό σύνδρομο) και άλλες που έχουν επεκταθεί σημαντικά στη γεωγραφική περιοχή (αφρικανικής και ασιατικής προέλευσης ασθένειες άγνωστες έως τώρα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ).

Μια μηχανική σύνδεση μεταξύ των δύο φαινομένων θα ήταν απλοϊκή, αφού η μετάδοση μιας ασθένειας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Μαζί με τους παθογενείς (ιοί, βακτήρια, παράσιτα) πρέπει να συμπεριλαμβάνονται οι φορείς (ακάρεα, ψείρες, κουνούπια, μερικά πουλιά και θηλαστικά…) και το περιβάλλον. Ένα από τα παραδείγματα της φύσης, ένα από τα ακάρεα που μεταδίδουν τη Νόσο του Λάιμ, μερικές φορές θανατηφόρα, αναγνωρίστηκαν αρχικά στις ΗΠΑ. Οι ψείρες τρέφονται από το αίμα τόσο των ασπροπόδαρων ποντικιών δίδελφυς (opossum), το μόνο επιζώντα μαρσιποφόρο εκτός Αυστραλίας. Οι πληθυσμοί των μαρσιποφόρων, που πολύ σπάνια κουβαλάνε το προσβάλλον βακτήριο, έδρασαν σαν «ρυθμιστικά είδη» μέχρι που η καταστροφή των δασών άφησε ανοιχτό το πεδίο στα ποντίκια, αποκαλούμενα ως «τεράστια δεξαμενή βακτηρίων». Επίσης στις ΗΠΑ, πρόσφατες μελέτες επιβεβαιώνουν ότι περιπτώσεις εγκεφαλίτιδας που προκλήθηκε από τον ιό του Δυτικού Νείλου (που μεταφέρθηκε από κουνούπια, αλλά «φιλοξενήθηκε» από μερικά σπουργίτια) είναι οξύτερες εκεί που η ποικιλία των πουλιών ελαττώνεται. Η απώλεια βιοποικιλότητας επηρεάζει τα αρπακτικά και τους ανταγωνιστές των φορέων παθογόνων ενθαρρύνοντας την ανάπτυξη και διάδοση. Σε πολλές περιπτώσεις παρατηρήθηκαν πολύ ανθεκτικά είδη, ικανά να προσαρμοστούν στην περιβαλλοντική υποβάθμιση, που είναι (ή γίνονται;) ακόμα και οι μεγαλύτεροι φορείς παθογόνων.

Οι επιβλαβείς συνέπειες της σταδιακής διάβρωσης της βιοποικιλότητας ενισχύονται μετά από την επικάλυψη άλλων παραγόντων (αύξηση του πληθυσμού, ανεπτυγμένο εμπόριο, καλλιέργειες, παγκόσμια υπερθέρμανση) που τροποποιούν τη γεωγραφική κατανομή των ειδών που μεταφέρουν μολυσματικές ασθένειες.

 Gianni Sartori

(από το περιοδικό Rivista Anarchica, τ. Απριλίου 2011)