Το κολαστήρι της Μακρονήσου

Το βίντεο αυτό, προβλήθηκε στο αναρχικό διήμερο του Πολυτεχνείου, που διοργανώνεται από την Αναρχική Αρχειοθήκη, στις 16 Νοεμβρίου 2008

Μακρόνησος, 60 χρόνια μετά

… Από τις σφαγές στο Μελιγαλά, στην Ούλεν και στα στρατόπεδα «αναμόρφωσης», στην εμπέδωση της εθνικής συμφιλίωσης ως την «κοινωνική συναίνεση» στις μέρες μας.

https://vimeo.com/channels/anarchypress/8614276

Εξήντα χρόνια πριν, στις 29 Φλεβάρη και την 1η Μάρτη του 1948 συντελείται ένα ομαδικό έγκλημα σε βάρος των σκαπανέων του Α΄ τάγματος. Ο επίσημος απολογισμός είναι 17 νεκροί και 61 τραυματίες, ενώ από τη φρουρά του στρατοπέδου υπάρχουν τέσσερις τραυματίες από πέτρες. Προσωπικές μαρτυρίες ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών σε περισσότερους από 200.

Είναι ένα σημαντικό επεισόδιο στο τρομακτικό στρατόπεδο αναμόρφωσης, που τέθηκε σε λειτουργία το Μάη του1947 (Μετά την απόφαση του ΓΕΣ της 3 Απριλίου 1947). Σημαντικό γεγονός αλλά όχι και καθοριστικό.

Κι όμως, οι σημερινοί συνέταιροι στο μεγάλο εξουσιαστικό πανηγύρι στο οποίο έχουν επιδοθεί εδώ και δεκαετίες το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη και να εξοπλίζουν το ιδεολογικό οπλοστάσιο τους με όπλα, που κατασκευάζουν ψεύτικες συνειδήσεις.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944: Μια μεθοδευμένη Σφαγή

Τα γεγονότα το Δεκέμβρη του 1944 αποτελούν την πλέον αιματοβαμμένη στιγμή της μετα-απελευθερωτικής Αθήνας, αν λάβουμε υπ’ όψη το περιορισμένο χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο πραγματοποιήθηκε και την ένταση με την οποία εκδηλώθηκε.

Κάποιοι τον χαρακτήρισαν «κόκκινο», εμπνευσμένοι, ίσως, από το αίμα που χύθηκε ή για να του δώσουν έντονη κομμουνιστική απόχρωση.

Άλλοι τον ονομάτισαν «Μεγάλο», θεωρώντας ενδεχομένως πως οι 17.000 νεκροί και τραυματίες μιας σφαγής είναι μεγαλείο. Το ζήτημα που τίθεται είναι: για ποιους;

Ορισμένοι το είπαν επανάσταση. Ξέχασαν, όμως, πως μια επανάσταση που έχει σκοπό την ανατροπή μιας κατάστασης για την επιβολή
μιας άλλης παρόμοιας ή και χειρότερης, δεν σημαίνει τίποτα. Γιατί η επανάσταση είναι μέσο κι όχι σκοπός.

Δεκέμβρης 1944: «Τα δεκεμβριανά»

«Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή »δώρον του Υψίστου».

Αλλά διά να υπάρξη ο Δεκέμβριος, έπρεπε προηγουμένως να είχομεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνον με τη συμμετοχήν του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και διά να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι διά τη Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνο της Καζέρτας. Και διά να γίνη Στάσις – το »δώρον του Υψίστου»- έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος ή να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμό του, ή να επιχειρήση την Στάσιν υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι οδήγουν εις τη συντριβήν του… Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια». (Γ. Παπανδρέου)

Oι σημερινοί συνέταιροι στο μεγάλο εξουσιαστικό πανηγύρι στο οποίο έχουν επιδοθεί εδώ και δεκαετίες, το μόνο που κάνουν είναι να προσπαθούν να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη και να εξοπλίζουν το ιδεολογικό οπλοστάσιο τους με όπλα, που κατασκευάζουν ψεύτικες συνειδήσεις.

H «αντιεξουσιαστική» δυναστεία Παπανδρέου

Ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Α΄πρωθυπουργός ελέω Βρεττανών από το μπαλκόνι στο πλατεία Συντάγματος (το 1944, μετά την «απελευθέρωση»), χάιδευε τ΄αυτιά των ανθρώπων, φωνάζοντας για «λαοκρατία»,  πάτησε στις προσδοκίες τους και την αγωνία τους να μην επιστρέψουν στο προηγούμενο σύστημα. Διαχειρίστηκε τα συμφέροντα της ντόπιας και ευρωπαϊκής κυριαρχίας και δεν δίστασε  να συμμετάσχει  στην πολύπλευρη σφαγή που φέρει την ονομασία «δεκεμβριανά».