Είναι ντροπή, να είσαι της γης ο κολασμένος ,
Είναι ντροπή, να παραμένεις σκλαβωμένος,
Εγκλωβισμένος μες τα ψεύτικα διλλήματα
Που βάζουν οι «δικοί», οι άτολμοι κι οι χθεσινοί,
Ένα κομμάτι με αυτούς και παίζουνε μαζί,
Μ’ εκείνους που σου δείχνουν σαν εχθρούς,
Για να μην δεις όσους σε σπρώχνουν σε γκρεμούς.
Ουαί τοις αποβλακωμένοις!