10 χρόνια από την δολοφονία του αναρχικού Λάμπρου Φούντα…

 «Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μια επινοημένη ιστορία και στην αλήθεια, είναι το πόσο συχνά λέγεται μια ιστορία»

Είναι συχνό φαινόμενο πολλοί άνθρωποι αγωνιζόμενοι και μη να απομακρύνονται και μάλιστα από ένα σημείο και μετά συνειδητά από την αναζήτηση της αλήθειας ενός ζητήματος, περιοριζόμενοι στην υπεράσπιση –και μάλιστα με κάθε δυνατό τρόπο– της αιτίας για την οποία οι ίδιοι ενεπλάκησαν σε μια υπόθεση.

Η σύγχυση που προκύπτει είναι δεδομένη, και επιτείνεται με το πέρασμα του χρόνου, καθώς προστίθενται συνεχώς επί πλέον ζητήματα, τα οποία καλύπτουν σαν χιονοστιβάδα το «πτώμα», που πάση θυσία πρέπει να εξαφανιστεί δια παντός. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση εκτός των άλλων συντείνει κάθε εκδήλωση φανατισμού^[1] που λειτουργεί ως συγκολλητική ουσία για την συγκρότηση παρατάξεων ή φατριών, που όσο πιο σφοδρά αντιπαρατίθενται άλλο τόσο συντεταγμένα και από κοινού συμφωνούν στην αποσιώπηση μιας βασικής αλήθειας: των κοινών τους ευθυνών.

Η στάση αυτή αναδεικνύεται εκκωφαντικά, όταν παρουσιάζεται μια «κρίση», όταν η διαχείριση μιας «ήττας», ενός «τέλους» ή μιας «ένδοξης συνέχειας» συνδέονται παρά τις υποτιθέμενες διαφορές τους μ’ έναν άρρηκτο δεσμό: την σιωπή για τους αληθινούς λόγους για τους οποίους ο «πύργος έπεσε», μ’ άλλα λόγια ουδέν νεώτερον ούτε τώρα ούτε ποτέ.

Τον πρώτο καιρό η κρυψίνοια, τα μισόλογα, οι σιωπές προβάλλονται ως απόρροια ενός δήθεν επιβεβλημένου (ψευδο)συνωμοτισμού και όταν η δικαιολογία αυτή καταρρέει, γιατί απλά ο «βασιλιάς» αποδεικνύεται θεόγυμνος, τότε η ομερτά επιβάλλεται εξ αιτίας του ότι ο πέλεκυς της καταστολής χαρακτηρίζεται βαρύς και ασήκωτος.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ «ΜΙΑΣ ΕΞΑΡΘΡΩΣΗΣ»

Καθώς συμπληρώθηκαν 7 χρόνια από την δολοφονία του Λάμπρου Φούντα, δημοσιεύουμε το χρονικό συμβάντων από τις 10 Μαρτίου 2010 έως τα τέλη Απριλίου του ιδίου έτους, όπως αυτό δημοσιεύθηκε στο 94^ο φύλλο της αναρχικής εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του μηνός Μαΐου 2010.

10/03/2010

Πέφτει νεκρός στη Δάφνη, μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών με πλήρωμα «διερχόμενου» περιπολικού, ο Λάμπρος Φούντας, ενώ επιχειρούσε με ένα ακόμη άτομο να απαλλοτριώσει ένα αυτοκίνητο.

Τo περιστατικό τοποθετείται σύμφωνα με την αστυνομία στις 4:43 πμ. Η σφαίρα που τον τραυμάτισε θανάσιμα στην αριστερή ωμοπλάτη, εκτιμάται (από την αστυνομία) ότι τον έπληξε καθώς οπισθοχωρούσε πυροβολώντας, σχεδόν έχοντας γυρίσει πλάτη στους αστυνομικούς. Το δεύτερο άτομο, πάλι σύμφωνα με την αστυνομία, πρόλαβε να ρίξει έναν πυροβολισμό και στην συνέχεια κατόρθωσε να διαφύγει.

Από την αρχή, το κράτος επιχειρεί να αποπροσανατολίσει, διαρρέοντας στα ΜΜΕ «ασαφείς» ή σκόπιμα λανθασμένες πληροφορίες σε σχέση με την εθνικότητα και τα στοιχεία του νεκρού. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ανακοινώνονται τα στοιχεία και η φωτογραφία του δολοφονημένου με την προτροπή «οι πολίτες να επικοινωνήσουν με τα τηλέφωνα: 1014, 1964 και 170» και με την «διαβεβαίωση», ότι «εξασφαλίζονται η ανωνυμία και το απόρρητο της επικοινωνίας». Ακολουθούν έρευνες στην κατοικία του Λάμπρου Φούντα, στον χώρο εργασίας του, ενώ προσάγεται άγνωστος αριθμός ατόμων από το φιλικό, συγγενικό και επαγγελματικό του περιβάλλον. Διατυπώνονται διάφορα σενάρια για τον «συνεργό» του Λάμπρου Φούντα, που αρχικά «φέρεται» τραυματισμένος κατά την διάρκεια της συμπλοκής.

Στη μνήμη του Λάμπρου Φούντα…

Αναφερόμενοι πριν ένα χρόνο στον σύντροφο Λάμπρο Φούντα (ΛΙΝΚ) που έπεσε νεκρός ύστερα από ανταλλαγή πυροβολισμών με αστυνομικούς στην Δάφνη, είχαμε εξ αρχής αποστασιοποιηθεί απ’ όλους εκείνους, που θεωρούσαμε ότι θα έσπευδαν να φιλοτεχνήσουν αγιογραφίες, σωτήρες, ήρωες και «ιερά τέρατα». Είχαμε, μάλιστα, επισημάνει πόσο κοντά τελικά βρίσκονται μ’ αυτούς που συνηθίζουν να καταδικάζουν όσους, όπως ο Λάμπρος, «παρεκκλίνουν» πολιτικά (στην καλύτερη περίπτωση) ή «υπόπτως» στην χειρότερη.

Συνεχίζεται η τρομοκρατική εκστρατεία της «αντι»τρομοκρατικής

Σύμφωνα με διάφορα ΜΜΕ και τις διαρροές της κρατικής ασφάλειας, προς αυτά, μετά την γνωστοποίηση του θανάτου του Λάμπρου Φούντα που έπεσε νεκρός μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών με μπάτσους  στη Δάφνη, συνεχίζονται οι «κατ’ οίκον» έρευνες (όπως έχουν βαφτιστεί οι κρατικές επιδρομές).

Ήδη έχουν γίνει εισβολές και έρευνες σε 15 σπίτια, έχουν ανακριθεί 20 άνθρωποι, ενώ  έγινε και εισβολή σε σπίτι στο Κιάτο, μετά από την ευγενική τηλεφωνική συνδρομή πολίτη, τους κατοίκους του οποίου η «αντι»τρομοκρατική ανακρίνει.

Αναφορά στο σύντροφο Λάμπρο Φούντα

Ο αγώνας όσων παλεύουν ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία, που αγωνιούν για κάθε «στιγμή» που δεν πρέπει να «πάει χαμένη» και διατηρούν με πείσμα την πεποίθηση ότι δεν είμαστε αδύναμοι να στεριώσουμε έναν κόσμο ελεύθερο και ανεξούσιο, απέχει από κάθε είδους μυθολογία όσο η γη από το φεγγάρι.

Ο αγώνας αυτός είχε, έχει και θα έχει αμέτρητους νεκρούς, αιχμάλωτους, αλλά και ανθρώπους που παραιτούνται γιατί χάνουν τις ελπίδες τους ή συμβιβάζονται γιατί η εξουσία βρήκε την «μικρή» ή την «μεγάλη» τιμή για να τους αγοράσει.

Όποιοι, λοιπόν, ψάχνουν για αγιογραφίες, για μάρτυρες ή για σωτήρες, για ήρωες και «ιερά τέρατα», δεν διαφέρουν τελικά σε τίποτα από εκείνους, που δεν χάνουν ευκαιρία να δείχνουν με το δάκτυλο τούς «τυχοδιώκτες», «τα απολωλότα πρόβατα», τους «ύποπτα παρεκκλίνοντες», τους πολιτικά «χαμένους από χέρι». Αναλώσιμα τα «υπερβατικά όντα» που εικονίζουν οι μεν, αναλώσιμοι και οι «ακραίοι» από τους οποίους διαχωρίζονται οι δε. Και στην μια περίπτωση και στην άλλη το ζητούμενο είναι η λήθη όσο και αν ευαγγελίζονται το αντίθετο οι υπέρμαχοι της μιας ή της άλλης κατηγορίας. Για «θυσιασμένους» μιλούν «εκστασιασμένοι» οι μεν, τα όρια της «απώλειας» προσδιορίζουν και οι δε με πολιτική ευλάβεια. Εξ ίσου ελάχιστη σημασία έχει αν η σύγκλιση επιτυγχάνεται λόγω φανατισμού ή ψευδαισθήσεων, άγνοιας ή σκοπιμότητας, για λόγους πολιτικής επιβίωσης και προβολής ή εν μέσω ασκήσεων δογματισμού. Φωνασκούν οι εν λόγω «αντιτιθέμενοι» για να πείσουν ότι έχουν «ανοιχτούς λογαριασμούς» μεταξύ τους, αλλά η απάτη δύσκολα μπορεί να κρυφθεί.

Νεκρός αντιεξουσιαστής κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών στη Δάφνη

Κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυροβολισμών, στην περιοχή τη Δάφνης τις πρωινές ώρες σήμερα, ανάμεσα σε δύο άτομα και στο πλήρωμα ενός περιπολικού έπεσε νεκρός από τις σφαίρες των μπάτσων ο Λάμπρος Φούντας, 35 χρονών.

Ο Λάμπρος Φούντας είχε συλληφθεί κατά την καταστολή της εξέγερσης  του Πολυτεχνείου 1995. Η εξέγερση και η κατάληψη του Πολυτεχνείου είχε πραγματοποιηθεί από χιλιάδες κόσμου την ημέρα της επετείου. Ακολούθησε εισβολή των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους στο Πολυτεχνείο με αποτέλεσμα την σύλληψη 504 ανθρώπων.

Ο Λάμπρος Φούντας ανήκε στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο.