Tag Archives: Β. Αμερική

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ (δ΄ Μέρος)

Ο Υπόγειος Σιδηρόδρομος

sklabia7Ο ιστορικός και πολύ ξακουστός Υπόγειος Σιδηρόδρομος[1] είναι ένα άλλο θέμα που εξακολουθεί να απαιτεί μελέτη για να κατανοηθεί καλύτερα το μέγεθος και η ιστορική του σημασία.

Εδώ θα εξετάσουμε:

α. Τις διαστάσεις του, την ανυπακοή του στην κυβέρνηση και την κοινωνική του αποδοχή.

β. Γιατί ήταν μία από τις δύο κύριες αιτίες του εμφυλίου πολέμου.

γ. Τη «χειραφέτηση» των υποδουλωμένων μαύρων.

Βυθισμένοι σε ένα πλήθος ιστοριών που επιχειρούν να εστιάσουν το μυαλό και τη φαντασία μας στη δημιουργικότητα των πολλών, στον ηρωισμό και στις θυσίες άλλων, πολύ σπάνια εξετάζουμε το πραγματικό μέγεθος και το εύρος του Υπόγειου Σιδηρόδρομου και τα ιστορικά του επιτεύγματα. Επί πλέον, η δουλεία ήταν πολύ επικερδής επιχείρηση, γεγονός που έχει αποτυπωθεί ποικιλοτρόπως. Πολλές από αυτές τις αναφορές είναι ακόμα διαθέσιμες για να τις μελετήσουμε.

Μπορεί με βεβαιότητα να ειπωθεί ότι από την αρχή του εμφυλίου πολέμου υπήρχαν περισσότεροι από εκατό χιλιάδες φυγάδες σκλάβοι στον Καναδά και αρκετές χιλιάδες περισσότεροι στο Μεξικό. Σχεδόν όλοι τους έλαβαν κάποια άμεση ή έμμεση βοήθεια από το U.G.R.R. Ωστόσο, το Μεξικό συνήθως δεν αναφέρεται καν ως προορισμός στο U.G.R.R. –μολονότι ήταν– και οι κολλεκτίβες των Seminoles διαδραμάτισαν βασικό ρόλο, όπως προαναφέραμε.

Σκεφτείτε: «περισσότεροι από 100.000 δραπέτες», ενώ 4.000.000 βρίσκονταν ακόμα σε κατάσταση δουλείας στον Νότο. Αυτό είναι περίπου ίσο με το ποσοστό όλων των μαύρων σήμερα στις φυλακές σε σχέση με ολόκληρο τον Μαύρο πληθυσμό της χώρας αυτής!

Ο Καναδάς έγινε ο κύριος προορισμός (εκτός από τις βόρειες πολιτείες), αφού οι Η.Π.Α. πέρασαν από το 1850 έναν «επιθετικό» νόμο για Φυγόδικους σκλάβους, δεδομένου ότι η Αγγλία (κυβερνήτης του Καναδά) είχε απαγορεύσει την δουλεία και δεν θα ήταν ανεκτές οι παραβιάσεις στην επικράτειά του από κυνηγούς σκλάβων. Συνέχεια

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ (γ΄ Μέρος)

sklabia4Σίγουρα, τα πιο αποτελεσματικά χτυπήματα των Maroons προήλθαν από τη βοήθειά τους για την απελευθέρωση πλήθους υποδουλωμένων Μαύρων! Αυτό είναι ένα θέμα που σπάνια γράφεται. Όμως, αν κάποιος θέλει να καταλάβει από πού προέκυψαν οι δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες της Ένωσης Μαύρων, κατά τις σκοτεινές μέρες εκείνες που ο Βορράς χρειάστηκε πολλά φρέσκα στρατεύματα για να σπάσει τη βούληση της Συμμαχίας, τότε πρέπει να ανατρέξουμε στους λεγόμενους «contrabands» –τους χιλιάδες και χιλιάδες σκλαβωμένους μαύρους που δραπέτευσαν από τη δουλεία. Πράγματι, αυτοί οι contrabands παρείχαν τη συντριπτική πλειοψηφία των διακοσίων χιλιάδων μαύρων που αγωνίστηκαν για την Ένωση, ενώ οι Maroons της Βόρειας Καρολίνας και της Βιρτζίνια διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην επιχείρηση αυτή.

Φανταστείτε όλα τα κατορθώματα του Harriet Tubman για την απελευθέρωση εκατοντάδων αιχμαλώτων, σε συνδυασμό με το όραμα του John Brown για την ευρεία απόδραση των αιχμαλώτων με τα όπλα που είχαν παρθεί στην αποτυχημένη επιδρομή του στο Harrier’s Ferry και πολλαπλασιάστε τα εκατοντάδες φορές. Μόνο τότε είναι δυνατόν να κατανοήσουμε τον τεράστιο αριθμό των αιχμαλώτων που απελευθερώθηκαν από τους Maroons.

Δευτερευόντως, η εμπειρία των Maroons στην κλοπή των βοοειδών χρησιμοποιήθηκε σωστά, προκαλώντας στην Συνομοσπονδία, στις περιοχές που επιχειρούσαν, τέτοιες συνθήκες ώστε να αρχίσουν να υποφέρουν από λιμοκτονία.

Πιστοί στις αξίες τους, οι λευκοί Maroons που εντάχθηκαν στην δύναμη της Ένωσης αγωνίστηκαν στις διαχωρισμένες «έγχρωμες» μονάδες, αν και δεν ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν. Συνέχεια

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ (β΄ Μέρος)

sklabia2Πράγματι, οι λευκοί Maroons, σε μεγάλο βαθμό, καταλάμβαναν περιοχές του βάλτου που συνόρευαν με την γύρω λευκή κοινωνία, ενώ οι υπόλοιποι Maroons έμειναν στο εσωτερικό. Μια τέτοια διευθέτηση συνέβαλε στην εγκαθίδρυση και στη διατήρηση του ζωηρού εμπορίου που διεξήγαγαν εκείνοι στο εσωτερικό, που θα κυνηγούσαν, θα αλίευαν και θα παγίδευαν άγρια θηράματα προς πώληση μέσω των λευκών συμμάχων τους Maroon. Επίσης, τα προϊόντα ξύλου παράγονται σε αφθονία στο εσωτερικό, σε τέτοιο σημείο που άρχισε να επηρεάζει την τοπική οικονομία, γεγονός που δημιούργησε προβλήματα στον Τζώρτζ Ουάσινγκτον –ο οποίος αργότερα θα γίνει Πρόεδρος– αφού κατηγορήθηκε ότι χρησιμοποιούσε το Dismal Swamp Maroons για να παρέχει στην ιδιωτική του εταιρεία ξύλινες σανίδες για σκεπές σπιτιών.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι λευκοί Maroons ήταν πιθανώς οι πρώτοι που είχαν χαρακτηριστεί ως «πλέμπα» («poor white trash»). Όταν σκεφτόμαστε την κοινωνική εξέλιξη των πραγμάτων, οφείλουμε να μην ότι αφού ξεφύγαμε από την κατάσταση δουλείας στην οποία βρισκόμασταν, πρέπει να παραμείνουμε για πάντα προσεκτικοί για να μην ξαναεπιστρέψουμε. Με τον καιρό, λοιπόν, όσοι δεν αφομοιώθηκαν στην ευρύτερη λευκή κοινωνία απέκτησαν στάση αυτοπροστατευτική, απρόβλεπτη, εχθρική προς τους ξένους, καθώς και ημιπαράνομη νοοτροπία. Βεβαίως, θα μπορούσαν να εμπορεύονται με την ευρύτερη λευκή κοινωνία, αλλά καταλάμβαναν (αν μπορούσαν να θεωρηθούν ότι ήταν «κατακτητές» οποιουδήποτε χώρου μόνιμα) τις πιο φτωχές περιοχές –τόπους τόσο αφιλόξενους που μόνο περιφρόνηση προκαλούσαν. Γενικά, δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αξιόπιστοι υπαλλήλοι οποιουδήποτε ιδιοκτήτη γης, ιδιοκτήτη μύλου, καπετάνιου πλοίου ή ακόμα και αλιέα σκλάβων! Επιπλέον, ήταν γνωστό σε όλους ότι δεν υπάκουαν στους κοινωνικούς περιορισμούς της λευκής κοινωνίας… έτσι οι ελίτ δεν τους χαρακτήριζαν απλά ως «φτωχούς λευκούς», αλλά, επειδή θεωρούνταν ότι δεν μπορούσαν να συγκρατηθούν, τους έλεγαν αναξιόπιστοους και άχρηστους = σκουπίδια! Είναι πολύ αργότερα που το επίθετο θα χρησιμοποιηθεί για να ντροπιάζει και να τιμωρεί φτωχούς λευκούς γενικά. Συνέχεια

«Τα μαλλιά μου δεν στολίστηκαν ποτέ με τ’ αετού τα φτερά…»[1]

Τα μαλλιά μου δεν στολίστηκαν ποτέ με τ’ αετού τα φτεράΟι ιστορίες των Ινδιάνων της Βορείου Αμερικής απασχόλησαν και απασχολούν ακόμη ιστοριοδίφες, φιλοπερίεργους, αλλά και ανθρώπους για τους οποίους η μνήμη γίνεται οι φλέβες της ζωής, μιας και αυτές καθαιρούν την συσσώρευση των εξουσιαστικών ακαθαρσιών απ’ την μετώπη του χρόνου. Εύλογα, λοιπόν, είναι ένα ζήτημα με το οποίο συχνά πυκνά καταπιάνονται και οι αναρχικοί. Στα λόγια, μάλιστα, πολλών αρχηγών των ελευθέρων φυλών της Βορείου Αμερικής συναντάμε μια σοφία απαράμιλλης αμεσότητας, ειλικρίνειας και ομορφιάς. Συνέχεια

Αρέσει σε %d bloggers: