Η «Ξαφνικίτιδα» και άλλες πρόσφατες covid ιστορίες

«Hoc volo, sic iubeo! Sit pro ratione voluntas!»

«Αυτό θέλω, έτσι διατάσσω! Αντί εξηγήσεως ισχύει η βούληση μου»

Ιουβενάλιος, ρωμαίος σατυρικός ποιητής.

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ενημερώνεται αποκλειστικά από τα κυρίαρχα ελληνικά μμε· τότε θα αντιλαμβανόταν ότι από τις αρχές του καλοκαιριού ο covid έφυγε τόσο ξαφνικά από την ελληνική επικράτεια όσο ήρθε. Πουθενά τρομοϋστερία, παχυλοί τίτλοι και φοβικά ρεπορτάζ, αντίθετα μειλίχιες αναλύσεις και αποτυπώσεις μιας κατάστασης, όπου η παρουσία του κορωνοϊού υπήρχε μεν, αλλά η διαχείριση και αυτό το καλοκαίρι διέφερε. Το τουριστικό ΑΕΠ, βλέπετε, είναι πολύ σημαντικό για την οικονομική κατάσταση της χώρας, οπότε τα τελευταία καλοκαίρια ο covid «πάει διακοπές». Οι λαλίστατοι επιστήμονες-στυλοβάτες του συστήματος αφήσαν τα τηλεοπτικά «παράθυρα» και τη σοβαροφάνειά τους.

Το κοινωνικό, το ατομικό σώμα και οι χώροι που σχετίζονται υπό τον έλεγχο της εξουσίας

Είναι γεγονός πως από την εποχή του κορωναϊού και μετά, η εξουσία βρήκε πρόσφορο έδαφος να επιταχύνει τους σχεδιασμούς της σ’ έναν ευρύτερο τομέα που περιλαμβάνει και την επαναδιαπραγμάτευση της έννοιας του σώματος. Λέγοντας γενικά σώμα, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε πως μιλάμε όχι μόνο για το ατομικό μας σώμα, αλλά και αυτό που σχετίζεται με το δημόσιο, δηλαδή το κοινωνικό, καθώς και τους δημόσιους χώρους που και τα δύο σώματα σχετίζονται και συνδέονται, είτε είναι οι πλατείες, τα πάρκα, οι δρόμοι, οι χώροι δουλειάς και διασκέδασης, είτε οι ψηφιακοί χώροι που αντικαθιστούν ή συμπληρώνουν την δουλειά, την επικοινωνία, την διασκέδαση, την αγορά, την κατανάλωση κλπ. Γίνεται σαφές, πως η έννοια του σώματος είναι κάτι ευρύτερο, που μπορεί να ξεκινάει ατομικά και υλικά, αλλά μπορεί να επεκτείνεται κοινωνικά και έχει σχέση με δημόσιους και ψηφιακούς χώρους.