Αφού, πλέον, βρισκόμαστε μπροστά σε μια ακόμη μεταβολή των όρων που συγκροτούσαν μέχρι πριν λίγο καιρό το λεγόμενο ασφαλιστικό σύστημα, είναι χρήσιμο να γίνει μια προσπάθεια προσέγγισης ούτως ώστε μιλώντας για «ασφάλιση» και σύνταξη να έχουμε υπ’ όψη μας πώς άρχισε αυτή η διαδικασία. Αυτή η προσέγγιση μπορεί να αποβεί χρήσιμη για το ξεπέρασμα όλου αυτού του κυκεώνα. Αναφερόμενοι, κατ’ αρχήν, στις συνθήκες ανασυγκρότησης της κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο είναι εύκολο να αντιληφθούμε τον τρόπο με τον οποίο η εξουσία κατασκευάζει τους όρους, που θα της διασφαλίσουν την συνέχεια της επιβολής της στην κοινωνία.
Ο διαχωρισμός και η διαδικασία επανένταξης, επ’ αμοιβή, όσων ήδη ανήκαν στην δικαιοδοσία της κρατικής κυριαρχίας, η επαναβεβαίωση των όρων δουλοκτησίας και η εξόντωση όσων δεν συναίνεσαν στην αποδοχή των νέων συνθηκών εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Αυτή η σταθερή (με τις όποιες ιδιαιτερότητες υπάρχουν και ανάλογα με την κάθε περίσταση) πρακτική των κυρίαρχων εφαρμόστηκε και μετά την κοινωνική επανάσταση του 1821, αφού, ως γνωστό, στα τέλη αυτής της δεκαετίας, η διαχείριση των υποθέσεων του κοινωνικού χώρου είχε αρχίσει να περνά στα χέρια των τοπικών ομάδων εξουσίας που έχαιραν της υποστήριξης των Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία κ.λπ.). Συνέχεια
Anarchy press gr 