ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΡΑΤΗ, ΑΦΕΝΤΕΣ ΚΙ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Δεδομένης της σφαγής, στον τομέα των συντάξεων, η οποία πραγματοποιείται τα τελευταία έτη, του θορύβου που έχει προκληθεί από τα κόμματα και τα παραρτήματά τους προκειμένου να παρουσιάσουν «έργο», αλλά  και της επερχόμενης μείωσης των συντάξεων από τις αρχές του 2019 χρήσιμον είναι να επαναδιατυπωθούν κάποιες απόψεις. Προς τούτο αναδημοσιεύουμε την προκήρυξη για το ασφαλιστικό ζήτημα, η οποία μοιράστηκε στην πορεία της 12^ης  Δεκεμβρίου 2007 και δημοσιεύθηκε στο φύλλο αριθμ. 68, του μηνός Ιανουαρίου, της μηνιαίας Πανελλαδικής αναρχικής εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.

Στο προσκήνιο των κρατικών μεθοδεύσεων κι εκβιασμών έρχεται και πάλι το «ασφαλιστικό».

Οι εξουσιαστές των ανθρώπινων ζωών και οι συνεργάτες τους προσπαθούν για άλλη μια φορά να χειριστούν και να καναλιζάρουν την κοινωνική οργή. Προσπαθούν να πείσουν για ανάσες οξυγόνου σε ένα πνιγηρό και εξοντωτικό περιβάλλον.

Μετά την έναρξη ενοποίησης της παγκόσμιας κυριαρχίας, που ήδη θα συμπληρώσει εικοσαετία, νοιώθουν ισχυροί. Έτσι, έχουν αποδυθεί σε μια παγκόσμια ανθρωποσφαγή που το ένα μέρος της είναι οι διαρκείς ένοπλες επεμβάσεις της σύγχρονης Ιεράς Συμμαχίας, ενώ το άλλο είναι ένα αδυσώπητο μακελειό οικονομικής σύγκρουσης, όπου κι εδώ εξοντώνονται εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές, προκειμένου να στηθεί το νέο παγκόσμιο σύστημα κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης.

Κοινωνική Ασφάλιση: Όχι άλλη ασφάλεια!!

Ναι, η κοινωνική ασφάλιση είναι το Κράτος!», απαντούσε ο Πιέρ Κλάστρ, όταν αναφερόταν σε ζητήματα περίθαλψης και κοινωνικής ασφάλισης. Στο πρόσφατα μεταφρασμένο στα ελληνικά βιβλίο: Στοχασμοί πάνω στην έννοια του Κράτους-συνέντευξη με τον Πιέρ Κλάστρ, εκδ. Futura, ο γάλλος ανθρωπολόγος σε ένα σημείο της συνέντευξής του περιγράφει τα εξής (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας):

«Σαφώς και η ανταλλαγή αγαθών αποτελεί υποχρέωση, με τον ίδιο τρόπο που στις δικές μας κοινωνίες αποτελεί υποχρέωση το να κάνεις δώρο στο ανήψι σου ή να προσφέρεις λουλούδια στη γιαγιά σου. Επί πλέον, το συγκεκριμένο δίκτυο είναι εκείνο που προσδιορίζει αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ως ‘‘κοινωνική διασφάλιση”. Σε ποιόν μπορεί να στηριχτεί το άτομο που ζει σε μια πρωτόγονη κοινωνία; Στους συγγενείς του. Ο μόνος τρόπος για να δείξουμε ότι προεξοφλούμε, σε περίπτωση ανάγκης, τη βοήθεια των εξ αίματος και εξ αγχιστείας συγγενών μας, είναι να τους προσφέρουμε τροφή, είναι ένα μόνιμο κύκλωμα ανταλλαγής μικρών δώρων.