ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΩΣΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΧΡΗΣΙΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑ…

Η τραγωδία στην Ευρωζώνη, σήμερα, είναι η αίσθηση παραίτησης που επικρατεί, όπου τα κατεστημένα κόμματα της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς αφήνουν την Ευρώπη να κυλήσει σ’ ένα οικονομικό «πυρηνικό χειμώνα». Κατά μία έννοια είναι τραγικό, αλλά μόνο κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορούν να στηρίξουν αξιόλογες στρατηγικές, όπως αναδιοργάνωση χρέους. Η άνοδος των Podemos δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη ζήτηση για εναλλακτική στρατηγική. Αν δεν αλλάξουν θέσεις τα καθιερωμένα κόμματα, θα δημιουργηθεί μεγάλο κενό για να καλύψουν οι Podemos και ΣΥΡΙΖΑ. Financial Times, Wolfgang Munchau 29/11/2014

Για όσους θέλουν να σκέπτονται λογικά και να μην αναλώνονται σε ευχολόγια και χίμαιρες, είναι φανερό πως άνοιξε ο δρόμος του ΣΥΡΙΖΑ για την εξουσία. Αυτό που αποτελεί πλέον πραγματικό κίνδυνο είναι οι συνέπειες μιας αποτυχίας της Αριστεράς στην εξουσία. Για να το αποφύγουμε αυτό, να προσπαθήσουμε όλοι ώστε η Αριστερά να μην καταρρεύσει αργότερα. Ανδρέας Ανδριανόπουλος στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 4/6/2014

Ο γνωστός ιταλός βιομήχανος Τζιάνι Ανιέλι (1921-2003) φέρεται να έχει πει την παρακάτω φράση η οποία αποδίδεται παρά τις διάφορες παραλλαγές της ως εξής: «Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από τη Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».

Μ’ άλλα λόγια, ο Ανιέλι δεν δίσταζε να αναγνωρίσει την χρησιμότητα της Αριστεράς. Δεν έμεινε, όμως, μόνο εκεί, αλλά διέκρινε την ιδιαίτερη χρησιμότητα εκείνης της Αριστεράς, που είναι ικανότερη και αποτελεσματικότερη από την Δεξιά. Εκείνης της Αριστεράς, που μπορεί να φέρει εις πέρας όλα όσα δεν μπορεί να κάνει η δεξιά.

Βρε καλώς τηνε την Βάρκιζα!

Χρειάστηκε να περάσουν 70 χρόνια προκειμένου να φτάσουμε σε συμβάντα που έχουν πολλές ομοιότητες, τηρουμένων των αναλογιών, με εκείνη την προμελετημένη σφαγή του 1944. Ομοιότητες αφορούν κυρίως την μεθοδολογία, αλλά και τα καταστροφικά αποτελέσματα, όπου τον πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχει –και πάλι– μία αριστεροκομμουνιστική κλίκα συνεπικουρούμενη, αυτή τη φορά, από τμήμα τής πάλαι ποτέ ενιαίας δεξιάς.

Μία πολύ σύντομη αναδρομή και συσχέτιση καταστάσεων, είναι δυνατόν να δείξει την πραγματική διάσταση μιας πραγματικότητας, που επανεμφανίζεται το ίδιο ζοφερή όπως και τότε.