Το ΚΥΣΟΙΠ και οι αριστεροί καριερίστες

Όταν στα μέσα Μαΐου διαβάσαμε στον Τύπο ότι τα πρώτα 42 επιχειρηματικά σχέδια εγκρίθηκαν από το ΚΥΣΟΙΠ νιώσαμε μια πρώτη μικρή έκπληξη. Στα σχέδια φιγουράριζαν πρώτες-πρώτες τομείς και εταιρείες που για χρόνια νέμονται τα ευρωπαϊκά προγράμματα. Και που με τη νέα κυβέρνηση είναι οι πρώτοι που έχουν να λαμβάνουν από το λεγόμενο «πακέτο Γιουνκέρ». Εάν περισσέψει τίποτα θα πάρουν και οι υπόλοιποι κάτιτις. Το ΚΥΣΟΙΠ είναι το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής στο οποίο μετέχουν ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης ως Πρόεδρος, οι Υπουργοί Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, Οικονομικών, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, καθώς και ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών, αρμόδιος για θέματα Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, ως μέλη. Οι αρμοδιότητές του περιλαμβάνουν τον συντονισμό, την προώθηση και την υλοποίηση του οικονομικού προγράμματος, τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος καθώς και τα θέματα ανταγωνισμού και ελέγχου της αγοράς, όπως και την επεξεργασία και διαμόρφωση των στρατηγικών της κυβέρνησης για τη διαπραγμάτευση του δημοσίου χρέους.

Η πορεία της 6 Δεκέμβρη στην Καλαμάτα και η καούρα των αριστερών

Μια διαφορετική, σε σχέση με το καθιερωμένο πνεύμα και τις ντιρεχτίβες των φιλόδοξων και επίδοξων καθοδηγητών των κινητοποιήσεων αυτού του χαρακτήρα, πορεία έλαβε χώρα στην πόλη της Καλαμάτας στις 6 Δεκέμβρη. Η διαφορετικότητα της είχε να κάνει στις συγκρουσιακές διαθέσεις των νέων και κυρίως των μαθητών, που αποτελούσαν και την αριθμητική πλειονότητα της πορείας των περίπου 200 ατόμων. Οι στόχοι των νέων ήταν συγκεκριμένοι: τράπεζες, αστυνομία και γραφείο του Σύριζα.

ΟΙ «ΣΟΦΟΙ» ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΑΙ Η «ΠΡΟΔΟΤΡΑ» ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ…

Προδόθηκε, λοιπόν, η αριστερά και η ιστορία της από τη «προδοτική» συμφωνία που βρίσκεται προ των πυλών; Πουλήθηκαν οι ελπίδες, και ήρθε η ώρα της αριστερής περισυλλογής; Μπορεί ο οποιοσδήποτε να μιλά για κοινωνική «παραίτηση», όταν ολόκληρο αυτό το διάστημα μετά την 20ή Φλεβάρη, στοιχίζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πίσω από την «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση. Το παραμύθι, βέβαια είναι άνοστο και δεν αντέχει να το παρακολουθήσει ούτε ένα μικρό παιδί, όσο κουρασμένο και να είναι για να αποκοιμηθεί.

Η ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ…

«[…] η σταθερή ευημερία κάθε κράτους προϋποθέτει κατανομή της κυρίαρχης εξουσίας σε διάφορους φορείς. Η συγκέντρωση του μεγαλύτερου μέρους της εξουσίας στα ίδια χέρια είναι καταστροφική. Αν η Σπάρτη διατήρησε πολλούς παλιούς θεσμούς, αυτό οφείλεται στο ότι την προφύλαξε “η κατανομή της εξουσίας”. Την αρχή έκανε η Θεία Πρόνοια, όταν οι περιστάσεις οδήγησαν στον καταμερισμό της βασιλείας σε δύο οίκους. Η σύνεση ενός αρχαίου πολιτικού άνδρα –εννοείται σίγουρα ο Λυκούργος– προώθησε την εφαρμογή της σωτήριας αυτής αρχής μοιράζοντας περαιτέρω την εξουσία μεταξύ των βασιλέων και της γερουσίας. Στη συνέχεια, η διεργασία ολοκληρώθηκε με τον θεσμό των εφόρων. Έτσι, το σπαρτιάτικο πολίτευμα έγινε μεικτό, όπως ακριβώς ο Πλάτων πιστεύει ότι πρέπει να είναι ένα πολίτευμα για να έχει σταθερότητα (691e-692c)».

Α.Ε. Τaylor, Ο Πλάτων και το έργο του, Νόμοι και Επινομίς

 

Έχουμε διανύσει διάστημα πλέον των είκοσι ετών από το 1992, όταν μετασχηματισμοί στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής ένωσης, αλλά όχι μόνο, αποτυπώνονταν με την συμφωνία και την υπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ. Μια συνθήκη που θεωρήθηκε ιδιαίτερα από αναλυτές που ανήκουν στην νέο-μαρξιστική σχολή ως εκείνη, που έθεσε την ευρωπαϊκή θεωρία του κράτους ενώπιον ενός «καινοφανούς πολιτειακού φαινομένου».

Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές στη Θεσσαλονίκη, η απελευθερωτική οργή εκφράστηκε ενάντια στην πολυτελή «βιτρίνα» της αγοράς

Την ώρα που οι κρατικοί εκβιασμοί και σχεδιασμοί για περαιτέρω υποδούλωση της κοινωνίας από το κράτος και τη δικτατορία της «αγοράς» συζητούνταν και νομοθετούνταν στο κυνο-βούλιο, δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Αριστοτέλους, όπως και σε δεκάδες άλλες πλατείες και δρόμους στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις.

Δεκάδες μπλοκ πορεύονται αρχικά προς την παραλιακή. Η λεωφόρος Νίκης, με τις ακριβές καφετέριες-μπαράκια και τα χλιδάτα μαγαζιά ήταν λογικό να γίνει σύντομα πεδίο όπου θα εκφραζόταν η οργή κάποιων διαδηλωτών.

Μαλαισία: μεγάλη πορεία ενάντια στη χούντα

Στις 9 Ιουλίου, η BERSIH (Συμμαχία για Καθαρές και Δίκαιες Εκλογές), μια συμμαχία αριστερών, ΜΚΟ και ομάδων ακτιβιστών που προωθούν αλλαγές στον εκλογικό νόμο, διοργάνωσαν πορεία υπέρ της εκλογικής μεταρρύθμισης. Το κράτος προχώρησε σε αυστηρούς αποκλεισμούς δρόμων μετατρέποντας την πρωτεύουσα Κουάλα Λουμπούρ σε μπατσοκρατούμενη πόλη.

Η πρόσβαση σε κεντρικούς δρόμους απαγορεύτηκε, μαγαζιά και γραφεία έκλεισαν τελείως για 16 ώρες. Οι δημόσιες συγκοινωνίες σταμάτησαν.

Τα «ΝΕΑ» Σαλόνια της Εξουσίας, οι Αριστεροί ένοικοι και η Αναρχική Προοπτική

Στην διακαναλιακή του συνέντευξη [σημ. λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές του 2010] ο Παπανδρέου γνωρίζοντας φυσικά (από «μυστικά» γκάλοπ) για την επικείμενη εκλογική διαδικασία, ότι τα επιθυμητά νούμερα, όχι απλά δεν βγαίνουν, αλλά θα αποτυπώσουν έντονα, μέσω της αποχής, την κοινωνική οργή, διαψεύδοντας την δήθεν κατανόηση εκ μέρους της κοινωνίας για την επιβολή των σκληρών μέτρων για την «σωτηρία της πατρίδος», προχώρησε στο συνήθη εκβιασμό: «Ή εμένα ή το χάος», είπε, μ’ άλλα λόγια, περιγράφοντας ως χάος την προσφυγή στις κάλπες για εκλογή νέας κυβέρνησης, την ενδεχόμενη «ακυβερνησία»

Η πορεία στη Θεσσαλονίκη

Οι προσυγκεντρώσεις στην Καμάρα (διαφόρων εργατικών σωματείων) και στο εργατικό κέντρο ήταν προγραμματισμένες για τις 9.00 και 10.30 αντίστοιχα. Η συμμετοχή δεν ξεπέρασε συνολικά αυτή της πορείας της 15ης Δεκέμβρη.

Από την αρχή μοιράζονται προκηρύξεις, πετιούνται τρικάκια και γράφονται συνθήματα και στένσιλ σε λεωφορεία (που έχουν ακινητοποιηθεί από τους οδηγούς τους) και τοίχους. Κατά τις 11.30-12.00, ο συγκεντρωμένος κόσμος στην Καμάρα φτάνει μέσω Εγνατίας  στο εργατικό κέντρο, όπου ενώνεται με τους υπόλοιπους διαδηλωτές.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για Διαδήλωση κατά της «τρομοκρατίας» και η αριστερή συναίνεση στην «νέα» επιχείρηση «εξάρθρωσης της τρομοκρατίας»

Είναι φανερό ότι η κρατική διαχείριση μιας προβαλλόμενης «τρομοκρατικής λαίλαπας», που μαστίζει δήθεν την χώρα, δεν βρίσκεται  απλά στην ίδια κατεύθυνση που ονομάστηκε μετά το καλοκαίρι του 2002 «εξάρθρωση». Είναι, βέβαιο, ότι στόχος είναι το προχώρημα της λεγόμενης εξάρθρωσης και η εξασφάλιση των προϋποθέσεων, ώστε να περιλάβει κάθε δραστηριότητα και κινητοποίηση στην οποία συμμετέχουν οι αναρχικοί.