Όλα τα γουρούνια στη βιτρίνα

Βιώνουμε μία εποχή αποκαλύψεων, που γίνονται ξεκάθαρες ακόμη και στους πλέον ανυποψίαστους.

Είναι η αποκάλυψη του ουσιαστικού ρόλου της αριστεράς (κομμουνιστικής και μη) που αποτελεί, όπως συνέβαινε ανέκαθεν, κομμάτι και στήριγμα της κάθε εγχώριας εξουσίας και συνάμα του εκάστοτε πλέγματος κυριαρχίας, στην Ευρώπη και πέραν αυτής.

Είναι η αποκάλυψη αυτού του πλέον απάνθρωπου εξουσιαστικού και πολιτικο-ιδεολογικού συμπλέγματος (αριστερών, δεξιών, κομμουνιστών, εθνικιστών, σοσιαλιστών, δημοκρατών, κ.λπ.) που χρησιμοποιεί ανθρωπιστικές διατυπώσεις, ειρηνιστικές δηλώσεις, μαχητικά πατριωτικά συνθήματα, προτροπές και ευχές για συναδέλφωση των λαών και μία σειρά από εύηχες και εντυπωσιάζουσες φράσεις με τις οποίες συγκαλύπτει την κτηνώδη θηριωδία του.

Είναι, επίσης, η αποκάλυψη της αλληλοκάλυψης των διάφορων μερίδων την εξουσίας, οι οποίες μέσω των υποτιθέμενων «σκληρών» κομματικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων στην ουσία διευκολύνουν την εκπλήρωση, σε κάθε περίπτωση, των σχεδίων της κυριαρχίας, αφού με τα λόγια παραπλανούν ενώ στην πράξη στηρίζουν την καθεστωτική γραμμή πλεύσης.

ΠΕΡΙ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ή ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ…

Τέλη Μαΐου του 2018 και ο λαοπρόβλητος κομμουνιστής ηγέτης Τσίπρας σε ομιλία του στον ΣΕΒ συνδέει την αναγκαιότητα για σταθερότητα στη μεταμνημονιακή εποχή με τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών: «Η πολιτική σταθερότητα σήμερα είναι κρίσιμος παράγοντας για την έξοδο από την κρίση και την ανάκαμψη της οικονομίας. Οι εκλογές, επομένως, το λέω και από αυτό εδώ το βήμα θα γίνουν στην ώρα τους. Με τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης. Και να μην έχει κανείς την οποιαδήποτε αμφιβολία περί αυτού».

Το μήνυμα, λοιπόν, που μεταφέρθηκε και μέσα στο άντρο των «κακών» καπιταλιστών είναι συγκεκριμένο. Μόνο που ο Τσίπρας είναι απλά ο ταχυδρόμος, ο κομιστής. Οι πραγματικοί αποστολείς είναι οι «άλλοι», οι εκπρόσωποι «της συντηρητικής ευρωπαϊκής νομενκλατούρας», η ΕΚΤ και οι αμερικανοί φίλοι. Όλοι τους πίνουν νερό εδώ και καιρό στ’ όνομα του καθεστώτος Τσίπρα, τον θεωρούν για την ώρα αναντικατάστατο, τον βολικότερο και προθυμότερο υπάλληλό τους, όπως αποδείχθηκε άλλωστε όχι μόνο στα οικονομικά ζητήματα, αλλά και με την Συμφωνία των Πρεσπών, με τις εκδουλεύσεις όσον αφορά την βάση της Σούδας και το προσφυγικό.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ «ΑΣΩΤΟΥ», ΟΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ «ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ» ΚΑΙ Η ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ…

«Ο Γιώργος είναι πονηρός και από τις 11 και μπρος κυκλοφοράει σαν γαμπρός»!!!

Με ιδιαίτερη συγκίνηση πληροφορηθήκαμε την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου και του ιστορικού κόμματος που ίδρυσε, να ενταχθεί στην Δημοκρατική Συμπαράταξη. Βέβαια τα «σημάδια» εμείς τα είχαμε προσέξει. Είχαμε ήδη καταγράψει σε ανύποπτο χρόνο την σημασία της «ανύποπτης» και δήθεν αθώας επανεμφάνισης του Γιώργου Παπανδρέου και βέβαια τον συμβολικό της χαρακτήρα:

Γράφαμε μόλις πριν λίγο καιρό:

«Η είδηση πέρασε στα ψιλά των ΜΜΕ, όπως άλλωστε γίνεται μ’ όλες τις συμβολικές αλλά και ουσιώδεις κινήσεις των μεγάλων οραματιστών στην ιστορία, που στην αρχή αγνοούνται επιδεικτικά από τους σύγχρονoύς τους, ενίοτε λοιδορούνται, για να βρουν τελικά συνήθως την θέση, που τους αρμόζει μετά το θάνατό τους. Σεμνός, όπως πάντα, ο χωρίς μουστάκι Παπανδρέου, δεν φώτισε τους λόγους αυτής της ιστορικής του απόφασης, δεν εξήγησε στον λαό που διψάει να μάθει, τους λόγους, το νόημα του συμβολισμού, και εν συνεχεία το βάθος του οράματος, που τον έχει κυριεύσει. Η επανεμφάνιση του Γιωργάκη Παπανδρέου, αποτέλεσε από μόνη της ένα σημαντικό miracolo. Και τώρα τα σημάδια πληθαίνουν. Ο Παπανδρέου χωρίς μουστάκι!!! Όσοι αμφισβήτησαν ή εξακολουθούν να αμφισβητούν την διορατικότητα του Γιωργάκη, ας φάνε τώρα σκατά, το λιγότερο… Ας τολμήσει, τώρα, οποιοσδήποτε να προσπεράσει τα σημεία και τέρατα, για τα οποία μόνο εμείς είχαμε προειδοποιήσει…»

Η ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, «ΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ» ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΑ ΣΕ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ…

Βροντερή η λαλιά της, βλοσυρή και η κοψιά της:

«Η μοίρα της Ελλάδας δεν είναι ταυτισμένη με την καταστροφή και το πισωγύρισμα. Με αυτή την επιλογή είναι ταυτισμένοι, όσοι προσπαθούν να χτίσουν τις καριέρες τους πάνω στην προοπτική μιας διαλυμένης χώρας. Με αυτήν την επιλογή είναι ταυτισμένοι όσοι φιλοδοξούν να γίνουν πρωθυπουργοί της δραχμής».