Οι Ευρωπαϊκές Αξίες και οι Αποικίες

Οι τελευταίες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου και ο τρόπος διαχείρισης των συνεπειών που προκύπτουν από τις αποφάσεις των «μεγάλων δυνάμεων», μας φέρνει στο νου τη στάση που είχε η Δύση απέναντι στον λεγόμενο τρίτο κόσμο, με την κατοχή νέων εδαφών και τη δημιουργία αποικιών. Ήταν η εποχή κατά την οποίαν τα πλέον εκβιομηχανισμένα ευρωπαϊκά κράτη, στην προσπάθειά τους να βρουν νέες αγορές για τα προϊόντα τους, νέες πηγές πρώτων υλών και ασφαλώς πετρέλαιο, επέκτειναν την εθνική κυριαρχία τους σε νέα εδάφη.

Η απόκτηση εμπορικών σταθμών και πολεμικών βάσεων εξασφάλιζε στα ευρωπαϊκά κράτη τον έλεγχο των θαλασσών και τον απρόσκοπτο εφοδιασμό των πολεμικών τους πλοίων. Η έξαρση αυτού του είδους της αποικιοκρατίας τερματίστηκε με το Α΄ μέρος της παγκόσμιας ανθρωποσφαγής (1914-1918), έχοντας διανύσει μια περίοδο έντασης και έξαρσης της, παράλληλα με την ευρωπαϊκή εκβιομηχάνιση.

ΤΑ ΧΑΠΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ και οι αποικίες της εξημέρωσης

«Διαπιστώνουμε, όμως, μια σημαντική βαθιά τάση: όλο και περισσότεροι μισθωτοί παίρνουν αντικαταθλιπτικά και αγχολυτικά παραβιάζοντας τις συνιστώμενες δόσεις, ορισμένοι μάλιστα χρησιμοποιώντας αμφεταμίνες. Εγώ αυτό το αποκαλώ «ντοπάρισμα σε καθημερινή βάση»: σαν τους αθλητές, οι μισθωτοί αυτοί παίρνουν αυτά τα προϊόντα για να παραμείνουν στον ανταγωνισμό. […] Έχουμε επίσης μια υποχρέωση για ευτυχία, με μια παράλληλη σύγχυση ανάμεσα στην ευτυχία και στα μέσα που οδηγούν σε αυτή, γεγονός το οποίο εξηγεί (sic!!!) σε έναν βαθμό την καταναλωτική μανία της εποχής μας».

Michel Hautefeuille, Ψυχίατρος με ειδίκευση στις εξαρτήσεις

Και ο «θαυμαστός καινούργιος κόσμος» είναι και πάλι εδώ.