Ο ΤΟΞΙΚΟΕΞΑΡΤΗΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥ

«Άνθρωποι, πικροφορτωμένοι, σβαρνίζονταν Μισανασαίνοντας…
Κι άλλοι απόνετοι και ψυχοφάγοι,
έριχναν βλέμματα φονικά και λέξεις τερατογεννημένες». Ξένη Μητσοβασίλη

Στην καταγεγραμμένη ιστορική πορεία του ανθρώπου, υπάρχουν πολλές αναφορές για την σημασία και την χρηστική λειτουργία του αποδιοπομπαίου τράγου. Εμείς, μιας και βρισκόμαστε στον ελλαδικό χώρο θα αναφερθούμε σε αυτόν. Όταν μία πόλη υπέφερε από πανούκλα, πείνα ή άλλη συμφορά διάλεγαν έναν παραμορφωμένο άνθρωπο για να επωμιστεί όλα τα δεινά που πρόσβαλαν την κοινότητα. Τον οδηγούσαν σ’ ένα κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο και του έδιναν να φάει ψημένα σύκα, κριθαρένιο ψωμί και τυρί. Μετά χτυπούσαν εφτά φορές τα γεννητικά του όργανα με φτερά και ενώ οι αυλοί έπαιζαν μια ιδιόμορφη μελωδία τον έκαιγαν. Κατά τον 1^ο μΧ αιώνα, όταν μια κοινότητα αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να αφανιστεί, διάλεγαν έναν φτωχό όπου για έναν χρόνο τον συντηρούσαν με κρατικά έξοδα και λένε πως τον τάιζαν με τις καλύτερες τροφές. Με την συμπλήρωση του έτους του φορούσαν «ιερά» ρούχα και τον στόλιζαν με «ιερά» κλαδιά. Διέσχιζε την πόλη συνοδευόμενος από τους ιερείς που έλεγαν, ότι όλα τα δεινά των ανθρώπων μπορούν να πέσουν στο κεφάλι του. Στην συνέχεια είτε εξοστρακίζονταν από την πόλη ή εκτελούνταν δια λιθοβολισμού έξω από τα τείχη της. Στην Αθήνα είχε θεσμοποιηθεί η τακτική αυτή, όπου συντηρούσαν με κρατικά έξοδα, κάποια από τα πιο απαξιωμένα μέλη της πόλης και όταν αποφάσιζαν πως ήταν η «ώρα» να επιτελέσουν το σκοπό για τον οποίο είχαν «επιλεχθεί» τους εκτελούσαν.