ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

«Στο κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα πα­ρα­γω­γής, ό­λα εί­ναι α­ντα­γω­νι­σμός, α­γώ­νας: α­κα­τά­παυ­στος α­γώ­νας που γί­νε­ται με­τα­ξύ κα­πι­τα­λι­στών, με­τα­ξύ ερ­γα­τών και με­τα­ξύ ερ­γα­τών και κα­πι­τα­λι­στών. Α­γώ­νας με­τα­ξύ αν­θρώ­πων, πε­ρι­φε­ρειών, ε­θνών. Εί­ναι έ­νας α­δυ­σώ­πη­τος πό­λε­μος, στον ο­ποί­ο ο θά­να­τος του ε­νός εί­ναι η ζω­ή του άλ­λου». Κ. Κα­φιέ­ρο

Ο α­ντα­γω­νι­σμός α­πο­τε­λεί κι­νη­τή­ρια δύ­να­μη του κα­πι­τα­λι­σμού. Εί­ναι έ­να βα­σι­κό συ­στα­τι­κό στοι­χεί­ο χω­ρίς το ο­ποί­ο η ύ­παρ­ξη του κα­πι­τα­λι­σμού δε νο­εί­ται καν και σαν τέ­τοιο δια­πο­τί­ζει τις κοι­νω­νί­ες. Υ­πό αυ­τό το πρί­σμα, το πνεύ­μα του α­ντα­γω­νι­σμού φτά­νει να έ­χει α­να­χθεί και σε δο­μι­κό στοι­χεί­ο της ε­πι­κρα­τού­σας ι­δε­ο­λο­γί­ας και κοι­νω­νι­κής πρα­κτι­κής, δια­πο­τί­ζο­ντας τα με­μο­νω­μέ­να ά­το­μα. Πα­ρα­κά­τω, θα προ­σπα­θή­σου­με να ψη­λα­φί­σου­με την φύ­ση του α­ντα­γω­νι­σμού κα­θώς και το πώς πραγ­μα­το­ποιού­νται τα πα­ρα­πά­νω.

Ξε­κι­νώ­ντας αυ­τή την ψη­λά­φη­ση, ο­φεί­λου­με να κά­νου­με μια «ι­στο­ρι­κή» α­να­δρο­μή. Η έν­νοια του α­ντα­γω­νι­σμού, λοι­πόν, ει­σά­γε­ται για πρώ­τη φο­ρά α­πό -ποιόν άλ­λο;- τον «πα­τέ­ρα του κα­πι­τα­λι­σμού» A.Smith. Ο Smith, πρώ­τος ο­ριο­θε­τεί το σύ­στη­μα της οι­κο­νο­μί­ας της α­γο­ράς του ο­ποί­ου βά­ση εί­ναι το α­το­μι­κό συμ­φέ­ρον. Λέ­ει, μά­λι­στα, χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: «το γεύ­μα μας δεν μας το προ­σφέ­ρει η φι­λαν­θρω­πί­α του κρε­ο­πώ­λη, του ζυ­θο­ποιού ή του αρ­το­ποιού αλ­λά η ε­πι­δί­ω­ξη του προ­σω­πι­κού τους συμ­φέ­ρο­ντος».

Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει;;; Ή αλλιώς Ιστορίες «αντιεγκληματικής» πολιτικής και ενδοκυβερνητικά μαχαιρώματα…

Μια ακόμα πρωτο(;)βουλία του δραστήριου υπουργού τήρησης και διαφύλαξης της ησυχίας, τάξης και ασφάλειας για λογαριασμό του κράτους κ. Χρυσοχοΐδη έτυχε της αντίστοιχης προσοχής των ΜΜΕ με εκείνες που προηγήθηκαν, αλλά και με εκείνες που ήδη έχουν διαφημιστεί στα «προσεχώς στις οθόνες σας». Έσπευσε, λοιπόν, ο προβεβλημένος δεόντως από τα ΜΜΕ και αεικίνητος υπουργός να καλέσει δημάρχους και νομαρχαίους σε κοινή συνάντηση με τον ίδιο, αλλά και με στελέχη του υπουργείου του, ώστε να συντονιστούν με στόχο την αποτελεσματικότερη αστυνόμευση στους δρόμους της Αθήνας.

Περσινά ξινά σταφύλια θα πει κανείς και θα έχει δίκιο. Πράγματι δεν πρόκειται παρά για έναν συντονισμό που ήδη είχε προτείνει και δοκιμάσει ο προκάτοχος του Π. Παυλόπουλος στην κατεύθυνση της συστράτευσης για το «καθάρισμα» του λεγόμενου ιστορικού κέντρου της Αθήνας και όχι μόνο, από τα «μιάσματα», της εξασφάλισης μιας ευρύτερης πολιτικής συναίνεσης, αλλά και του μοιράσματος ευθυνών για τη συνολικότερη κατασταλτική δραστηριοποίηση που είχε δρομολογηθεί. Ταυτόχρονα η συμμετοχή της λεγόμενης τοπικής αυτοδιοίκησης, των νομαρχιών, αλλά και φορέων όπως λόγου χάρη ο ΟΚΑΝΑ στους συγκεκριμένους σχεδιασμούς στόχευε στο να πειστούν και οι πλέον δύσπιστοι στις βεβαιώσεις ότι το «πρόβλημα», αλλά και η «λύση» δεν υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα της αστυνομίας, οπότε «μοιραία» η κοινωνική συναίνεση θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη…