Οι ιστορίες των παππουδο-γιαγιάδων μας

Έχουν περάσει ογδόντα χρόνια περίπου από τη δεκαετία του 1940 και λιγοστεύουν οι άνθρωποι που βρίσκονται στη ζωή και έζησαν από κοντά τα έντονα γεγονότα της εποχής: πόλεμοι, αντίσταση, ένοπλοι ενδοεξουσιαστικοί ανταγωνισμοί και αντάρτικο. Ήταν πολύ ενδιαφέρον όσοι είχαν παππούδες και γιαγιάδες, που έζησαν ενεργά εκείνες τις εποχές, να διηγούνται τις ιστορίες τους στα εγγόνια τους. Και ήταν ακόμη πιο συναρπαστικό όταν διαπιστώναμε ότι αυτά που μάς περιέγραφαν δεν τα είχαν εκμυστηρευτεί ούτε στα παιδιά τους. Ήταν οι εποχές που θεωρούσαν ότι έπρεπε τα παιδιά να «προστατευτούν» και να μην πολυξέρουν. Η γενιά που τα έζησε δεν πολυμιλούσε. Πολλά γεγονότα και ιστορίες δεν ήρθαν, σκοπίμως, ποτέ στο φως της αφήγησης. Τα «κρατούσαν» μέσα τους σαν φυλακτό αλλά όταν αποφάσιζαν, σπάνια, να μιλήσουν ήταν καθηλωτικοί. Οι προφορικές ιστορίες που συχνά δεν διαθέτουν τεκμηριώσεις και γραπτές πηγές αλλά τη ζωντάνια και την ένταση των ανθρώπων που ήταν μέσα στα γεγονότα, χωρίς να διαθέτουν θέσεις και θώκους, που πολλές φορές οι κάτοχοι τους συσκοτίζουν ή αποκρύπτουν στοιχεία γεγονότων. Ασφαλώς και η τεκμηρίωση των ιστοριών γίνεται σε ύστερο χρόνο από τους αυτήκοους δέκτες.

Πολλά εγγόνια είχαν την τύχη οι παππουδογιαγιάδες τους να τα μαζεύουν, έστω για μια και μοναδική φορά, για να αφηγηθούν τις ιστορίες τους από εκείνα τα χρόνια. Είχαμε και εμείς αυτή την τύχη και ευκαιρία και μάλιστα εις διπλούν. Ο παππούς Σ. από τη Βοιωτία μάς εξιστορούσε την ιστορία από το αντάρτικο και ο παππούς Γ. τις ιστορίες από το κίνημα της Μέσης Ανατολής. Ιστορίες εντελώς ξεχωριστές και διαφορετικές αλλά με κοινό στοιχείο τον εμετικό και προδοτικό ρόλο του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Και οι δυο παππούδες ένιωθαν προδομένοι από το ΚΚΕ για τα συγκεκριμένα γεγονότα που βίωσαν και απομακρύνθηκαν άμεσα και δια παντός από το Κόμμα. Χάραξαν, όμως, διαφορετικές πορείες, εκ διαμέτρου αντίθετες. Και αυτό έχει ενδιαφέρον, να βλέπει και να παρατηρεί κάποιος το πως αντιδρά ο καθένας και η καθεμία στις επιδράσεις που δέχεται. Ο ένας από κομμουνιστής έγινε δεξιός και μπάτσος της υπαίθρου-αγροφύλακας- και ο άλλος παρέμεινε στην αριστερή όχθη ανένταχτος μεν αλλά τον πλάνεψε για έναν διάστημα ο Ανδρέας, έζησε και τη περίοδο 1989-’90, με οικουμενική κυβέρνηση να του θυμίζει «κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας» του Λιβάνου. Ο παππούς Σ., λοιπόν, αφού είχε πολεμήσει νεαρός στο αλβανικό μέτωπο στη πρώτη γραμμή και είχε επιστρέψει στο χωριό του τραυματίας με παράσημο μια σφαίρα στο γόνατο, η οποία δεν αφαιρέθηκε ποτέ από το σώμα του, εντάχθηκε στις τάξεις του ΕΛΑΣ Βοιωτίας.

Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ,ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

«…Κι όμως, τον πρώτο καιρό που με φυλακίσανε,
το πιο σκληρό ήταν ότι σκεφτόμουν σαν ελεύθερος άνθρωπος».
Αλμπέρ Καμύ, «Ο Ξένος»

Είναι γεγονός πανθομολογούμενο, ότι τα δύο αυτά χρόνια της «πανδημίας» έχουμε απωλέσει μεγάλο μέρος της «ελευθερίας» μας. Αυτό έγινε σταδιακά και αναίμακτα (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) διότι, η εξουσία επικαλέστηκε το ζήτημα της υγείας ποντάροντας στο φόβο του ανθρώπου απέναντι στον θάνατο.
Η εξουσία όμως, έχοντας πλήρη επίγνωση και εικόνα των πεπραγμένων της σε παρόντα αλλά και μελλοντικό χρόνο, με όπλο το φόβο και την τρομοκρατία έχει καταφέρει με μηδενικές αντιδράσεις να υφαρπάξει μεγάλο μέρος της λεγόμενων ελευθερίων και δικαιωμάτων. Από την άλλη, μεγάλο μέρος του κοινωνικού χώρου αν και υποψιασμένο, με την παρέλευση του χρόνου αποφάσισε σιωπηλά να παραδοθεί, να πειθαρχήσει και να υπακούσει στην εξουσία, προσδοκώντας να τελειώσει ο εφιάλτης για να πάρει την ζωή του πίσω. Στην ουσία όμως, ακριβώς, επειδή υπακούει τίποτα δεν τελειώνει και τίποτα δεν θα είναι ίδιο στην ζωή του.

Το αντιστασιακό πνεύμα του Έλληνα

«Ένα από τα θλιβερότερα μαθήματα της Ιστορίας είναι τούτο: Αν έχουμε εξαπατηθεί για ικανό χρονικό διάστημα, έχουμε μετά την τάση να απορρίπτουμε κάθε στοιχείο, που επιβεβαιώνει ότι εξαπατηθήκαμε. Δεν μας ενδιαφέρει πια, να βρούμε την αλήθεια. Η απάτη μάς έχει καταλάβει εξ ολοκλήρου. Είναι πολύ οδυνηρό να παραδεχτούμε ότι μάς έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Από τη στιγμή που δίνουμε στον τσαρλατάνο τη δύναμη μας, είναι πάρα πολύ δύσκολο να την πάρουμε πίσω». Carl Sagan, the Demon-Haunted World

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του Εργαστηρίου Ανθρωπογεωγραφίας και Συγκρουσιακών Φαινομένων, που χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από την αναρχική εφημερίδα Διαδρομή Ελευθερίας, άνω του 40% των πολιτών είναι αποφασισμένοι να απειθαρχήσουν συνειδητά στην απόφαση της κυβέρνησης να κάνει προαιρετική τη χρήση μάσκας σε εξωτερικούς χώρους. Οι συνεργάτες του εργαστηρίου μας, διασκορπισμένοι σε κεντρικά σημεία της Αθήνας και του λεκανοπεδίου, συνέλεξαν γνώμες από περαστικούς και τα αποτελέσματα ήταν τέτοια, που κατέπληξαν ακόμη και την κατά γενική ομολογία έμπειρη επιστημονική ομάδα μας.

Όπως θα έχετε και εσείς διαπιστώσει με εθνική υπερηφάνεια, το κέντρο της Αθήνας είναι γεμάτο από αντιστασιακούς και αντιστασιακές, που εξακολουθούν να φορούν μονή, συχνά και διπλή μάσκα στους 40 βαθμούς υπό σκιάν και περπατούν βιαστικά προσπαθώντας να αποφύγουν κάθε μορφή ζωής σε ακτίνα 2 μέτρων σύμφωνα με τον Κανονισμό, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που χωρίς δισταγμούς υπερβαίνουν και αυτά τα όρια παραμένοντας στα 5 ή και στα 10 μέτρα μακρύτερα, απειλώντας με μηνύσεις όσους τους πλησιάσουν.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ (β΄ Μέρος)

Πράγματι, οι λευκοί Maroons, σε μεγάλο βαθμό, καταλάμβαναν περιοχές του βάλτου που συνόρευαν με την γύρω λευκή κοινωνία, ενώ οι υπόλοιποι Maroons έμειναν στο εσωτερικό. Μια τέτοια διευθέτηση συνέβαλε στην εγκαθίδρυση και στη διατήρηση του ζωηρού εμπορίου που διεξήγαγαν εκείνοι στο εσωτερικό, που θα κυνηγούσαν, θα αλίευαν και θα παγίδευαν άγρια θηράματα προς πώληση μέσω των λευκών συμμάχων τους Maroon. Επίσης, τα προϊόντα ξύλου παράγονται σε αφθονία στο εσωτερικό, σε τέτοιο σημείο που άρχισε να επηρεάζει την τοπική οικονομία, γεγονός που δημιούργησε προβλήματα στον Τζώρτζ Ουάσινγκτον –ο οποίος αργότερα θα γίνει Πρόεδρος– αφού κατηγορήθηκε ότι χρησιμοποιούσε το Dismal Swamp Maroons για να παρέχει στην ιδιωτική του εταιρεία ξύλινες σανίδες για σκεπές σπιτιών.

Είναι ενδιαφέρον ότι οι λευκοί Maroons ήταν πιθανώς οι πρώτοι που είχαν χαρακτηριστεί ως «πλέμπα» («poor white trash»). Όταν σκεφτόμαστε την κοινωνική εξέλιξη των πραγμάτων, οφείλουμε να μην ότι αφού ξεφύγαμε από την κατάσταση δουλείας στην οποία βρισκόμασταν, πρέπει να παραμείνουμε για πάντα προσεκτικοί για να μην ξαναεπιστρέψουμε. Με τον καιρό, λοιπόν, όσοι δεν αφομοιώθηκαν στην ευρύτερη λευκή κοινωνία απέκτησαν στάση αυτοπροστατευτική, απρόβλεπτη, εχθρική προς τους ξένους, καθώς και ημιπαράνομη νοοτροπία. Βεβαίως, θα μπορούσαν να εμπορεύονται με την ευρύτερη λευκή κοινωνία, αλλά καταλάμβαναν (αν μπορούσαν να θεωρηθούν ότι ήταν «κατακτητές» οποιουδήποτε χώρου μόνιμα) τις πιο φτωχές περιοχές –τόπους τόσο αφιλόξενους που μόνο περιφρόνηση προκαλούσαν. Γενικά, δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αξιόπιστοι υπαλλήλοι οποιουδήποτε ιδιοκτήτη γης, ιδιοκτήτη μύλου, καπετάνιου πλοίου ή ακόμα και αλιέα σκλάβων! Επιπλέον, ήταν γνωστό σε όλους ότι δεν υπάκουαν στους κοινωνικούς περιορισμούς της λευκής κοινωνίας… έτσι οι ελίτ δεν τους χαρακτήριζαν απλά ως «φτωχούς λευκούς», αλλά, επειδή θεωρούνταν ότι δεν μπορούσαν να συγκρατηθούν, τους έλεγαν αναξιόπιστοους και άχρηστους = σκουπίδια! Είναι πολύ αργότερα που το επίθετο θα χρησιμοποιηθεί για να ντροπιάζει και να τιμωρεί φτωχούς λευκούς γενικά.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ (α΄ μέρος)

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα δοκίμιο του Russell Maroon Shoatz σχετικά με την ιστορική αντίσταση στη δουλεία στη Βόρεια Αμερική.

Ο Russell Maroon Shoatz γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1943, ήταν ιδρυτικό μέλος του Συμβουλίου Ενότητας Μαύρων (Black Unity Council), πρώην μέλος των Μαύρων Πανθήρων και του Στρατού για την Απελευθέρωση των Μαύρων (Black Liberation Army). Το καλοκαίρι του 1970, μια γενικότερα ταραχώδη χρονιά, ο αρχηγός της αστυνομίας της Φιλαδέλφεια διατάζει τη διάλυση των διαφόρων ομάδων, εν όψει εθνικού συνεδρίου των Μαύρων Πανθήρων στις 5 Σεπτεμβρίου. Σε μία επιχείρηση των δυνάμεων καταστολής σκοτώνεται ένας άοπλος νεαρός μαύρος. Η απάντηση έρχεται με επίθεση σε αστυνομικό τμήμα, όπου σκοτώνεται ένας αξιωματικός αστυνομικός, ενώ τραυματίζεται ένας ακόμη. Οι δυνάμεις καταστολής επιτίθενται στα κεντρικά γραφεία των Μαύρων Πανθήρων. Ο Russell συλλαμβάνεται μαζί με άλλους τέσσερεις με την κατηγορία της επίθεσης στο αστυνομικό τμήμα. Το 1972 ο Russell καταδικάζεται σε ισόβια. Αποδρά δύο φορές, το 1977 και το 1980. Μετά τη δεύτερη απόδραση κρατείται σε καθεστώς απομόνωσης για περισσότερα από 22 χρόνια. Τελικά, το 2014, ο Russell βγαίνει από την απομόνωση, όπου και μεταφέρεται σε φυλακή της Πενσυλβάνια.

Πολύ πριν από την ίδρυση του Κράτους, Αφρικανοί μεταφέρθηκαν σε αυτό τον τόπο που αργότερα έγιναν γνωστός ως Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Μερικοί ήρθαν ως ελεύθεροι άνθρωποι και σύντροφοι των Ευρωπαίων από την Ισπανία και αλλού. Ήταν οδηγοί πλοίων, ναυτικοί, στρατιώτες, εξερευνητές και τυχοδιώκτες. Άλλοι, ωστόσο, ήταν «σκλάβοι» εργάτες.

Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ «ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ» ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ «ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ»

Η «εποχή της πανδημίας» μάς φέρνει ακόμα πιο κοντά σε κοσμογονικές αλλαγές, καθώς χρησιμοποιείται ως επιταχυντής των παγκόσμιων τάσεων, εξελίξεων και μεταβολών, αλλά και της εντεινόμενης αποσάθρωσης και ανασύνθεσης σε κάθε τομέα του κοινωνικού πεδίου, περιφερειακό ή μη. Με άλλα λόγια, όπως μάς διαβεβαιώνει και ο τελευταίος τεχνικός της εξουσίας, η ζωή αυτή καθεαυτή θα είναι διαφορετική. Η μεταβατική περίοδος που διανύουμε, θέτει τους όρους συγκρότησης της νέας «κανονικότητας» της ζωής μας, αλλά και τα χαρακτηριστικά που αυτή αποκτά λεπτό το λεπτό, μέρα με την μέρα, εβδομάδα την εβδομάδα.

Τα πιο δυστοπικά διηγήματα επιστημονικής φαντασίας του παρελθόντος παίρνουν εδώ και τώρα σάρκα και οστά. Σ’ αυτήν την αυγή μιας ζοφερής πραγματικότητας λαμβάνουν χώρα με ιλιγγιώδη ρυθμό αυτές οι μεταβολές παγκόσμιου βεληνεκούς, αυτοί οι μετασχηματισμοί υπερεθνικών μηχανισμών, που προσπαθούν να προσαρμόσουν, αλλά και να προσαρμοστούν στη διάδοχη κατάσταση. Το κοινωνικό στάτους μετασχηματίζεται και εκείνο με ταχύτατους ρυθμούς. Η εφιαλτική δυστοπία ενός ολοκληρωτικού εγκλεισμού στα ψηφιακά κλουβιά δεν είναι πια προ των πυλών, αλλά τις έχει διαβεί προ πολλού.

Με φανερό πλέον όχημα την κατασκευή μιας πανδημικής απειλής, που ορίζει σύμφωνα με την γελοία προπαγάνδα που καταναλώνεται κάθε μέρα, την χειρότερη εποχή που γνώρισε ο πλανήτης στην ιστορία τους(sic!!!), η ενοποιητική διαδικασία προχωρά με βήμα ταχύ και βιαίως, αποσαρθρώνοντας κάθε προηγούμενο πλαίσιο της κοινωνικής διαβίωσης, εξαθλιώνοντας τεράστια κομμάτια του παγκόσμιου πληθυσμού. Η 4^η βιομηχανική επανάσταση στηριζόμενη στην πλήρη ψηφιοποίηση των πάντων, στην ηγεμονία της τεχνητής νοημοσύνης και την ρομποτική, έρχεται να διαψεύσει, να ανατρέψει στην πράξη και όχι στα λόγια πρώτα απ’ όλα την μέχρι τώρα παγκόσμια(;) βεβαιότητα: ο άνθρωπος σύντομα δεν θα αποτελεί πολυπληθές είδος στον πλανήτη.

Οι κάτοικοι της Τήνου αντιστέκονται στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών

Άγρια καταστολή δέχτηκαν, στις 20 Μαΐου, εκατοντάδες κάτοικοι της Τήνου, που αγωνίζονται ενάντια στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών κοντά στα χωριά Καρδιανή και Υστέρνια. Οι συγκεντρωμένοι κάτοικοι ξυλοκοπήθηκαν από τους μπάτσους γιατί εμπόδισαν την διέλευση μηχανημάτων προς τον σχεδιαζόμενο χώρο εγκατάστασης ανεμογεννητριών. Τέτοιο ήταν το μένος των εισαγόμενων στο νησί, σκυλιών του κράτους, που δεν σταματήσουν να χτυπούν ακόμα και όταν ο κόσμος αποχωρούσε από το σημείο. Οι μπάτσοι προχώρησαν και σε οχτώ προσαγωγές ατόμων, οι οποίοι απελευθερώθηκαν αργά την νύχτα μετά τις αντιδράσεις του κόσμου.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

του Ernesto Sabato

σελ. 157 / Εκδ. Γκοβόστη

Αθήνα 2001

Ο Σάμπατο ορθώνει εμπρός μας ξανά και ξανά την «τρελή του ελπίδα»: οι δυνατότητες για μια πιο ανθρώπινη ζωή είναι κοντά μας, αρκεί να απλώσουμε το χέρι μας, να βρούμε το κουράγιο, που μας τοποθετεί στην πραγματική διάσταση του ανθρώπου. Μπορεί όλοι κάποιες φορές να υποτασσόμαστε, όμως, όπως μας διαβεβαιώνει, εκείνη που δεν λαθεύει ποτέ, είναι η πεποίθηση ότι μονάχα οι αξίες του πνεύματος μπορούν να μας σώσουν απ’ αυτό το σεισμό που απειλεί την ανθρώπινη υπόσταση.

Ο Σάμπατο αντικρύζει την αποξένωση, την απουσία διαλόγου με τους άλλους, την αδυναμία αναγνώρισης του κόσμου που μας περιβάλλει, την απουσία αγάπης και αλληλεγγύης που σημαδεύει το μαζικοποιημένο πλήθος, την ολοένα και μεγαλύτερη αναισθησία στον θόρυβο κάθε απρόσωπης πόλης, που όσο μεγαλώνει τόσο πνίγει τους δεσμώτες της. Και όπως παρατηρεί όσο η παθητικότητα μεγαλώνει τόσο πιο γρήγορα καταλήγει σε μια πνευματική δουλεία, σε μια πραγματική σκλαβιά.

ΜΝΗΜΟΝΙΟ «ΜΕΣΑ» ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΣΙΠΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΕΙ…

Πραγματικά ανεπανάληπτο αποδεικνύεται το καθεστώς Τσίπρα. Αν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις «κάπου» σταματούσαν, όσον αφορά την επιβολή μέτρων για να μην πέσουν ή έστω για να συνηθίσει ο κοσμάκης, τούτη εδώ η «πρώτη-δεύτερη αριστερά» κυβέρνηση ήταν να μην πάρει την κατάλληλη φορά.

Τώρα, τίποτα δεν την σταματά. Μνημόνιο «μέσα» στο μνημόνιο έχει ήδη συμφωνήσει να φέρει και να το περάσει. Και τα σκυλιά δεμένα.

Μία σύλληψη για τα επεισόδια στις Σκουριές Χαλκιδικής

Μία σύλληψη ενός 54χρονου κατοίκου της Χαλκιδικής πραγματοποιήθηκε, όπως ανακοινώθηκε, για την επίθεση και εμπρησμό στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές της ΒΑ Χαλκιδικής. Είχαν προηγηθεί πάνω από 30 προσαγωγές ατόμων, τα οποία τελικά αφέθηκαν ελεύθερα.

Η επίθεση που φέρεται να έγινε από ομάδα 40-50 ατόμων προχθές το βράδυ στις 01.00 προκάλεσε μεγάλες ζημιές στη «χρυσή» επένδυση, σε οχήματα και εξοπλισμό της εταιρίας (όπως κοντέινερ και γεννήτριες), ενώ τραυματίστηκαν ελαφρά κάποιοι σεκιουριτάδες.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Για τα 11 χρόνια από την εισβολή στο Αφγανιστάν

Στις 7 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 11 χρόνια από την τρομοκρατική εισβολή των συμμάχων στο Αφγανιστάν. Έντεκα χρόνια «ανθρωπιστικής» παρέμβασης γεμάτα γενοκτονία, δολοφονίες, βομβαρδισμούς, βασανιστήρια κρατούμενων, βιασμούς και επιθέσεις εναντίον άμαχων, κι όλα αυτά απ’ αυτούς που ισχυρίζονται ότι προασπίζονται ιδανικά και αξίες, τα οποία συρρικνώνονται σήμερα μόνο στις γυαλιστερές βιτρίνες της κατανάλωσης και του δυτικού πολιτισμού. 

Ιούνιος 2012: Η αντίσταση στο Αφγανιστάν

Σημαντική αύξηση παρουσίασαν οι αντάρτικες επιθέσεις το μήνα που πέρασε. Συνολικά έγιναν 534 αντάρτικες ένοπλες επιθέσεις, 541 επιθέσεις με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, 161 επιθέσεις με ρουκέτες, 45 επιχειρήσεις ελεύθερων σκοπευτών, 176 ένοπλες συμπλοκές και 22 αποκρούσεις επιθέσεων των κατοχικών τρομοκρατών, στα πλαίσια της επιχείρησης «Αλ Φαρούκ» που ξεκίνησε το Μάιο.

Όλες οι επιχειρήσεις/επιθέσεις έλαβαν χώρα στις επαρχίες: Badakhshan, Badghis, Baghlan, Balkh, Bamyian, Daykundi, Farah, Faryab, Ghazni, Ghor, Helmand, Herat, Jowzjan, Kabul, Kandahar, Kapisa, Khost, Kunar, Kunduz, Laghman, Logar, Nangarhar, Nimroz, Nooristan, Oruzgan, Paktia, Paktika, Panjshir, Parwan, Samangan, Sar-e-Pul, Takhar, Wardag, Zabul. Οι περισσότερες επιχειρήσεις, ως συνήθως, έγιναν στην επαρχία Χελμάντ.
Σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν θανάσιμα 332 αμερικανοί, 84 ΝΑΤΟικοί, 113 της ISAF, 75 άλλοι αμερικανοκίνητοι κατοχικοί, 1 γερμανός, 23 γάλλοι, 4 ιταλοί, 6 πολωνοί και 506 άλλων χωρών. Επίσης, σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν θανάσιμα 25 ξένοι διπλωμάτες, 295 μπάτσοι, 523 στρατιώτες του αφγανικού στρατού, 321 πράκτορες/κατάσκοποι, 246 σεκιουριτάδες κ.ά, ενώ σκοτώθηκαν και 99 μουτζαχεντίν. Τραυματίστηκαν συνολικά 1573 ξένοι και ντόπιοι κατοχικοί.

Αιχμαλωτίστηκαν, επίσης, 114 κατοχικοί, και καταστράφηκαν 905 οχήματα και 9 αεροσκάφη.

Οι κατοχικοί τρομοκράτες πραγματοποίησαν 25 επιδρομές σε κατοικίες, 2 αεροπορικούς βομβαρδισμούς και δολοφόνησαν 81 άμαχους και απήγαγαν 420.

Σφοδρές απώλειες υφίστανται οι κατοχικοί στις 01-6 σε συντονισμένη επίθεση στην επαρχία Κοστ με ρουκέτες, αυτόματα και χειροβομβίδες. Δύο ελικόπτερα ανατινάζονται, ενώ ένας μαχητής πυροδοτεί παγιδευμένο μηχανάκι στην είσοδο της βάσης Σάχρα Μπαγκχ. Πάνω από 100 είναι οι νεκροί. Οι μαχητές που πραγματοποιούν την επίθεση αυτοκτονίας είναι οι: Shamsullah και Azimullah Khan,  Muhammad Naeem, Atiqullah, Muhammad Yaqoob Ibrahimi, Karimullah και Sabeer, Hafiz saifullah, Abdullah και Abdurrahman.

Την ίδια μέρα ο μαχητής Qati Ijaz ανατινάζεται στην επαρχία Νανγκαρχάρ παίρνοντας μαζί του 14 ΝΑΤΟικούς και άλλους 12 αφγανούς στρατιώτες.

Στις 2-6 ο μαχητής Saadullah ανατινάζεται δίπλα σε στρατιωτικό κομβόι στην επαρχία Νανγκαρχάρ και σκοτώνει 6 εισβολείς.

Ο μαχητής πραγματοποιεί επίθεση αυτοκτονίας στην Κανταχάρ στις 6-6 με παγιδευμένο μηχανάκι και σκοτώνει δεκάδες κατοχικούς.

Στις 8-6 πραγματοποιείται επίθεση αυτοκτονίας με στόχος γάλλους κατοχικούς τρομοκράτες στην επαρχία Καπίσα, στην περιφέρεια Νιτζράμπ. Ο μαχητής Mutiallah ανατινάζεται δίπλα σε γάλλους και σκοτώνει 14 απ’ αυτούς, καθώς και 4 αφγανούς στρατιώτες.

Στις 14-6 πραγματοποιείται επίθεση αυτοκτονίας στην επαρχία Κουνάρ με ένα παγιδευμένο Τογιότα Κορόλα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 6 μέλη των ειδικών δυνάμεων.

Στις 19-6 μαχητής πραγματοποιεί επίθεση αυτοκτονίας στην επαρχία Κανταχάρ με στόχο βάση των κατοχικών και προκαλεί μεγάλες απώλειες στις τάξεις τους. Την επίθεση υλοποιούν οι μαχητές: Hafiz Ismail, Abdul Bar, Ahmad Khalil, Atta ur Rahman, Wali ullah, Yousuf.

Σε άλλη περιοχή της ίδιας επαρχίας πραγματοποιείται και νέα επίθεση αυτοκτονίας σε βάση της ISAF από τους Jannati, Arab, Mukhlis και Ismatullah.

Στις 22-6 πραγματοποιείται μεγάλη επίθεση αυτοκτονίας σε ξενοδοχείο της Καμπούλ από τους Hayatullah, Kamran, Naimatullah και Sulaiman, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 25 ξένοι διπλωμάτες, στρατιωτικοί και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι.

Δημοσιεύτηκε από Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Αφγανιστάν: η αντίσταση το μήνα που πέρασε

Τον Απρίλιο έγιναν συνολικά 700 επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν, ανάμεσά τους βομβιστικές επιθέσεις, επιθέσεις ελεύθερων σκοπευτών, επιθέσεις κατά μέτωπο, ενέδρες και ένοπλες συμπλοκές, κατά τις οποίες σκοτώθηκαν 745 «ξένοι» και 1136 «ντόπιοι» κατοχικοί. Οι επιχειρήσεις έλαβαν χώρα στις ακόλουθες επαρχίες:

Badakhshan, Badghis, Baghlan, Balkh, Bamyian, Daykundi, Farah, Faryab, Ghani, Ghazni, Ghor, Helmand, Herat, Jowzjan, Kabul, Kandahar, Kapisa, Khost, Kunar, Kunduz, Laghman, Logar, Nangarhar, Nimroz, Nooristan, Oruzgan, Paktia, Paktika, Panjshir, Parwan, Samangan, Sar-e-Pul, Takhar, Wardaq, Zabul.

Στο σύνολο των επιχειρήσεων σκοτώθηκαν 75 μουτζαχεντίν. Οι κατοχικοί τρομοκράτες δολοφόνησαν 57 άμαχους και απήγαγαν άλλα 139 άτομα.

Οι αντάρτες πραγματοποίησαν και 5 επιθέσεις αυτοκτονίας.

Αναλυτικά, οι απώλειες για τους κατοχικούς ήταν: 278 νεκροί αμερικανοί (κατά τη διάρκεια και μετά τις επιθέσεις), 183 άλλοι ΝΑΤΟικοί, 16 της ISAF, 97 άλλοι αμερικανο-κίνητοι, και 133 άλλοι. Απ’ τη μεριά των αφγανών κατοχικών σκοτώθηκαν 477 στρατιώτες, 175 πράκτορες/κατάσκοποι, 296 μπάτσοι, 24 σωματοφύλακες, 74 σεκιουριτάδες κ.ά.

Στις 3-4 στην επαρχία Νανγκαρχάρ και συγκεκριμένα στην πόλη Τζαλαλαμπάντ, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ ποίησης Naranjgul Mushahira, οι μπάτσοι επεμβαίνουν και ξυλοκοπούν κόσμο όταν απαγγέλλονται ποιήματα ενάντια στην κατοχή. Αργότερα γίνεται πορεία διαμαρτυρίας στην πόλη.

Την επόμενη μέρα πραγματοποιείται επίθεση αυτοκτονίας στην πόλη Μαϊμάν της επαρχίας Φαρυάμπ. Ο μαχητής Mullah Abdul Ghafar ανατινάζεται ανάμεσα σε κατοχικούς και παίρνει μαζί του 16 εισβολείς και 12 ντόπιους στρατιώτες. Οι κατοχικοί έντρομοι πυροβολούν προς όλες τις κατευθύνσεις δολοφονώντας έναν περαστικό.

Στις 5-4 ο μαχητής Hisam ανατινάζεται δίπλα σε πεζή περίπολο του αφγανικού στρατού και παίρνει μαζί του 6 απ’ αυτούς.

Στις 10-4 τέσσερις μουτζαχεντίν επιτίθενται στο αρχηγείο των μπάτσων στη Μούσα Κάλα, πρωτεύουσα της επαρχίας Χελμάντ. Αμέσως ανοίγουν πυρ μέσα στο κτίριο σκοτώνοντας πολλούς μπάτσους, ανάμεσά τους και το διοικητή τους Abdul Wali Kokay. Σε λίγο καταφθάνουν ενισχύσεις αλλά τους περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη… παγιδευμένο αυτοκίνητο εκρήγνυται και προκαλεί περαιτέρω απώλειες. Ο ένας αντάρτης τελικά καταφέρνει να διαφύγει.

Στις 15-4 γίνονται επιθέσεις σε πολλές πόλεις. Στην Καμπούλ ομάδα ανταρτών, αποτελούμενη από τους: Mula Iqbal, Anas, Hafiz Ismatullah, Hanif, Qari Abd-ur-Rahman, Salman, Mula Shahabuddin, Ibrahim, Idrees, Khatab, Qari Abdurrahman, Mula Muzami, Hafiz Talha και Zain-ul-Abuddin, χτυπάει τη γερμανική και την αγγλική πρεσβεία, το αφγανικό κοινοβούλιο, τα ξενοδοχεία Star και Serena και το αρχηγείο της ISAF. Σε άλλες περιοχές γίνονται στόχος επίθεσης στρατιωτικές βάσεις των κατοχικών. Οι αντάρτες χρησιμοποιώντας ελαφρά και βαρέα όπλα προκαλούν μεγάλες απώλειες στους κατοχικούς.

Επιθέσεις σε κτίρια των υπουργείων ορυχείων και βιομηχανίας, στις μυστικές υπηρεσίες και σε σπίτια κυβερνήτων, σε στρατιωτικά αεροδρόμια και αστυνομικά τμήματα, γίνονται στις επαρχίες Πάκτια (ομάδα αποτελούμενη από τους: Hammad, Tahir και Qari Saif-ur-Rahman), Λογκάρ (2 ομάδες υπό τους Mula Dilawar και Mual Ayub) και Νανγκαρχάρ (ομάδα αποτελούμενη από τους: Muhammad Omar, Amir Hamzah, Zarar Ahmad, Khalil, Muhamood, Abid, Ma’az, Mirwais.

Οι συντονισμένες αυτές επιθέσεις ξεπερνούν σε διάρκεια τις 24ωρες και σπέρνουν πραγματικό πανικό στις τάξεις των εισβολέων και των ντόπιων συνεργατών τους.

Στις 20-4 γίνεται επίθεση αυτοκτονίας στο αστυνομικό τμήμα του Garmsir στην επαρχία Χελμάντ. Ο μαχητής Hameedullah επιτίθεται στο τμήμα την ώρα που οι μπάτσοι τρώνε, ανοίγει πυρ και όταν του τελειώνουν τα πυρομαχικά ανατινάζεται. Συνολικά σκοτώνονται 13 μπάτσοι. Αμέσως μετά καταρρίπτεται με ρουκέτα το ελικόπτερο που έρχεται για να παραλάβει τους νεκρούς και τραυματίες και σκοτώνονται όλοι οι αμερικανοί που επιβαίνουν σ’ αυτό.

Στα τέλη Απριλίου ξεκινάνε απεργία πείνας περίπου 700 κρατούμενοι στις φυλακές της Κανταχάρ εναντίον των άθλιων συνθηκών κράτησης.

Στις 28-4 δύο μαχητές, οι Abdul Qadir και Abdul Qayyum επιτίθενται στο γραφείο του κυβερνήτη της επαρχίας Κανταχάρ και σκοτώνουν 8 σωματοφύλακές του, την ώρα που ο ίδιος βρίσκεται μέσα στο γραφείο και κατορθώνει να διαφύγει. Παράλληλα, ανατινάζουν και παγιδευμένο αυτοκίνητο προκαλώντας περαιτέρω απώλειες.

Στις 29-4 ο μαχητής Kahid Baloch επιχειρεί μόνος του εναντίον μικτού αμερικανο-αφγανικού στρατιωτικού κομβόι στην πόλη Zaranj, πρωτεύουσα της επαρχίας Nimroz. Δύο οχήματα καταστρέφονται ολοσχερώς και σκοτώνονται 5 αμερικανοί, ένας ντόπιος μεταφραστής τους και αφγανοί στρατιώτες.

Την ίδια μέρα το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν διαψεύδει με ανακοίνωσή του ρεπορτάζ του βρετανικού Channel 4, σύμφωνα με το οποίο οι Ταλιμπάν ξαναεισέρχονται σε πορεία διαπραγματεύσεων με τους αμερικανούς.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

 

Η αντίσταση στο Αφγανιστάν το Μάρτιο (2012)

Συνεχίζονται οι επιτυχίες των ανταρτών που αντιστέκονται στην κατοχή των ΝΑΤΟικών και των ντόπιων συνεργατών τους, στα πλαίσια της επιχείρησης Μπαντάρ, που ξεκίνησε την Πρωτομαγιά του 2011.

Συγκεκριμένα, το Μάρτιο του 2012 πραγματοποιήθηκαν 596 επιχειρήσεις των μουτζαχεντίν και 96 συμπλοκές με κατοχικούς τρομοκράτες στις επαρχίες: Badakhshan, Badghis, Baghlan, Balkh, Bamyian, Daykundi, Farah, Faryab, Ghani, Ghazni, Ghor, Helmand, heart, Jowzjan, Kabul, Kandahar, Kapisa, Khost, Kunar, Kunduz, Laghman, Logar, Nangarhar, Nimroz, Nooristan, Oruzgan, Paktia, Paktika, Panjshir, Parwan, Samangan, Sar-e-Pul, Takhar, Wardaq, Zabul.

Στις επιχειρήσεις αυτές και τις συμπλοκές σκοτώθηκαν συνολικά (κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων/μαχών/συμπλοκών αλλά και μετά τον τραυματισμό τους) 371 αμερικανοί, 78 ΝΑΤΟικοί, 63 της ISAF, 46 άλλων χωρών, 3 γάλλοι, 6 βρετανοί, 5 ιταλοί και 51 αγνώστων λοιπών στοιχείων, καθώς και 34 ντόπιοι κατάσκοποι, 287 αφγανοί στρατιώτες, 325 μπάτσοι, 169 λοιποί πράκτορες, 23 σωματοφύλακες, 52 σεκιουριτάδες. Οι απώλειες για τους αντάρτες ανήλθαν σε 53 άτομα, ενώ οι κατοχικοί τρομοκράτες δολοφόνησαν 48 άμαχους.

Αναφέρουμε ενδεικτικά κάποια από τα πιο σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν το μήνα που πέρασε:

Στις 2-3 ο μαχητής Abdul Shakoor πυροδοτεί τα εκρηκτικά με τα οποία ήταν ζωσμένος και παίρνει μαζί του 10 αμερικανούς που πραγματοποιούσαν έρευνα σε περιοχή της επαρχίας Κανταχάρ.

Στις 5-3 ένας αντάρτης πυροδοτεί το παγιδευμένο με εκρηκτικά αυτοκίνητό του στην πύλη του αεροδρόμιου Μπαγκράμ την ώρα που επιστρέφουν αμερικανοί από περιπολία. Οι απώλειες είναι μεγάλες για τους κατοχικούς.

Στις 6-3 ο μαχητής Bismillah πραγματοποιεί επίθεση αυτοκτονίας σε φυλάκιο του αφγανικού στρατού στην πόλη Τζαλαλαμπάντ σκοτώνοντας πάνω από 25 “εργαζόμενους” στις μυστικές υπηρεσίες, που βρίσκονταν συγκεντρωμένοι στο σημείο.

Στις 13-3 χιλιάδες αφγανοί διαδηλώνουν στην πόλη Τζαλαλαμπάντ της επαρχίας Νανγκαρχάρ ενάντια στη δολοφονία παιδιών και γυναικών που έγινε από μανιακό αμερικανό κατοχικοί πριν λίγες μέρες. Οι κάτοικοι αποκλείουν το δρόμο Καμπούλ-Τζαλαλαμπάντ και φωνάζουν συνθήματα εναντίον των αμερικανών και των συμμάχων τους.

Στις 16-3 ο μαχητής Zakir σκοτώνει 4 αμερικανούς στην επαρχία Κουνάρ, εκτοξεύοντας 4 ρουκέτες εναντίον του άρματος στο οποίο επέβαιναν, από πολύ κοντινή απόσταση.

Στις 22-3 ένας αντάρτης πυροδοτεί το παγιδευμένο με εκρηκτικά βανάκι του στις 4.30 το απόγευμα με στόχο τρομοκράτες της ISAF που είναι συγκεντρωμένοι έξω από το πέμπτη αστυνομικό τμήμα της πόλης Κανταχάρ. Σκοτώνονται και τραυματίζονται τουλάχιστον 10 κατοχικοί.

Στις 24-3 σκοτώνεται ο Κχαϊρουλάχ Κχαν, πρώην γερουσιαστής της επαρχίας Ουρουζγκάν στο καθεστώς Καρζάι, σε βομβιστική επίθεση στην πόλη Τερενκότ. Στην επίθεση, που έγινε με τηλεχειριζόμενο εκρηκτικό μηχανισμό, σκοτώνονται και 4 σωματοφύλακές του.

Στις 26-3 έγινε συντονισμένη επίθεση: ο μαχητής Abdul Rafi’ πραγματοποιεί επίθεση αυτοκτονίας σε σπίτι κρατικού αξιωματούχου στην επαρχία Ουρουζγκάν, μόλις έληξε το γεύμα με τους κατοχικούς. Σκοτώθηκαν 18 αμερικανοί, ανάμεσά τους ένας υψηλόβαθμος, και πολλοί τραυματίστηκαν. Την ίδια στιγμή, ένας μαχητής ο οποίος είχε διεισδύσει στον αφγανικό στρατό πυροβολεί εναντίον των κατοχικών σκοτώνοντας 2 απ’ αυτούς, ενώ ένα ελικόπτερο Σινούκ καταρρίπτεται στην περιφέρεια Ναουζάντ της επαρχίας, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν όλοι οι 30 επιβαίνοντες. Οι επιχειρήσεις αυτής της ημέρας έγιναν ως αντίποινα στην πρόσφατη δολοφονία 17 κατοίκων της Κανταχάρ, τους οποίους οι θρασύδειλοι κατοχικοί τρομοκράτες πυροβόλησαν και έκαψαν.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΙΡΑΚΙΝΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Καθώς ανακοινώθηκε αποχώρηση αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, κανείς από τους κατακτητές και τους εγκάθετους έχει το κουράγιο να ισχυριστεί κάποιου είδους επιτυχία εκτός από το αιματοκύλισμα οκτώμιση χρόνων, όπου περισσότεροι από ένα εκατομμύριο ιρακινοί έχουν χάσει τη ζωή τους καθώς και χιλιάδες αμερικανοί, ΝΑΤΟικοί και μισθοφόροι, ενώ τεράστιες είναι οι καταστροφές που προκλήθηκαν στην περιοχή. Αυτό, ίσως, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η «μεγάλη επιτυχία» της συνασπισμένης κυριαρχίας.

Ινδία: η αντίσταση στα σχέδια της χαλυβουργίας συνεχίζεται

Το γιγαντιαίο σχέδιο της νοτιοκορεάτικης χαλυβουργίας Posco έχει μείνει «κολλημένο» εδώ και έξι χρόνια λόγω της αντίστασης των κατοίκων. Την Τετάρτη είχαμε άλλο ένα επεισόδιο της μακρόχρονης αυτής ιστορίας αντίστασης.

Το σχέδιο της εταιρίας στην περιφέρεια Jagatsinghpur είναι προϋπολογισμού 12 δισ. δολαρίων.

Η αντίσταση στο Αφγανιστάν το μήνα που πέρασε

Συνολικά 702 επιχειρήσεις έγιναν από τους αντάρτες το Νοέμβριο στο Αφγανιστάν, στις ακόλουθες επαρχίες: Badakhshan, Badghis, Baghlan, Balkh, Bamylan, Daykundi, Farah, Faryab, Ghazni, Ghor, Helmand, Herat, Jowzjian, Kabul, Kandahar, Kapisa, Khost, Kunar, Kunduz, Laghman, Logar, Nangarhar, Nimroz, Nooristan, Oruzgan, Paktia, Paktika, Panjshir, Parwan, Samangan, Sar-e-Pul, Takhar, Wardag και Zabul.
Σκοτώθηκαν 484 αμερικανοί, 137 άλλοι ΝΑΤΟικοί, 44 της ISAF, 11 γάλλοι, 2 βρετανοί, 3 ιταλοί, 17 αυστραλοί, 5 πολωνοί, 1 ρουμάνος, 261 αφγανοί στρατιώτες, 442 μπάτσοι και 179 πράκτορες/κατάσκοποι. Εκατοντάδες φυσικά ήταν και οι τραυματίες κατοχικοί, και κάποιοι απ’ αυτούς κατέληξαν στο νοσοκομείο και δε συμπεριλαμβάνονται στον αριθμό των νεκρών που ανακοίνωσαν οι αντάρτες.
Πραγματοποιήθηκαν και 7 επιθέσεις αυτοκτονίας με συνολικό απολογισμό 80 νεκρού και 34 τραυματίες.
Επίσης, δολοφονήθηκαν 51 άμαχοι, 8 τραυματίστηκαν και 48 απήχθησαν από τις κατοχικές τρομοκρατικές δυνάμεις. Οι νεκροί αντάρτες ανέρχονται στους 32.

Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι οι κατοχικές δυνάμεις στις επαρχίες Χελμάντ και Κανταχάρ έχουν μόνο περιορισμένες βάσεις, απ’ όπου μπορούν να «ξεμυτίσουν» μόνο σε απόσταση 100 μέτρων.Ο ανεφοδιασμός γίνεται μόνο από αέρα.

Στις 6-11 ο μαχητής Hamza πραγματοποιεί επίθεση αυτοκτονίας με παγιδευμένο τζιπάκι σε βάση των κατοχικών στην επαρχία Χεράτ. Άλλοι 3 αντάρτες εισβάλλουν στη βάση και σκοτώνουν συνολικά 12 ντόπιους και ξένους κατοχικούς.

Στις 6-11 σκοτώνεται ένας ανώτατος διοικητής τπυ αφγανικού στρατού, ο Abdul Afghan Kush (Αφγανός φονιάς), και άλλοι 6 αξιωματικοί σε επίθεση αυτοκτονίας στην επαρχία Μπαγκλάν.

Στις 9-11 ένας διοικητής του αφγανικού στρατού ανοίγει πυρ εναντίον αυστραλών κατοχικών σε κοινή στρατιωτική βάση κοντά στην πόλη Τερενκότ στην επαρχία Ουρουζγκάν. Αργότερα φεύγει μαζί με 10 στρατιώτες του και αργότερα παραδίδεται. Το περιστατικό γίνεται τη μέρα που επισκέπτεται το Αφγανιστάν ο πρόεδρος της Αυστραλίας.

Στγις 10-11 μαχητής πραγματοποιεί επίθεση αυτοκτονίας με παγιδευμένο όχημα σε βάση των ΗΠΑ στην επαρχία Paktia. Σκοτώνεται ο αρχηγός της αστυνομίας της επαρχίας και τραυματίζεται ο διοικητής της επαρχίας. Η επίθεση γίνεται την ημέρα που είναι προγραμματισμένη συνάντηση με άλλους διοικητές επαρχιών με σκοπό να διοργανωθεί «Ανώτατο Συμβούλιο» (Loya Jirga)

Στις 11-11, μετά από δύο μέρες σφοδρών μαχών στην επαρχία Πάκτια, σκοτώνονται δεκάδες ντόπιοι και ξένοι κατοχικοί. Η επίθεση των ανταρτών έχει πολλούς σημαντικούς στόχους, όπως η κεντρική αμερικανική βάση, το αρχηγείο της διοίκησης, το αρχηγείο της συνοριοφυλακής. Μεταξύ άλλων σκοτώνονται οι διοικητές των περιφερειών Ζουρμάτ και Τσαμκάνι. Την επίθεση φέρουν σε πέρας 5 μαχητές αυτοκτονίας: οι Mulvi Muhammad Aliyas, Mulavi Aiz, Hafiz Alam Gul, Hafiz Muhammad Bilal και Talib Samim, ένας φοιτητές.

Στις 14-11 ο μαχητής Abdus Satar, που είχε καταταγεί επίτηδες στο στρατό πριν λίγες μέρες, επιτίθεται μέσα σε βάση του ΝΑΤΟ με αυτόματο, ρουκέτες και χειροβομβίδες, σκοτώνοντας 10 ΝΑΤΟικούς και τραυματίζοντας άλλους 14, πριν πέσει νεκρός.

Στις 17-11 γίνεται επίθεση με πολλές ρουκέτες σε μια τεράστια τέντα, όπου επίκειται συνάντηση του Συμβουλίου (Jirga) στην πρωτεύουσα Καμπούλ.

Στις 22-11 ο Abdul Samad, μαχητής αυτοκτονίας, ανατινάζεται  δίπλα στο κομβόι του διοικητή της περιφέρειας Γκρισκ (επαρχία Χελμάντ), σκοτώνοντας 8 στρατιώτες, ενώ ο διοικητής και άλλοι 5 οπλοφόροι πεθαίνουν αργότερα απ’ τα τραύματά τους.

Στις 25-11 ο μαχητής Hafiz Abdulali Hanzala ανατινάζεται με ένα παγιδευμένο Toyota Corolla δίπλα σε μπλόκο ντόπιων και ξένων κατοχικών σε κεντρικό δρόμο.  Καταστρέφονται και 2 άρματα.

Δημοσιεύθηκε από τον Αναρχικό Πυρήνα ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Πακιστάν: συγκρούσεις μικροπωλητών-μπάτσων

Πάνω από 100 μικροπωλητές συνελήφθησαν μετά από συγκρούσεις με τους μπάτσους στο Ferozepur τη Δευτέρα, καθώς η διοίκηση της πόλης βρήκε μεγάλη αντίσταση στα σχέδιά της να μετατοπίσει την αγορά φρούτων και λαχανικών του Kot Lakhpat στο Gajju Matah.

Εμπρησμός του φυλακίου των κατοίκων της Ολυμπιάδας στη Χαλκιδική

Τα ξημερώματα της Κυριακής 13 Μάρτη, “άγνωστοι” πυρπόλησαν το φυλάκιο που έχουν στήσει κάτοικοι εδώ και χρόνια για να παραμένουν ενήμεροι για τις δραστηριότητες των εργολάβων, τις οποίες εμπόδισαν επιτυχώς στην πρώτη φάση επιχείρησης λειτουργίας εργοστάσιου χρυσού από την (τότε) TVX HELLAS.

Η ρασοφόρα «αντίσταση»

Έτοιμοι να «ανατρέψουν» το μνημόνιο, σε ό,τι αφορά τις προσλήψεις ιερωμένων στον κρατικό τομέα δηλώνει η Εκκλησία της Ελλάδος. Είναι γνωστό πως με τα νέα μέτρα που επέβαλλε κυβέρνηση και ΔΝΤ σε ότι αφορά τις κρατικές θέσεις και τις προσλήψεις προσωπικού σε αυτές, η αναλογία θα είναι μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις.

Οι επαγγελματίες ρασοφόροι, έμμισθοι κρατικοί υπάλληλοι, αμέσως μετά τη συγγραφή του περίφημου κειμένου για την κρίση (όπου εκεί εξάντλησαν την αντίσταση για λογαριασμό του ποιμνίου τους) ετοιμάζουν δικαστικό «αγώνα» με τις νομικές υπηρεσίες τους να «εργάζονται πυρετωδώς» για να εφοδιάσουν με νομικά επιχειρήματα την Ιεραρχία για να διατηρήσουν το κουμάντο στις προσλήψεις.