ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ

Καθώς πλησιάζει η «κοσμοϊστορική ημέρα» της έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων … γίνεται όλο και πιο απαραίτητο να δούμε πόσο βαραίνει αυτό το γεγονός τη ζωή των ανθρώπων. Κι ενώ είναι διαπιστωμένο πως ο περισσότερος κόσμος δεν τους αντιμετωπίζει με αδιαφορία (αλλά ούτε και με την εύνοια που θα ήθελαν οι κρατούντες και οι διοργανωτές), αυτό που πρόκειται να συμβεί εντός του Αυγούστου, μένει να δούμε αν θα μπορέσουν να εκφραστούν, με ουσιαστικό τρόπο οι αντιθέσεις και οι διαθέσεις που υπάρχουν απέναντι σ’ αυτό το τερατούργημα, την μεγαλύτερη προσβολή για το ανθρώπινο γένος.

Πάνω σ’ αυτό, μήπως θα πρέπει να δούμε κάποια αδιαμφισβήτητα δεδομένα;

Ποιος έχει και την παραμικρή αμφιβολία, πως οι Ολυμπιάδες είναι σημαντικότατες για την παγκόσμια κυριαρχία; Ότι είναι προϊόντα ενός παγκόσμιου διακρατικού θεσμού και μηχανισμού και η ανάθεση της διοργάνωσης σε κάθε χώρα σχετίζεται με πολλά άλλα πράγματα;

Κι αυτά είναι τόσο δεμένα μεταξύ τους που δεν γίνεται να μιλάμε για οικονομικά συμφέροντα, χωρίς να τα συνδέουμε με πολιτικές επιδιώξεις. Αλλά κι αυτές αναμφίβολα έχουν σχέση με τις κοινωνικές συνθήκες.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ*

Το τιτάνιο ουρλιαχτό έσχισε βίαια τον αέρα, κατρακύλησε σαν ουράνια βροντή στις βραχώδεις βουνοπλαγιές, χύθηκε ορμητικό μέσα στα φαράγγια, σκαρφάλωσε στα διάσελα, τραντάζοντας σαν γιγάντια έκρηξη τις χιονοσκέπαστες, πανύψηλες βουνοκορφές. Και πίσω του έμεινε το θέαμα, θέαμα που πιο φριχτό κι αλλόκοτο δεν έχουν δει μάτια ανθρώπου κι ούτε μέλλει να δουν ποτέ: Ένας άντρας γιγαντόκορμος, ψηλός ίσαμε εκατό μπόγια, με μπράτσα και μηρούς χοντρά σαν κορμού δένδρου, σφάδαζε αλυσοδεμένος σ’ ένα πελώριο βράχο, ίσα στην πλαγιά του βουνού. Ενώ ψηλά πάνω απ’ το κεφάλι του στριφογύριζε απειλητικά ένας τερατόμορφος αητός, που κάθε τόσο εφορμούσε σα βολίδα κι έμπηγε το φοβερό ράμφος του στη σάρκα του δυστυχισμένου γίγαντα. Ώρες και ώρες ασταμάτητα κρατούσε το μαρτύριο και μόνο σαν ο ήλιος χαμήλωνε κατά τις βουνοκορφές κι οι σκιές πλημμύριζαν τα φαράγγια, αποτραβιόταν πια το όρνιο και πήγαινε να λουφάξει.