Έλλειμμα και πλεόνασμα ανθρωπισμού

Στην εποχή της επιστημονικής και τεχνολογικής υπερανάπτυξης, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες μιας αυξανόμενης εκμετάλλευσης και εξανδραποδισμού των ανθρώπων, γεγονότων βίας και κρατικής τρομοκρατίας, αδιαφορίας προς τον συνάνθρωπο και ιδιαίτερα τον πάσχοντα, γεγονός που αποδεικνύει την απομάκρυνση του ανθρώπου απ’ τις θεμελιώδεις βάσεις του ανθρωπισμού, το έλλειμμα ανθρωπιάς στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.

Η ανθρωπιά και ο αυτοσεβασμός δεν είναι λάστιχο που το τραβάει κανείς όπως τον βολεύει

Η λέξη ανθρωπιά, ανθρωπινότητα κτλ. (ή όπως το έχει ο καθένας στο μυαλό του) σίγουρα έχει χάσει πολύ από το νόημά της μέσα στις συνθήκες βαρβαρότητας που ζει η κοινωνία υπό το ζυγό του κράτους. Αλλά δεν είναι ένα λαστιχάκι που το παίζει και το τραβάει όπως γουστάρει κανείς, δεν υπόκειται σε διαβαθμίσεις, περιπτώσεις και «περιπτωσούλες»…

Αλλά για τους αναρχικούς και όσους ανθρώπους αγωνίζονται ακόμα, κάποιες λέξεις έχουν ακόμα νόημα.

Ας μην ξεχνάμε την αυταπάρνηση που δείξαν οι ψαράδες κατά το ναυάγιο του Σάμινα που μπήκαν με τα μπούνια μέσα, προσπαθώντας να σώσουν ανθρώπινες ζωές.