Πέτρος Κροπότκιν: Κομμουνισμός και Αναρχία (1901)

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Το πρώτο μέρος του κειμένου βρίσκεται εδώ:

Πέτρος Κροπότκιν: Κομμουνισμός και Αναρχία (1901)

Από την άλλη πλευρά, έχει αναμφίβολα αποδειχθεί ότι η από κοινού εργασία, η κομμουνιστική παραγωγή, πετυχαίνει θαυμάσια. Σε καμία εμπορική επιχείρηση δεν έχει προστεθεί τόση αξία στη γη από την εργασία, όσο σε καθεμία από τις κοινότητες που ιδρύθηκαν στην Αμερική και στην Ευρώπη. Λάθη υπολογισμού μπορεί να συμβαίνουν παντού, όπως συμβαίνουν και σε όλες τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, αλλά δεδομένου ότι είναι γνωστό πως κατά τα πρώτα πέντε χρόνια μετά τη σύστασή τους τέσσερα εγχειρήματα από κάθε εμπορική επιχείρηση θα πτωχεύσουν, πρέπει να παραδεχτούμε ότι τίποτα παρόμοιο ή έστω κοντά σε αυτό δεν έχει συμβεί στις κομμουνιστικές κοινότητες.

Πέτρος Κροπότκιν: Κομμουνισμός και Αναρχία (1901)

Α’ Μέρος

Ο Πέτρος Κροπότκιν (1842–1921) ήταν ένας από τους σημαντικότερους αναρχικούς θεωρητικούς της εποχής του. Αν και θαύμαζε τις αμεσοδημοκρατικές και αντιεξουσιαστικές πρακτικές των παραδοσιακών αγροτικών κοινοτήτων, δεν υπήρξε ποτέ υπέρμαχος του, μικρής έκτασης και απομονωμένου, κοινοτικού πειραματισμού. Πολλοί άνθρωποι, διαβάζοντας τα έργα του, άντλησαν έμπνευση ώστε να ιδρύσουν τέτοιες κοινότητες, τόσο στη εποχή τη δική του, όσο και στην περίοδο των χίπις της δεκαετίας του 1960 (μια περίοδος κατά την οποία εκδόθηκαν τα βασικότερα έργα του Κροπότκιν και τα οποία είχαν μεγάλη απήχηση). Ο Κροπότκιν δεν θεώρουσε ότι τέτοια εγχειρήματα ήταν πιθανό να είναι επιτυχημένα ή χρήσιμα για την επίτευξη ευρύτερων επαναστατικών στόχων. Ο φίλος του, ο Ελιζέ Ρεκλύ, ο οποίος είχε εμπλακεί σε ένα τέτοιο εγχείρημα στη Νότια Αμερική στα νιάτα του, ήταν ακόμη πιο εχθρικός στα  πειράματα μικρών κοινοτήτων. Είναι κρίμα που ορισμένοι από τους ιδρυτές των πολλών χίπικων κομμούνων της δεκαετίας του 1960 (οι οποίες σχεδόν όλες ξεθώριασαν σχετικά γρήγορα) δεν διάβασαν τον Κροπότκιν πιο προσεκτικά. Δυστυχώς, έκαναν τα ίδια λάθη που είχαν κάνει πολλοί αναρχικοί, κομμουνιστές και σοσιαλιστές έναν αιώνα πριν από αυτούς. Στα αναρχικά έντυπα βρίσκει κάποιος ακόμα και σήμερα καταχωρήσεις για μελλοντικές μικρές και απομονωμένες αναρχικές αποικίες.

Νέστωρ Μάχνο: Η αλφάβητος του Επαναστάτη Αναρχικού (1932)

Αναρχία σημαίνει ο άνθρωπος να ζει ελεύθερος και να εργάζεται εποικοδομητικά. Σημαίνει την καταστροφή κάθε έννοιας που στρέφεται ενάντια στις φυσικές, υγιείς επιδιώξεις του ανθρώπου.

Η Αναρχία δεν είναι μια αποκλειστικά θεωρητική αντίληψη που προέρχεται από προγράμματα τεχνητά σχεδιασμένα με στόχο την κανονιστική ρύθμιση της ζωής: είναι μια αντίληψη που προέρχεται από τη ζωή διαμέσου όλων των υγειών εκφάνσεων της, εξαιρώντας όλα τα τεχνητά κριτήρια.

Το όραμα της αναρχίας είναι μια ελεύθερη, ανεξούσια κοινωνία, η οποία διασφαλίζει ευλαβικά την ελευθερία, την ισότητα και την αλληλεγγύη μεταξύ όλων των μελών της.

Στην αναρχία, το Δικαίωμα είναι συνώνυμο με την υπευθυνότητα του ατόμου, μια μορφή  υπευθυνότητας που φέρει μια αυθεντική εγγύηση ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά μα και για όλους μαζί, σε κάθε τόπο και ανά πάσα στιγμή. Από αυτό πηγάζει το όραμα των κοινοτήτων.

Η αναρχία είναι φυσικά έμφυτη στον άνθρωπο: ο κοινοτικός βίος είναι το λογικό παρεπόμενο που εξάγεται από αυτήν.

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το 219ο φύλλο της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από το Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2021, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.

Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:

ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Κείμενα των Ε. Malatesta και F.S. Merlino

Εκδόσεις Ελευθεριακή Κουλτούρα

σελ. 169

Φθινόπωρο 2018

Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει σε δύο μέρη συνολικά 27 επιστολές, που αντάλλαξαν Μαλατέστα και Μερλίνο από τα τέλη του Ιανουαρίου του 1897 έως και τα μέσα Ιανουαρίου του 1898, όταν και η πολεμική σταμάτησε, καθώς ο Μαλατέστα συνελήφθη από την αστυνομία της Σαβοΐας. Οι επιστολές δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά (αναρχικά και μη) της εποχής και αφορούν μια έντονη διαμάχη, όπως αναφέρει και το οπισθόφυλλο της έκδοσης για τα ζητήματα της δημοκρατίας, της αντιπροσώπευσης, της συμμετοχής ή μη στις εκλογές, του επηρεασμού ή όχι των εκλογέων, της επιλογής του μικρότερου κακού ή της άκαμπτης υπεράσπισης ιδεών και πρακτικών σε οποιεσδήποτε συνθήκες κ.ά.

Η εικόνα του εξωφύλλου είναι του Flavio Constantini και απεικονίζει, υπό μορφή τραπουλόχαρτου, τον ιταλό βασιλιά Ουμβέρτο, ο οποίος εκτελέστηκε στη Μόντσα από τον Γκαετάνο Μπρέσι στις 29 Ιουλίου του 1900. Ο Μπρέσι είχε σώσει τον Μαλατέστα, όταν εκδηλώθηκε, το 1899, εναντίον του απόπειρα δολοφονίας στο Πάτερσον των ΗΠΑ. Ο δε Μερλίνο υπήρξε συνήγορος υπεράσπισης του Μπρέσι στη δίκη του για την εκτέλεση του βασιλιά.

Στο Επίμετρο Ι παρατίθεται κείμενο του Gianpetro «Nico» Berti, που είναι η εισήγησή του, για τον Φραντσέσκο Σαβέριο Μερλίνο, στο συνέδριο που διεξήχθη στην Ίμολα την 1^η Ιουλίου 2000 και δημοσιεύτηκε στην ιταλική αναρχική επιθεώρηση «A-rivista anarchica», Νο 360 τον Μάρτιο 2011.

Κοινοβουλευτισμός και Αναρχία

 

Αυτό είναι το θέμα της συζήτησης που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019 στις 6 το απόγευμα, στον χώρο της ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΑΡΧΕΙΟΘΗΚΗΣ, στην οδό Σαριπόλου 8 (δίπλα στο αρχαιολογικό μουσείο).

Η εκδήλωση γίνεται στο πλαίσιο του αντί-εκλογικού διημέρου σκέψης και δράσης.

Πριν από την έναρξη θα γίνει προβολή σχετική με το υπό συζήτηση θέμα.

Φιλοσοφία και Αναρχία

Τα χωράφια του σιταριού είναι και αυτά φόνος, η καλλιέργεια είναι και αυτή βιασμός. Βιγκανισμός, Μετα-Βιγκανισμός και Αναρχία (Μέρος β΄)

Ειδισμός (σπισισμός)//Ανθρωποκεντρισμός

Ο βιγκανισμός συνήθως εκφράζει την θέση, ότι το να τρως μη ανθρώπινα ζώα είναι μια μορφή ειδισμού. Τα περισσότερα είδη διατρέφονται με ζωντανά πλάσματα ή με άλλες οργανικές ύλες (αποκρίματα, αίμα κτλ) που δεν προέρχονται από το ίδιο είδος ή που δεν έχουν την ίδια σύσταση με αυτά. Σύμφωνα με αυτόν τον ορισμό όλα τα έμβια είδη είναι ειδιστές, συμπεριλαμβανομένων των βίγκαν. Για να αποφύγουμε αυτό το λογικό συμπέρασμα, ο βιγκανισμός πρέπει να αρνηθεί το γεγονός ότι και τα φυτά έχουν συνείδηση και συναισθήματα και νιώθουν πόνο και ανταποκρίνονται σε ερεθίσματα. Λαμβάνοντας αυτό υπ’ όψιν, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η πράξη του να φας ένα είδος διαφορετικό από το δικό σου δεν είναι ειδισμός, αλλά η αλυσίδα της ζωής, η φυσική αναρχία (με μικρό άλφα όχι η αναρχία σήμα κατατεθέν) και το χάος του σύμπαντος.

Τα χωράφια του σιταριού είναι και αυτά φόνος, η καλλιέργεια είναι και αυτή βιασμός. Βιγκανισμός, Μετα-Βιγκανισμός και Αναρχία (Μέρος α΄)

Προειδοποίηση. Πρόκειται για βιασμό.

Πρόσφατα συνάντησα έναν όρο τον οποίον δεν είχα ξανακούσει. Στο πλαίσιο των συμφραζομένων μέσα στον οποίον τον άκουσα σκόπευε να είναι ένας όρος υποτιμητικός για εμένα, αλλά εάν κάποιος επιθυμεί να αναφέρεται σε μένα τοιουτοτρόπως θα το θεωρήσω τιμή μου και καμάρι μου και μάλιστα δεν θα με πειράξει να αυτοπροσδιορίζομαι έτσι. Ο όρος στον οποίον αναφέρομαι είναι ο «Μετα-Βιγκανισμός». Πως, όμως, διαφοροποιούνται αυτοί οι δύο όροι, «Βιγκανισμός» και «Μετα-Βιγκανισμός»; Που τέμνονται; Τι σημαίνει αυτό για εμάς ως αναρχικούς;

Κατ’ αρχήν, να ξεκαθαρίσω πως δεν θα προσπαθήσω να γράψω την ριζοσπαστική εκδοχή του «Μύθου του Χορτοφάγου» ή κάτι παρόμοιο. Μην περιμένετε να σας πω ότι τα δύο χρόνια που υπήρξα βίγκαν κατέστρεψαν την ζωή μου. Στην πραγματικότητα, δεν μετανιώνω που ήμουν βίγκαν, αν και μετανιώνω για την σκληρότητα με την οποία αντιμετώπισα όσους ήταν μη-βίγκαν και μάλιστα πιστεύω πως ο βιγκανισμός ήταν για μένα ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση της κατανόησης τού πως να διατρέφομαι, με τι τρόπο να τρώω την τροφή και για ποιούς λόγους. Ακόμη πιστεύω σε πολλές από τις ηθικές αξίες του βίγκαν τρόπου διατροφής αν και τα «συμπεράσματα» στα οποία είχα καταλήξει τότε, τώρα με οδηγούν σε πιο βαθειά και απώτερα ερωτήματα και σε μια πιο ριζική (αναζητώντας την ρίζα!) ανάλυση.

Ο Τσελεμεντές του αναρχικού

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η δήλωση που είχε κάνει ο συγγραφέας William Powell για το βιβλίο του ο «Τσελεμεντές του Αναρχικού». Πρόκειται για ένα βιβλίο που μεταφράστηκε και εκδόθηκε στα ελληνικά το 1982. Αυτό το κατασκεύασμα, που δεν έχει ούτε ίχνος αναρχικής απελευθερωτικής προοπτικής, καταχωρήθηκε σαν αναρχικό. Υπήρξαν, βέβαια, αρκετές αντιδράσεις από την εποχή της έκδοσής του. Παρ’ όλα αυτά, ακόμα και η αρνητική διαφήμιση έκανε καλά την προπαγανδιστική δουλειά της.

Ανεξάρτητα από τους λόγους (δεν αποδέχεται «ότι η βία είναι ένα θεμιτό μέσο για την πολιτική αλλαγή») για τους οποίους ο  William Powell έχει αποκηρύξει το βιβλίο που είχε γράψει, το κατασκεύασμα αυτό, που προπαγανδίζει τις ναρκωτικές ουσίες και τη χρήση τους ενώ, συνάμα, περιέχει μια σύνοψη εγχειριδίων για τις ειδικές δυνάμεις (τα ειδικά σώματα δολοφόνων που κατασκευάζει κάθε κράτος) δεν έχει κάποια σχέση με την αναρχία.

Αγάπη και Αναρχία

Είναι πράγματι περίεργο, πώς τρεις από τις πιο συχνές και καίριες λέξεις τής Ελληνικής σε μεγάλη χρήση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οι λέξεις αγαπώ/αγάπη, φιλώ/φίλος και έρωτας, παραμένουν άγνωστες ως προς την ετυμολογική τους προέλευση.
Το ρήμα ἀγαπῶ (από το οποίο παρήχθη το ουσιαστικό ἀγάπη, μόλις τον 3ο αιώνα π.Χ.), μολονότι απαντά ήδη στον Όμηρο (Οδ. Ψ 214 «οὕνεκά σ’ οὐ τό πρῶτον, ἐπεì εἶδον, ὧδ’ ἀγάπησα») και χρησιμοποιήθηκε σε μεγάλη έκταση σε όλη την αρχαιότητα φθάνοντας μέχρι σήμερα (πβ. λ.χ. Πλάτωνος Πολιτεία 330c «ὥσπερ γάρ οἱ ποιηταì τά αὑτῶν ποιήματα καì οἱ πατέρες τούς παῖδας ἀγαπῶσι»), δεν μάς είναι ακόμη γνωστή η ετυμολογική του προέλευση. Χαρακτηρίζεται στα ειδικά λεξικά ως «αγνώστου ετύμου». Μία ετυμολογική υπόθεση (τού 1991) που δέχεται τελευταία στο ετυμολογικό του Λεξικό τής Αρχαίας Ελληνικής ο Robert Beekes είναι: ἀγαπῶ < ἄγα(ν) «πολύ» + πᾶ- «προστατεύω» (από μια ρίζα *pa- «προστατεύω»), ήτοι από μια αρχική σημασία «προστατεύω πολύ».
Άγνωστη –αξίζει να σημειωθεί– θεωρείται και η ετυμολογία τού συνώνυμου ρήματος φιλῶ (παράγωγο τού φίλος) που είναι η κατεξοχήν λέξη που σήμαινε «αγαπώ» στην αρχαία ήδη από τον Όμηρο ( πβ. Ιλ. Θ 343 «ὅς τις ἀνήρ ἀγαθός…τήν αὐτοῦ φιλέει [ενν. γυναῖκα] καì κήδεται ὡς καì ἐγώ τή ἐκ θυμοῦ φίλεον») και που εξελίχθηκε στη σημερινή σημασία «ασπάζομαι, δίνω φιλί» (τη σημασία αυτή την είχε –παράλληλα προς τη σημασία τού «αγαπώ»– ήδη στα μετά τον Όμηρο χρόνια: «φιλούν στο στόμα» έναντι «φιλούν στα μάγουλα» παραδίδει ο Ηρόδοτος «φιλέονται τοῖσι στόμασι»– «τάς παρειάς φιλέονται»). Για τη λέξη υπάρχει μια ετυμολογική υπόθεση που τη συνδέει με μια ρίζα, που θα έδινε ως αρχική για τη λέξη φίλος, απ’ όπου προέρχεται το φιλῶ, τη σημασία «αυτὀς που βρίσκεται κοντά».
Και ο ἔρωτας (αρχ. ἔρως, ἔρωτος) που παράγεται από το πολύχρηστο, στην αρχαία, ρήμα ἔραμαι «ερωτεύομαι, αγαπώ με πάθος» (που έδωσε και τα ἐραστής, ἐράσμιος, ἀνέραστος, Ἐρατώ) μάς είναι ετυμολογικά επίσης άγνωστος. Τόσο που ο ετυμολόγος Beekes διερωτάται μήπως το ἔραμαι είναι προελληνική λέξη!  (Γιώργος Μπαμπινιώτης, Ετυμοπερίεργα)

Κάποιες σύντομες σκέψεις

Η κυριαρχία, πάντοτε, προσπαθεί να μεταβάλλει τους πραγματικούς όρους της καθημερινότητας. Να ξεγελάσει, να παραπλανήσει, να ωθήσει τους ανθρώπους στην υιοθέτηση απόψεων που όχι μόνο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά και προκαλούν εμπόδια σημαντικά στην απελευθερωτική- επαναστατική προοπτική…

Η ισχύς του κράτους είναι γεγονός. Αυτό, όμως που καθορίζει τη δυναμική, την ένταση και την αποτελεσματικότητα της δεν είναι τόσο αυτό το ίδιο και οι κινήσεις του, αλλά μάλλον το μέγεθος της αδιαλλαξίας και της έντασης των δράσεων που αναπτύσσονται εναντίον του.

Πώς θα αποτρέψει όμως μια τέτοια συνθήκη;

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το φύλλο 157 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΑΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΓΡΗΓΟΡΗ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ «ΕΦΥΓΕ»…

«Ζωή είναι να σηκώνεις γεφύρια/πάνω από ποτάμια που θα στερέψουν»

Δύο ημέρες πριν την αλλαγή του χρόνου, στις 30 Δεκεμβρίου, ο αναρχικός Γρηγόρης Θωμόπουλος «έφυγε» από κοντά μας σε ηλικία 38 ετών από ανακοπή καρδιάς, ενώ βρισκόταν στο Βελιγράδι (όπου και θα αποτεφρωθεί η σωρός του, την Πέμπτη 7 Ιανουαρίου, σύμφωνα με την εκφρασμένη θέλησή του).

Ο Γρηγόρης ήδη από τα μαθητικά του χρόνια και ενώ είναι μόλις 15 ετών συμμετέχει το 1992 στην Θεσσαλονίκη για μερικούς μήνες στο Ράδιο Κιβωτός, εγχείρημα που «φιλοξενούσε» αναρχικές και αντιεξουσιαστικές απόψεις, καθώς και οικολογικές, εναλλακτικές και αριστερίστικες.

Την ίδια «στιγμή» η βοή από τα εξεγερτικά γεγονότα, που ξεσπούν σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο τον Ιανουάριο του 1991, με αφορμή την δολοφονία του καθηγητή Τεμπονέρα σε κατειλημμένο σχολείο στην Πάτρα, δεν λέει  να σιγάσει. Χιλιάδες νέοι, αποστρεφόμενοι τις κομματικές νεολαίες, την αριστερά, κομμουνιστική ή μη, έλκονται από τις αναρχικές ιδέες και πρακτικές, ενώ συμμετέχουν καθ’ όλη την διάρκεια της δεκαετίας του ’90 στις μαθητικές καταλήψεις, που δεν λένε να κοπάσουν.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και ενώ ο κοινωνικός αντίκτυπος της συγκυβέρνησης του ενιαίου τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ της Αριστεράς (όπου συμμετείχε και το ΚΚΕ) με την ΝΔ ήταν νωπή, πλήθος αναρχικών ομάδων και συλλογικοτήτων εμφανίζονται φωτίζοντας την δεκαετία του ’90 σαν ένας λαμπερός γαλαξίας.

Ο Γρηγόρης Θωμόπουλος στα τέλη του 1996 συμμετέχει στο ΑΝΕΛΕΓΚΤΟ μια μηνιαία έκδοση των αναρχικών ομάδων «Ανταρσία», «Sub Rosa» και «Πρόκληση σε Στάση» και στη συνέχεια στο ομώνυμο έντυπο που ήδη έβγαινε από την αναρχική ομάδα ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΤΑΣΗ. Εν τω μεταξύ μόλις τελειώνει το Λύκειο ξεκινά φοιτητικές σπουδές στο Βιολογικό, αλλά παρ’ όλα αυτά σταματά σύντομα να σπουδάζει και αρχίζει να εργάζεται.

Το 1998 συμμετέχει στους Αναρχικούς ενάντια στις ληστείες του κράτους και του κεφαλαίου, που εκδίδουν την μπροσούρα Για την φοροληστρική εκμετάλλευση της κοινωνίας από το κράτος.

Στις 15 Ιανουαρίου 1999 πραγματοποιείται και στην Θεσσαλονίκη μαθητικό συλλαλητήριο, κατά την διάρκεια του οποίου διαδηλωτές επιτίθενται σε τράπεζες, δικαστήρια, γραφεία βουλευτών, και δημοσιογράφους. Στις 28 Ιανουαρίου ο αναρχικός Γρηγόρης Θωμόπουλος «αναγνωρίζεται» από αστυνομικό, ως ο «δράστης» της επίθεσης με βόμβα μολότωφ στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης. Στις 23 Απρίλη του 2001 το δικαστήριο τον απαλλάσσει από της κατηγορίες, αλλά ασκείται έφεση κατά της αποφάσεως από τον εισαγγελέα, η εκδίκαση της οποίας έχει επίσης απαλλακτικό αποτέλεσμα.

Το Σεπτέμβριο του 1999 ο Γρηγόρης πρωτοστατεί στην δημιουργία της αναρχικής έκδοσης ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, που τελικά σταματά μετά την έκδοση και του έβδομου και τελευταίου τεύχους τον Οκτώβριο του 2002, ενώ ήδη από το 2000 συμβάλλει, επίσης, στην δημιουργία της Αναρχικής Αρχειοθήκης Θεσσαλονίκης, η λειτουργία της οποίας, λίγο μετά, θα ήταν ανέφικτη χωρίς την δική του συμβολή.

Το 2002 ο Αναρχικός Πυρήνας Ξανά στους Δρόμους συμμετέχει πλέον στην έκδοση της Πανελλαδικής Αναρχικής εφημερίδας Διαδρομή Ελευθερίας, ενώ επίσης συμμετέχει με πλήθος κειμένων, σχολίων και ειδήσεων στην ιστοσελίδα Anarchypress, που δημιουργείται τον Σεπτέμβριο του 2009.

Αν και μπορεί να φαντάζει περιττό, θα αναφέρουμε επίσης την έκδοση πλήθους αναρχικών αφισών, προκηρύξεων, την συμμετοχή σε εκδηλώσεις, πολύμορφες παρεμβάσεις ενάντια στα ναρκωτικά και κάθε είδους εξάρτηση, αντιεκλογικές εκδηλώσεις, την συμμετοχή του σε πλήθος διαδηλώσεων, είτε αντιπολεμικών είτε σε σχέση με εργασιακά ζητήματα κ.ο.κ.

Ο Γρηγόρης πάλεψε για την διάδοση των αναρχικών απόψεων και πρακτικών και συνέβαλε στους κοινωνικούς αγώνες με ένα ιδιαίτερο ήθος, συνέπεια και σταθερότητα και με ιδιαίτερη αποφασιστικότητα.

Ήταν «εκεί» ανυποχώρητα, όταν οι «καιροί» δυσκόλεψαν, όταν οι απουσίες, ή οι «σιωπές» πλήθαιναν, όταν οι «παράγοντες» και οι «παραγοντίσκοι» του «χώρου» εξαργύρωναν με κάθε τρόπο τα κινηματικά τους «ένσημα» ή «παράσημα».

Όταν όλο και περισσότεροι συνέπλεαν με τις κινηματικές επιταγές και βάδιζαν με κάθε επίγνωση στον καφενειακό εναλλακτισμό, όταν οι περισσότεροι έγλειφαν εκεί όπου προηγουμένως έφτυναν ή προσκυνούσαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τους σταλινοθρεμένους δερβεναγάδες του «χώρου» στην Θεσσαλονίκη. Ο Γρηγόρης με τους τελευταίους συγκρούστηκε πρώτα απ’ όλα γιατί δεν έκανε εκπτώσεις στις απόψεις του. Δεν μπόρεσαν να τον λυγίσουν, όπως άλλωστε και άλλους αναρχικούς, παρ’ ότι φάνταζε «μοναχική» και «άνιση» αυτή η σύγκρουση.

Ο Γρηγόρης δεν ήταν επαναστάτης, ήταν αναρχικός. Δεν πάλεψε για την αποθέωση κανενός κινήματος, καμμιάς αριστεράς, αλλά αγωνίστηκε με πάθος για την αναρχία. Κάποιες φορές χαρακτηρίστηκε «δύσκολη» προσωπικότητα, αλλά, ίσως και να ήταν, όταν θεωρούσε ο ίδιος ότι αυτό ήταν αναγκαίο. Όσοι ψάχνουν για αγιογραφίες και χάρτινους ήρωες δεν πρόκειται να τις βρουν σε αυτές τις λιγοστές αράδες. Οι ουσιώδεις «απαντήσεις» στις ακόμη πιο δύσκολες ημέρες που έρχονται, θα παραμείνουν απλησίαστες για όσους ψάχνουν έτοιμες και ανώδυνες «λύσεις». Και οι κυρίαρχοι θα φαντάζουν άτρωτοι, ανίκητοι, αιώνιοι και αδιατάρακτοι, όσο παραχωρούμε έστω και μια σπιθαμή απ’ όσα πιστεύουμε, όσο στηρίζεται η κάθε δυνατότητά τους να διαιωνίζουν την εξουσία τους.

Δεν πενθούμε, λοιπόν, την «απουσία» του αδελφού μας, αλλά η θέλησή μας δυναμώνει ακόμη περισσότερο, όπως θα περίμενε και εκείνος από εμάς.

Προχωρούμε!

5 Ιανουαρίου 2016

Αναρχική Αρχειοθήκη

anarchy.gr

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το φύλλο 156 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το φύλλο 155 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το φύλλο 154 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2015, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:

John Cage: Μουσική – Ήχος – Σιωπή – Αναρχία

Δύο πράγματα δεν χρειάζεται
να σημαίνουν κάτι,
το ένα είναι η μουσική
και το άλλο το γέλιο.
Ιμάνουελ Καντ

Ο John Cage υπήρξε μια αντισυμβατική και ριζοσπαστική φυσιογνωμία στον χώρο των τεχνών. Το όνομά του συνδέθηκε με την μουσική, αλλά λόγω της ολιστικής προσέγγισης που είχε για την τέχνη και την κοινωνία μπορεί να χαρακτηριστεί και ως φιλόσοφος, ποιητής, εικαστικός καλλιτέχνης, χαράκτης, καθώς και ερασιτέχνης μελετητής. Γεννημένος το 1912 στο Λος Άντζελες, επηρεάστηκε από τα καλλιτεχνικά ρεύματα του ντανταϊσμού, του φουτουρισμού και άλλων avant gard κινημάτων του 20^ου αιώνα, καθώς και από τις ανατολικές φιλοσοφίες της Κίνας και της Ινδίας. Ήταν πρωτεργάτης του αλεατορισμού (μουσική του τυχαίου), της αντισυμβατικής χρήσης των μουσικών οργάνων, καθώς και της ηλεκτρονικής μουσικής.

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το φύλλο 153 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το φύλλο 152 της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Πέμπτη 3  Σεπτεμβρίου 2015, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.

Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης: