Νέοι εν κινδύνω

Επιτήρηση, αναμόρφωση και δικαιοσύνη ανηλίκων μετά τον πόλεμο

Το βιβλίο αυτό της Έφης Αβδελά, καταπιάνεται με την αντιμετώπιση των νέων από το μετεμφυλιακό κράτος.

Η συγγραφέας αναφέρεται στα χιλιάδες αγόρια και κορίτσια που «απασχόλησαν» τα δικαστήρια ανηλίκων μεταπολεμικά, είτε επειδή διέπραξαν κάποιο αδίκημα, είτε γιατί διέτρεχαν «ηθικό κίνδυνο».

Στην μεταπολεμική περίοδο η πειθάρχηση των νέων και μάλιστα των ανηλίκων με μη αποδεκτή κοινωνικά συμπεριφορά αποδείχθηκε μια από τις προτεραιότητες του μετεμφυλιακού κράτους.

«Η νεολαία αντιμετωπίζεται απ’ όλες τις δυνάμεις του πολιτικού φάσματος με όρους παθολογίας. Κοινό έδαφος παρέμβασης των αντιτιθέμενων πολιτικών δυνάμεων της εποχής γίνονται οι ανησυχίες για τις νέες μορφές νεανικής κοινωνικότητας και ψυχαγωγίας. Τις θεωρούν συστηματικά υπεύθυνες για την «ηθική παρεκτροπή» των νέων και κατ’ επέκταση για την υποτιθέμενη εξάπλωση «της παιδικής και νεανικής εγκληματικότητας». Καθώς τόσο η Δεξιά όσο και η Αριστερά βλέπουν στην «νεολαία» τον κατ’ εξοχήν ασταθή παράγοντα του κοινωνικού και πολιτικού σχεδιασμού της μετεμφυλιακής περιόδου, η προστασία της γίνεται το πεδίο αντιπαράθεσης για την ανασυγκρότηση της ηγεμονίας στην ελληνική κοινωνία. Έννοια κλειδί, που ενώνει της διαφορετικές παρεμβάσεις ανεξάρτητα από την πολιτική τους προέλευση, αναγορεύεται η ηθική, και κεντρικό αρνητικό σύμβολο ο τεντυμποϊσμός».

Μπήκε ο νέος χρόνος… υπουργοί, δήμαρχοι και πολιτευτάδες βιάζονται να διεκπεραιώσουν υποθέσεις…

Γιατί τόση βιασύνη με την έλευση του νέου χρόνου; Χμ…. πόσο φόρτο εργασίας έχουν οι καημένοι, τρέχουν και δεν προλαβαίνουν…

Δήμαρχοι συναντιούνται με υπουργούς, δημ. συμβούλους και λοιπούς, η ανάγκη ανάπλασης τονίζεται διαρκώς, με την αγαστή στήριξη των ΜΜΕ, που πλέον έχουν γίνει υπουργικά γραφεία τύπου.

Ο Τομ Σώγιερ πέθανε

Δυο πιτσιρίκια 8 και δέκα χρονών κρατούνται φρουρούμενα στο νοσοκομείο του Κιλκίς μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο ίδρυμα αναμόρφωσης και λοβοτομής να τα «φιλοξενήσει». Έβαλαν φωτιά σε μια μοτοσυκλέττα και το κράτος με εντολή εισαγγελέα  αποφάσισε την απομάκρυνση τους απο τους γονείς τους και τον εγκλεισμό τους σε ίδρυμα. Επίσης, ασκήθηκε δίωξη στους γονείς για παραμέληση εποπτείας ανηλίκων.

Πριν μερικά χρόνια ανάλογη αποκοτιά, θα ισοδυναμούσε στην χειρότερη περίπτωση με ένα χέρι ξύλο από τους γονείς και τη συννενόηση του παθόντα με τους κηδεμόνες τους. Πριν μερικά χρόνια  η πράξη τους θα ήταν μια πολύ μεγάλη σκανταλιά και η «τιμωρία» απο τους γονείς θα αρκούσε για να συνειδητοποιήσουν το άστοχο της πράξης τους…

Τώρα πια όμως όχι, τώρα πια ό,τι παλιότερα θεωρούνταν παιδική «αταξία», θεωρείται παρέκβαση από τη κανονικότητα, τώρα πια, η γονέικη φύση, που είναι εξίσου δυνατή σε όλα τα θηλαστικά δεν επιτρέπεται να επεμβαίνει στα μικρά των ανθρώπων, υποκαταστάθηκε από τον εισαγγελέα και τα σάπια χαμόγελα των ΜΚΟ.

Επεμβαίνουν στεγνά και κατασταλτικά, το  κράτος και οι ΜΚΟ, για να μην μπορεί να ξεφύγει κανείς. Όταν το κράτος προσφέρει «δικαιώματα», όπως αυτό της «προστασίας των ανηλίκων», αυτό σημαίνει πως επεκτείνει τους τρόπους ελέγχου στις ζωές των ανθρώπων.

Ο Τομ Σώγιερ και ο ΤρελΑντώνης έχουν  πεθάνει προ πολλού. Τους σκότωσε η καταστολή και η καταπίεση…