Αμφίπολη: Αρχαιολογία και Εξουσία

Όταν τον περασμένο Αύγουστο πληροφορηθήκαμε την επίσκεψη του πρωθυπουργού στον αρχαιολογικό χώρο της Αμφίπολης, φάνηκε μια διαφορετική προσέγγιση της διαχειριστικής εξουσίας πάνω σε ζητήματα που άπτονται της αρχαιολογίας. Και αυτό, διότι στον ελλαδικό χώρο μέχρι σήμερα, οι ανασκαφές δεν είχαν αρκετή δημοσιότητα με πρωτοσέλιδα, καθημερινές αναφορές στις εφημερίδες, στους ιστοτόπους και στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Με το πέρας των ανασκαφών ξεκινούσε το «εθνικό αφήγημα» και το «μεγαλειώδες των ελλήνων». Στην παρούσα ανασκαφή ταιριάζει, πιστεύουμε, η παροιμία «ακόμη δεν τον είδαμε, Γιάννη (Αλέκο!) τον εβγάλαμε». Δεν εννοούμε ασφαλώς ότι σε προγενέστερες ανασκαφές δεν υπήρξε δημοσιότητα, αλλά ότι στην παρούσα η ένταση της δημοσιότητας και η επίσκεψη του πρωθυπουργού σηματοδοτεί την έναρξη μιας διαφορετικής επικοινωνιακής διαχείρισης τέτοιων γεγονότων.

Το γαϊδούρι της Αμφίπολης!

Κι όμως, τον πνίγει το δίκιο. Τίποτα δεν τέλειωσε. Όχι ακόμη τουλάχιστον. Όσο η γριά ξεδοντιάρα σκαπάνη θα τρώει λίγο-λίγο τις επικαθήσεις του χρόνου, σε τούτα εδώ τα μάρμαρα που κακιά σκουριά δεν πιάνει… (α, ρε Νταλάρα!), μπορούμε να ελπίζουμε. Ζούμε δεν ζούμε. Η κύριος Τασούλας εμίλησε. Κι όσον αφορά, εν προκειμένω, την Αμφιπόλια περίπτωση, δήλωσε αγανακτισμένος πως δεν θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με απληστία εικόνων (!).

Αμφίπολη: θανάτῳ θάνατον πωλήσας

Ίσως θα μπορούσε να διαπιστώσει κάποιος ότι σήμερα η εποχή μας δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το θάνατο. Ενώ τον φοβάται, προσπαθεί να τον αγνοήσει, δεν τον λογαριάζει και ίσως επιδιώκει να τον ξεπεράσει με την αυθάδεια των «αθάνατων» μηχανών της και τη γελοιότητα των «αισθητικών επεμβάσεων» σε γερασμένα πρόσωπα-προσωπεία. Σήμερα, που δίνεται πιο πολύ σημασία στην ανθρώπινη δράση και στις υλικές της αξίες, η ζωή μοιάζει μετρήσιμο μέγεθος. Διανύει συγκεκριμένες οδούς προς την επιτυχία, έχει συνταγές ευτυχίας, καλά κρυμμένα απωθημένα κλπ. Η λατρεία της ύλης πλέκει μια άλλη σχέση με τη λατρεία των νεκρών στην αρχαιότητα, που πήρε μνημειακές διαστάσεις στους πλούσιους και εντυπωσιακούς τάφους της, αναζητώντας ένα μονοπάτι για την υστεροφημία.