– Γιαννάκη τα σκατά μας μυρίζουν μαζέψου. – Νικολάκη τα δικά σου μυρίζουν, τα δικά μου μυρίζουν λεβαντόνερο.

Ο διάλογος που ακολουθεί θα μπορούσε να είναι μια πολύ σύντομη περίληψη του ξεκατινιάσματος μεταξύ του δημοσιογράφου και εκδότη Νίκου Χατζηνικολάου και του εφοπλιστή και εκδότη Γιάννη Αλαφούζου.

Αφορμή στάθηκε η δήλωση του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι. Αγγελή ότι ο Ν. Χατζηνικολάου ήταν ο ενδιάμεσος μεταξύ του Φρούζη της Novartis και ορισμένων υπουργείων που ήθελε η εταιρεία να έχει επιρροή. Με αφορμή τα παραπάνω, λοιπόν, μέσω των προσωπικών τους λογαριασμών στo twitter βγήκαν και άλλα ενδιαφέροντα περιττώματα. Σπόντες για χοντρά λεφτά, γκρίνιες για ψίχουλα, σπόντες για εκβιασμούς, για μεγάλα δάνεια και χρέη κλπ.

«Ελεύθερη αγορά» και κομματικός στρατός

Ποιος είπε ότι η «εργατική τάξη» με μπροστάρηδες τα «ταξικά» συνδικάτα δεν μπορεί να βάλει γκολ στα γήπεδα των σκληρών κοινωνικών αναμετρήσεων, κόντρα στην αφρόκρεμα του διεθνούς και ντόπιου τζετ σετ;

Φυσικά δεν αναφερόμαστε στο περήφανο γκολ των εργατών-στρατιωτών-ποδοσφαιριστών της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βορείου Κορέας κατά της πανίσχυρης (ποδοσφαιρικά) Βραζιλίας,