Πολεμικά αέρια στην υπηρεσία της καταστολής

Ο υπουργός εσάλπισε, τα κάνιστρα διπλοσφάλισαν κι εγένετο η νηνεμία η αφόρητος· ούτε κόκκος CS πετούμενος πλέον εις το άστυ το κλεινόν, ούτε ένα τόσο δα πικρό δάκρυ προκαλούμενο απ’ της αστυνομικής φυσούνας την οπή και με τους praetores urbanis να ρίπτουν μόνον ανθούς ευωδιαστούς στον λεπτόν αέρα της μητροπόλεως από τούδε και στο εξής. Ο διαπρύσιος συγγραφεύς του τρομονόμου και νεωστί κάτοχος υπουργικής καρέκλας Πανούσης, διεμήνυσε προς ενδιαφερομένους και μη, εκτός των άλλων διασκεδαστικών, πως η χρήση χημικών ουσιών για την καταστολή των αγωνιζομένων ανήκει πλέον στο φαύλο παρελθόν, ότι υπάρχουν πολύ εξυπνότεροι τρόποι για να επιβληθεί η «τάξις κι η ασφάλεια» στα απολωλότα πλήθη.

Αφ’ ενός, δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τον γενειοφόρον ακαδημαϊκό αρχιλακέ στο εξής: η καταστολή διαθέτει πολλά ποδάρια και σίγουρα τα πλέον επικίνδυνα εξ αυτών είναι άκρως αναίμακτα, μιας και μια σπιθαμή προχώρημα στον έλεγχο της σκέψης αξίζει για τους τυράννους, όσο τα δακρυγόνα όλου του κόσμου. Αφ’ ετέρου, τόσο στο ελλαδικό κοινωνικό γίγνεσθαι, όσο κι εν γένει στους απανταχού καταπιεσμένους, θα υπάρχουν πάντα εκείνες οι «αποκλίνουσες» μειοψηφίες που, παρ’ όλο το προχώρημα της πνευματικής καταστολής, το κράτος θα είναι αναγκασμένο εκ των πραγμάτων να τους αντιμετωπίζει επιπροσθέτως και με καθαρά στρατιωτικούς όρους. Η των ημερών μας πραγματικότητα, όσον αφορά τους εντός των κοινωνικών τειχών της Δύσης εξουσιαζόμενους, είναι άκρως δηλωτική για το αληθές του άνωθι συλλογισμού.