ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΘΕΩΡΗΣΗΣ: Κράτος, έθνος, πατρίδα, πατριωτισμός

«Οι αναρχικοί, δεν είναι ένα απλό όνομα ή μια ταμπέλα μέσα στον κοινωνικό χώρο. Όσοι αποφασίζουν να ακολουθήσουν το δρόμο του αγώνα και της πάλης για την αναρχία θεωρούν πως έχουν επιφορτιστεί με συγκεκριμένες ευθύνες, τόσο αντικειμενικά όσο και υποκειμενικά. Ας το επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά. Η απελευθέρωση των ανθρώπων δεν είναι ένα νεανικό παιχνιδάκι. Ούτε ένα γεροντικό καπρίτσιο. Πολύ περισσότερο δεν είναι η εκτόνωση κάποιων θυμωμένων για τη θέση που τους επιφύλαξε το σύστημα κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης. Αυτή η υπεύθυνη στάση των αναρχικών έρχεται να καθορίσει τη διαρκή αναζήτηση, την επίμονη προσπάθεια, το ξεκαθάρισμα απόψεων, την εμβάθυνση και την διάδοση των λειτουργικών εμπειριών, το κόψιμο των οποιωνδήποτε ορατών ή αόρατων δεσμών με τις εξουσιαστικές ιδεολογίες και πρακτικές. Πρόκειται για όλα αυτά τα συστατικά που συμπεριλαμβάνονται στην Αναρχική Θεώρηση».
(Γιώργος Βλασσόπουλος, Μάρτιος 2009, Περί πράξης ή οι παρενέργειες του ακτιβισμού)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΜΙΣΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΡΟΜΟΣ…

Η εθνική ανάταση, το «έργο» που προβλήθηκε στις γιγαντοοθόνες της καθεστωτικής προπαγάνδας εκ μέρους της «πρώτης φορά αριστερά» κυβέρνησης, δίνει γοργά-γοργά την θέση της στην καινούργια «προβολή» με τον τίτλο εθνική ταπείνωση. Δεν θα σταθούμε και πολύ στην διαπίστωση ότι πρόκειται για τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Θα τονίσουμε, όμως, ότι στους «εθνικά ταπεινωμένους» επιβάλλεται –και δεν είναι πρώτη φορά ιστορικά που γίνεται κάτι τέτοιο– να χωνέψουν όχι μόνο βίαια τις μεγάλες μερίδες κουτόχορτου που τους τάισαν εδώ και τέσσερις σχεδόν μήνες, αλλά να μείνουν και ιδιαίτερα ευχαριστημένοι.

EΘΝΟΣ: Η κατασκευή ενός ιδεολογήματος

«Το έθνος συγκροτείται, δια μέσου μιας μακρόχρονης διαδικασίας, στη Δυτική Ευρώπη: το φαινόμενο έχει τις ρίζες του στο εκρηκτικό κομμάτιασμα της δυτικής Χριστιανοσύνης, στην παρακμή και το ξεπέρασμα του φεουδαρχισμού, στην ανάπτυξη των πόλεων και της αστικής τάξης…Το κράτος είναι ο ιστορικο-κοινωνιολογικός πυρήνας του έθνους». (Έντγκαρ Μορέν)

«Το έθνος είναι το αποτέλεσμα του κράτους και όχι η αιτία. Είναι το κράτος που δημιουργεί το έθνος και όχι το έθνος που δημιουργεί το κράτος…Το έθνος υπόκειται πάντα σε πολιτικές θεωρήσεις, βασισμένες σε συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους πίσω από τους οποίους καλύπτονται πάντοτε τα συμφέροντα των προνομιούχων μειοψηφιών». (Ρούντολφ Ρόκερ)

«Το έθνος στην πραγματικότητα είναι ένα λάστιχο που τεντώνεται ή μαζεύεται ανάλογα με τα συμφέροντα των κατασκευαστών και χειριστών του… Δεν έχει καμία σημασία, στη βάση και στη προοπτική της κοινωνικής κι ατομικής απελευθέρωσης, η αποδοχή κι αναγνώριση της έννοιας του έθνους. Το έθνος, σαν μια ακαθόριστη συνεύρεση μεγάλων και ανομοιογενών μεταξύ τους ομάδων ανθρώπων, δεν μπορεί να αποτελέσει από μόνο του στοιχείο αντιπαλότητας. Η αντιπαλότητα του «έθνους», ενεργοποιείται μέσω της κυριαρχίας, της πολιτικής». (Αναρχική Θεώρηση, τεύχος 8-9, σελ.18)

Με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από τη σφαγή της πλατείας Φοντάνα στην Ιταλία

Στην πλατεία Φοντάνα στο Μιλάνο (στην ουσία μερικούς μήνες νωρίτερα) έγινε η εκκίνηση αυτού που ονομάζουμε «στρατηγική της έντασης». Το ιταλικό κράτος, μέσω των μυστικών υπηρεσιών και ακροδεξιών κύκλων, πυροδότησε μια βόμβα στην Αγροτική τράπεζα της πλ. Φοντάνα στο Μιλάνο, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 19 άτομα και ξεκίνησε ένα κύκλο τυφλών επιθέσεων. Με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από τις 12/12/1969, δημοσιεύουμε το ακόλουθο κείμενο από το περιοδικό «ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ» (τεύχος 4, Οκτώβρης 2000).

«Η λεγόμενη «άτακτη» (τυφλή) τρομοκρατία είναι μετά τακτική, επεξεργασμένη… Η τακτική αυτή χρησιμοποιείται κυρίως σαν βασικό στοιχείο για διάφορα προγράμματα που έχουν σαν σκοπό να αποσταθεροποιήσουν τις κυβερνήσεις και να πείσουν τον πληθυσμό να συμφωνήσει με την εγκαθίδρυση ισχυρού αστυνομικού κράτους» (στρατηγός Ουίλιαμ Γιαρμπόρο-εκπαιδευτής της CIA)