«Η ψείρα τρώει τα φυτά, η σκουριά το σίδερο, αλλά η ψευτιά την ψυχή». (Άντον Τσέχωφ, 1860-1904, Ρώσος συγγραφέας)
Έχει υποστηριχτεί ότι η κουτοπονηριά είναι το καταφύγιο της ανικανότητας. Και αν είναι έτσι αναρωτιούνται πολλοί, πώς γίνεται και οι πολιτικοί καταφέρνουν και ξεγελούν τόσο κόσμο; Μα και οι ίδιοι οι πολιτικοί μάλλον το ίδιο αναρωτιούνται. Όπως έλεγε ο Σαρλ Ντε Γκωλ «επειδή ένας πολιτικός ποτέ δεν πιστεύει αυτά που λέει, εκπλήσσεται όταν οι άλλοι τον πιστεύουν».
Ο Καμύ, πάλι, πίστευε ότι κανένας άνθρωπος, που έχει μεγαλείο ψυχής, δεν εμπλέκεται με την πολιτική γεγονός που εύκολα επιβεβαιώνεται από την κοινή πείρα.
Τί να κάνουμε λένε κάποιοι άλλοι, αν δεν μας κάνει αυτή η κυβέρνηση πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την ψήφο μας για να την αλλάξουμε. Δηλαδή οι κυβερνήσεις είναι σαν τις πάνες των μωρών, πρέπει να τις αλλάζουμε συχνά και μάλιστα για τον ίδιο λόγο… Εμείς πάντως όσο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο περισσότερο διασκεδάζουμε με τους πονηρούς πολιτευτάδες, που παρελαύνουν και υπόσχονται τα πάντα, με εκείνους που αφήνουν το ένα μαντρί, για να μασήσουν σανό στο επόμενο που αφήνουν –λόγω λανθασμένων υπολογισμών– και βρίσκουν καταφύγιο στο διπλανό. Συνέχεια