Η κρυφή πνοή της άγριας φύσης

Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1936, σε έναν ζωολογικό κήπο της μακρινής Αυστραλίας, αφήνει την τελευταία του πνοή ένα «παράξενο» ζώο. Πρόκειται για το θηλαστικό Τhylacine, γνωστότερο ως «Λύκος της Τασμανίας» ή «Τίγρης της Τασμανίας», πιθανότατα λόγω των μελανών λωρίδων που έφερε, κυρίως στο πίσω μέρος του κορμού του. Όχι, δεν ήταν μόνο ένα από τα απειράριθμα φυλακισμένα ζώα που πέθαναν ή και επρόκειτο να πεθάνουν σε κατάσταση αιχμαλωσίας προς τέρψη των πλέον χαλεπών ενστίκτων τού πολιτισμένου ανθρώπου.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 5 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ώρα 18:30 στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (Πατησίων)

 

Για την εκδήλωση έχει ετοιμαστεί ένα μικρό έντυπο με μερικά κείμενα. Το πρώτο εξ αυτών των κειμένων  παρατίθεται πιο κάτω.

Μέσα από την εκδήλωση και τα κείμενα αυτά επιδιώκουμε να ανοίξει μια συζήτηση σε ένα σύνολο από ζητήματα σε σχέση με τις εξορύξεις ορυκτών. Μερικά από αυτά τα ζητήματα είναι τα παρακάτω:

-Πως συνδέονται οι εξορυκτικές δραστηριότητες με το κράτος και το τεχνοβιομηχανικό σύστημα;

-Γιατί οι εξορύξεις είναι ασυμβίβαστες με ένα ελεύθερο κόσμο και την αναρχία;

-Η σχέση των εξορύξεων ορυκτών με τον σύγχρονο τρόπο ζωής και οι καταστροφικές τους συνέπειες στον φυσικό κόσμο.

-Η ιδέα της προόδου και ο ανθρωποκεντρισμός ως κινητήριοι ιδεολογικοί μηχανισμοί του πολιτισμού και δραστηριοτήτων όπως οι εξορύξεις ορυκτών.

-Οι κατασκευασμένες ανάγκες και η εξάρτηση μας από τις εξορυκτικές δραστηριότητες ως κομμάτι του εξουσιαστικού οικοδομήματος και του εξουσιαστικού πλέγματος σχέσεων της μαζικής κοινωνίας.

-Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς εξορύξεις, κράτος και οποιοδήποτε κοινωνικό-πολιτικό σύστημα.

 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ, ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Ας αρχίσουμε με μια θέση η οποία θα μπορούσε να είναι το συμπέρασμα στο τέλος αυτού του κειμένου. Ο τρόπος ζωής μας στον σύγχρονο Δυτικό Πολιτισμό έχει δομηθεί και αναπαράγεται μέσω τεχνητών διαδικασιών που μολύνουν και καταστρέφουν το φυσικό κόσμο με τέτοιο ρυθμό που όμοιός του δεν έχει προϋπάρξει. Αυτές οι διαδικασίες λειτουργούν μόνο με τη χρήση της επιβολής, με τον εξαναγκασμό και την καταπίεση, που είναι άλλωστε αναπόσπαστα χαρακτηριστικά της βιομηχανικής κοινωνίας.