Δραπέτες

Θέλησε να ξοδευτεί με τον δικό του ρυθμό/ Από παιδί μισούσε τα ρολόγια./ Προτιμούσε να μετρά τις στιγμές με την αναπνοή του/ Ήταν καλύτερα έτσι/ Κι όταν οι καταστάσεις τον στρίμωχναν άγρια/ επέστρεφε στη γέρικη μουριά/ Εκείνη στον θλιβερό ακάλυπτο/ Τα δέντρα δεν μιλούν/ μα νιώθουν τα πάντα/ Επέμενε πως το σώμα της είχε καταπιεί τα κάγκελα/ Τα χώνεψε για τα καλά/ Σίδερο σκουριά και χλωροφύλλη αγκαλιασμένα/ Κι αντίο φυλακή/ Μια στιγμιαία νίκη της ζωής/ Πριν το σπασμένο σώμα ρίξει αυλαία/ Ο θρύλος λέει πως δεν έγιναν οι πρέπουσες τελετές/ Καμμιά κηδεία/ Τα κομμάτια σάπιζαν άθαφτα στην άσφαλτο/ Κάτι παιδιά μόνο χάραξαν επάνω τους κατάδεσμους/ Σε αρχαίες νεκρές γλώσσες/ Για να μην τους ξορκίσει κανείς/ Αυτός έλειπε/ Μόνο τα πουλιά την έκλαψαν/ Κι ας έμειναν άστεγα/ Διασώθηκαν μόνο κάτι σκόρπιες εικόνες/ Που με το μέτρημα των αναπνοών θόλωναν μέσα του/ Τις ξέβραζε με κάθε εφιάλτη/ Τότε στις κόγχες του βλάσταιναν και πάλι τα κλαδιά της/ Και η σκιά τους πρόσφερε πυρετική θαλπωρή στους λίγους επιζώντες/ Δεν ξεκουραζόταν ποτέ/ Έκανε υπομονή για τον Μεγάλο Ύπνο/ Κι όσο αυτός αργούσε/ έπρεπε κάπως να ξοδευτεί/ Άλλοτε έτρεχε σα φωτόνιο κι άλλοτε έμενε αδρανής σα ψόφια μύγα/ Περφεξιονισμού και Απραξίας γωνία, μόνιμος κάτοικος/Αυτό τον έκανε αθεράπευτα συναισθηματικό/ Με έναν άσχημο τρόπο/ αποκλειστικά ιδιόκτητο/

Τα έντομα στο κεφάλι μας

Δειλά ξυράφια
φρεσκάρουν στους νέους
κλεμμένους στίχους

Κωμικοί με ρόδα στα
χέρια προβάρουν
ομοβροντίες λυγμών

Νέοι καμώνονται
πως γνωρίζουν
το μυστικό της αθανασίας

Γέροι έχουν βγάλει
αποβραδίς
το βούρδουλα
χλευάζοντας τον ήπιο τόνο
του άγνωστου κειμένου

Σε μια καρότσα
μεταφέρεις τους κό(μ)πους
Καθυστέρησες

Δεν θα σε αφήσουν ποτέ σε ησυχία: εσύ θα φύγεις από το θόρυβο

Σε σπασμένα δοχεία
μαζεύουμε τα
κελαριστά γέλια μας

Φυσικοί, καλοπροαίρετοι, σχεδόν ανύπαρκτοι οι κυνηγοί μυρμηγκιών

Φεγγάρια δομημένα

Ο χρονοδιακόπτης

της στέρησης ο δότης

σου στέλνει μοιρασμένα

μηνύματα σβησμένα

σε τοίχους γυάλινους

Φεγγάρια δομημένα

της μοίρας μας πιασμένα

στης πόλης τις ταράτσες

ζυγώνουν πληγωμένα

ανθρώπους αόρατους

Η Γη είναι επίπεδη!

Αλήθεια λέω, το διάβασα στο Διαδίκτυο…

Αλήθεια, είστε σίγουροι ότι ζούμε εν έτει 2020; Ήτοι, το έχετε ψάξει ενδελεχώς και επισταμένως; Ουδεμία αμφιβολία υφίσταται επί τούτου; Μάλιστα, καλώς λοιπόν. Ό,τι πείτε. Άλλως τε εγώ είμαι απλώς ένας πόντικας εμιγκρές. Πείτε μου, όμως, παρακαλώ, εφ’ όσον βρισκόμαστε στη δεύτερη δεκαετία του 21^ου αιώνα, γιατί άπαντα τα πέριξ εμού ερεθίσματα με κάνουν και αισθάνομαι ότι ζω στον μεσαίωνα; Κι ασφαλώς δεν είναι μεσαίωνας (μόνον) το σαλαφιστικό/ουαχαμπιστικό Ισλάμ ή οι υπέρ-ορθόδοξοι Εβραίοι˙ και οι φανατικοί χριστιανοί (κάθε δόγματος) «διαπρέπουν» ομοίως!

Στο Αμέρικα, λοιπόν, υπάρχουν ουκ ολίγα εύρωστα «πανεπιστημιακά» ιδρύματα (κατά κανόνα ανήκοντα εις φονταμενταλιστές ευαγγελιστές) που αμφισβητούν από την σφαιρικότητα της Γης, μέχρι και την ύπαρξη άλλων πλανητών(!). Ο θείος Σαμ ξέρει. Κρίμα, βέβαια, που δεν έχει αναγορευθεί κι εκεί επίτιμος διδάκτωρ ο «σεβασμιότατος» Θεσσαλονίκης… Και μη βιαστείτε να βγάλετε εύκολα συμπεράσματα σε στυλ «έλα μωρέ τώρα, κάτι γραφικοί είναι, φάε το τυράκι σου και μη δίνεις σημασία», διότι οι χριστιανικές οργανώσεις που βρίσκονται πίσω από το άνωθι, είναι τόσο ισχυρές οικονομικά και πολιτικά που ανεβάζουν και κατεβάζουν βουλευτές, γερουσιαστές, ακόμη και υποψήφιους προέδρους των ΗΠΑ, μέχρι να πεις μετσοβόνε. Ιδίως στο κόμμα των Ρεπουμπλικάνων –αλλά μιας και για όσους διαθέτουν (ακόμη) δυο δράμια μυαλό η πολιτική είναι μία και αδιαίρετη– γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι μεγάλο μέρος των εν γένει αποφάσεων της αστερόεσσας (έμμεσα ή άμεσα) είναι (και) δικό τους.

Κλειδωμένα μυαλά, ανοιχτά στόματα

Τα μάτια ροκανίζουν την παραίσθηση του χρόνου
Βγείτε από τη ντουλάπα, μην ντρέπεστε: έχουν φύγει όλοι
Ραδιενεργές παρενέργειες
Η παρενέργεια της ραδιενεργής ατομικότητας βλάπτει τη συμβατότητα με το μέλλον
Κοιτούσε μια τον καθρέφτη και μια αυτό – που θύμιζε άνθρωπο – μέσα στον καθρέφτη (κοίτα, κάποιος σε χαιρετάει: το είδωλό σου ή ένας άγνωστος φυλακισμένος σ’ ένα κομμάτι γυαλί;)
Εύθρυπτη η όραση
Φύση: άγρια και ήρεμη όπως της αρμόζει
Οι σκηνές επιβίωσης σοκάρουν το αιμοδιψές κοινό (μα δεν το σοκάρει η ανεξήγητη μανία της εξελικτικής βίας)
Το ένστικτο δε μεταφράζεται
Συλλογικός μυς
Τίποτα δεν περνά απαρατήρητο από το στόμα της ματιάς
Αφαιρετικά στόματα
Περιπλανώμενες, παρακινδυνευμένες στοές
Αποσπώμενες μάσκες
Ματιές στα μέτρα του υποφερτού καταυλισμού

Δεν είμαστε καλά!

Αλιεύσαμε στο διαδίκτυο το κάτωθι ενδιαφέρον οπτικοακουστικό με αρκετά χρήσιμα μηνύματα

Για τους ελληνικούς υπότιτλους πιέστε, στο κάτω μέρος τῆς εικόνας, το κουμπί με την ένδειξη ρυθμίσεις.

 

Ξυπόλυτος τους έμαθες τους δρόμους

Με μια πυξίδα

πέτρινη βαδίζεις

δρόμους γυάλινους

Στα μάτια μας θ’ ανθίσουν φεγγάρια

Απολέπιση

ελπίδας και μια τριχιά

από φώσφορο

Πού κρύφτηκαν οι λέξεις; (στις τσέπες του μυαλού μου)

Θυμούνται νέοι, κοιμούνται γέροι (με μια ερώτηση να καίει το μυαλό τους: κι αν;…).

Ελεύθεροι άνθρωποι ελεύθερα καίγονται

Σιωπηλοί κώδικες

Κλινικά νεκροί πλανήτες

Επαναφορτιζόμενα σώματα

Στις αλυκές του τρόμου μοιράζουν συσσίτια

Αφωνία, ακινησία, τύφλωση, μυϊκοί σπασμοί, προκαταβολικές υποσχέσεις

2020!

Για έξι και πλέον βδομάδες η Αϊτή είναι στους δρόμους και διαδηλώνει

Τριάντα άτομα έχουν χάσει την ζωή τους

Από τις 16 Σεπτεμβρίου ο κόσμος στην Αϊτή βρίσκεται σχεδόν καθημερινά στους δρόμους ενάντια στον πρόεδρο Moise. Τριάντα άτομα έχουν χάσει την ζωή τους εκ των οποίων τα δεκαπέντε στα χέρια αστυνομικών.

Η τελευταία μαζική συγκέντρωση έγινε την Κυριακή 20 Οκτωβρίου στο Πορτ-ο-Πρενς, όπου πραγματοποιήθηκε μαζική διαμαρτυρία, η οποία ενώ γενικά ήταν σε ειρηνικό κλίμα, αρκετοί διαδηλωτές τραυματίστηκαν όταν χτυπήθηκαν τυχαία από ένα όχημα, ενώ ένα άτομο έχασε τη ζωή του από πυροβολισμούς που προήλθαν μέσα από αστυνομικό όχημα.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ «ΚΑΡΑΤΙΑ»

Λάβαμε την παρακάτω ανακοίνωση με την πρόσκληση-παράκληση να την δημοσιεύσουμε ολόκληρη και μάλιστα αποκλειστικά αφήνοντας στην άκρη, έστω πρόσκαιρα, τις παλιές έχθρες και αντιπαλότητες για να αποφευχθούν οι ανυπολόγιστες συνέπειες για το εργατικό και λαϊκό κίνημα μιας από τις μεγαλύτερες μεταπολιτευτικές προβοκάτσιες. Με κάθε συναίσθηση της ευθύνης παραμερίζοντας πικρίες του παρελθόντος, προχωρούμε στην δημοσίευσή της εκτός των άλλων και ως μια ελάχιστη συμβολή στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, που φουντώνει και πάλι.

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ

Για μιαν ακόμη φορά οι σκοτεινοί κύκλοι της ανωμαλίας, οι ασφαλίτικοι μηχανισμοί, οι χαφιέδες τους και οι εκφραστές της πιο μαύρης αντίδρασης επέλεξαν να δράσουν για να καταπνίξουν την αντιπολεμική πάλη του λαού, να συκοφαντήσουν το λαϊκό κίνημα και κυρίως το ΚΚΕ, που παραμένει το μοναδικό κόμμα του ελληνικού προλεταριάτου.

Για μιαν ακόμη φορά χρησιμοποίησαν τους κουκουλοφόρους προβοκάτορες που παρείσφρησαν στις τάξεις των ειρηνικών διαδηλωτών του ΠΑΜΕ με στόχο να διαλύσουν την μεγαλειώδη αντιαμερικανική διαδήλωση, που βρισκόταν σε εξέλιξη την ημέρα της επίσκεψης του αμερικανού φονιά των λαών υπουργού εξωτερικών Μάικ Πομπέο.

Ὁ Ῥωμηὸς στὸν Παράδεισο

Στις 26 Αυγούστου συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τόν θάνατο του σατιρικού ποιητή Γεωργίου Σουρή.

Με την ευαιρία αυτή παρουσιάζουμε το ποίημά του «Ὁ Ῥωμηὸς στὸν Παράδεισο», με το οποίο σατιρίζει την  πολιτική και την πολιτικολογία.

Θεούλη μου, τί σοῦ ῾λθε νὰ μ᾿ ἁγιάσεις;
νομίζεις πῶς θὰ μ᾿ ἔμελλε καθόλου,
ἂν ἤθελες κι ἐμένα νὰ κολάσεις
καὶ μ᾿ ἔστελνες παρέα τοῦ διαβόλου;

Μ᾿ ἀρέσει ὁ Παράδεισος, ἀλήθεια,
χωρὶς δουλειὰ σκοτώνω τὸ καιρὸ
βλέπω ἁγίους γύρω μου σωρό,
διαβάζω συναξάρια, παραμύθια,
κι ἀκούω καὶ τραγούδια θεϊκά,
μά, ἔλα ποὺ δὲν ἔχετε συνήθεια,
νὰ λέτε κι ἕνα δυὸ πολιτικά!

Μπορείς να πετάξεις;

Πεθαίνεις όλη την ώρα,

κάθε στιγμή που κρυφοκοιτάζεις πίσω από τις κουρτίνες,

σε κάθε σου άγγιγμα πεθαίνεις,

σε κάθε σου σκέψη και επιθυμία.

Είσαι ανάλαφρος, μα δεν μπορείς να πετάξεις.

«Βρήκες το ευαίσθητο σημείο μου και αυτό είναι μείον μου…»

Περί τα μέσα του 2016 και ενώ το λαοπρόβλητο καθεστώς Τσίπρα προσπαθεί να πάρει πραγματικά στα χέρια του την εξουσία και όχι απλά να ασκεί κυβερνητικό έργο, όπως εξήγησε σχετικά και σε ανύποπτο χρόνο και η θεωρητικός του καθεστώτος Μπέτυ Μπαζιάνα, έλαβε χώρα ημερίδα στη Νέα Σμύρνη με τίτλο: «Διαπλοκή, Διαφθορά και ΜΜΕ». Ομιλητές ήταν ο υπουργός διαστήματος Νίκος Παππάς, η έγκυρη (μην γελάτε ρε κοθώνια του Κυριάκου) δημοσιογράφος Κ. Ακριβοπούλου και ο νυν υποψήφιος ευρωβουλευτής του Συριζα Κ. Αρβανίτης. Στην πρώτη γραμμή των καθισμάτων, προφανώς επειδή συγκαταλεγόταν στα τιμώμενα πρόσωπα, εθεάθη ο επιχειρηματίας Χρήστος Καλογρίτσας. Λίγους μόλις μήνες μετά, τον Σεπτέμβριο του 2016, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του εφοπλιστή Β. Μαρινάκη (στην πρόσφατη συνέντευξή του στον Χατζηνικολάου) ο Νίκος Παππάς θα ζητούσε από τον Μαρινάκη να «δανείσει» περίπου 22,5 εκατομμύρια ευρώ στον Καλογρίτσα ώστε να αποκτήσει τηλεοπτική άδεια τόσο ο ίδιος όσο προφανώς και ο Συριζα.

«Δεν μπορώ να σε αλλάξω, δεν μπορώ να σε υποτάξω

Όποιο νόμο κι ας σου βάλω πάλι εσύ παρανομείς»

Υπέρ της ανάστασης των «νεκρών» (Μέρος Β΄)

Το βασίλειο των «νεκρών»

Η ευαισθησία είναι η αρχή κάθε γνώσης (Μάνος Ελευθερίου)

Από την οπτική γωνία της διδασκαλίας, δηλαδή από την οπτική γωνία του –σχηματικά λεγόμενου– «ανώτερου Εγώ» που βρίσκεται μέσα σε κάθε άνθρωπο, εάν έχουμε την περιέργεια να δούμε με τί μοιάζει ο κόσμος των νεκρών, τότε δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας –και μέσα μας.

Πρόκειται για έναν πολύ ισχυρό συμβολισμό. Οι αρχαίοι ταύτισαν το σύνολο των ανθρώπων που αντιλαμβάνονται τον κόσμο με βάση τον συνηθισμένο καθημερινό «εαυτό» –ο οποίος σχηματικά αντιστοιχίζεται στο «κατώτερο Εγώ»– με νεκρούς, οι οποίοι είναι «νεκροί» επειδή δεν «βλέπουν», δεν «ακούν», δεν «αισθάνονται». Αυτό που δεν βλέπουν και δεν ακούν είναι το «ανώτερο Εγώ» ή αλλοιώς ο «πραγματικός τους Εαυτός». Ένας «Εαυτός», με τον οποίο –μολονότι είναι πλήρως ανεπτυγμένος μέσα τους, στην καθημερινότητα– για κάποιον άγνωστο λόγο της εξέλιξης, δεν έχουν καμμιά επαφή. Τα φευγαλέα αγγίγματά του πολύ γρήγορα φροντίζουν να τα ξεχνούν, ίσως θεωρώντας τα ένα παράξενα «περισσότερο αληθινό» όνειρο. Οι «νεκροί» ζουν μέσα στη φαντασίωση γι’ αυτό και η ζωή τους μοιάζει με όνειρο. «Κοιμούνται» όντας στον τυπικό ξύπνιο τους. Κανένας δεν εξαιρείται από αυτόν τον κανόνα. Πλούσιοι και φτωχοί, σπουδαγμένοι και αγράμματοι, μαχητές και δειλοί, νομιμόφρονες κι εγκληματίες.

Μια άλλη ανθρωπιστική κρίση για τους ανθρώπους της Ζιμπάμπουε και της Μοζαμβίκης

Ο κυκλώνας Ιντάι που σάρωσε στις 15 και 16 Μαρτίου τη Μοζαμβίκη και τη Ζιμπάμπουε, κατέστρεψε δρόμους, γέφυρες και ισοπέδωσε σπίτια, νοσοκομεία και σχολεία, στοίχισε τη ζωή σε τουλάχιστον 400 άτομα, ενώ ο αριθμός των νεκρών υπάρχει πιθανότητα να φτάσει και τους 1.000. Στη Μοζαμβίκη έχουν εκτοπιστεί από τις εστίες τους 400.000 άνθρωποι, ενώ 200.000 άνθρωποι επλήγησαν στην Ζιμπάμπουε.

Μια γενναία και φωτεινή αλήθεια

της Μάγια Αγγέλου

Όταν οι λέξεις έχουν χάσει κάθε ιερότητα και σεβασμό στην ύπαρξη, όταν στο όνομα της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της αγάπης λέγονται τα χειρότερα ψέματα κι οι λέξεις παράγουν ύβριν, τότε ας σταματήσουμε τα δελτία ειδήσεων κι ας ακούσουμε το δροσερό αεράκι της ποίησης, που λέει τις πιο μεγάλες αλήθειες. Ανθρώπινα.

Εμείς, αυτοί οι άνθρωποι, σ’ έναν μικρό και μοναχικό πλανήτη

Ταξιδεύοντας μέσα σε απλό χώρο

Παλιά αλαργινά αστέρια, στα πέρατα των αδιάφορων ήλιων

Σε έναν προορισμό όπου όλα τα σημάδια μας λένε

Ότι είναι δυνατόν και επιτακτικό να μάθουμε μια γενναία και φωτεινή αλήθεια.

Κι όταν τη φτάσουμε

τη μέρα της ειρήνευσης,

όταν απελευθερώσουμε τα δάχτυλά μας

από τις γροθιές της εχθρότητας

Αρχηγοί…

Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,
κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·
ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ
τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.
Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,
μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης.

Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! … κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,

ποὺ τὸν καφφέ των βερεσὲ εἰς τὰ Χαυτεῖα πίνουν,
ἂν ἀρχηγίαν ἔξαφνα κανένας τοὺς προτείνῃ,
δὲν θὰ διστάσουν βέβαια καὶ Ἀρχηγοὶ νὰ γίνουν.
Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἕσχατος Ρωμηὸς γιὰ ὅλα κάτι ξέρει,
ἕλληνος τράχηλος ποτὲ ζυγὸν δὲν ὑποφέρει.

Η επανάσταση των social media

Όταν η φωνή παύει να βγαίνει απ’ το στόμα και επιλέγει τα δάχτυλα

Το παίρνεις μαζί σου πάντα. Δεν φεύγεις χωρίς αυτό. Στην οδήγηση, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την ώρα που τρως, την ώρα που δουλεύεις, την ώρα που χαλαρώνεις. Στην τουαλέτα μπορεί να το μπερδέψεις με το χαρτί και ενίοτε να σου πέσει στην λεκάνη! Σε συντροφεύει στον ύπνο σου και του ρίχνεις κλεφτές ματιές όταν κάνεις σεξ. Με αυτό βγάζεις φωτογραφία το πιο νόστιμο φαγητό, τραβάς βίντεο μια συναυλία ή μια υπέροχη προσωπική στιγμή ώστε να την ζήσεις καλύτερα αργότερα, μαγνητοσκοπημένη, για να την στείλεις στους χιλιάδες φίλους σου και να πάρεις like! Να κάνεις επανάσταση, να τα βάλεις με την Εξουσία, το Κράτος και την Κυβέρνηση, να τα κάνεις όλα μπάχαλο, να βάλεις μια εξεγερμένη φωτογραφία προφίλ και στο τέλος επίσης να πάρεις πολλά like! Για να νιώσεις όμορφα και να κοιμηθείς μόνος, δίχως να έχει βγει λέξη από το στόμα σου αλλά να έχουν βγει εκατοντάδες από τα δάχτυλά σου.

Στὸν ἴσκιο μου

Βρὲ ἴσκιε μου γιατί μ᾿ ἀκολουθεῖς;
Δὲ μ᾿ ἀφήνεις μόνο μου νὰ τρέχω;
Βρὲ ἴσκιε μου, δὲ πᾶς νὰ μοῦ χαθεῖς,
πρέπει κι ἐσένα σύντροφο νὰ ἔχω;

Πότε στραβὸ σὲ βλέπω πότε ἴσο,
πότε μακρὺ σὰ σούβλα, πότε νᾶνο,
τὴ μιὰ πηγαίνεις μπρός, τὴν ἄλλη πίσω
σὲ ἀπαντῶ ἐδῶ, ἐκεῖ σὲ χάνω.