Η γέννηση των «παραδόσεων»[1], δηλαδή των κοινοτικών συνηθειών που εκφράζονται μέσα από μουσικές, τραγούδια αλλά και με διάφορες άλλες πρακτικές, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις «μικρές και μεγάλες» ιστορίες του κοινωνικού χώρου. Ιστορικά γεγονότα, είτε ευρύτερα είτε περιορισμένα χωρικά, μπορεί να μην είχαν την δυνατότητα να καταγραφούν στο χαρτί, αλλά μπορούσαν να αποτυπωθούν στο κοινωνικό σώμα μέσω μια κοινωνικής συνήθειας, μιας μουσικής, κάποιου στίχου και χορού και έτσι με αυτό τον τρόπο, η μνήμη αυτή να περάσει στις αισθήσεις και στο ατομικό σώμα. Στο παρόν κείμενο θα παρουσιαστεί το παραδοσιακό τραγούδι «Ακρίδα» το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο τραγούδι κυρίως της Σίφνου και της Σικίνου, αλλά και άλλων νησιών των δυτικών Κυκλάδων. Η «Ακρίδα» συνδέεται με τις αντιοθωνικές εξεγέρσεις του 1862, γράφτηκε από τον Σοφοκλή Καρύδη ο οποίος εξέδιδε την εφημερίδα «Φως» και στην οποία βρίσκουμε το πρώτο δημοσιευμένο κείμενο που προσπαθεί να εξηγήσει τι είναι η αναρχία, με τον τίτλο «Αναρχία». Αρθρογράφος του κειμένου φαίνεται πως είναι ο ελευθεριακός κοινωνικός αγωνιστής Δήμος Παπαθανασίου[2] ο οποίος είχε εξοριστεί από τον Όθωνα στην Κύθνο και ήταν παρόν σε μια επιχείρηση απελευθέρωσης εξόριστων η οποία βάφτηκε στο αίμα από τα στρατεύματα του Όθωνα.
Ογκώδεις διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν για την επέτειο των 49 χρόνων από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου και σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα σημειώθηκαν συγκρούσεις. Από την Τρίτη 15 έως και την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου, επ’ ευκαιρία των εκδηλώσεων μνήμης για την εξέγερση του Νοέμβρη 1973, επί της οδού Πατησίων, γωνία με την οδό Στουρνάρη, παρουσιάστηκαν έντυπα και βιβλία που εκδίδει η Αναρχική Αρχειοθήκη. Παράλληλα στο κτήριο ΜΑΧ υπήρχε έκθεση φωτογραφίας σχετικά με τον πόλεμο και τα κατασταλτικά μέτρα των προηγούμενων ετών με αφορμή τον covid 19, προβολές ταινιών, καθώς και βιβλία που εκδίδει η Αναρχική Αρχειοθήκη.
Τον τελευταίο καιρό έχει εμφανιστεί ένα είδος ακτιβισμού για το περιβάλλον, στόχος του οποίου είναι ο «βανδαλισμός» διάσημων έργων τέχνης. Η βάση των συγκεκριμένων δράσεων προφανώς είναι η πρόκληση, μιας και οι επιθέσεις στους πίνακες ζωγραφικής είναι μικρής κλίμακας, με αποτέλεσμα ο «βανδαλισμός» να περιορίζεται στα προστατευτικά τους τζάμια και στα κάδρα. Είναι προφανές, πως μια επίθεση με μπογιές, για παράδειγμα σε ένα εργοστάσιο παραγωγής πλαστικού, θα ήταν μια πράξη σχεδόν ως μη γενομένη, αλλά αν οι μπογιές πέσουν σε κάτι αντικειμενικά όμορφο και σύμβολο του ωραίου, τότε η πράξη θα διαδοθεί μαζί με τα προπαγανδιστικά μηνύματα που την συνοδεύουν. Η αρχή έγινε στις 29 Μαΐου με το γιαούρτωμα της Μόνα Λίζα, ακολούθησαν μετά από μήνες ο βανδαλισμός με τοματόσουπα στα «ηλιοτρόπια» του Βαν Γκογκ, το λέρωμα με πουρέ του πίνακα «Les Meules» του Μονέ και στην περίεργη κίνηση άνδρα να κολλήσει με κόλα το κεφάλι του σε πίνακα του Johannes Vermeer, «Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι» στο μουσείο Mauritshuis, στην Χάγη της Ολλανδίας. Βέβαια, όλα τα παραπάνω έργα ήταν προστατευμένα με τζάμι, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οπότε ο «βανδαλισμός» ήταν σε όλες τις περιπτώσεις περισσότερο μια συμβολική κίνηση παρά μια βάνδαλη καταστροφική πράξη.
Έχουν περάσει ογδόντα χρόνια περίπου από τη δεκαετία του 1940 και λιγοστεύουν οι άνθρωποι που βρίσκονται στη ζωή και έζησαν από κοντά τα έντονα γεγονότα της εποχής: πόλεμοι, αντίσταση, ένοπλοι ενδοεξουσιαστικοί ανταγωνισμοί και αντάρτικο. Ήταν πολύ ενδιαφέρον όσοι είχαν παππούδες και γιαγιάδες, που έζησαν ενεργά εκείνες τις εποχές, να διηγούνται τις ιστορίες τους στα εγγόνια τους. Και ήταν ακόμη πιο συναρπαστικό όταν διαπιστώναμε ότι αυτά που μάς περιέγραφαν δεν τα είχαν εκμυστηρευτεί ούτε στα παιδιά τους. Ήταν οι εποχές που θεωρούσαν ότι έπρεπε τα παιδιά να «προστατευτούν» και να μην πολυξέρουν. Η γενιά που τα έζησε δεν πολυμιλούσε. Πολλά γεγονότα και ιστορίες δεν ήρθαν, σκοπίμως, ποτέ στο φως της αφήγησης. Τα «κρατούσαν» μέσα τους σαν φυλακτό αλλά όταν αποφάσιζαν, σπάνια, να μιλήσουν ήταν καθηλωτικοί. Οι προφορικές ιστορίες που συχνά δεν διαθέτουν τεκμηριώσεις και γραπτές πηγές αλλά τη ζωντάνια και την ένταση των ανθρώπων που ήταν μέσα στα γεγονότα, χωρίς να διαθέτουν θέσεις και θώκους, που πολλές φορές οι κάτοχοι τους συσκοτίζουν ή αποκρύπτουν στοιχεία γεγονότων. Ασφαλώς και η τεκμηρίωση των ιστοριών γίνεται σε ύστερο χρόνο από τους αυτήκοους δέκτες.
Πολλά εγγόνια είχαν την τύχη οι παππουδογιαγιάδες τους να τα μαζεύουν, έστω για μια και μοναδική φορά, για να αφηγηθούν τις ιστορίες τους από εκείνα τα χρόνια. Είχαμε και εμείς αυτή την τύχη και ευκαιρία και μάλιστα εις διπλούν. Ο παππούς Σ. από τη Βοιωτία μάς εξιστορούσε την ιστορία από το αντάρτικο και ο παππούς Γ. τις ιστορίες από το κίνημα της Μέσης Ανατολής. Ιστορίες εντελώς ξεχωριστές και διαφορετικές αλλά με κοινό στοιχείο τον εμετικό και προδοτικό ρόλο του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Και οι δυο παππούδες ένιωθαν προδομένοι από το ΚΚΕ για τα συγκεκριμένα γεγονότα που βίωσαν και απομακρύνθηκαν άμεσα και δια παντός από το Κόμμα. Χάραξαν, όμως, διαφορετικές πορείες, εκ διαμέτρου αντίθετες. Και αυτό έχει ενδιαφέρον, να βλέπει και να παρατηρεί κάποιος το πως αντιδρά ο καθένας και η καθεμία στις επιδράσεις που δέχεται. Ο ένας από κομμουνιστής έγινε δεξιός και μπάτσος της υπαίθρου-αγροφύλακας- και ο άλλος παρέμεινε στην αριστερή όχθη ανένταχτος μεν αλλά τον πλάνεψε για έναν διάστημα ο Ανδρέας, έζησε και τη περίοδο 1989-’90, με οικουμενική κυβέρνηση να του θυμίζει «κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας» του Λιβάνου. Ο παππούς Σ., λοιπόν, αφού είχε πολεμήσει νεαρός στο αλβανικό μέτωπο στη πρώτη γραμμή και είχε επιστρέψει στο χωριό του τραυματίας με παράσημο μια σφαίρα στο γόνατο, η οποία δεν αφαιρέθηκε ποτέ από το σώμα του, εντάχθηκε στις τάξεις του ΕΛΑΣ Βοιωτίας.
Στην αρχή ο Λαβρόφ υπενθύμισε τις δεσμεύσεις της Δύσης σχετικά με τη συμφωνία του περασμένου Ιουλίου για τη μεταφορά σιτηρών, στη συνέχεια εκπρόσωπος του ΟΗΕ έκανε λόγο για «επείγοντα» μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να λειτουργήσει η εφοδιαστική αλυσίδα και στο τέλος έγινε πράξη αυτό που εξαρχής ήταν ορατό. Τα σιτηρά της Ουκρανίας και Ρωσίας που συγκομίζονται από την άνοιξη του 2022 και ένθεν δεν θα προμηθεύουν ομαλά τις αγορές και τις χώρες που τα έχουν ανάγκη. Αφορμή στάθηκε η επίθεση που δέχθηκε με drones ο ρωσικός στόλος στη Κριμαία. Όπως δήλωσε ο μόνιμος εκπρόσωπος της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Βασίλι Νεμπέζνια, τα πλοία και οι υποδομές που δέχτηκαν επίθεση στη Σεβαστούπολη, βρίσκονταν πάνω στη διαδρομή που ακολουθούν τα πλοία που μεταφέρουν τα σιτηρά από την Ουκρανία.
Ιρανοί αναρχικοί σε διαδηλώσεις ως απάντηση στη δολοφονία της Mahsa Amini από την αστυνομία
Από Black Rose Anarchist Federation by Black Rose / Rosa Negra – Επιτροπή Διεθνών Σχέσεων
ΕΙΣΑΓΩΓΉ
Στις 13 Σεπτεμβρίου 2022, η 22χρονη Mahsa Amini συνελήφθη από μια ιρανική περίπολο καθοδήγησης (γνωστή και ως «αστυνομία ηθικής»). Η Mahsa συνελήφθη στην Τεχεράνη επειδή δεν συμμορφώθηκε με τους νόμους σχετικά με το ντύσιμο. Τρεις ημέρες αργότερα, στις 16 Σεπτεμβρίου, η αστυνομία ενημέρωσε την οικογένεια της Mahsa ότι είχε «εμφανίσει καρδιακή ανεπάρκεια» και είχε πέσει σε κώμα για δύο ημέρες πριν πεθάνει.
Από anarchypress|Also posted in Απόψεις|Tagged χιτζάμπ, Ιράν, εξέγερση, Masha Amini|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΙΡΑΝΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΣΕ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝIΑ ΤΗΣ MAHSA AMINI ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Η εξέγερση μπορεί ξεσπάσει με πολλούς τρόπους. Κάπου να εμφανιστεί ως έκφραση μιας ιδέας, και κάπου αλλού ως αναγκαίο επακόλουθο και ως συνέπεια. Τις περισσότερες φορές είναι αποτέλεσμα ενός δικτύου αναγκών και ιδεών που αμοιβαίως εγείρονται και αλληλοενισχύονται. Εστιάζεται στα αίτια των κοινωνικών δεινών ή ακολουθεί κάποιο παράπλευρο ζήτημα: είτε αυτό είναι συνειδητό ή ενστικτώδες, ανθρώπινο ή βάναυσο, γενναιόδωρο ή στενόμυαλο και εγωιστικό, όμως σχεδόν πάντα αυξάνεται και εξαπλώνεται σταθερά.
Έτσι δημιουργείται η ιστορία και είναι άχρηστο να σπαταλά κάποιος το χρόνο του παραπονούμενος για την πορεία που θα πρέπει να ακολουθηθεί, γιατί αυτή η πορεία έχει σχεδιαστεί από την εξέλιξη που προηγήθηκε.
Η νέα εκπαιδευτική χρονιά ξεκινά και παρουσιάζει ενδιαφέρον για το πως θα εξελιχθούν οι μεγάλες κυβερνητικές ανακοινώσεις περί αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και η έναρξη λειτουργίας της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Και στα δυο αυτά ζητήματα υπάρχουν συνεχή μπρος-πίσω και ταυτόχρονα είναι εμφανή τα σημάδια «δοσοληψίας» με τα εμπλεκόμενα μέρη. Πρόσφατα σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε υπό την παρουσία του υφυπουργού Προ.πο Λ. Οικονόμου, πρυτάνεων και του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ τέθηκε επί τάπητος το ζήτημα των σχεδίων ασφαλείας που είναι υποχρεωμένα να καταθέσουν τα πανεπιστήμια. Όπως ενημέρωσε η ΕΛ.ΑΣ, τα πανεπιστήμια δεν έχουν καταθέσει τα συγκεκριμένα σχέδια οπότε δεν μπορεί να εφαρμοστεί ακόμη η πανεπιστημιακή αστυνομία. Οι, έτσι και αλλιώς συρρικνωμένες, Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, μάλλον θα περιμένουν για καιρό, μέχρι στο τέλος η ίδια ή η επόμενη κυβέρνηση να μετατάξει τους συγκεκριμένους μπάτσους σε άλλες Διευθύνσεις ή σε προσωπικές φρουρές. Ένας έμμεσος τρόπος να γίνουν ρουσφέτια, εκδουλεύσεις αλλά και «ιδεολογικός τσαμπουκάς» από την κυβερνητική εξουσία.
Σύμφωνα με την ΕΚΤ, οι φόβοι για το ξέσπασμα κοινωνικών ταραχών σε διάφορες χώρες της ΕΕ πυκνώνουν, όσο παραμένει άκρως αμφίβολη η δυνατότητα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να καταλαγιάσουν την υποβόσκουσα κοινωνική οργή για τις τιμές της ενέργειας. Η ενεργειακή ανεπάρκεια για τις ευρωπαϊκές χώρες επιδρά καταλυτικά και στην απρόσκοπτη λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας, καθώς ιστορικές ευρωπαϊκές βιομηχανίες βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού λόγω της εκτόξευσης του ενεργειακού κόστους, με το ενδεχόμενο έλλειψης σειράς προϊόντων να καθίσταται σχεδόν βεβαιότητα για τον φετινό χειμώνα. Το πλήγμα είναι κυρίως ορατό στη γερμανική βιομηχανική παραγωγή, αφού επιχειρήσεις με τεράστιο κύκλο εργασιών ψάχνουν τρόπους για να επιβιώσουν τους επόμενους μήνες, γεγονός αδιανόητο τα αμέσως προηγούμενα χρόνια.
«Μυθεύματα» χαρακτήρισε χθες η κυβέρνηση τις πληροφορίες, που δημοσίευσε η εφημερίδα «Τα Νέα», σύμφωνα με τις οποίες στο σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών υπήρχε εμπλοκή της CIA και η Vodafone την είχε ενημερώσει σχετικά από τον Φεβρουάριο του 2005. «Ό,τι στοιχεία είχε να δώσει η κυβέρνηση, τα έχει δώσει πρωτίστως στη δικαιοσύνη και εν συνεχεία στη δημοσιότητα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι τα λοιπά αναφερόμενα στο δημοσίευμα, είναι μύθευμα», δήλωσε σχετικά ο υπουργός Επικρατείας κ. Θόδωρος Ρουσόπουλος. Σε πανομοιότυπη δήλωση προέβη, μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό, ο υπουργός Πολιτισμού κ. Γιώργος Βουλγαράκης, ο οποίος ως υπουργός Δημόσιας Τάξης είχε χειριστεί την υπόθεση.
Είναι γεγονός πως από την εποχή του κορωναϊού και μετά, η εξουσία βρήκε πρόσφορο έδαφος να επιταχύνει τους σχεδιασμούς της σ’ έναν ευρύτερο τομέα που περιλαμβάνει και την επαναδιαπραγμάτευση της έννοιας του σώματος. Λέγοντας γενικά σώμα, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε πως μιλάμε όχι μόνο για το ατομικό μας σώμα, αλλά και αυτό που σχετίζεται με το δημόσιο, δηλαδή το κοινωνικό, καθώς και τους δημόσιους χώρους που και τα δύο σώματα σχετίζονται και συνδέονται, είτε είναι οι πλατείες, τα πάρκα, οι δρόμοι, οι χώροι δουλειάς και διασκέδασης, είτε οι ψηφιακοί χώροι που αντικαθιστούν ή συμπληρώνουν την δουλειά, την επικοινωνία, την διασκέδαση, την αγορά, την κατανάλωση κλπ. Γίνεται σαφές, πως η έννοια του σώματος είναι κάτι ευρύτερο, που μπορεί να ξεκινάει ατομικά και υλικά, αλλά μπορεί να επεκτείνεται κοινωνικά και έχει σχέση με δημόσιους και ψηφιακούς χώρους.
Ζούμε ένα ατελείωτο καλοκαίρι γεμάτο ψευδαισθήσεις και όνειρα. Ένα ατελείωτο ονειρικό καλοκαίρι που επιπλέουμε σε μια μπουρμπουλήθρα στην θάλασσα της αφθονίας και τα ψάρια χαριεντίζονται στο βυθό της. Από το Καστελόριζο μέχρι την Ιθάκη και από εκεί σε άγνωστους καλοκαιρινoύς τόπους, όπου τα τζιτζίκια ντύνουν ηχητικά το όνειρό μας και κάτι παράξενοι τύποι μας λένε πως όλα γίνονται για το καλό μας.
Οι συνεχείς εξουσιαστικοί πόλεμοι του 18ου αιώνα μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, στον θαλάσσιο ελλαδικό χώρο, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της πειρατείας στην περιοχή. Οι πειρατές έγιναν πολλές φορές πιόνια των κυρίαρχων δυνάμεων, αναλαμβάνοντας να κάνουν κούρσο, πότε με την μία και πότε με την άλλη δύναμη, χτυπώντας τα εχθρικά εμπορικά πλοία και αρπάζοντας το εμπόρευμα. Κάποιοι επωφελήθηκαν και πλούτισαν, άλλοι απλά μάζεψαν ένα κομπόδεμα για να μπορέσουν να ζήσουν, αλλά υπήρχαν και πολλοί που καταστράφηκαν είτε χάνοντας την ζωή τους είτε την ελευθερία τους. Η Αυστρία, στους κατά καιρούς πολέμους της με την Γαλλία, (1701-1714, 1730-1735, 1740-1748), παρεχώρησε στους Έλληνες, κωπήλατες γαλιότες[1], καθώς και το δικαίωνα να έχουν υψωμένη την αυστριακή σημαία, ώστε να κάνουν κούρσο αρπάζοντας και λεηλατώντας γαλλικά εμπορικά πλοία.
Ένα σημαντικό κεφάλαιο στην νεώτερη ιστορία του ανατολικού μεσογειακού χώρου είναι η άσκηση της πειρατείας. Η μέθοδος της πειρατείας, ειδικότερα στους μέσους χρόνους της οθωμανικής κυριαρχίας στην Μεσόγειο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στις αυτοκρατορίες της Ευρώπης και τις βοήθησε να ασκούν πολιτικές πιέσεις, να επεκταθούν, να εδραιωθούν ή να χάσουν κομμάτια της κυριαρχίας τους. Μέσα από την πειρατεία συσσωρεύτηκε πλούτος στα χέρια λίγων και δημιουργήθηκαν πολλές οικονομικά ισχυρές οικογένειες που στην συνέχεια έπαιξαν σημαντικό εξουσιαστικό ρόλο. Επίσης η πειρατεία μπορούσε να διαμορφώσει τις τιμές πολλών προϊόντων.
Ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα που συναντώνται σήμερα στα παιδιά σχολικής και εφηβικής ηλικίας είναι ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και γενικά στην υπερβολική χρήση οθονών. Είναι ένας τρόπος ενασχόλησης ή απασχόλησης του παιδιού που προστίθεται στην συχνά έντονη δραστηριοποίησή του σε πολλά αθλήματα, μαθήματα και λοιπές δραστηριότητες. Στις περιπτώσεις που τα παιδιά εντάσσονται σε ομάδες ή τμήματα διαφόρων δραστηριοτήτων βρίσκονται υπό συνεχή έλεγχο, επιτήρηση και καθοδήγηση ενός προπονητή/εκπαιδευτή. Με την πάροδο των χρόνων μπορεί κάποιος γονιός να διαπιστώσει ότι το παιδί του έχει παίξει ελάχιστα αυτόβουλα και χωρίς την παρουσία ενηλίκων, για τις περιπτώσεις φυσικά που δεν έχει γίνει χρήση οθονών.
Το θέατρο σκιών στον ελλαδικό χώρο συνέχιζε μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα να συγκαταλέγεται στα δημοφιλέστερα ψυχαγωγικά είδη. Μέχρι και το 1970 ο Καραγκιόζης αποτελούσε, κυρίως για τους ανθρώπους που έμεναν σε χωριά και έβλεπαν μέχριτότε μόνο παραστάσεις περαστικών μπουλουκιών, ένα από τα βασικά είδη ψυχαγωγικού θεάματος. «Μετά το 1970 εμφανίσθηκε η τηλεόραση και άλλαξαν τα πράγματα. Η τηλεόραση σκότωσε τον Καραγκιόζη.» (συνέντευξη καραγκιοζοπαίχτη Γιάνναρου, εφημερίδα ΦΡΑΓΚΑΤΑ τ. 27,1/2008). Η τηλεόραση ολοκλήρωσε τον παραγκωνισμό του θεάτρου σκιών, που είχε ξεκινήσει ο κινηματογράφος. Κύριος, όμως, λόγος αυτής της περιθωριοποίησης είναι η μετάβαση από τις μικρές κοινωνίες και κοινότητες ανθρώπων (χωριά, γειτονιές πόλεων) σε διευρυμένες απρόσωπες κοινωνίες αγνώστων.
Ο Καραγκιόζης ποτέ δεν ήταν μόνο για παιδιά, αλλά ήταν και για παιδιά, γιατί η τέχνη του μόνο καλό θα μπορούσε να προσφέρει σ’ αυτά. Το πώς έφτασε το κοινό του Καραγκιόζη να αποτελείται ως επί το πλείστων από παιδιά είναι μια μακρά διαδικασία με πολλούς σταθμούς και προεκτάσεις που δεν θα επεκταθούμε άμεσα σε αυτό το κείμενο. Το ότι ο Καραγκιόζης πλέον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχει καταταχθεί ως παιδικό είδος δείχνει δυστυχώς την αντιμετώπισή του από πολλούςκαραγκιοζοπαίχτες. Ο υποβιβασμός αυτής της πανάρχαιας λαϊκής τέχνης είναι τραγικός γιατί έτσι υποβιβάζεται η αισθητική των παιδιών, αλλά καιτο ίδιο το θέατρο σκιών. Η έλλειψη γνώσεων αλλά και κριτικής άποψης απέναντι στην καθημερινότητα, οδηγεί ούτως ή άλλως σε υποβιβασμό προσωπικό και συλλογικό.
Το βασικό πρόβλημα του Αλέξη του Τσίπρα, τρία χρόνια μετά την αποκαθήλωση της –παραδόξως μακρόβιας για τα εκλογικά μέτρα της εποχής– αριστερομνημονιακής συγκυβέρνησης, είναι ότι δεν έχει καταφέρει τρία χρόνια τώρα να πει τίποτα.
Είναι εντυπωσιακό, ότι δεν έχει κάνει έναν απολογισμό της «χρυσής πενταετίας». Τόσο πολύ βαριέται ο Αλέξης και τα παλικάρια του. Θα μου πείτε, και τί έπαθε ο Κώστας Καραμανλής που σιώπησε για μια δεκαετία και άνοιξε το στόμα του δήθεν για τα εθνικά θέματα;
Ήταν Ιούλιος, καλή ώρα σαν και τώρα, πριν τέσσερα χρόνια το 2018, όταν ο Μελανσόν, από την θέση του ηγέτη της γαλλικής αριστεράς, απαντώντας σε συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα, τον χαρακτήριζε ως «μια από τις ελεεινότερες μορφές της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής». Ο Μελανσόν είχε μάλιστα ήδη ζητήσει να αποβληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από την Ευρωπαϊκή Αριστερά, εκφράζοντας τη λύπη του για το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας προωθεί τη λογική της λιτότητας μέχρι του σημείου να περιορίζει το δικαίωμα στην απεργία.
Από anarchypress|Also posted in Σχόλια|Tagged Τσίπρας, γαλλικές εκλογές|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΤΣΙΠΡΑΣ, Η «ΕΛΕΕΙΝΟΤΕΡΗ ΦΙΓΟΥΡΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΣΕ ΝΕΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ…
Anarchy press gr 