Η νέα εκπαιδευτική χρονιά ξεκινά και παρουσιάζει ενδιαφέρον για το πως θα εξελιχθούν οι μεγάλες κυβερνητικές ανακοινώσεις περί αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και η έναρξη λειτουργίας της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Και στα δυο αυτά ζητήματα υπάρχουν συνεχή μπρος-πίσω και ταυτόχρονα είναι εμφανή τα σημάδια «δοσοληψίας» με τα εμπλεκόμενα μέρη. Πρόσφατα σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε υπό την παρουσία του υφυπουργού Προ.πο Λ. Οικονόμου, πρυτάνεων και του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ τέθηκε επί τάπητος το ζήτημα των σχεδίων ασφαλείας που είναι υποχρεωμένα να καταθέσουν τα πανεπιστήμια. Όπως ενημέρωσε η ΕΛ.ΑΣ, τα πανεπιστήμια δεν έχουν καταθέσει τα συγκεκριμένα σχέδια οπότε δεν μπορεί να εφαρμοστεί ακόμη η πανεπιστημιακή αστυνομία. Οι, έτσι και αλλιώς συρρικνωμένες, Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, μάλλον θα περιμένουν για καιρό, μέχρι στο τέλος η ίδια ή η επόμενη κυβέρνηση να μετατάξει τους συγκεκριμένους μπάτσους σε άλλες Διευθύνσεις ή σε προσωπικές φρουρές. Ένας έμμεσος τρόπος να γίνουν ρουσφέτια, εκδουλεύσεις αλλά και «ιδεολογικός τσαμπουκάς» από την κυβερνητική εξουσία.
Σύμφωνα με την ΕΚΤ, οι φόβοι για το ξέσπασμα κοινωνικών ταραχών σε διάφορες χώρες της ΕΕ πυκνώνουν, όσο παραμένει άκρως αμφίβολη η δυνατότητα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να καταλαγιάσουν την υποβόσκουσα κοινωνική οργή για τις τιμές της ενέργειας. Η ενεργειακή ανεπάρκεια για τις ευρωπαϊκές χώρες επιδρά καταλυτικά και στην απρόσκοπτη λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας, καθώς ιστορικές ευρωπαϊκές βιομηχανίες βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού λόγω της εκτόξευσης του ενεργειακού κόστους, με το ενδεχόμενο έλλειψης σειράς προϊόντων να καθίσταται σχεδόν βεβαιότητα για τον φετινό χειμώνα. Το πλήγμα είναι κυρίως ορατό στη γερμανική βιομηχανική παραγωγή, αφού επιχειρήσεις με τεράστιο κύκλο εργασιών ψάχνουν τρόπους για να επιβιώσουν τους επόμενους μήνες, γεγονός αδιανόητο τα αμέσως προηγούμενα χρόνια.
«Μυθεύματα» χαρακτήρισε χθες η κυβέρνηση τις πληροφορίες, που δημοσίευσε η εφημερίδα «Τα Νέα», σύμφωνα με τις οποίες στο σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών υπήρχε εμπλοκή της CIA και η Vodafone την είχε ενημερώσει σχετικά από τον Φεβρουάριο του 2005. «Ό,τι στοιχεία είχε να δώσει η κυβέρνηση, τα έχει δώσει πρωτίστως στη δικαιοσύνη και εν συνεχεία στη δημοσιότητα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι τα λοιπά αναφερόμενα στο δημοσίευμα, είναι μύθευμα», δήλωσε σχετικά ο υπουργός Επικρατείας κ. Θόδωρος Ρουσόπουλος. Σε πανομοιότυπη δήλωση προέβη, μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό, ο υπουργός Πολιτισμού κ. Γιώργος Βουλγαράκης, ο οποίος ως υπουργός Δημόσιας Τάξης είχε χειριστεί την υπόθεση.
Είναι γεγονός πως από την εποχή του κορωναϊού και μετά, η εξουσία βρήκε πρόσφορο έδαφος να επιταχύνει τους σχεδιασμούς της σ’ έναν ευρύτερο τομέα που περιλαμβάνει και την επαναδιαπραγμάτευση της έννοιας του σώματος. Λέγοντας γενικά σώμα, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε πως μιλάμε όχι μόνο για το ατομικό μας σώμα, αλλά και αυτό που σχετίζεται με το δημόσιο, δηλαδή το κοινωνικό, καθώς και τους δημόσιους χώρους που και τα δύο σώματα σχετίζονται και συνδέονται, είτε είναι οι πλατείες, τα πάρκα, οι δρόμοι, οι χώροι δουλειάς και διασκέδασης, είτε οι ψηφιακοί χώροι που αντικαθιστούν ή συμπληρώνουν την δουλειά, την επικοινωνία, την διασκέδαση, την αγορά, την κατανάλωση κλπ. Γίνεται σαφές, πως η έννοια του σώματος είναι κάτι ευρύτερο, που μπορεί να ξεκινάει ατομικά και υλικά, αλλά μπορεί να επεκτείνεται κοινωνικά και έχει σχέση με δημόσιους και ψηφιακούς χώρους.
Ζούμε ένα ατελείωτο καλοκαίρι γεμάτο ψευδαισθήσεις και όνειρα. Ένα ατελείωτο ονειρικό καλοκαίρι που επιπλέουμε σε μια μπουρμπουλήθρα στην θάλασσα της αφθονίας και τα ψάρια χαριεντίζονται στο βυθό της. Από το Καστελόριζο μέχρι την Ιθάκη και από εκεί σε άγνωστους καλοκαιρινoύς τόπους, όπου τα τζιτζίκια ντύνουν ηχητικά το όνειρό μας και κάτι παράξενοι τύποι μας λένε πως όλα γίνονται για το καλό μας.
Οι συνεχείς εξουσιαστικοί πόλεμοι του 18ου αιώνα μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, στον θαλάσσιο ελλαδικό χώρο, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της πειρατείας στην περιοχή. Οι πειρατές έγιναν πολλές φορές πιόνια των κυρίαρχων δυνάμεων, αναλαμβάνοντας να κάνουν κούρσο, πότε με την μία και πότε με την άλλη δύναμη, χτυπώντας τα εχθρικά εμπορικά πλοία και αρπάζοντας το εμπόρευμα. Κάποιοι επωφελήθηκαν και πλούτισαν, άλλοι απλά μάζεψαν ένα κομπόδεμα για να μπορέσουν να ζήσουν, αλλά υπήρχαν και πολλοί που καταστράφηκαν είτε χάνοντας την ζωή τους είτε την ελευθερία τους. Η Αυστρία, στους κατά καιρούς πολέμους της με την Γαλλία, (1701-1714, 1730-1735, 1740-1748), παρεχώρησε στους Έλληνες, κωπήλατες γαλιότες[1], καθώς και το δικαίωνα να έχουν υψωμένη την αυστριακή σημαία, ώστε να κάνουν κούρσο αρπάζοντας και λεηλατώντας γαλλικά εμπορικά πλοία.
Ένα σημαντικό κεφάλαιο στην νεώτερη ιστορία του ανατολικού μεσογειακού χώρου είναι η άσκηση της πειρατείας. Η μέθοδος της πειρατείας, ειδικότερα στους μέσους χρόνους της οθωμανικής κυριαρχίας στην Μεσόγειο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στις αυτοκρατορίες της Ευρώπης και τις βοήθησε να ασκούν πολιτικές πιέσεις, να επεκταθούν, να εδραιωθούν ή να χάσουν κομμάτια της κυριαρχίας τους. Μέσα από την πειρατεία συσσωρεύτηκε πλούτος στα χέρια λίγων και δημιουργήθηκαν πολλές οικονομικά ισχυρές οικογένειες που στην συνέχεια έπαιξαν σημαντικό εξουσιαστικό ρόλο. Επίσης η πειρατεία μπορούσε να διαμορφώσει τις τιμές πολλών προϊόντων.
Ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα που συναντώνται σήμερα στα παιδιά σχολικής και εφηβικής ηλικίας είναι ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και γενικά στην υπερβολική χρήση οθονών. Είναι ένας τρόπος ενασχόλησης ή απασχόλησης του παιδιού που προστίθεται στην συχνά έντονη δραστηριοποίησή του σε πολλά αθλήματα, μαθήματα και λοιπές δραστηριότητες. Στις περιπτώσεις που τα παιδιά εντάσσονται σε ομάδες ή τμήματα διαφόρων δραστηριοτήτων βρίσκονται υπό συνεχή έλεγχο, επιτήρηση και καθοδήγηση ενός προπονητή/εκπαιδευτή. Με την πάροδο των χρόνων μπορεί κάποιος γονιός να διαπιστώσει ότι το παιδί του έχει παίξει ελάχιστα αυτόβουλα και χωρίς την παρουσία ενηλίκων, για τις περιπτώσεις φυσικά που δεν έχει γίνει χρήση οθονών.
Το θέατρο σκιών στον ελλαδικό χώρο συνέχιζε μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα να συγκαταλέγεται στα δημοφιλέστερα ψυχαγωγικά είδη. Μέχρι και το 1970 ο Καραγκιόζης αποτελούσε, κυρίως για τους ανθρώπους που έμεναν σε χωριά και έβλεπαν μέχριτότε μόνο παραστάσεις περαστικών μπουλουκιών, ένα από τα βασικά είδη ψυχαγωγικού θεάματος. «Μετά το 1970 εμφανίσθηκε η τηλεόραση και άλλαξαν τα πράγματα. Η τηλεόραση σκότωσε τον Καραγκιόζη.» (συνέντευξη καραγκιοζοπαίχτη Γιάνναρου, εφημερίδα ΦΡΑΓΚΑΤΑ τ. 27,1/2008). Η τηλεόραση ολοκλήρωσε τον παραγκωνισμό του θεάτρου σκιών, που είχε ξεκινήσει ο κινηματογράφος. Κύριος, όμως, λόγος αυτής της περιθωριοποίησης είναι η μετάβαση από τις μικρές κοινωνίες και κοινότητες ανθρώπων (χωριά, γειτονιές πόλεων) σε διευρυμένες απρόσωπες κοινωνίες αγνώστων.
Ο Καραγκιόζης ποτέ δεν ήταν μόνο για παιδιά, αλλά ήταν και για παιδιά, γιατί η τέχνη του μόνο καλό θα μπορούσε να προσφέρει σ’ αυτά. Το πώς έφτασε το κοινό του Καραγκιόζη να αποτελείται ως επί το πλείστων από παιδιά είναι μια μακρά διαδικασία με πολλούς σταθμούς και προεκτάσεις που δεν θα επεκταθούμε άμεσα σε αυτό το κείμενο. Το ότι ο Καραγκιόζης πλέον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχει καταταχθεί ως παιδικό είδος δείχνει δυστυχώς την αντιμετώπισή του από πολλούςκαραγκιοζοπαίχτες. Ο υποβιβασμός αυτής της πανάρχαιας λαϊκής τέχνης είναι τραγικός γιατί έτσι υποβιβάζεται η αισθητική των παιδιών, αλλά καιτο ίδιο το θέατρο σκιών. Η έλλειψη γνώσεων αλλά και κριτικής άποψης απέναντι στην καθημερινότητα, οδηγεί ούτως ή άλλως σε υποβιβασμό προσωπικό και συλλογικό.
Το βασικό πρόβλημα του Αλέξη του Τσίπρα, τρία χρόνια μετά την αποκαθήλωση της –παραδόξως μακρόβιας για τα εκλογικά μέτρα της εποχής– αριστερομνημονιακής συγκυβέρνησης, είναι ότι δεν έχει καταφέρει τρία χρόνια τώρα να πει τίποτα.
Είναι εντυπωσιακό, ότι δεν έχει κάνει έναν απολογισμό της «χρυσής πενταετίας». Τόσο πολύ βαριέται ο Αλέξης και τα παλικάρια του. Θα μου πείτε, και τί έπαθε ο Κώστας Καραμανλής που σιώπησε για μια δεκαετία και άνοιξε το στόμα του δήθεν για τα εθνικά θέματα;
Ήταν Ιούλιος, καλή ώρα σαν και τώρα, πριν τέσσερα χρόνια το 2018, όταν ο Μελανσόν, από την θέση του ηγέτη της γαλλικής αριστεράς, απαντώντας σε συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα, τον χαρακτήριζε ως «μια από τις ελεεινότερες μορφές της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής». Ο Μελανσόν είχε μάλιστα ήδη ζητήσει να αποβληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από την Ευρωπαϊκή Αριστερά, εκφράζοντας τη λύπη του για το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας προωθεί τη λογική της λιτότητας μέχρι του σημείου να περιορίζει το δικαίωμα στην απεργία.
Από anarchypress|Also posted in Σχόλια|Tagged Τσίπρας, γαλλικές εκλογές|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΤΣΙΠΡΑΣ, Η «ΕΛΕΕΙΝΟΤΕΡΗ ΦΙΓΟΥΡΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΣΕ ΝΕΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ…
Με το ξεκίνημα της εποχής του «κορωνοϊού», η λεγόμενη εφοδιαστική αλυσίδα άρχισε να παρουσιάζει αρρυθμίες. Σε διεθνές επίπεδο, παγκοσμιοποίηση γαρ, παρουσιάστηκαν ελλείψεις αγαθών στην αγορά, ανατιμήσεις και γενικά η νέα ψηφιακή εποχή είχε μπουκάρει για τα καλά στις ζωές μας. Όλες οι εμπορικές εταιρίες «έτρεχαν» να προλάβουν να ανεβάσουν e-shops στο διαδίκτυο για να στέλνουν τις παραγγελίες απευθείας. Οι εταιρείες courier έβλεπαν τον όγκο διαχείρισης να πολλαπλασιάζεται και τους χρόνους παράδοσης να επιμηκύνονται κατά πολύ. Μέσα σε αυτό το ζόφο, λοιπόν, της νέας δυστοπικής εποχής ήρθε να προστεθεί και η πολεμική εμπλοκή δυο χωρών, όπως της Ρωσίας και Ουκρανίας, με πολύ σημαντική παραγωγή σε δημητριακά και λιπάσματα. Η εξάρτηση αρκετών χωρών από τα αγροτικά αγαθά των εμπλεκομένων χωρών δημιούργησε αρχικά ανησυχία σε πολλούς και οι όροι «επισιτιστική κρίση» και «επισιτιστική ασφάλεια» έκαναν την εμφάνισή τους.
Στον πολιτισμό, οποιοδήποτε πλάσμα καταφέρνει να αποδράσει από τα σύρματα καταδιώκεται για να φυλακιστεί πάλι και όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν θανατώνεται. Η φυλακή του μπορεί να γίνει βιτρίνα της υπεροχής του είδους που το έχει φυλακίσει, του πολιτισμού και τελικά της επιβολής του ισχυρότερου έναντι του αδύνατου, καθορίζοντας έτσι τις διαχωριστικές γραμμές που η εξουσία επιβάλει. Καμιά φορά ο δραπέτης οφείλει να θανατωθεί, όχι γι’ αυτό που θα πουν στις ειδήσεις, δηλαδή ότι αυτό έγινε γιατί δεν γινόταν αλλιώς και πως στην τελική ήταν για το καλό του κοινωνικού συνόλου, καθώς το πλάσμα που δραπέτευσε έθετε σε κίνδυνο την ασφάλειά του, αλλά γιατί σημειολογικά ο δραπέτης πρέπει να εξοντωθεί γιατί τόλμησε και αμφισβήτησε την τελειότητα του συστήματος ελέγχου που τον περιβάλει και δεν θα πρέπει να γίνει παράδειγμα από κανέναν. Έτσι, ο πολιτισμός, είτε με την σύλληψη είτε με την εξόντωση του δραπέτη, θα θριαμβεύσει ξανά και η ισορροπία, που απειλήθηκε, θα βρει ξανά την αρμονία της στον κόσμο της εξουσίας και του πολιτισμού.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία παρόλο, που έχει υποχωρήσει στη μιντιακή ατζέντα διαμόρφωσης της «πραγματικότητας», συνεχίζεται με αμείωτη ένταση αφήνοντας πίσω του χιλιάδες νεκρούς, κατεστραμμένη γη και τσακισμένα/βιασμένα σώματα, εκατομμύρια εκτοπισμένες/ους.
Στην επιστήμη της ψυχολογίας το cope ή coping mechanism είναι ένας συνειδητός ή ασυνείδητος τρόπος αντίδρασης και προσαρμογής μπροστά σε απρόβλεπτα στρεσογόνα γεγονότα και καταστάσεις ανεπιθύμητες, με ενέργειες που έχουν σκοπό να καταπραΰνουν την οδύνη. Ένα συνηθισμένο παράδειγμα μετά από μια αναπάντεχη ήττα, είναι ότι αποφεύγουμε τη διατύπωση «έχασα» και προτιμούμε το «δεν κέρδισα» ή τέλος πάντων ότι δεν έχασα φλουρί κωνσταντινάτο.
Όπως ίσως έχετε αντιληφθεί, το εμβολιαστικό παραμύθι έχει καταρρεύσει προ πολλού, οι πάντες έχουν κολλήσει ακόμα και χωρίς να το ξέρουν και τα στατιστικά για τη χρησιμότητα του εμβολίου είναι αμείλικτα.
Ακολουθεί το κείμενο εισήγησης της Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών:
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
Όχι, ειν’ άδικο! Δεν πρέπει να εξακολουθήσει αυτή η κατάσταση. Δε φτάνει να γιατρέψει κανένας τις αρρώστιες, πρέπει και να τις προλάβει. Λίγη καλή ζωή και πνευματική μόρφωση φτάνουν για να σβήσουν από τους καταλόγους μας τους μισούς αρρώστους και τις μισές αρρώστειες. Στον διάβολο λοιπόν τα γιατρικά! Πρέπει ν’ αρχίσουμε από αέρα, τροφή και δουλειά λιγότερο εξαθλιωτική. Χωρίς αυτά, όλη αυτή η επιστήμη (της ιατρικής) είναι κοροϊδία και υποκρισία.
Από anarchypress|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Την Κυριακή 3/7, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με τίτλο: «Πέρα από το κρατικό αφήγημα: συνθήκη covid, υγεία – ελευθερία»
Οι διαδηλώσεις στη Ρωσία ήταν ήδη σημαντικά περιορισμένες πριν από την πανδημία και τα τελευταία δύο χρόνια, από τον Μάρτιο του 2020 έως τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, οι διαδηλώσεις στους δρόμους έχουν απαγορευτεί με το πρόσχημα της πανδημίας του Covid. Με την έναρξη του πολέμου, οι Ρώσοι διαμαρτύρονταν με κάθε διαθέσιμο μέσο, είτε με μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους, είτε με ατομικές διαμαρτυρίες, ακόμα και βάζοντας μηνύματα σε παράθυρα και μπαλκόνια ή τυπώνοντας αντιπολεμικές στάμπες σε ρούχα και με μεμονωμένες πικετοφορίες. Δεκάδες επαγγελματικοί φορείς συγκέντρωσαν δεκάδες χιλιάδες υπογραφές ενάντια στον πόλεμο. Όμως, το κράτος εφάρμοσε νέα κατασταλτικά μέτρα για να συντρίψει τη διαμαρτυρία: σύντομες ποινές φυλάκισης, πρόστιμα και υποθέσεις κακουργημάτων άνοιξαν με τους πιο γελοίους λόγους. Τον Μάρτιο, τα μεγαλύτερα αντιπολιτευτικά μέσα έκλεισαν και επιβλήθηκε λογοκρισία στα περιφερειακά ΜΜΕ. Τα εναπομείναντα μέσα ενημέρωσης απειλούνται με εκκαθάριση, επομένως σταματούν την κάλυψη του πολέμου ή αναπαράγουν την κρατική προπαγάνδα.
Anarchy press gr 