Ένα από τα συνηθέστερα προβλήματα που συναντώνται σήμερα στα παιδιά σχολικής και εφηβικής ηλικίας είναι ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και γενικά στην υπερβολική χρήση οθονών. Είναι ένας τρόπος ενασχόλησης ή απασχόλησης του παιδιού που προστίθεται στην συχνά έντονη δραστηριοποίησή του σε πολλά αθλήματα, μαθήματα και λοιπές δραστηριότητες. Στις περιπτώσεις που τα παιδιά εντάσσονται σε ομάδες ή τμήματα διαφόρων δραστηριοτήτων βρίσκονται υπό συνεχή έλεγχο, επιτήρηση και καθοδήγηση ενός προπονητή/εκπαιδευτή. Με την πάροδο των χρόνων μπορεί κάποιος γονιός να διαπιστώσει ότι το παιδί του έχει παίξει ελάχιστα αυτόβουλα και χωρίς την παρουσία ενηλίκων, για τις περιπτώσεις φυσικά που δεν έχει γίνει χρήση οθονών.
Το θέατρο σκιών στον ελλαδικό χώρο συνέχιζε μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα να συγκαταλέγεται στα δημοφιλέστερα ψυχαγωγικά είδη. Μέχρι και το 1970 ο Καραγκιόζης αποτελούσε, κυρίως για τους ανθρώπους που έμεναν σε χωριά και έβλεπαν μέχριτότε μόνο παραστάσεις περαστικών μπουλουκιών, ένα από τα βασικά είδη ψυχαγωγικού θεάματος. «Μετά το 1970 εμφανίσθηκε η τηλεόραση και άλλαξαν τα πράγματα. Η τηλεόραση σκότωσε τον Καραγκιόζη.» (συνέντευξη καραγκιοζοπαίχτη Γιάνναρου, εφημερίδα ΦΡΑΓΚΑΤΑ τ. 27,1/2008). Η τηλεόραση ολοκλήρωσε τον παραγκωνισμό του θεάτρου σκιών, που είχε ξεκινήσει ο κινηματογράφος. Κύριος, όμως, λόγος αυτής της περιθωριοποίησης είναι η μετάβαση από τις μικρές κοινωνίες και κοινότητες ανθρώπων (χωριά, γειτονιές πόλεων) σε διευρυμένες απρόσωπες κοινωνίες αγνώστων.
Ο Καραγκιόζης ποτέ δεν ήταν μόνο για παιδιά, αλλά ήταν και για παιδιά, γιατί η τέχνη του μόνο καλό θα μπορούσε να προσφέρει σ’ αυτά. Το πώς έφτασε το κοινό του Καραγκιόζη να αποτελείται ως επί το πλείστων από παιδιά είναι μια μακρά διαδικασία με πολλούς σταθμούς και προεκτάσεις που δεν θα επεκταθούμε άμεσα σε αυτό το κείμενο. Το ότι ο Καραγκιόζης πλέον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχει καταταχθεί ως παιδικό είδος δείχνει δυστυχώς την αντιμετώπισή του από πολλούςκαραγκιοζοπαίχτες. Ο υποβιβασμός αυτής της πανάρχαιας λαϊκής τέχνης είναι τραγικός γιατί έτσι υποβιβάζεται η αισθητική των παιδιών, αλλά καιτο ίδιο το θέατρο σκιών. Η έλλειψη γνώσεων αλλά και κριτικής άποψης απέναντι στην καθημερινότητα, οδηγεί ούτως ή άλλως σε υποβιβασμό προσωπικό και συλλογικό.
Το βασικό πρόβλημα του Αλέξη του Τσίπρα, τρία χρόνια μετά την αποκαθήλωση της –παραδόξως μακρόβιας για τα εκλογικά μέτρα της εποχής– αριστερομνημονιακής συγκυβέρνησης, είναι ότι δεν έχει καταφέρει τρία χρόνια τώρα να πει τίποτα.
Είναι εντυπωσιακό, ότι δεν έχει κάνει έναν απολογισμό της «χρυσής πενταετίας». Τόσο πολύ βαριέται ο Αλέξης και τα παλικάρια του. Θα μου πείτε, και τί έπαθε ο Κώστας Καραμανλής που σιώπησε για μια δεκαετία και άνοιξε το στόμα του δήθεν για τα εθνικά θέματα;
Ήταν Ιούλιος, καλή ώρα σαν και τώρα, πριν τέσσερα χρόνια το 2018, όταν ο Μελανσόν, από την θέση του ηγέτη της γαλλικής αριστεράς, απαντώντας σε συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα, τον χαρακτήριζε ως «μια από τις ελεεινότερες μορφές της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής». Ο Μελανσόν είχε μάλιστα ήδη ζητήσει να αποβληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ από την Ευρωπαϊκή Αριστερά, εκφράζοντας τη λύπη του για το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας προωθεί τη λογική της λιτότητας μέχρι του σημείου να περιορίζει το δικαίωμα στην απεργία.
Από anarchypress|Also posted in Σχόλια|Tagged Τσίπρας, γαλλικές εκλογές|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΤΣΙΠΡΑΣ, Η «ΕΛΕΕΙΝΟΤΕΡΗ ΦΙΓΟΥΡΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΣΕ ΝΕΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ…
Με το ξεκίνημα της εποχής του «κορωνοϊού», η λεγόμενη εφοδιαστική αλυσίδα άρχισε να παρουσιάζει αρρυθμίες. Σε διεθνές επίπεδο, παγκοσμιοποίηση γαρ, παρουσιάστηκαν ελλείψεις αγαθών στην αγορά, ανατιμήσεις και γενικά η νέα ψηφιακή εποχή είχε μπουκάρει για τα καλά στις ζωές μας. Όλες οι εμπορικές εταιρίες «έτρεχαν» να προλάβουν να ανεβάσουν e-shops στο διαδίκτυο για να στέλνουν τις παραγγελίες απευθείας. Οι εταιρείες courier έβλεπαν τον όγκο διαχείρισης να πολλαπλασιάζεται και τους χρόνους παράδοσης να επιμηκύνονται κατά πολύ. Μέσα σε αυτό το ζόφο, λοιπόν, της νέας δυστοπικής εποχής ήρθε να προστεθεί και η πολεμική εμπλοκή δυο χωρών, όπως της Ρωσίας και Ουκρανίας, με πολύ σημαντική παραγωγή σε δημητριακά και λιπάσματα. Η εξάρτηση αρκετών χωρών από τα αγροτικά αγαθά των εμπλεκομένων χωρών δημιούργησε αρχικά ανησυχία σε πολλούς και οι όροι «επισιτιστική κρίση» και «επισιτιστική ασφάλεια» έκαναν την εμφάνισή τους.
Στον πολιτισμό, οποιοδήποτε πλάσμα καταφέρνει να αποδράσει από τα σύρματα καταδιώκεται για να φυλακιστεί πάλι και όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν θανατώνεται. Η φυλακή του μπορεί να γίνει βιτρίνα της υπεροχής του είδους που το έχει φυλακίσει, του πολιτισμού και τελικά της επιβολής του ισχυρότερου έναντι του αδύνατου, καθορίζοντας έτσι τις διαχωριστικές γραμμές που η εξουσία επιβάλει. Καμιά φορά ο δραπέτης οφείλει να θανατωθεί, όχι γι’ αυτό που θα πουν στις ειδήσεις, δηλαδή ότι αυτό έγινε γιατί δεν γινόταν αλλιώς και πως στην τελική ήταν για το καλό του κοινωνικού συνόλου, καθώς το πλάσμα που δραπέτευσε έθετε σε κίνδυνο την ασφάλειά του, αλλά γιατί σημειολογικά ο δραπέτης πρέπει να εξοντωθεί γιατί τόλμησε και αμφισβήτησε την τελειότητα του συστήματος ελέγχου που τον περιβάλει και δεν θα πρέπει να γίνει παράδειγμα από κανέναν. Έτσι, ο πολιτισμός, είτε με την σύλληψη είτε με την εξόντωση του δραπέτη, θα θριαμβεύσει ξανά και η ισορροπία, που απειλήθηκε, θα βρει ξανά την αρμονία της στον κόσμο της εξουσίας και του πολιτισμού.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία παρόλο, που έχει υποχωρήσει στη μιντιακή ατζέντα διαμόρφωσης της «πραγματικότητας», συνεχίζεται με αμείωτη ένταση αφήνοντας πίσω του χιλιάδες νεκρούς, κατεστραμμένη γη και τσακισμένα/βιασμένα σώματα, εκατομμύρια εκτοπισμένες/ους.
Στην επιστήμη της ψυχολογίας το cope ή coping mechanism είναι ένας συνειδητός ή ασυνείδητος τρόπος αντίδρασης και προσαρμογής μπροστά σε απρόβλεπτα στρεσογόνα γεγονότα και καταστάσεις ανεπιθύμητες, με ενέργειες που έχουν σκοπό να καταπραΰνουν την οδύνη. Ένα συνηθισμένο παράδειγμα μετά από μια αναπάντεχη ήττα, είναι ότι αποφεύγουμε τη διατύπωση «έχασα» και προτιμούμε το «δεν κέρδισα» ή τέλος πάντων ότι δεν έχασα φλουρί κωνσταντινάτο.
Όπως ίσως έχετε αντιληφθεί, το εμβολιαστικό παραμύθι έχει καταρρεύσει προ πολλού, οι πάντες έχουν κολλήσει ακόμα και χωρίς να το ξέρουν και τα στατιστικά για τη χρησιμότητα του εμβολίου είναι αμείλικτα.
Ακολουθεί το κείμενο εισήγησης της Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών:
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
Όχι, ειν’ άδικο! Δεν πρέπει να εξακολουθήσει αυτή η κατάσταση. Δε φτάνει να γιατρέψει κανένας τις αρρώστιες, πρέπει και να τις προλάβει. Λίγη καλή ζωή και πνευματική μόρφωση φτάνουν για να σβήσουν από τους καταλόγους μας τους μισούς αρρώστους και τις μισές αρρώστειες. Στον διάβολο λοιπόν τα γιατρικά! Πρέπει ν’ αρχίσουμε από αέρα, τροφή και δουλειά λιγότερο εξαθλιωτική. Χωρίς αυτά, όλη αυτή η επιστήμη (της ιατρικής) είναι κοροϊδία και υποκρισία.
Από anarchypress|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Την Κυριακή 3/7, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με τίτλο: «Πέρα από το κρατικό αφήγημα: συνθήκη covid, υγεία – ελευθερία»
Οι διαδηλώσεις στη Ρωσία ήταν ήδη σημαντικά περιορισμένες πριν από την πανδημία και τα τελευταία δύο χρόνια, από τον Μάρτιο του 2020 έως τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, οι διαδηλώσεις στους δρόμους έχουν απαγορευτεί με το πρόσχημα της πανδημίας του Covid. Με την έναρξη του πολέμου, οι Ρώσοι διαμαρτύρονταν με κάθε διαθέσιμο μέσο, είτε με μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους, είτε με ατομικές διαμαρτυρίες, ακόμα και βάζοντας μηνύματα σε παράθυρα και μπαλκόνια ή τυπώνοντας αντιπολεμικές στάμπες σε ρούχα και με μεμονωμένες πικετοφορίες. Δεκάδες επαγγελματικοί φορείς συγκέντρωσαν δεκάδες χιλιάδες υπογραφές ενάντια στον πόλεμο. Όμως, το κράτος εφάρμοσε νέα κατασταλτικά μέτρα για να συντρίψει τη διαμαρτυρία: σύντομες ποινές φυλάκισης, πρόστιμα και υποθέσεις κακουργημάτων άνοιξαν με τους πιο γελοίους λόγους. Τον Μάρτιο, τα μεγαλύτερα αντιπολιτευτικά μέσα έκλεισαν και επιβλήθηκε λογοκρισία στα περιφερειακά ΜΜΕ. Τα εναπομείναντα μέσα ενημέρωσης απειλούνται με εκκαθάριση, επομένως σταματούν την κάλυψη του πολέμου ή αναπαράγουν την κρατική προπαγάνδα.
Η πιο αιματηρή ιστορία της Εσωτερικής Ένοπλης Σύγκρουσης (CAI) που διήρκεσε 36 χρόνια στη Γουατεμάλα, σημειώθηκε μεταξύ 1982 και 1984. Εκείνη την εποχή χιλιάδες οικογένειες γουατεμαλών, για να σωθούν, αναγκάστηκαν να μετακομίσουν στην γειτονική χώρα του Μεξικό. Άφησαν τη γη, τα σπίτια, τις καλλιέργειες και τα ζώα τους, υπό τον φόβο του στρατού της Γουατεμάλας.
Από anarchypress|Also posted in Ελεύθερες φυλές/κοινότητες|Tagged φυλές, Γουατεμάλα, εκτοπίσεις|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Γουατεμάλα: Οικογένειες που εκτοπίστηκαν κατά τη διάρκεια της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ 1982- 1984, επιδιώκουν να ανακτήσουν τα προγονικά τους εδάφη
Ένα από τα βασικά μαθήματα στους χώρους της αριστεράς είναι η αποστήθιση του «ευαγγελίου της πρακτορολογίας». Σύμφωνα μ’ αυτό, οι συγκρούσεις και οι εξεγέρσεις ξεκινούν από ένα συνονθύλευμα πρακτόρων, ασφαλιτών και προβοκατόρων. Αν στην πορεία μεταμορφώνονται σε τίμιους αγώνες των λαϊκών στρωμάτων, είναι γιατί στο τελευταίο κεφάλαιο του ιερού ευαγγελίου, ξεπετάγεται ο καθοδηγητής και προβαίνει σε αναγκαστική λοβοτόμηση του αναγνώστη. Με την πρακτορολογία, οι συγκρούσεις και οι εξεγέρσεις που ξεφεύγουν από τον στενό κομματικό σωλήνα υποβιβάζονται και λοιδορούνται.
Μέσα σε δυο χρόνια έχει κηρυχτεί ήδη δυο φορές ο Γ´ Παγκόσμιος Πόλεμος, την πρώτη φορά μ’ αφορμή την εμφάνιση του Covid-19, όταν επιβλήθηκε ταυτόχρονα ο εγκλεισμός τεσσάρων δισεκατομμυρίων ανθρώπων σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, την δεύτερη φορά μ’ αφορμή την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Προτού την λήξη του κηρυγμένου Γ´ Παγκόσμιου Πολέμου αναγγέλθηκε η έναρξη του «νέου» Ψυχρού Πολέμου, ενώ η «νέα παγωμένη σύγκρουση» συζητείται ήδη, προτού την λήξη του πολέμου στην Ουκρανία.
Το σοβιετικής εμπνεύσεως φαιδρό μόρφωμα με μηδενική νομιμοποίηση από τα 500 εκατομμύρια πληθυσμού της ΕΕ, που ακούει στο όνομα Κομισιόν και του οποίου ηγείται κάποια κυρία φον ντερ κάτι, υποχρεώνεται και επισήμως στην πρώτη kolotoumba. Από την «αυστηρή απαγόρευση εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου/πετρελαίου» με σκοπό να καταρρεύσει ο παλιάνθρωπος Βλαντιμίρ Πούτιν, πήγαμε προ λίγων εβδομάδων στην «αναζήτηση σωστών ισορροπιών», ώστε να μην καταρρεύσουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες και παράλληλα να δεχτεί πλήγμα η ρωσική οικονομία –θαυμάστε την περίτεχνη διατύπωση των γραφειοκρατών-.
Η πιο όμορφη χώρα του κόσμου δεν έχει μόνο την τύχη να κυβερνάται από τον πιο κομψό και γυμνασμένο γκόμενο του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα και από τον πιο ψαγμένο γκόμενο -πράγμα που τον κάνει δέκα φορές καλύτερο γκόμενο-.
Η συμβουλή του Κυριάκου στους νέους να μην κοιτάνε μόνο τα λεφτά και να δουν τη ζωή πιο σφαιρικά και ολιστικά, αντιμετωπίστηκε με ακατανόητη εχθρότητα, όχι από τους στυγνούς υλιστές της Αριστεράς, αλλά και από τις ηθικές κυριούλες και κυριούληδες του ακραίου κέντρου και του φιλελευθεριστάν, που με υψωμένο το δάχτυλο είπαν, πως δεν είναι δουλειά του «να ηθικολογεί προτείνοντας στους πολίτες ερμηνείες και απόψεις για το νόημα της ζωής και τον ρόλο του πλούτου στην αναζήτηση της ευτυχίας».
Σύμφωνα με άρθρο του BBC, η βρετανο-πολωνική εταιρεία Walletmor, από τον προηγούμενο χρόνο είναι η πρώτη εταιρεία που προσφέρει προς πώληση μικροτσίπ για ανέπαφες πληρωμές. Το συγκεκριμένο μικροτσίπ, είναι λίγο μεγαλύτερο από ένα κόκκο ρυζιού, ενσωματώνεται στον ανθρώπινο βραχίονα ή στην παλάμη και έτσι το άτομο που το φέρει μπορεί να πληρώνει χωρίς να έχει στην κατοχή του πορτοφόλι ή κάρτες. Ο μηχανισμός αποτελείται από ένα μικροτσίπ και μια κεραία που περικλείεται από ένα βιοπολυμερές –ένα υλικό παρόμοιο με το πλαστικό– και η συσκευή δεν χρειάζεται μπαταρία ή άλλη πηγή ενέργειας. Η Walletmor αναφέρει ότι ήδη έχει πουλήσει 500 τέτοια μικροτσίπ. Υπάρχουν πολλά είδη μικροτσίπ με πολλές διαφορετικές τεχνολογίες, όπως η αναγνώριση ραδιοσυχνοτήτων (RFID), η οποία έχει παρεμφερή τεχνολογία που χρησιμοποιείται σε ανέπαφες συναλλαγές με χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες. Η τεχνολογία που χρησιμοποιεί η εταιρεία Walletmor είναι η επικοινωνία κοντινού πεδίου ή το NFC, όπως ακριβώς στο σύστημα ανέπαφων πληρωμών στα smartphones.
Από anarchypress|Also posted in Σχόλια|Tagged σώμα, σέρβερ, μικροτσίπ|Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Το σώμα ως σέρβερ είναι εδώ, προς το παρόν για την ευκολία σου…
Anarchy press gr 