Αλήθεια λέω, το διάβασα στο Διαδίκτυο…
Αλήθεια, είστε σίγουροι ότι ζούμε εν έτει 2020; Ήτοι, το έχετε ψάξει ενδελεχώς και επισταμένως; Ουδεμία αμφιβολία υφίσταται επί τούτου; Μάλιστα, καλώς λοιπόν. Ό,τι πείτε. Άλλως τε εγώ είμαι απλώς ένας πόντικας εμιγκρές. Πείτε μου, όμως, παρακαλώ, εφ’ όσον βρισκόμαστε στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, γιατί άπαντα τα πέριξ εμού ερεθίσματα με κάνουν και αισθάνομαι ότι ζω στον μεσαίωνα; Κι ασφαλώς δεν είναι μεσαίωνας (μόνον) το σαλαφιστικό/ουαχαμπιστικό Ισλάμ ή οι υπέρ-ορθόδοξοι Εβραίοι˙ και οι φανατικοί χριστιανοί (κάθε δόγματος) «διαπρέπουν» ομοίως!
Στο Αμέρικα, λοιπόν, υπάρχουν ουκ ολίγα εύρωστα «πανεπιστημιακά» ιδρύματα (κατά κανόνα ανήκοντα εις φονταμενταλιστές ευαγγελιστές) που αμφισβητούν από την σφαιρικότητα της Γης, μέχρι και την ύπαρξη άλλων πλανητών(!). Ο θείος Σαμ ξέρει. Κρίμα, βέβαια, που δεν έχει αναγορευθεί κι εκεί επίτιμος διδάκτωρ ο «σεβασμιότατος» Θεσσαλονίκης… Και μη βιαστείτε να βγάλετε εύκολα συμπεράσματα σε στυλ «έλα μωρέ τώρα, κάτι γραφικοί είναι, φάε το τυράκι σου και μη δίνεις σημασία», διότι οι χριστιανικές οργανώσεις που βρίσκονται πίσω από το άνωθι, είναι τόσο ισχυρές οικονομικά και πολιτικά που ανεβάζουν και κατεβάζουν βουλευτές, γερουσιαστές, ακόμη και υποψήφιους προέδρους των ΗΠΑ, μέχρι να πεις μετσοβόνε. Ιδίως στο κόμμα των Ρεπουμπλικάνων –αλλά μιας και για όσους διαθέτουν (ακόμη) δυο δράμια μυαλό η πολιτική είναι μία και αδιαίρετη– γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι μεγάλο μέρος των εν γένει αποφάσεων της αστερόεσσας (έμμεσα ή άμεσα) είναι (και) δικό τους. Συνέχεια →
Λάβαμε την παρακάτω ανακοίνωση με την πρόσκληση-παράκληση να την δημοσιεύσουμε ολόκληρη και μάλιστα αποκλειστικά αφήνοντας στην άκρη, έστω πρόσκαιρα, τις παλιές έχθρες και αντιπαλότητες για να αποφευχθούν οι ανυπολόγιστες συνέπειες για το εργατικό και λαϊκό κίνημα μιας από τις μεγαλύτερες μεταπολιτευτικές προβοκάτσιες. Με κάθε συναίσθηση της ευθύνης παραμερίζοντας πικρίες του παρελθόντος, προχωρούμε στην δημοσίευσή της εκτός των άλλων και ως μια ελάχιστη συμβολή στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, που φουντώνει και πάλι.
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ
Για μιαν ακόμη φορά οι σκοτεινοί κύκλοι της ανωμαλίας, οι ασφαλίτικοι μηχανισμοί, οι χαφιέδες τους και οι εκφραστές της πιο μαύρης αντίδρασης επέλεξαν να δράσουν για να καταπνίξουν την αντιπολεμική πάλη του λαού, να συκοφαντήσουν το λαϊκό κίνημα και κυρίως το ΚΚΕ, που παραμένει το μοναδικό κόμμα του ελληνικού προλεταριάτου.
Για μιαν ακόμη φορά χρησιμοποίησαν τους κουκουλοφόρους προβοκάτορες που παρείσφρησαν στις τάξεις των ειρηνικών διαδηλωτών του ΠΑΜΕ με στόχο να διαλύσουν την μεγαλειώδη αντιαμερικανική διαδήλωση, που βρισκόταν σε εξέλιξη την ημέρα της επίσκεψης του αμερικανού φονιά των λαών υπουργού εξωτερικών Μάικ Πομπέο. Συνέχεια →
Όταν η φωνή παύει να βγαίνει απ’ το στόμα και επιλέγει τα δάχτυλα
Το παίρνεις μαζί σου πάντα. Δεν φεύγεις χωρίς αυτό. Στην οδήγηση, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την ώρα που τρως, την ώρα που δουλεύεις, την ώρα που χαλαρώνεις. Στην τουαλέτα μπορεί να το μπερδέψεις με το χαρτί και ενίοτε να σου πέσει στην λεκάνη! Σε συντροφεύει στον ύπνο σου και του ρίχνεις κλεφτές ματιές όταν κάνεις σεξ. Με αυτό βγάζεις φωτογραφία το πιο νόστιμο φαγητό, τραβάς βίντεο μια συναυλία ή μια υπέροχη προσωπική στιγμή ώστε να την ζήσεις καλύτερα αργότερα, μαγνητοσκοπημένη, για να την στείλεις στους χιλιάδες φίλους σου και να πάρεις like! Να κάνεις επανάσταση, να τα βάλεις με την Εξουσία, το Κράτος και την Κυβέρνηση, να τα κάνεις όλα μπάχαλο, να βάλεις μια εξεγερμένη φωτογραφία προφίλ και στο τέλος επίσης να πάρεις πολλά like! Για να νιώσεις όμορφα και να κοιμηθείς μόνος, δίχως να έχει βγει λέξη από το στόμα σου αλλά να έχουν βγει εκατοντάδες από τα δάχτυλά σου. Συνέχεια →
«Η Θεσσαλονίκη υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία, βαλκανικό λιμάνι, πόλη ελληνική και οθωμανική, εβραϊκή και διεθνής, ήταν στον πρώιμο 18ο αιώνα εξίσου «ανεπτυγμένη» με πολλές πόλεις της βορειοδυτικής Ευρώπης»[1].
Θεσσαλονίκη. Η πυρκαγιά του 1917 που έφερε τον ανασχεδιασμό της πόλης.
Θεσσαλονικη: Η πόλη των εμπόρων, αλλά και των προσφύγων. Καταφύγιο των διωγμένων από τις ισπανικές κτήσεις εβραίων, της Ιβηρικής και της Ιταλίας ανάμεσα στα 1492 και 1580 και, αιώνες μετά, των προσφύγων της Μ. Ασίας στα 1922, καταφύγιο της εξαρχικής κοινότητας[2] στα 1860, από την οποία ξεπήδησαν οι Βαρκάρηδες, επαναστάτες βούλγαροι αναρχικοί, που έκαναν την πόλη να δονείται στις 3 Μαΐου του 1903, καταστρέφοντας την Οθωμανική Τράπεζα, την Γερμανική Λέσχη, τρία «ευρωπαϊκά καφενεία», το γαλλικό ατμόπλοιο Γκουανταλκιβίρ στο λιμάνι, και το εργοστάσιο Αεριόφωτος.
Αλλά ας πάμε για μια «στιγμή» πολύ πιο πίσω.
Στις ανασκαφές που έγιναν κατά την χάραξη της οδού Διοικητηρίου μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917, βρέθηκαν ερείπια αρχαίων ναών και διαπιστώθηκε από αρχαιολόγους η λατρεία των γνωστών Καβείρων της Σαμοθράκης. Προς τιμήν αυτών των «μυστηριακών θεοτήτων» μαζεύονταν στην Θεσσαλονίκη έμποροι από ολόκληρη την Βαλκανική. Συνέχεια →
Εἴθισται καί τοῦτο σ’ αὐτή τή χώρα τήν καθ’ ὅλα θαυμασία, καί δουλεύεται πολύ:
Πᾶς ὅστις καταλαμβάνει ὁποιαδήποτε ἐξουσία καί ἰδίως ὑψηλή,
Κυριαρχεῖται ἀπό τήν ἰδέα ὅτι τοῦ λαοῦ τό ὅλον
ἀποτελεῖται ἀπό ἕνα ποίμνιον χαχόλων
ἀφελῶν καί ζωντοβόλων
μέ εὐήθειαν ἀναμφισβήτητον καί καταφανῆ
καί μέ δείκτην νοημοσύνης πού ἰσοῦται τῶ μηδενί.
Καί μέ τήν ἀκλόνητον αὐτήν πεποίθησιν προβαίνουν εἰς δηλώσεις καί ἀνακοινώσεις πρός τόν λαόν,
σάν νά ἀπευθύνωνται πρός ἀγέλην βοῶν. Συνέχεια →
Το αλιεύσαμε στο διαδίκτυο, συγκινηθήκαμε και θεωρήσαμε χρέος μας να το μεταφέρουμε επί λέξει για να συγκινηθείτε και εσείς με λίγο παλιό καλό «αμφιθέατρο» και αγνή γραφικότητα από άλλες εποχές.
Τί παράξενο όμως, δεν φωνάζουν τα οργισμένα νιάτα.
Ο Σύλλογος Συνταξιούχων ΙΚΑ Πάτρας, καταδικάζει την επίθεση στη Συρία από ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Γαλλία που με τη στήριξη και άλλων κρατών του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. ματώνουν για άλλη μια φορά τους λαούς της περιοχής μας. […] Ποιοι αλήθεια μιλάνε για εγκλήματα πολέμου; Αυτοί που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, ισοπέδωσαν το Ιράκ για λόγους, που ποτέ δεν αποδείχθηκαν. Συνέχεια →
(Μία θλιβερή ιστορία)
Κάθε πρωί σε βλέπω εκεί, στο πλάι του δρόμου όπου γίνονται εργασίες. Στέκεσαι δίπλα στους εργαζόμενους του δήμου που σκάβουν και εσύ κοιτάς.
Αν και πρωί, φοράς ένα γιλέκο που φωσφορίζει στο σκοτάδι· θέλω να προσπεράσω τους προφανείς λόγους και αναρωτιέμαι·
ασφάλεια στους δρόμους των σκοτεινών καιρών ή για να δηλώσεις την μοναδικότητά σου;
Άλλοτε κρατάς ένα χάρτινο ποτήρι καφέ και άλλοτε ένα κινητό τηλέφωνο, φορώντας γάντια μάλλινα και γυαλί ηλίου.
Με κρύα, ηλιοφάνειες και βροχές, εσύ είσαι εκεί· μέχρι να τελειώσει το ωράριο δουλειάς. Συνέχεια →
Ο απερχόμενος επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάι-μπλε-μπλουμ σχολίασε πρόσφατα στην τελευταία του συνέντευξη ως πρόεδρος του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, που δημοσιεύθηκε στους Financial Times ότι «Ο πρωθυπουργός Τσίπρας και φυσικά ο τωρινός υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, άλλαξαν εντελώς τη σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους. Σχεδόν τα πάντα έγιναν πιο εύκολα από τότε… Είναι μια εντελώς διαφορετική κατάσταση».
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που ο Γερούν προβαίνει σε εγκωμιαστικές δηλώσεις για τα εν λόγω αριστερά υποκείμενα. Ήδη, από τον Ιούνιο του 2016, δήλωνε θαυμαστής του Τσίπρα γιατί όπως ανέφερε σε κοινή του συνέντευξη σε έξι μεγάλα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, κατάφερε να επανεκλεγεί τον περασμένο Σεπτέμβριο παρ’ ότι είχε ήδη συμφωνήσει νέο μνημόνιο υπό σκληρούς όρους που συνοδεύει τον δανεισμό 89 δισ. ευρώ. Συνέχεια →
«Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλων ανθρώπων
και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι»,
Κώστας Καρυωτακης, «Φθορά»
Ήταν πάντοτε ο χρόνος αυτό που έχουμε σήμερα στο μυαλό μας για αυτόν; Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί. Στις πρώιμες φάσεις της ανθρώπινης παρουσίας στη γη η μέρα και η νύχτα ήταν ευδιάκριτες με την αίσθηση. Η νύχτα είχε σκοτάδι που εμπόδιζε να συνεχιστούν οι δραστηριότητες της ημέρας. Η νύχτα σήμαινε μια παύση από τη μέρα, ήταν ένα φυσικό όριο. Σήμαινε ακόμη ότι κάτι τελείωνε, αλλά και κάτι διαφορετικό ξεκινούσε. Ο ουρανός γινόταν καινούριος, μια κινούμενη εικόνα, μια αφήγηση. Οι αστερισμοί εναλλάσσονταν ανάλογα με τις εποχές και έπλαθαν μία νέα ιστορία. Η παρατήρηση που έφερνε τη γνώση δεν αντικρουόταν με τη μυθολογία. Για αυτό και πολλοί αστερισμοί πήραν ονόματα μυθολογικών προσώπων. Ο χρόνος έτσι είχε έναν αέρα δημιουργίας που δεν ασφυκτιούσε ανάμεσα στα δευτερόλεπτα. Η συνήθεια είχε μεγαλύτερη ραστώνη. Πολλές φορές σήμερα η νύχτα, όταν δεν είναι παράταση της μέρας, είναι ώρες αϋπνίας, άγχους, κατακερματισμένες ώρες μοναξιάς. Όταν δεν είναι διασκορπισμός του χρόνου μέσω της διασκέδασης1, είναι απομόνωση και χαμένος χρόνος, που πρέπει να περάσει, για να ’ρθει η παραγωγική μέρα. Λίγες και σπάνιες οι φορές που η νύχτα είναι απόλαυση και δημιουργία, όταν μια εξουσία έχει σχεδιάσει το πρόγραμμα για σένα. Συνέχεια →
Συμπληρώνονται δύο χρόνια αφ’ ότου ο αδελφός μας Γρηγόρης Θωμόπουλος «έφυγε». Όμως, ο σύντροφος εξακολουθεί να υπάρχει ανάμεσά μας καθώς τίποτε δεν μπορεί να χαθεί, ιδιαίτερα όταν η παρουσία έχει αφήσει βαθειά αποτυπώματα. Στη μνήμη του Γρηγόρη, λοιπόν, αναδημοσιεύουμε κείμενο από το υπ’ αριθμόν 157 φύλλο της Διαδρομής Ελευθερίας.
Εις το επανιδείν σύντροφε
Ο θάνατος είναι ο παγωμένος καθρέφτης της ζωής. Κι όσο κι αν δεν μπορούμε να πούμε τίποτε γι’ αυτόν, θέλουμε να πούμε τα πάντα. Είτε προσπαθούμε να τον αποσιωπήσουμε είτε να τον πενθήσουμε, να τον τραγουδήσουμε, να εκφράσουμε την απώλεια, πάντα μας αφήνει εκτός, όσο είμαστε ζωντανοί. Βλέπουμε την όψη μας στον καθρέφτη προς το παρόν. Όταν, ωστόσο, περάσουμε από την άλλη, δεν θα μπορούμε τίποτε να πούμε.
Γι’ αυτό, θα μιλήσουμε. Το θάνατο τον βιώνουμε μέσα από την απώλεια των άλλων νεκρών. Οι άλλοι, ξένοι και οικείοι, σύντροφοι κι απέναντί μας, μας δείχνουν πως για όλα υπάρχει ένα τέλος. Το τέλος έχει μια οριστικότητα, βάζει τα όριά μας και δείχνει όσα δεν μπορέσαμε ή δεν μπορούμε πια. Είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε. Το πρώτο που κάνουμε είναι να το αρνηθούμε. Συνέχεια →
«Γυψ κόρακα εγγυάται». Η παροιμία αυτή αναφέρεται στις περιπτώσεις που ένας απατεώνας δίνει καλές συστάσεις για έναν άλλο απατεώνα.
Με το Βραβείο Πολιτικού Σθένους (Prix du Courage politique) η γαλλική επιθεώρηση Politique Internationale τίμησε προσφάτως στο Παρίσι τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ενώ επίσης τιμήθηκε –και μάλιστα την ίδια μέρα– με το Βραβείο Δέσμευσης στο Ευρωπαϊκό Ιδεώδες από τον δικηγορικό Σύλλογο Παρισίων. Στην αρχή πιστέψαμε ότι πρόκειται για κάποια γαλλική επιθεώρηση όπως ας πούμε του Σεφερλή ή τέλος πάντως κάτι τέτοιο. Αμ, δε. Ερευνήσαμε, όπως συνήθως, ψάξαμε, ιδρώσαμε και στο τέλος μάθαμε πως έχει το πράμα.
«Άσπρο κώλο που ’χει η νύφη, να ’χαμε και εμείς οι γύφτοι».
Ποιά είναι η νύφη και ποιοί οι γύφτοι; Χωρίς να έχουμε την παραμικρή ρατσιστική πρόθεση θα εξηγηθούμε εν τω άμα και το θάμα… Συνέχεια →
Την Πέμπτη 12 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί στο χώρο της Αναρχικής Αρχειοθήκης (Σαριπόλου 8) συζήτηση με θέμα: Ο Συριακός πόλεμος και οι σχεδιασμοί των κυρίαρχων.
Είναι ζητούμενο η διερεύνηση του συνόλου των καταστάσεων και των εμπλεκομένων μερών, η «αραβική άνοιξη», ο ρόλος του Ισλαμικού κράτους, η διάσταση και η διάρκεια του πολέμου και η έκταση και επίδραση του προσφυγικού κύματος. Συνέχεια →
Φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Από το φύλλο του Σεπτεμβρίου 2017 η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ θα διακινείται από διαφορετικό πρακτορείο διανομής τύπου.
Σε περίπτωση που δεν βρίσκετε την εφημερίδα στα γνωστά σας μέχρι τώρα σημεία, ενημερώστε μας στο τηλέφωνο 69 73 799 207 ή ηλεκτρονικά στο diadromi@anarchy.gr.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς από τον Κύκλο Σύνταξης
Τηλεφωνικό Κέντρο: «Ευχαριστούμε που καλέσατε την Pizza Hut…
Πελάτης: «Γεια χαρά, θέλω μια παραγγελία».
Τηλ. Κέντρο: «Μπορώ να έχω τον αριθμό ταυτότητάς σας κύριε;»
Πελάτης: «Την ταυτότητά μου… ε…, ναι… μισό λεπτό, ω… ε…, είναι 6102049998-45-54610».
Τηλ. Κέντρο: «Ευχαριστώ πολύ κύριε Γεωργίου. Βλέπω μένετε Εγνατίας 32 και το νούμερό σας είναι 263482. Το τηλέφωνο του γραφείου σας στην Ερμού 67 είναι 289734 και το κινητό σας 6945-324128. Από ποιο νούμερο μας καλείτε κύριε Γεωργίου;»
Πελάτης: «Ε; Σπίτι είμαι! Που τα βρήκατε όλα αυτά;»
Τηλ. Κέντρο: «Είμαστε συνδεδεμένοι με το σύστημα κύριε».
Πελάτης (με αναστεναγμούς): «Α, καλά, θα ήθελα δύο πίτσες ΑΠ-ΟΛΑ-ΜΕ-ΚΡΕΑΣ».
Τηλ. Κέντρο: «Δε νομίζω ότι είναι καλή ιδέα κύριε».
Πελάτης: «Τι, τι εννοείτε;»
Τηλ. Κέντρο: «Κύριε, το ιατρικό ιστορικό σας δείχνει ότι έχετε πολύ υψηλή πίεση αίματος και υψηλή χοληστερόλη. Είμαι σίγουρος ότι ο ασφαλιστικός σας φορέας δε θα εγκρίνει μια τέτοια ανθυγιεινή επιλογή».
Πελάτης: «Τι προτείνετε τότε;»
Τηλ. Κέντρο: «Μπορείτε να δοκιμάσετε την καινούρια μας ΣΟΓΙΑ-ΓΙΑΟΥΡΤΙ-ΜΕ ΧΑΜΗΛΑ ΛΙΠΑΡΑ. Είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει»
Πελάτης: «Γιατί το νομίζετε αυτό;»
Τηλ. Κέντρο: «Ε, να, πήρατε την προηγούμενη εβδομάδα το βιβλίο «Συνταγές με Σόγια» από τη βιβλιοθήκη του Δήμου, κύριε. Γι’ αυτό σας κάνω αυτή την πρόταση».
Πελάτης: «Καλά, καλά… Στείλτε με δυο οικογενειακές τότε. Πόσο πάει;»
Τηλ. Κέντρο: «Δύο οικογενειακές θα φτάσουν και με το παραπάνω για σας, τη γυναίκα σας και τα τέσσερα παιδιά σας, κύριε. Όπως το θέτετε, «πάει» ε, ε, 49,99 €».
Πελάτης: «Πάρτε το νούμερο της πιστωτικής μου».
Τηλ. Κέντρο: «Λυπάμαι κύριε, αλλά φοβάμαι ότι θα πρέπει να πληρώσετε μετρητά. Έχετε ξεπεράσει το πιστωτικό σας όριο».
Πελάτης: «Θα πάω μέχρι το ΑΤΜ και θα πάρω μετρητά πριν έρθει το παιδί».
Τηλ. Κέντρο: «Ούτε αυτό κάνει, κύριε. Ο λογαριασμός σας έχει υπερβεί τα όρια ανάληψης».
Πελάτης: «Δεν πειράζει. Απλά στείλτε τις πίτσες. Θα βγω έξω και θα βρω μετρητά. Πόση ώρα θα κάνετε;»
Τηλ. Κέντρο: «Είμαστε λίγο πίσω κύριε. Περίπου 45 λεπτά κύριε. Αλλά αν βιάζεστε ίσως θα μπορούσατε να τις πάρετε από ‘δω όταν βγείτε για τα μετρητά, αλλά ίσως είναι λίγο επικίνδυνο να κουβαλάτε τις πίτσες με το μηχανάκι».
Πελάτης: «Που στο διάολο ξέρετε ότι οδηγάω μηχανάκι;»
Τηλ. Κέντρο: «Εδώ λέει κύριε ότι σας έχουν κατασχέσει το αμάξι. Αλλά πληρώσατε τη Harley μηχανή σας και έτσι υπέθεσα ότι θα ερχόσαστε με τη μηχανή».
Πελάτης: «Γαμ… @$#?*^!».
Τηλ. Κέντρο: «Θα σας συνιστούσα να προσέχετε πως μιλάτε κύριε. Έχετε ήδη μια καταδίκη τον Ιούλιο του 2006 για εξύβριση αρχής».
Πελάτης: (άφωνος)
Τηλ. Κέντρο: «Τίποτε άλλο κύριε;»
Πελάτης: «Ε, όχι, όχι, τίποτα. Α, ε… μην ξεχάσετε να με δώσετε τα δύο λίτρα δωρεάν Κόλα που λέει στο φυλλάδιό σας»
Τηλ. Κέντρο: «Λυπάμαι κύριε αλλά το φυλλάδιό μας έχει τον όρο ότι δεν προσφέρεται το δώρο σε διαβητικούς»!!!
(προσαρμοσμένο κείμενο από δημοσίευμα στο infoshop.org)
Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 23, Μάρτιος 2004
[Το κείμενο που ακολουθεί έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό El Libertario, Βενεζουέλα, τ. 58/Μάρτης-Απρίλης 2010.
Παρ’ ότι δεν καλύπτει όλες τις πλευρές ενός τόσο μεγάλου ζητήματος (και πως θα μπορούσε άλλωστε;), θεωρούμε πως αποτελεί μια συγκεκριμένη εικόνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι σ’ αυτή την περιοχή, όπως συμβαίνει και σε κάθε άλλο μέρος του κόσμου άλλωστε.
Οι ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής δεν θα πρέπει να μας ξενίζουν, ούτε οι «λύσεις» που προτείνονται είναι κάποια πανάκεια που αντιμετωπίζει τα προβλήματα. Τέλος δεν θα πρέπει όλες αυτές οι εμπειρίες και οι πρακτικές που κατατίθενται να αντιμετωπίζονται με λογικές υπεροψίας. Έχει συμβεί, σε πολλές περιπτώσεις, άσχημα συμβάντα για τους αγωνιζόμενους ανθρώπους να προκύπτουν μετά από κινήσεις του εξουσιαστών που δεν έχουν σχέση ούτε με προηγμένες τεχνολογίες ούτε με τεράστια κινητοποίηση δυνάμεων, αλλά με τη χρήση «πρωτόγονων» μέσων.
Τέλος δεν θα πρέπει να διαφεύγει της αντίληψής μας το γνωστό ρητό: «κανείς δεν είναι τόσο ασήμαντος ώστε να μην τύχει της προσοχής της εξουσίας».]
Εδώ και κάποιο καιρό η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έχει κάνει συστηματική πρόοδο με σκοπό την αναδιοργάνωση του συστήματος πληροφοριών της εθνικής αστυνομίας, σκοπεύοντας να ανακαλύψει και να αδρανοποιήσει τα αυτόνομα κοινωνικά κινήματα που εμφανίζονται στη χώρα.
Ο Νόμος περί Κατασκοπείας και Αντι-κατασκοπείας (προσωρινά απενεργοποιημένος) και η νέα Υπηρεσία Πληροφοριών της Βενεζουέλας (SEBIN στα ισπανικά) είναι μόνο δύο παραδείγματα. Με σκοπό να προωθήσουμε τις απαραίτητες γνώσεις πάνω στο θέμα ανάμεσα στους αγωνιστές, δημοσιεύουμε μια ενημερωτική ανασκόπηση για τις διαφορετικές τακτικές που χρησιμοποιεί το Κράτος αποσκοπώντας στο να διαλύσει το ανταγωνιστικό κοινωνικό κίνημα και να εγκληματοποιήσει όσους το ακολουθούν. Συνέχεια →
Στις 10 Ιουνίου το πρωί έφυγε με βλέμμα καθαρό και οξύ νου, η φίλη και συντρόφισσα μας Ευγενία Βουγιούκογλου. Πάλεψε με τον καρκίνο, όμοια με την διαδρομή της σ’ αυτό τον κόσμο, με δύναμη, θάρρος και αξιοπρέπεια.
Η Ευγενία κατάγονταν από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας και μεγάλωσε στην Καισαριανή. Κουβαλούσε από τους πρόσφυγες προγόνους της, μια ιδιαίτερη μαγιά που την έκανε δυνατή και εξωστρεφή, απαλείφοντας έτσι με μιας τα όποια προβλήματα που κατά καιρούς είχε να αντιμετωπίσει. Πολλοί ίσως να την θυμούνται από τους δυο της χώρους που είχε στήσει στην Καισαριανή για την επιβίωσή της, παλαιότερα την Μουριά και μέχρι πριν λίγα χρόνια το Προλεταριακό. Κάποιοι μπορεί να είχαν παίξει μουσική, να είχαν χορέψει και τραγουδήσει στα κατά καιρούς καζανίσματα του Προλεταριακού, που η Ευγενία έδινε τον ρυθμό στον κόσμο με το τουμπελέκι της, παίρνοντας και το προσωνύμιο Ευγελέκι. Συνέχεια →
Για ν’ ανεβείς στον ουρανό
Χρει-ά-ζο-νται
δυο φτερά,
ένα βιολί
και κάτι πράγματα
που δε μετριούνται, που δεν έχουν όνομα,
πιστοποιητικά ματιού που πάει μακριά και αργά,
επιγραφή στα νύχια της αμυγδαλιάς,
τίτλοι της πρωινής χλόης.
Πάμπλο Νερούδα από τη συλλογή Εστραβαγάριο
Το ερώτημα αυτό απασχόλησε τον Πιλάτο, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με την τελική απόφαση για την καταδίκη ή απαλλαγή του Ιησού. Το βασικό ερώτημα που μπορεί να απασχολεί τον καθένα για διαφορετικούς λόγους, όταν βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες αποφάσεις. Ο Πιλάτος έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Είναι ο επίτροπος που πήρε την τελική απόφαση για έναν θεάνθρωπο. Αυτός που έδωσε την τελευταία πινελιά στο δράμα και του έδωσε ιστορική διάσταση. Η παρουσία του Πιλάτου στην αφήγηση των Ευαγγελίων τοποθετεί τη σταύρωση στον ρου της ιστορίας. Όμως για ποιο λόγο προτιμάται ο Πιλάτος κι όχι ο Καίσαρας;
Ο Πιλάτος έχει τη δυνατότητα να μετατραπεί σε δραματικό πρόσωπο. Παρουσιάζεται με όλες τις ψυχολογικές του μεταπτώσεις. Γίνεται σχεδόν λογοτεχνικός ήρωας. Συνδέει την ιστορία με τη λογοτεχνία. Είναι κάποιος που γνωρίζουμε κυρίως χάρη στα Ευαγγέλια. Αντιθέτως, ο Καίσαρας Τιβέριος δεν μας είναι γνωστός από τις ευαγγελικές αφηγήσεις, πατάει με τα δυο πόδια γερά στην ιστορία και με αυτή τη λογική δεν μπορείς εύκολα να τον δραματοποιήσεις. Ανήκει στα ιστορικά πρόσωπα, που δε θα μπορούσαν να στιγματιστούν, εντασσόμενοι σε αυτούς που καταδίκασαν τον Ιησού. Άλλωστε, ο Πιλάτος αντιμετώπιζε προβλήματα με τους εβραίους, εξ αιτίας της περιφρονητικής και καταπιεστικής του στάσης προς τη θρησκεία τους. Συνέχεια →
Μια παράσταση για τον Νικόλα Άσιμο
«Δεν είμαι τυφλός, δεν έχω συναισθηματικό πρόβλημα, δεν αισθάνομαι μοναξιά, ούτε πάσχω από ασθένεια που χρήζει θεραπείαν εξωτερικού κι ούτε είμαι σε κατάσταση σαν εκείνα τα παιδάκια τα καμμένα; τα καημένα; Ούτε είμαι καημένος. Είμαι γεμάτος ζωή κα παρόλο που αδυνάτισα κάπου 350 (τριακόσια…) κιλά, νιώθω ακόμα τα κότσια μου. Μόνο που δεν είμαι ουρανοκατέβατος και δε μπορώ πάντα να βγάλω πέρα μόνος μου. Να συστηθώ. Νικόλας ο Άσιμος πεζός και διάσημος κατδικάσιμος φτωχός καλλιτέχνης. Εμφανιζόμουνα κάπου στην Πλάκα μέχρι προλίγο από τα φώτα μαζί με τα 411,5 ελληνικά κιλά μου.
Θέτε για έλλειψη ρεύματος, θέτε για πλάκα, θέτε για ό,τι μπορεί να βάλετε στο νου σας το στέκι τετέλεσται κι εγώ στράτα ψάχνω από κάπου να πιαστώ συμπαράσταση και ποιος δε ζητά, ζητώ επανάσταση σ’ ολονών τα μυαλά. Ζητώ κάποιο στήριγμα τέλος πάντων για να συνεχίζω κάτι που άρχισα… Συνέχεια →
Αλήθεια, είστε σίγουροι ότι ζούμε εν έτει 2020; Ήτοι, το έχετε ψάξει ενδελεχώς και επισταμένως; Ουδεμία αμφιβολία υφίσταται επί τούτου; Μάλιστα, καλώς λοιπόν. Ό,τι πείτε. Άλλως τε εγώ είμαι απλώς ένας πόντικας εμιγκρές. Πείτε μου, όμως, παρακαλώ, εφ’ όσον βρισκόμαστε στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, γιατί άπαντα τα πέριξ εμού ερεθίσματα με κάνουν και αισθάνομαι ότι ζω στον μεσαίωνα; Κι ασφαλώς δεν είναι μεσαίωνας (μόνον) το σαλαφιστικό/ουαχαμπιστικό Ισλάμ ή οι υπέρ-ορθόδοξοι Εβραίοι˙ και οι φανατικοί χριστιανοί (κάθε δόγματος) «διαπρέπουν» ομοίως!
