Τι κοστίζει – και σε ποιους – να επιλέγεις τη ζωή που εσύ θέλεις;
Γίναμε η λεία αυτών που κάποτε διακήρυτταν την ατομική ελευθερία και μαράζωναν μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο μια στείρας / αποστειρωμένης κοινωνίας (στείρα / αποστειρωμένη κοινωνία: σαν να λέμε άνευρη κοινωνία κατοικήσιμη από ζωντανούς οργανισμούς – είναι ποτέ δυνατόν;).
Πλέον η ελευθερία κερδίζεται με την κατάθεση της ψηφιακής υπογραφής και της τεχνολογικής αποκατάστασης.
Η ζωή μέσα στα κουτιά αρχίζει να παίρνει μυθικές διαστάσεις:
μπορείτε (και άλλοι) να ζήσετε μέσα στα κουτιά. Τι σημασία έχει εάν δεν σας εξυπηρετούν στην ανάδειξη των ταλέντων σας; Με τον καιρό θα συνηθίσετε και δεν θα μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτά (τα κουτιά). Κανείς δεν θα αυτοανακηρυχτεί ως κυρίαρχος των κουτιών (τα κουτιά ανήκουν σε όλους). Η ιστορία συλλαμβάνεται μέσα στα κουτιά, γεννιέται έξω από αυτά, στριμώχνεται ανάμεσα σε στρώσεις από σκόνη και στρώσεις από παλιομοδίτικα δειλινά πλεγμένα στο χέρι.
Πόσο κοστίζει μια ζωή; ίσως να μη μάθουμε ποτέ. Η τιμή (της) αυξομειώνεται ανάλογα με την ευκολίας της να προσαρμόζεται στις καταστάσεις και στα νούμερα.
Ένα χέρι προβάλλει έξω από το κουτί. Προσπαθεί – όπως ένα θερμόμετρο – να μαντέψει την κυκλοθυμία του καιρού.
(Άλλαξε ο καιρός ή τον αλλάξαμε εμείς; Και ποιος καιρός είναι αυτός: ο κοινωνικός ή ο μετεωρολογικός;).
Το χέρι παραμένει μετέωρο ψαχουλεύοντας στο ασφαλές περιβάλλον την οιαδήποτε ένδειξη ζωής έξω από το κουτί. Συνέχεια →
Μέχρι στιγμής, στον λεγόμενο δυτικό κόσμο οι εκβιασμοί και οι απειλές απέναντι σε αυτούς, που αρνούνται τον εμβολιασμό, βλέπουμε πως ασκούνται από ιδιωτικές εταιρίες, ενώ οι κυβερνήσεις από την πλευρά τους ισχυρίζονται για την ώρα ότι ο εμβολιασμός είναι εθελοντικός, αφήνοντας όμως ανοιχτό το ενδεχόμενο αργότερα να βρουν την φόρμουλα και να επιβάλλουν κυρώσεις σ’ όσους δεν εμβολιάζονται. Μ’ άλλα λόγια οι άνθρωποι είναι «ελεύθεροι» μεν να αποφασίσουν, αλλά μόνο αυτό που επιτάσσει η εξουσία, διότι σε αντίθετη περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος κυρώσεων. Τόση ελευθερία δηλαδή δεν αντέχεται!
Ένα βήμα παραπάνω έγινε στη …προάσπιση της ελευθερίας (ποιανού άραγε;) καθώς στην Ισπανία διατάχθηκε από δικαστήριο ο εμβολιασμός μιας ηλικιωμένης γυναίκας, που μένει σε οίκο ευγηρίας. Η υπόθεση ξεκίνησε όταν ο οίκος ευγηρίας προσέφυγε στα δικαστήρια, καθώς η κόρη της συγκεκριμένης τροφίμου ήταν κατηγορηματικά αντίθετη στον εμβολιασμό της μητέρας της, η οποία έχει «πολύ περιορισμένη ικανότητα λήψης αποφάσεων».
Στην απόφασή του, ο δικαστής εκτιμά πως η ηλικιωμένη «στερείται συγκεκριμένων ικανοτήτων ώστε να δώσει τη συγκατάθεσή της στην τέλεση μιας ιατρικής πράξης». Έτσι, αν και όπως διατείνεται κατανοεί τις επιφυλάξεις της κόρης της μπροστά στις πιθανές παρενέργειες ενός εμβολίου, κρίνει πως ο εμβολιασμός της συνιστά έναν «ήσσονος σημασίας κίνδυνο» σε σύγκριση με το να μην γίνει τίποτα, ενώ επίσης τονίζει ότι η θέση της κόρης της ηλικιωμένης «αντίκειται στα συμφέροντα της τροφίμου αναφορικά με τη διατήρηση της κατάστασης της υγείας της και την αποφυγή ζωτικής σημασίας κινδύνων». Συνέχεια →
«Τι θέλαμε να πετύχουμε σήμερα; Ειρηνική ημέρα! Το πετύχαμε (!!!), 2ον δημοκρατική ημέρα, τα κόμματα και οι φορείς να εκδηλώσουν το σεβασμό τους για τα θύματα, το πετύχαμε. 3ον να μην καταστραφεί η πόλη από διάφορους μπαχαλάκηδες που το κάνουν κάθε φόρα, τα πετύχαμε αυτά». Μ. Χρυσοχοΐδης, υπουργός καταστολής σε βαθιά κρίση διαταραχής…
«Συνέστησα στους αξιωματικούς να λένε χρόνια πολλά στους αρχηγούς».
Βαρύ «περιστατικό» η περίπτωσή του, δίχως άλλο…
Έχει ειπωθεί και δικαίως ότι η σκληρότητα που επιδεικνύει η εξουσία πολλές φορές οφείλεται στην δειλία, τον φόβο και την αδυναμία εκείνων που την ασκούν. Τα όσα συνέβησαν σήμερα στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στα Γιάννινα και σε άλλες πόλεις κάλλιστα μπορούν να εξηγηθούν μ’ αυτόν τον τρόπο σε μεγάλο βαθμό. Η αγριότητα που επέδειξαν στους άοπλους και λιγοστούς διαδηλωτές τα ένστολα κτήνη σίγουρα δεν είναι πρωτόγνωρη. Εκείνο που μπορούμε να διακρίνουμε, όμως είναι στις προθέσεις των εντολέων τους να «τελειώνουν», όπως παραδέχθηκε ο φανερά πλέον διαταραγμένος υπουργός καταστολής, μ’ όλους όσους διαδηλώνουν. Η προστασία της δημοσίας υγείας δεν αποτέλεσε απλά ένα πρόσχημα αλλά ένα μακάβριο αστείο. Συνέχεια →
«Το παρὸν [δεν] εἶναι [τίποτε περισσότερο] ἀπὸ τὸ παρελθὸν συσπειρωμένον διὰ δρᾶσιν, ἐνῶ τὸ παρελθὸν [εἶναι] τὸ παρὸν ἀνεπτυγμένον διὰ τὴν κατανόησίν μας». Durant Will., Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού, Τόμος στ΄, Μεταρρυθμίσεις
«Το εφεύρημα του «συνταγματικού τόξου» είναι η βάση πάνω στην οποία θα μπουν τα θεμέλια του μεταμνημονιακού καθεστώτος στον Ελλαδικό χώρο, στη γραμμή που επιτάσσει η ενοποιημένη κυριαρχία. Ήδη η διαπραγμάτευση των κανόνων που θα υπάρξουν φτάνει μέχρι και στην αναθεώρηση του συντάγματος το οποίο απαγορεύει (λόγω ΚΚΕ, όπως ήδη αναφέραμε), το να τεθεί εκτός νόμου ένα κοινοβουλευτικό κόμμα. Αυτές οι σκληρές διαπραγματεύσεις έχουν σχέση και με την διατύπωση του Χρύσανθου Λαζαρίδη πως και ο Σύριζα είναι εκτός «Συνταγματικού τόξου». Αυτό σημαίνει περισσότερα εχέγγυα συμμόρφωσης. Ας το λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους οι όποιοι συνοδοιπόροι ή υποστηρικτές από τον λεγόμενο A.-A. χώρο.» Ανάγνωσμα περί εγκληματικών συμμοριών και συνταγματικού τόξου – Anarchy press, 28-9-2013, Η.Α.
Τα παρατεταμένα χειροκροτήματα των χιλιάδων αντιφασιστών διαδηλωτών κάθε πολιτικής και κοινωνικής προέλευσης, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί έξω από το Εφετείο, στο άκουσμα της καταδίκης αρχικά του Ρουπακιά και κατόπιν της ηγετικής ομάδας, βουλευτών και απλών μελών της Χρυσής Αυγής για ένταξη σε «εγκληματική οργάνωση», μόνο θλίψη μπορούν να προκαλούν κατά την γνώμη μας σ’ όσους διατηρούν κατ’ αρχήν τον αυτοσεβασμό τους και αφ’ ετέρου αρνούνται με συνέπεια να αφομοιωθούν και να αφομοιώσουν εξουσιαστικές λογικές και ιδεολογήματα.
Ήταν ένα χειροκρότημα πρώτα απ’ όλα στην απόφαση της «δικαιοσύνης» να σφραγίσει ποινικά την σχέση του «συνταγματικού» ή «δημοκρατικού τόξου» απέναντι στην δήθεν «παραφωνία» που γέννησε η πολιτική και κοινωνική «κρίση» της τελευταίας δεκαετίας. Το «τέρας» μάς λένε νικήθηκε, το «Κακό» αντιμετωπίστηκε, «έκλεισε ένας τραυματικός κύκλος της χώρας», «η δημοκρατία νίκησε»· Μητσοτάκης, Τσίπρας, Σαμαράς, Γεννηματά, Κουτσούμπας και Βαρουφάκης αποτελούν το «τείχος της δημοκρατίας» σύμφωνα με το πανηγυρικό λίγες ημέρες πριν την απόφαση πρωτοσέλιδο της συριζαίικης «Εφημερίδας των συντακτών». Συνέχεια →
Αλήθεια λέω, το διάβασα στο Διαδίκτυο…
Αλήθεια, είστε σίγουροι ότι ζούμε εν έτει 2020; Ήτοι, το έχετε ψάξει ενδελεχώς και επισταμένως; Ουδεμία αμφιβολία υφίσταται επί τούτου; Μάλιστα, καλώς λοιπόν. Ό,τι πείτε. Άλλως τε εγώ είμαι απλώς ένας πόντικας εμιγκρές. Πείτε μου, όμως, παρακαλώ, εφ’ όσον βρισκόμαστε στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, γιατί άπαντα τα πέριξ εμού ερεθίσματα με κάνουν και αισθάνομαι ότι ζω στον μεσαίωνα; Κι ασφαλώς δεν είναι μεσαίωνας (μόνον) το σαλαφιστικό/ουαχαμπιστικό Ισλάμ ή οι υπέρ-ορθόδοξοι Εβραίοι˙ και οι φανατικοί χριστιανοί (κάθε δόγματος) «διαπρέπουν» ομοίως!
Στο Αμέρικα, λοιπόν, υπάρχουν ουκ ολίγα εύρωστα «πανεπιστημιακά» ιδρύματα (κατά κανόνα ανήκοντα εις φονταμενταλιστές ευαγγελιστές) που αμφισβητούν από την σφαιρικότητα της Γης, μέχρι και την ύπαρξη άλλων πλανητών(!). Ο θείος Σαμ ξέρει. Κρίμα, βέβαια, που δεν έχει αναγορευθεί κι εκεί επίτιμος διδάκτωρ ο «σεβασμιότατος» Θεσσαλονίκης… Και μη βιαστείτε να βγάλετε εύκολα συμπεράσματα σε στυλ «έλα μωρέ τώρα, κάτι γραφικοί είναι, φάε το τυράκι σου και μη δίνεις σημασία», διότι οι χριστιανικές οργανώσεις που βρίσκονται πίσω από το άνωθι, είναι τόσο ισχυρές οικονομικά και πολιτικά που ανεβάζουν και κατεβάζουν βουλευτές, γερουσιαστές, ακόμη και υποψήφιους προέδρους των ΗΠΑ, μέχρι να πεις μετσοβόνε. Ιδίως στο κόμμα των Ρεπουμπλικάνων –αλλά μιας και για όσους διαθέτουν (ακόμη) δυο δράμια μυαλό η πολιτική είναι μία και αδιαίρετη– γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι μεγάλο μέρος των εν γένει αποφάσεων της αστερόεσσας (έμμεσα ή άμεσα) είναι (και) δικό τους. Συνέχεια →
Λάβαμε την παρακάτω ανακοίνωση με την πρόσκληση-παράκληση να την δημοσιεύσουμε ολόκληρη και μάλιστα αποκλειστικά αφήνοντας στην άκρη, έστω πρόσκαιρα, τις παλιές έχθρες και αντιπαλότητες για να αποφευχθούν οι ανυπολόγιστες συνέπειες για το εργατικό και λαϊκό κίνημα μιας από τις μεγαλύτερες μεταπολιτευτικές προβοκάτσιες. Με κάθε συναίσθηση της ευθύνης παραμερίζοντας πικρίες του παρελθόντος, προχωρούμε στην δημοσίευσή της εκτός των άλλων και ως μια ελάχιστη συμβολή στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, που φουντώνει και πάλι.
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ
Για μιαν ακόμη φορά οι σκοτεινοί κύκλοι της ανωμαλίας, οι ασφαλίτικοι μηχανισμοί, οι χαφιέδες τους και οι εκφραστές της πιο μαύρης αντίδρασης επέλεξαν να δράσουν για να καταπνίξουν την αντιπολεμική πάλη του λαού, να συκοφαντήσουν το λαϊκό κίνημα και κυρίως το ΚΚΕ, που παραμένει το μοναδικό κόμμα του ελληνικού προλεταριάτου.
Για μιαν ακόμη φορά χρησιμοποίησαν τους κουκουλοφόρους προβοκάτορες που παρείσφρησαν στις τάξεις των ειρηνικών διαδηλωτών του ΠΑΜΕ με στόχο να διαλύσουν την μεγαλειώδη αντιαμερικανική διαδήλωση, που βρισκόταν σε εξέλιξη την ημέρα της επίσκεψης του αμερικανού φονιά των λαών υπουργού εξωτερικών Μάικ Πομπέο. Συνέχεια →
Όταν η φωνή παύει να βγαίνει απ’ το στόμα και επιλέγει τα δάχτυλα
Το παίρνεις μαζί σου πάντα. Δεν φεύγεις χωρίς αυτό. Στην οδήγηση, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την ώρα που τρως, την ώρα που δουλεύεις, την ώρα που χαλαρώνεις. Στην τουαλέτα μπορεί να το μπερδέψεις με το χαρτί και ενίοτε να σου πέσει στην λεκάνη! Σε συντροφεύει στον ύπνο σου και του ρίχνεις κλεφτές ματιές όταν κάνεις σεξ. Με αυτό βγάζεις φωτογραφία το πιο νόστιμο φαγητό, τραβάς βίντεο μια συναυλία ή μια υπέροχη προσωπική στιγμή ώστε να την ζήσεις καλύτερα αργότερα, μαγνητοσκοπημένη, για να την στείλεις στους χιλιάδες φίλους σου και να πάρεις like! Να κάνεις επανάσταση, να τα βάλεις με την Εξουσία, το Κράτος και την Κυβέρνηση, να τα κάνεις όλα μπάχαλο, να βάλεις μια εξεγερμένη φωτογραφία προφίλ και στο τέλος επίσης να πάρεις πολλά like! Για να νιώσεις όμορφα και να κοιμηθείς μόνος, δίχως να έχει βγει λέξη από το στόμα σου αλλά να έχουν βγει εκατοντάδες από τα δάχτυλά σου. Συνέχεια →
«Η Θεσσαλονίκη υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία, βαλκανικό λιμάνι, πόλη ελληνική και οθωμανική, εβραϊκή και διεθνής, ήταν στον πρώιμο 18ο αιώνα εξίσου «ανεπτυγμένη» με πολλές πόλεις της βορειοδυτικής Ευρώπης»[1].
Θεσσαλονίκη. Η πυρκαγιά του 1917 που έφερε τον ανασχεδιασμό της πόλης.
Θεσσαλονικη: Η πόλη των εμπόρων, αλλά και των προσφύγων. Καταφύγιο των διωγμένων από τις ισπανικές κτήσεις εβραίων, της Ιβηρικής και της Ιταλίας ανάμεσα στα 1492 και 1580 και, αιώνες μετά, των προσφύγων της Μ. Ασίας στα 1922, καταφύγιο της εξαρχικής κοινότητας[2] στα 1860, από την οποία ξεπήδησαν οι Βαρκάρηδες, επαναστάτες βούλγαροι αναρχικοί, που έκαναν την πόλη να δονείται στις 3 Μαΐου του 1903, καταστρέφοντας την Οθωμανική Τράπεζα, την Γερμανική Λέσχη, τρία «ευρωπαϊκά καφενεία», το γαλλικό ατμόπλοιο Γκουανταλκιβίρ στο λιμάνι, και το εργοστάσιο Αεριόφωτος.
Αλλά ας πάμε για μια «στιγμή» πολύ πιο πίσω.
Στις ανασκαφές που έγιναν κατά την χάραξη της οδού Διοικητηρίου μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 1917, βρέθηκαν ερείπια αρχαίων ναών και διαπιστώθηκε από αρχαιολόγους η λατρεία των γνωστών Καβείρων της Σαμοθράκης. Προς τιμήν αυτών των «μυστηριακών θεοτήτων» μαζεύονταν στην Θεσσαλονίκη έμποροι από ολόκληρη την Βαλκανική. Συνέχεια →
Εἴθισται καί τοῦτο σ’ αὐτή τή χώρα τήν καθ’ ὅλα θαυμασία, καί δουλεύεται πολύ:
Πᾶς ὅστις καταλαμβάνει ὁποιαδήποτε ἐξουσία καί ἰδίως ὑψηλή,
Κυριαρχεῖται ἀπό τήν ἰδέα ὅτι τοῦ λαοῦ τό ὅλον
ἀποτελεῖται ἀπό ἕνα ποίμνιον χαχόλων
ἀφελῶν καί ζωντοβόλων
μέ εὐήθειαν ἀναμφισβήτητον καί καταφανῆ
καί μέ δείκτην νοημοσύνης πού ἰσοῦται τῶ μηδενί.
Καί μέ τήν ἀκλόνητον αὐτήν πεποίθησιν προβαίνουν εἰς δηλώσεις καί ἀνακοινώσεις πρός τόν λαόν,
σάν νά ἀπευθύνωνται πρός ἀγέλην βοῶν. Συνέχεια →
Το αλιεύσαμε στο διαδίκτυο, συγκινηθήκαμε και θεωρήσαμε χρέος μας να το μεταφέρουμε επί λέξει για να συγκινηθείτε και εσείς με λίγο παλιό καλό «αμφιθέατρο» και αγνή γραφικότητα από άλλες εποχές.
Τί παράξενο όμως, δεν φωνάζουν τα οργισμένα νιάτα.
Ο Σύλλογος Συνταξιούχων ΙΚΑ Πάτρας, καταδικάζει την επίθεση στη Συρία από ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Γαλλία που με τη στήριξη και άλλων κρατών του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. ματώνουν για άλλη μια φορά τους λαούς της περιοχής μας. […] Ποιοι αλήθεια μιλάνε για εγκλήματα πολέμου; Αυτοί που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία, ισοπέδωσαν το Ιράκ για λόγους, που ποτέ δεν αποδείχθηκαν. Συνέχεια →
(Μία θλιβερή ιστορία)
Κάθε πρωί σε βλέπω εκεί, στο πλάι του δρόμου όπου γίνονται εργασίες. Στέκεσαι δίπλα στους εργαζόμενους του δήμου που σκάβουν και εσύ κοιτάς.
Αν και πρωί, φοράς ένα γιλέκο που φωσφορίζει στο σκοτάδι· θέλω να προσπεράσω τους προφανείς λόγους και αναρωτιέμαι·
ασφάλεια στους δρόμους των σκοτεινών καιρών ή για να δηλώσεις την μοναδικότητά σου;
Άλλοτε κρατάς ένα χάρτινο ποτήρι καφέ και άλλοτε ένα κινητό τηλέφωνο, φορώντας γάντια μάλλινα και γυαλί ηλίου.
Με κρύα, ηλιοφάνειες και βροχές, εσύ είσαι εκεί· μέχρι να τελειώσει το ωράριο δουλειάς. Συνέχεια →
Ο απερχόμενος επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάι-μπλε-μπλουμ σχολίασε πρόσφατα στην τελευταία του συνέντευξη ως πρόεδρος του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, που δημοσιεύθηκε στους Financial Times ότι «Ο πρωθυπουργός Τσίπρας και φυσικά ο τωρινός υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, άλλαξαν εντελώς τη σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους. Σχεδόν τα πάντα έγιναν πιο εύκολα από τότε… Είναι μια εντελώς διαφορετική κατάσταση».
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που ο Γερούν προβαίνει σε εγκωμιαστικές δηλώσεις για τα εν λόγω αριστερά υποκείμενα. Ήδη, από τον Ιούνιο του 2016, δήλωνε θαυμαστής του Τσίπρα γιατί όπως ανέφερε σε κοινή του συνέντευξη σε έξι μεγάλα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, κατάφερε να επανεκλεγεί τον περασμένο Σεπτέμβριο παρ’ ότι είχε ήδη συμφωνήσει νέο μνημόνιο υπό σκληρούς όρους που συνοδεύει τον δανεισμό 89 δισ. ευρώ. Συνέχεια →
«Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλων ανθρώπων
και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι»,
Κώστας Καρυωτακης, «Φθορά»
Ήταν πάντοτε ο χρόνος αυτό που έχουμε σήμερα στο μυαλό μας για αυτόν; Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί. Στις πρώιμες φάσεις της ανθρώπινης παρουσίας στη γη η μέρα και η νύχτα ήταν ευδιάκριτες με την αίσθηση. Η νύχτα είχε σκοτάδι που εμπόδιζε να συνεχιστούν οι δραστηριότητες της ημέρας. Η νύχτα σήμαινε μια παύση από τη μέρα, ήταν ένα φυσικό όριο. Σήμαινε ακόμη ότι κάτι τελείωνε, αλλά και κάτι διαφορετικό ξεκινούσε. Ο ουρανός γινόταν καινούριος, μια κινούμενη εικόνα, μια αφήγηση. Οι αστερισμοί εναλλάσσονταν ανάλογα με τις εποχές και έπλαθαν μία νέα ιστορία. Η παρατήρηση που έφερνε τη γνώση δεν αντικρουόταν με τη μυθολογία. Για αυτό και πολλοί αστερισμοί πήραν ονόματα μυθολογικών προσώπων. Ο χρόνος έτσι είχε έναν αέρα δημιουργίας που δεν ασφυκτιούσε ανάμεσα στα δευτερόλεπτα. Η συνήθεια είχε μεγαλύτερη ραστώνη. Πολλές φορές σήμερα η νύχτα, όταν δεν είναι παράταση της μέρας, είναι ώρες αϋπνίας, άγχους, κατακερματισμένες ώρες μοναξιάς. Όταν δεν είναι διασκορπισμός του χρόνου μέσω της διασκέδασης1, είναι απομόνωση και χαμένος χρόνος, που πρέπει να περάσει, για να ’ρθει η παραγωγική μέρα. Λίγες και σπάνιες οι φορές που η νύχτα είναι απόλαυση και δημιουργία, όταν μια εξουσία έχει σχεδιάσει το πρόγραμμα για σένα. Συνέχεια →
Συμπληρώνονται δύο χρόνια αφ’ ότου ο αδελφός μας Γρηγόρης Θωμόπουλος «έφυγε». Όμως, ο σύντροφος εξακολουθεί να υπάρχει ανάμεσά μας καθώς τίποτε δεν μπορεί να χαθεί, ιδιαίτερα όταν η παρουσία έχει αφήσει βαθειά αποτυπώματα. Στη μνήμη του Γρηγόρη, λοιπόν, αναδημοσιεύουμε κείμενο από το υπ’ αριθμόν 157 φύλλο της Διαδρομής Ελευθερίας.
Εις το επανιδείν σύντροφε
Ο θάνατος είναι ο παγωμένος καθρέφτης της ζωής. Κι όσο κι αν δεν μπορούμε να πούμε τίποτε γι’ αυτόν, θέλουμε να πούμε τα πάντα. Είτε προσπαθούμε να τον αποσιωπήσουμε είτε να τον πενθήσουμε, να τον τραγουδήσουμε, να εκφράσουμε την απώλεια, πάντα μας αφήνει εκτός, όσο είμαστε ζωντανοί. Βλέπουμε την όψη μας στον καθρέφτη προς το παρόν. Όταν, ωστόσο, περάσουμε από την άλλη, δεν θα μπορούμε τίποτε να πούμε.
Γι’ αυτό, θα μιλήσουμε. Το θάνατο τον βιώνουμε μέσα από την απώλεια των άλλων νεκρών. Οι άλλοι, ξένοι και οικείοι, σύντροφοι κι απέναντί μας, μας δείχνουν πως για όλα υπάρχει ένα τέλος. Το τέλος έχει μια οριστικότητα, βάζει τα όριά μας και δείχνει όσα δεν μπορέσαμε ή δεν μπορούμε πια. Είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε. Το πρώτο που κάνουμε είναι να το αρνηθούμε. Συνέχεια →
«Γυψ κόρακα εγγυάται». Η παροιμία αυτή αναφέρεται στις περιπτώσεις που ένας απατεώνας δίνει καλές συστάσεις για έναν άλλο απατεώνα.
Με το Βραβείο Πολιτικού Σθένους (Prix du Courage politique) η γαλλική επιθεώρηση Politique Internationale τίμησε προσφάτως στο Παρίσι τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ενώ επίσης τιμήθηκε –και μάλιστα την ίδια μέρα– με το Βραβείο Δέσμευσης στο Ευρωπαϊκό Ιδεώδες από τον δικηγορικό Σύλλογο Παρισίων. Στην αρχή πιστέψαμε ότι πρόκειται για κάποια γαλλική επιθεώρηση όπως ας πούμε του Σεφερλή ή τέλος πάντως κάτι τέτοιο. Αμ, δε. Ερευνήσαμε, όπως συνήθως, ψάξαμε, ιδρώσαμε και στο τέλος μάθαμε πως έχει το πράμα.
«Άσπρο κώλο που ’χει η νύφη, να ’χαμε και εμείς οι γύφτοι».
Ποιά είναι η νύφη και ποιοί οι γύφτοι; Χωρίς να έχουμε την παραμικρή ρατσιστική πρόθεση θα εξηγηθούμε εν τω άμα και το θάμα… Συνέχεια →
Την Πέμπτη 12 Οκτωβρίου θα πραγματοποιηθεί στο χώρο της Αναρχικής Αρχειοθήκης (Σαριπόλου 8) συζήτηση με θέμα: Ο Συριακός πόλεμος και οι σχεδιασμοί των κυρίαρχων.
Είναι ζητούμενο η διερεύνηση του συνόλου των καταστάσεων και των εμπλεκομένων μερών, η «αραβική άνοιξη», ο ρόλος του Ισλαμικού κράτους, η διάσταση και η διάρκεια του πολέμου και η έκταση και επίδραση του προσφυγικού κύματος. Συνέχεια →
Φίλοι και φίλες, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Από το φύλλο του Σεπτεμβρίου 2017 η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ θα διακινείται από διαφορετικό πρακτορείο διανομής τύπου.
Σε περίπτωση που δεν βρίσκετε την εφημερίδα στα γνωστά σας μέχρι τώρα σημεία, ενημερώστε μας στο τηλέφωνο 69 73 799 207 ή ηλεκτρονικά στο diadromi@anarchy.gr.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς από τον Κύκλο Σύνταξης
Τηλεφωνικό Κέντρο: «Ευχαριστούμε που καλέσατε την Pizza Hut…
Πελάτης: «Γεια χαρά, θέλω μια παραγγελία».
Τηλ. Κέντρο: «Μπορώ να έχω τον αριθμό ταυτότητάς σας κύριε;»
Πελάτης: «Την ταυτότητά μου… ε…, ναι… μισό λεπτό, ω… ε…, είναι 6102049998-45-54610».
Τηλ. Κέντρο: «Ευχαριστώ πολύ κύριε Γεωργίου. Βλέπω μένετε Εγνατίας 32 και το νούμερό σας είναι 263482. Το τηλέφωνο του γραφείου σας στην Ερμού 67 είναι 289734 και το κινητό σας 6945-324128. Από ποιο νούμερο μας καλείτε κύριε Γεωργίου;»
Πελάτης: «Ε; Σπίτι είμαι! Που τα βρήκατε όλα αυτά;»
Τηλ. Κέντρο: «Είμαστε συνδεδεμένοι με το σύστημα κύριε».
Πελάτης (με αναστεναγμούς): «Α, καλά, θα ήθελα δύο πίτσες ΑΠ-ΟΛΑ-ΜΕ-ΚΡΕΑΣ».
Τηλ. Κέντρο: «Δε νομίζω ότι είναι καλή ιδέα κύριε».
Πελάτης: «Τι, τι εννοείτε;»
Τηλ. Κέντρο: «Κύριε, το ιατρικό ιστορικό σας δείχνει ότι έχετε πολύ υψηλή πίεση αίματος και υψηλή χοληστερόλη. Είμαι σίγουρος ότι ο ασφαλιστικός σας φορέας δε θα εγκρίνει μια τέτοια ανθυγιεινή επιλογή».
Πελάτης: «Τι προτείνετε τότε;»
Τηλ. Κέντρο: «Μπορείτε να δοκιμάσετε την καινούρια μας ΣΟΓΙΑ-ΓΙΑΟΥΡΤΙ-ΜΕ ΧΑΜΗΛΑ ΛΙΠΑΡΑ. Είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει»
Πελάτης: «Γιατί το νομίζετε αυτό;»
Τηλ. Κέντρο: «Ε, να, πήρατε την προηγούμενη εβδομάδα το βιβλίο «Συνταγές με Σόγια» από τη βιβλιοθήκη του Δήμου, κύριε. Γι’ αυτό σας κάνω αυτή την πρόταση».
Πελάτης: «Καλά, καλά… Στείλτε με δυο οικογενειακές τότε. Πόσο πάει;»
Τηλ. Κέντρο: «Δύο οικογενειακές θα φτάσουν και με το παραπάνω για σας, τη γυναίκα σας και τα τέσσερα παιδιά σας, κύριε. Όπως το θέτετε, «πάει» ε, ε, 49,99 €».
Πελάτης: «Πάρτε το νούμερο της πιστωτικής μου».
Τηλ. Κέντρο: «Λυπάμαι κύριε, αλλά φοβάμαι ότι θα πρέπει να πληρώσετε μετρητά. Έχετε ξεπεράσει το πιστωτικό σας όριο».
Πελάτης: «Θα πάω μέχρι το ΑΤΜ και θα πάρω μετρητά πριν έρθει το παιδί».
Τηλ. Κέντρο: «Ούτε αυτό κάνει, κύριε. Ο λογαριασμός σας έχει υπερβεί τα όρια ανάληψης».
Πελάτης: «Δεν πειράζει. Απλά στείλτε τις πίτσες. Θα βγω έξω και θα βρω μετρητά. Πόση ώρα θα κάνετε;»
Τηλ. Κέντρο: «Είμαστε λίγο πίσω κύριε. Περίπου 45 λεπτά κύριε. Αλλά αν βιάζεστε ίσως θα μπορούσατε να τις πάρετε από ‘δω όταν βγείτε για τα μετρητά, αλλά ίσως είναι λίγο επικίνδυνο να κουβαλάτε τις πίτσες με το μηχανάκι».
Πελάτης: «Που στο διάολο ξέρετε ότι οδηγάω μηχανάκι;»
Τηλ. Κέντρο: «Εδώ λέει κύριε ότι σας έχουν κατασχέσει το αμάξι. Αλλά πληρώσατε τη Harley μηχανή σας και έτσι υπέθεσα ότι θα ερχόσαστε με τη μηχανή».
Πελάτης: «Γαμ… @$#?*^!».
Τηλ. Κέντρο: «Θα σας συνιστούσα να προσέχετε πως μιλάτε κύριε. Έχετε ήδη μια καταδίκη τον Ιούλιο του 2006 για εξύβριση αρχής».
Πελάτης: (άφωνος)
Τηλ. Κέντρο: «Τίποτε άλλο κύριε;»
Πελάτης: «Ε, όχι, όχι, τίποτα. Α, ε… μην ξεχάσετε να με δώσετε τα δύο λίτρα δωρεάν Κόλα που λέει στο φυλλάδιό σας»
Τηλ. Κέντρο: «Λυπάμαι κύριε αλλά το φυλλάδιό μας έχει τον όρο ότι δεν προσφέρεται το δώρο σε διαβητικούς»!!!
(προσαρμοσμένο κείμενο από δημοσίευμα στο infoshop.org)
Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 23, Μάρτιος 2004
