Anarchy press gr
Από την Πέμπτη 7 Ιουλίου η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:
Από τo Σάββατο 4 Ιουνίου η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:
Του Πίτερ Κροπότκιν
[Διάφορες φήμες έχουν κυκλοφορήσει σχετικά με τη στάση του Πέτρου Κροπότκιν (Peter Kropotkin) απέναντι στον Ευρωπαϊκό Πόλεμο. Το περιοδικό Μητέρα Γη* (Μοther Earth) μέχρι στιγμής αγνόησε τις φήμες, περιμένοντας την άμεση απάντηση από τον ίδιο τον Κροπότκιν. Παρακάτω, αναπαράγουμε από το περιοδικό London Freedom την επιστολή του Κροπότκιν στον Σουηδό καθηγητή Gustav Steffen —ο οποίος είχε ζητήσει τη γνώμη του– συμπεριλαμβανομένων των προσθηκών που έκανε ο Κροπότκιν στις τρεις τελευταίες παραγράφους.]
Επιστολή:
Μου ζητάς τη γνώμη μου για τον πόλεμο. Την έχω εκφράσει σε πολλές περιπτώσεις στη Γαλλία και τα σημερινά γεγονότα, δυστυχώς, απλώς την ενισχύουν.
Θεωρώ ότι το καθήκον του καθενός που αγαπά τα ιδανικά της ανθρώπινης προόδου, και ιδιαίτερα εκείνα που χαράχτηκαν από τους ευρωπαίους προλετάριους στη σημαία της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων, είναι να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του και ανάλογα με τις δυνατότητές του, για να συντρίψει την εισβολή των Γερμανών στη Δυτική Ευρώπη.
Στη γεωγραφική περιοχή της Ουκρανίας-Ρωσίας που το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, στα τέλη του 19ου αι. ευδοκίμησαν οι λεγόμενες τολστοϊκές κοινότητες. Κοινοβιακές, αναρχοχριστιανικές κοινότητες. Σίγουρα οφείλουμε να διευκρινίσουμε, ότι ο Τολστόι δεν συμμεριζόταν τον όρο «τολστοϊσμός», ενώ παράλληλα και η χρήση του συνθετικού όρου «αναρχοχριστιανισμός» εμπεριέχει ουσιαστικά δυο αντίθετες μεταξύ τους έννοιες. «Μπορεί να είμαι ο Τολστόι, αλλά δεν είμαι τολστοϊκός», έλεγε ο γνωστός λογοτέχνης. Ενώ ο αναρχοχριστιανισμός διακρίνεται από μια σύνθετη και πολλές φορές ετερόκλητη παρουσία απόψεων και πρακτικών. Δεν αποτελεί έναν συμπαγή «χώρο» αλλά σίγουρα υπάρχουν βασικοί και κοινοί πυλώνες που τον οριοθετούν. Η διδασκαλία του Ιησού, ο πασιφισμός, ο λιτός τρόπος ζωής είναι μερικοί από αυτούς. Ασφαλώς η Αναρχία, ξεκάθαρα αντίθετη σε κάθε μορφής επιβολή, ιεραρχία και εξουσία, τάχθηκε και τάσσεται αντίθετη σε κάθε -ισμό είτε πολιτικό είτε θρησκευτικό.
Γ’ Μέρος
Συμμετέχων: …δηλαδή το πρόβλημα είναι να μην ασκήσεις βία;
ΓΒ. Όχι, να ασκήσεις την βία όταν χρειάζεται να συμβάλεις σε συνολικότερες αποδεσμευτηκές καταστάσεις και όχι να την ασκήσεις επειδή η εξουσία σού το επιτάσσει να το κάνεις. Είτε γιατί παρορμητικά θεωρείς ότι οι τάδε είναι κατώτεροι και συμπαρατάσσονται με την εξουσία και πάω να τους τσακίσω. Δηλαδή, έτσι κι αλλιώς, κάποια στιγμή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κάποιες κοινότητες που θεωρούμε ότι θα φτιαχτούνε στο μέλλον, θα έχουν να αντιμετωπίσουν επιθετικότητα από εξουσιαστές κάθε λογής και αναγκαστικά θα προσφύγουν και σε αυτό το μέσο για να υπερασπιστούν αυτό το οποίο ….
Β’ Μέρος
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απομαγνητοφώνηση συζήτησης που πραγματοποιήθηκε
στις 17 Οκτωβρίου του 2019 στα γραφεία της Αναρχικής Αρχειοθήκης με θέμα «Ο Πόλεμος και οι Αναρχικοί».
Στη συζήτηση, εξετάστηκε η σημασία που έχει, πρώτα πρώτα ως αναρχικοί, σε κάθε γεγονός να είμαστε μακριά (παρατηρητές) μέχρι να κατανοήσουμε πότε η συμβολή μας δεν θα ενισχύσει εξουσιαστικές διαθέσεις, προοπτικές και σχέδια. Η όποια συμβολή μας να είναι όσο το δυνατόν προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της ανθρωπινότητας, της ανθρώπινης φύσης, της απελευθερωτικής, της αποδευσμευτικής προοπτικής.
Στη συζήτηση συμμετείχε και ο σύντροφός μας Γιώργος Βλασσόπουλος.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ: Το κομμουνιστικό κόμμα είχε ένα σχέδιο το οποίο το πήρε από την κομμουνιστική διεθνή, στα γερμανικά … ο Σταυρίδης το εφάρμοσε μαζί με τον Πουλιόπουλο στο μέτωπο, δυστυχώς, με απόλυτη επιτυχία … με απόλυτη καταστροφική επιτυχία. Κατέλαβαν τα τηλεφωνικά κέντρα για να έχουν επικοινωνία, έγινε μια απεργία και το κράτος έστειλε όλους τους απεργούς πείνας, οι περισσότεροι κομμουνιστές, στο μέτωπο… κατέλαβαν τις σιδηροδρομικές γραμμές… είχανε λιποταξίες κλπ
Από τo Σάββατο 2 Απριλίου η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:
Με το ξεκίνημα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία έρχονται στο φως βίντεο και φωτογραφίες
από βασανισμούς ανθρώπων δεμένων σε στύλους. Πρόκειται για μικρά παιδιά και ενήλικες που συνήθως κατηγορούνται για πλιάτσικο σε σπίτια και σε μαγαζιά, επειδή προφανώς λιμοκτονούν. Οι άνθρωποι αυτοί δένονται σε στύλους με βαμμένα τα πρόσωπά τους, συνήθως τους κρεμάνε και ταμπέλες που σε πολλές περιπτώσεις υπογράφονται με τον αγκυλωτό σταυρό και υποβάλλονται σε μαστίγωμα στους γυμνούς τους γλουτούς, ξυλοδαρμό, φτύσιμο και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να σκεφτεί ένα άρρωστο μυαλό. Οποιαδήποτε και αν είναι τα «αδικήματα» που τους φορτώνουν, είτε έχουν γίνει είτε όχι, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για πράξεις «δικαιοσύνης», αλλά για βασανισμούς.
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί απομαγνητοφώνηση συζήτησης που πραγματοποιήθηκε
στις 17 Οκτωβρίου του 2019 στα γραφεία της Αναρχικής Αρχειοθήκης με θέμα «Ο Πόλεμος και οι Αναρχικοί».
Στη συζήτηση, εξετάστηκε η σημασία που έχει, πρώτα πρώτα ως αναρχικοί, σε κάθε γεγονός να είμαστε μακριά (παρατηρητές) μέχρι να κατανοήσουμε πότε η συμβολή μας δεν θα ενισχύσει εξουσιαστικές διαθέσεις, προοπτικές και σχέδια. Η όποια συμβολή μας να είναι όσο το δυνατόν προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης της ανθρωπινότητας, της ανθρώπινης φύσης, της απελευθερωτικής, της αποδευσμευτικής προοπτικής.
Στη συζήτηση συμμετείχε και ο σύντροφός μας Γιώργος Βλασσόπουλος.
Ας πούμε στην αρχή ορισμένα γενικά πράγματα για τον πόλεμο…
Υπάρχει μια διαδεδομένη άποψη που λέει ότι η μορφή του πολέμου η οποία εκδηλώνεται έχει να κάνει και με τη μορφή του πολιτισμού ο οποίος επικρατεί σε κάθε περίπτωση, σε κάθε εποχή, σε κάθε συνθήκη. Άλλοι, μάλιστα, λένε ότι πόλεμος εκδηλώνεται επειδή υπάρχει σύγκρουση στον πολιτισμό, είναι γνωστή αυτή η άποψη και είναι σχετικά πρόσφατη. Επίσης, μια πρωταρχική άποψη είναι ότι ο πόλεμος εξηγείται λόγω της επιθετικής φύσης του ανθρώπου· ότι ο άνθρωπος από τη φύση του είναι επιθετικός, οπότε πρέπει να αναμένουμε ότι αυτή είναι η εξήγηση της εκδήλωσης των πολεμικών συγκρούσεων και λοιπά.
Αυτό που μπορώ να πω καταρχήν ότι στην ιστορία του πολέμου, όσο μπορούμε να ξέρουμε και από όσα έχουμε διαβάσει, δεν έχει παρουσιαστεί μία μορφή πολέμου. Να φέρω ένα παράδειγμα: οι αρματολοί στην περίοδο εκείνη θεωρούνταν ότι πολεμούσαν «χαρωπά», δηλαδή είχαν ένα χαρούμενο τρόπο δράσης. Σκοπός τους ήταν να επιτεθούν, να πάρουν κάποια αγαθά, κάποια πράγματα και να αποσυρθούν γρήγορα. Δηλαδή, δεν ήταν διατεθειμένοι να έχουν μεγάλες απώλειες, να χάσουν ανθρώπους ή και την ίδια τους τη ζωή… Επιτίθονταν, πολεμούσαν, αρπάζαν κάποια πράγματα και αποσύρονταν.
Λίγες ημέρες πριν την επίθεση του ρωσικού κράτους στον ουκρανικό χώρο, ουκρανοί αναρχικοί με ανάρτησή τους στο διαδίκτυο, δήλωναν πως θα ενταχθούν στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας: «Αξίζει τον κόπο να πολεμήσουμε τα ρωσικά στρατεύματα σε περίπτωση εισβολής; Πιστεύουμε ότι η απάντηση είναι ΝΑΙ. Οι επιλογές που εξετάζουν επί του παρόντος οι Ουκρανοί αναρχικοί περιλαμβάνουν την ένταξη στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας, την εμπλοκή στην εδαφική άμυνα, στη στράτευση και τον εθελοντισμό». Όταν ξεκινάει ένας πόλεμος μεταξύ κρατών ή «εμφύλιος», τότε οι ιδέες δοκιμάζονται στην ανθεκτικότητά τους και φανερώνονται οι πραγματικές τους διαστάσεις. Ο πόλεμος ξεγυμνώνει το σώμα της ιδέας από όλα εκείνα τα πέπλα και τα επιπλέον ρούχα, όπου έχουν φορεθεί από τους κομιστές της ιδέας, ντύνοντας την ιδεολογικά για να ταιριάζει ανάλογα με την περίσταση. Όταν ο πόλεμος κυκλοφορεί στους δρόμους με όλη του την εξάρτηση, τότε όλοι μας είμαστε γυμνοί απέναντί του και αυτό μας φτάνει για να μάθουμε μια και καλή τον εαυτό μας.
Σε καιρούς δυστοπικών αδιεξόδων, μοναδική διέξοδος η συνέχιση των αγώνων
Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επιχείρησης κατατρομοκράτησης του παγκόσμιου πληθυσμού, στο πλαίσιο ενός ιστορικού συνεχούς αντίστοιχων πρακτικών από κράτος και συνεπώς, από κάθε λογής κεφάλαιο κι αφεντικά, κάθε πτυχή της καθημερινότητας δισεκατομμυρίων ανθρώπων βομβαρδίστηκε από τον φόβο και τον θάνατο. Η τρομολαγνεία από τα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και κάθε λογής πολιτική βιτρίνα, είχε ως αποστολή την παραπομπή με πολεμική ορολογία, σε μια διαρκή «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης». Να σημειωθεί πως η επίκληση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης συνιστά ιστορικά πάγια τακτική του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς αυτές αποτελούν ιδεατό περιβάλλον υποβολής κι επιβολής της υποδούλωσης. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της επίθεσης που έχει εξαπολυθεί τα δύο τελευταία χρόνια (σε συνέχεια όλων των προηγούμενων καπιταλιστικών κρίσεων κι αναδιαρθρώσεων) ως «κατάστασης έκτακτης ανάγκης», δεν είναι πλέον η εξαίρεση αλλά ο κανόνας.
Από τo Σάββατο 5 Μαρτίου η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:
«Μην ψάχνετε για τις αιτίες και ποια είναι τα προβλήματα μας, γιατί αυτά είναι ίδια με τα δικά σας. Η μόνη διαφορά είναι πως εμάς είναι ορατά τα κάγκελα της αιχμαλωσίας, αλλά σε σας αόρατα. Εκείνο μόνο που θέλουμε να σας πούμε, είναι πως για μας, που δεν έχουμε αιτήματα, έχουμε ένα σκοπό: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΚΑΡΒΟΥΝΟ».
Γιάννης Πετρόπουλος, Γδάρτες Ονείρων
«Βλέποντας αυτά τα ελεεινά σκυλιά τη σθεναρή μας αντίσταση, υποχώρησαν μουγκρίζοντας από λύσσα. Κι έτσι ο τρίτος και ο μισητότερος όροφος της Αλικαρνασσού ήταν στα χέρια μας! Μέσα σ’ αυτά τα κελιά ήταν τα πιο ελεεινά υποκείμενα-κρατούμενοι που έβγαλε ποτέ η πόρνη δικαιοσύνη. Ήταν όλοι τους ένας κι ένας οι στενοί συνεργάτες της υπηρεσίας. Αυτοί που ολόκληρα χρόνια έλεγχαν ολόκληρη τη φυλακή. Που κανόνιζαν και ρύθμιζαν τα πάντα. Ποιοι και πόσοι θα μείνουν σ’ αυτή τη φυλακή, και ποιοι και πόσο έπρεπε να βασανιστούν στο πειθαρχείο. Ήταν αυτοί που η σιχαμερή υπηρεσία τούς είχε δώσει εν λευκώ τα πάντα, όπως συνεργεία, καφενεία, μαγειρεία και όλα τα συναφή, με την προϋπόθεση η φυλακή να μένει ήσυχη.
Από την Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:
«Οι αναρχικοί, δεν είναι ένα απλό όνομα ή μια ταμπέλα μέσα στον κοινωνικό χώρο. Όσοι αποφασίζουν να ακολουθήσουν το δρόμο του αγώνα και της πάλης για την αναρχία θεωρούν πως έχουν επιφορτιστεί με συγκεκριμένες ευθύνες, τόσο αντικειμενικά όσο και υποκειμενικά. Ας το επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά. Η απελευθέρωση των ανθρώπων δεν είναι ένα νεανικό παιχνιδάκι. Ούτε ένα γεροντικό καπρίτσιο. Πολύ περισσότερο δεν είναι η εκτόνωση κάποιων θυμωμένων για τη θέση που τους επιφύλαξε το σύστημα κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης. Αυτή η υπεύθυνη στάση των αναρχικών έρχεται να καθορίσει τη διαρκή αναζήτηση, την επίμονη προσπάθεια, το ξεκαθάρισμα απόψεων, την εμβάθυνση και την διάδοση των λειτουργικών εμπειριών, το κόψιμο των οποιωνδήποτε ορατών ή αόρατων δεσμών με τις εξουσιαστικές ιδεολογίες και πρακτικές. Πρόκειται για όλα αυτά τα συστατικά που συμπεριλαμβάνονται στην Αναρχική Θεώρηση».
(Γιώργος Βλασσόπουλος, Μάρτιος 2009, Περί πράξης ή οι παρενέργειες του ακτιβισμού)
Έχουμε την βαθιά πεποίθηση, ότι οι θεμελιώδεις αρχές της αναρχίας δεν αποτελούν απολιθωμένους κανόνες και δόγματα, που φυλάγονται σε κάποια επαναστατική κιβωτό, ούτε κτήμα ορισμένων μυημένων, των οποίων η αυθεντία δεν αμφισβητείται. Η εξουσία μιας «αλήθειας» που νομιμοποιεί το κράτος, ή η απόλυτη, αλάθητη και καθολική εξουσία των εκπροσώπων της επιστήμης, όχι μόνο δεν μας δεσμεύει, αλλά την απορρίπτουμε κατηγορηματικά. Όπως έγραφε ο Μιχαήλ Μπακούνιν, «Γενικά, δεν ζητάμε τίποτα περισσότερο απ’ το να υπάρξουν άνθρωποι, προικισμένοι με μεγάλη γνώση, μεγάλη πείρα, μεγάλα πνεύματα και, πάνω απ’ όλα, μεγάλες καρδιές, που ν’ ασκήσουν πάνω μας μια φυσική και θεμιτή επιρροή, μιαν επιρροή ελεύθερα αποδεχτή και ποτέ επιβεβλημένη στ’ όνομα μιας οιασδήποτε επίσημης αυθεντίας, είτε ουράνιας είτε επίγειας» (Θεός και Κράτος).
Από την Τετάρτη 5 Ιανουαρίου η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:
Τα κράτη, οι φαρμακοβιομηχανίες και οι ειδικοί τους συνεχίζουν την εξάπλωση και την επιβολή της δυστοπίας και εντείνουν την τρομοεκστρατεία του καθεστώτος υγειονομικής ασφάλειας σε δύο κατευθύνσεις.
Από την Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:
Ο Γιώργος στην συνέχεια συμμετέχει τον Ιούλιο του 1985 στην εκδοτική ομάδα της Αντιεξουσιαστικής εφημερίδας Δοκιμή (1985-1987), μια χρονιά που σημαδεύεται από την δολοφονία του αντικρατιστή αντάρτη πόλης Χρήστου Τσουτσουβή σε ένοπλη συμπλοκή στου Γκύζη, αλλά και από την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά στα Εξάρχεια ύστερα από επίθεση με μολότοφ σε κλούβα των ΜΑΤ. Στην συνέχεια ο Γιώργος Βλασσόπουλος συμμετέχει, για μικρό διάστημα, στην αναρχική εφημερίδα Αναρχία (1987) και στην Ένωση Αναρχικών, απ’ όπου αποχωρεί με ομάδα συντρόφων μαζί με τους οποίους (και άλλους) συγκροτείται στις 9 Γενάρη 1988 η Συσπείρωση Αναρχικών (στην οποία παραμένει μέχρι και το θάνατό του), και εκδίδεται η εφημερίδα Ενάντια (δημιουργείται το σχήμα Ενάντια με συμμετοχή αναρχικών ομάδων εκτός της Συσπείρωσης Αναρχικών, από την Πάτρα, την Καβάλα και τα Ιωάννινα). Μετά την διάλυση του σχήματος Ενάντια, και τη διάσπαση της Συσπείρωσης Αναρχικών εκδίδεται (από την Συσπείρωση Αναρχικών) στα τέλη του 1990 η εφημερίδα Εξέγερση, αλλά και το περιοδικό Αναρχική Θεώρηση. Το 1991 δημιουργείται η Συνεργασία Αναρχικών Ομάδων για την Κοινωνική Αλληλεγγύη και την Πολύμορφη Δράση στην οποία συμμετέχουν δεκάδες αναρχικές-αντιεξουσιαστικές ομάδες, συλλογικότητες και πυρήνες, ενώ το 1993 δημιουργείται και η Αναρχική Αρχειοθήκη, με την λειτουργία του Αρχείου Κοινωνικών Αγώνων, και την πραγματοποίηση δεκάδων εκδόσεων.
«Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή
θ’ ανοίξω το στόμα μου,
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράκτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θ’ ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.
Πάλι σας δίνω όραμα».
Μιχάλης Κατσαρός, Όταν (1978)
«Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι από όλα όσα χάθηκαν στο νησί εξαφανίστηκε πρώτο. “Τα παλιά χρόνια, πριν γεννηθείς, υπήρχαν πολύ περισσότερα πράγματα εδώ”, μου έλεγε συχνά η μητέρα μου όταν ήμουν παιδί. “Διαφανή πράγματα, ευωδιαστά πράγματα… παλλόμενα, λαμπερά… υπέροχα πράγματα που δεν μπορείς καν να τα φανταστείς. Είναι κρίμα να ζουν άνθρωποι, που δεν μπόρεσαν να φυλάξουν τέτοια θαυμάσια πράγματα στην καρδιά και στο μυαλό τους… Συνεχίζουν να εξαφανίζονται πράγματα, το ένα μετά το άλλο.
Δεν θα αργήσει να συμβεί ξανά… θα το δεις
και η ίδια. Κάτι θα εξαφανιστεί από τη ζωή σου”
“Είναι τρομακτικό;” τη ρώτησα… “Όχι, μην ανησυχείς. Δεν πονάει και δεν θα νιώσεις ιδιαίτερη θλίψη.
Ένα πρωί απλώς θα ξυπνήσεις και κάτι θα έχει τελειώσει πριν καν το συνειδητοποιήσεις.».
Γιόκο Ογκάουα, Η αστυνομία της μνήμης.
Anarchy press gr 