ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ

Η κρατική δολοφονία έφερε στο προσκήνιο πεντακάθαρα μια βρωμερή ενιαία αλυσίδα εξουσίας, όπου ο κάθε κρίκος της έχει συγκεκριμένο ρόλο στην διατήρησή της. Ένας ατελείωτος βρωμερός αχταρμάς εξουσίας, κράτος, πολιτικοί, κόμματα, δημοσιογράφοι, διαδικτυακά κομματικά «τρολ», ρουσφέτια, χάρες, αλισβερίσια, κονδύλια, μίζες, ιδιωτικές και κρατικές εταιρείες, αποφάσεις δικαστηρίων για παράνομες απεργίες, μας λένε πως δολοφόνησαν 57 ανθρώπους και τεχνηέντως αποκρύπτουν τον συνολικό αριθμό των νεκρών, διαχειρίζοντας  και συνεχίζοντας, μέρες μετά το έγκλημα τους, να πατάνε στις στάχτες των πτωμάτων για να μην χάσουν τα κεκτημένα τους. Ποτέ δεν θα μάθουμε τον ακριβή αριθμό των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν, γιατί όπως σε κάθε κρατική δολοφονία κύριο μέλημα του κράτους είναι η επικοινωνιακή διαχείριση του εγκλήματος. Κανείς δεν θα αποκαλύψει τον ακριβή αριθμό που επέβαινε στο τρένο και τεχνηέντως θολώνουν επικοινωνιακά τις πληροφορίες μιλώντας για νεκρούς αλλά και για αγνοούμενους!

Πολιτικοί, κόμματα και δημοσιογράφοι έχουν γίνει μπετόν αρμέ, προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να συσκοτίσουν τα γεγονότα και τις «παθογένειες», δηλαδή να κρύψουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί αυτές οι «παθογένειες» είναι ζωτικής σημασίας για το σύστημα που υπηρετούν, αυτές το τρέφουν.

ΤΑ ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΤΕΡΤΙΠΙΑ ΚΑΙ Ο ΕΚΛΟΓΙΚΟΣ ΘΙΑΣΟΣ

Όπως είναι γνωστό το μεγαλύτερο άγχος για κάθε εξουσιαστή είναι η συμμετοχή του κόσμου στην εκλογική παράσταση που στήνεται κάθε φορά, για να διατηρηθεί το άλλοθι της δημοκρατίας και να επιβάλλονται με μεγαλύτερη άνεση, όσα εξυπηρετούν τα κυριαρχικά συμφέροντα. Ο κόσμος, λοιπόν, παραμυθιάζεται ξανά και ξανά ότι η ψήφος του μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, ότι ψηφίζοντας παραμένει υπεύθυνος και ενεργός πολίτης. Και αν δεν του αρέσουν τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, δεν πειράζει μπορεί να διαλέξει από το εκλογικό καλάθι ένα από τα μικρότερα. Φθάνει να προσέλθει στις κάλπες ακόμα και αν είναι δυσαρεστημένος ή και οργισμένος με την πολιτική και τους πολιτικούς.