Ακρίδα: Ένα τραγούδι που εξεγέρθηκε στον Όθωνα, αντιστάθηκε στον Ναζί κατακτητή, συνάντησε την Αναρχία και εγκαταστάθηκε στις Κυκλάδες

Η γέννηση των «παραδόσεων»[1], δηλαδή των κοινοτικών συνηθειών που εκφράζονται μέσα από μουσικές, τραγούδια αλλά και με διάφορες άλλες πρακτικές, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις «μικρές και μεγάλες» ιστορίες του κοινωνικού χώρου. Ιστορικά γεγονότα, είτε ευρύτερα είτε περιορισμένα χωρικά, μπορεί να μην είχαν την δυνατότητα να καταγραφούν στο χαρτί, αλλά μπορούσαν να αποτυπωθούν στο κοινωνικό σώμα μέσω μια κοινωνικής συνήθειας, μιας μουσικής, κάποιου στίχου και χορού και έτσι με αυτό τον τρόπο, η μνήμη αυτή να περάσει στις αισθήσεις και στο ατομικό σώμα. Στο παρόν κείμενο θα παρουσιαστεί το παραδοσιακό τραγούδι «Ακρίδα» το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο τραγούδι κυρίως της Σίφνου και της Σικίνου, αλλά και άλλων νησιών των δυτικών Κυκλάδων. Η «Ακρίδα» συνδέεται με τις αντιοθωνικές εξεγέρσεις του 1862, γράφτηκε από τον Σοφοκλή Καρύδη ο οποίος εξέδιδε την εφημερίδα «Φως» και στην οποία βρίσκουμε το πρώτο δημοσιευμένο κείμενο που προσπαθεί να εξηγήσει τι είναι η αναρχία, με τον τίτλο «Αναρχία». Αρθρογράφος του κειμένου φαίνεται πως είναι ο ελευθεριακός κοινωνικός αγωνιστής Δήμος Παπαθανασίου[2] ο οποίος είχε εξοριστεί από τον Όθωνα στην Κύθνο και ήταν παρόν σε μια επιχείρηση απελευθέρωσης εξόριστων η οποία βάφτηκε στο αίμα από τα στρατεύματα του Όθωνα.