Στην κατασπαραγμένη ελληνική κοινωνία, που έχει καταντήσει σκιά του εαυτού της, δεν αποτελεί σενάριο συνομωσίας, ότι η πάλαι ποτέ ευρύχωρη μεσαία τάξη, αφανίζεται σήμερα, συνειδητά από τις κυβερνήσεις και τους δανειστές από το 2010. Έχει γραφτεί τόσες πολλές φορές, που θεωρείται πλέον «κεκτημένο», όπως κάποτε τα «προνόμια» της και κάθε σκέψη για τυχόν αλλαγή πορείας, έστω και προσχηματική, να καταδικάζεται στην πυρά εκ των προτέρων. Ο εγκλωβισμός στο συναίσθημα της μικρότητας, της ανημπόριας και συχνά στον φθόνο και το βλακώδες μίσος είναι φανερός σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας.
Αν προσθέσουμε την υπερπολιτικοποίηση όλων των ζητημάτων, από την τιμή του ψωμιού ως τα «θεμελιώδη δικαιώματα», και το «κράτος των ειδικών», που εγκαθιδρύεται εξ αφορμής της πανδημίας (γιατροί) θα μπορέσουμε να εξηγήσουμε με επάρκεια την αναπάντεχη (σχεδόν) υποδούλωση των κοινωνιών –ιδιαιτέρως της ελληνικής κοινωνίας– στη νέα ασφυκτική κανονικότητα, ή μάλλον στον πρόλογο της. Η ασφάλεια της «εθνικής» κοινότητας και του οίκου έγιναν ιδιαίτερα ελκυστικά ως αξίες παρά το βαρύτατο τίμημα. Την τσέπη τους, το μέλλον των παιδιών τους, την ίδια την υγεία τους, ψυχική και σωματική αφιέρωσαν στο βωμό μιας αόρατης έννοιας.
Οι πληθυσμοί επιχείρησαν να προσαρμοστούν στα ασύμμετρα και παρανοϊκά μέτρα της προηγούμενης περιόδου, να εκλογικεύσουν ακόμα και να κάνουν μέρος της πίστης τους τη νέα παράνοια. Κανείς δεν ήταν μαθημένος να φορά μάσκα όλο το 24ωρο, όπως και να ψωνίζει σε πολλαπλάσιες τιμές σε σχέση με λίγους μήνες πριν.
Έμαθε όμως. Όπως είπαμε, όμως, αυτό δεν έγινε χωρίς κόστος και κυρίως χωρίς την αδιανόητη σπατάλη ενέργειας (μεταφορικά) και φαιάς ουσίας. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε με τα μάτια μας, ένας πληθυσμός ακόμα πιο εξαντλημένος πνευματικά και παραιτημένος από κάθε ζωτική δραστηριότητα, όλο και πιο πρόθυμος να χάψει ότι για την οικονομική του εξαθλίωση «φταίει ο πόλεμος/καπιταλισμός/o Πούτιν/οι πολλαπλές κρίσεις κ.λπ.», όλο και πιο πρόθυμος να συγχωρέσει τους πολιτικούς-celebrities, όταν οι τελευταίοι το παρακάνουν με την κατάχρηση εξουσίας, αλλά και θεριό ανήμερο απέναντι σ’ όποιον τολμήσει να επιβουλευτεί την νέα αρμονία.
Ένας κανονικός όχλος.
Αυτές είναι οι ιδανικές κοινωνικές συνθήκες για τον κάθε τυχάρπαστο κερδοσκόπο προκειμένου να θησαυρίσει επί πτωμάτων, αφού ο νέος ανθρωπολογικός τύπος, βουλιαγμένος σε μια οθόνη κινητού, διαθέτει μεν μια απερίγραπτη ταχύτητα στα δάχτυλα, προκειμένου να εναλλάσσει γρήγορα στην οθόνη αφής τη σκουπιδοπληροφορία που του παρέχεται αφειδώς από τα ΜΜΕ και τα σόσιαλ μήντια, αδυνατεί, όμως και σε κάποιες περιπτώσεις αρνείται καν να μάθει ποιοι και πως τον κλέβουν.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα.
Ας πούμε ότι πάει κάποιος να ψωνίσει στο μανάβη ζαρζαβατικά. Ντομάτες, πατάτες, και φράουλες και αβοκάντο βιολογικά (για το παιδί). Οι ντομάτες και οι πατάτες κοστίζουν ένα ευρώ/κιλό, γιατί είναι εποχής και ο παραγωγός έχει καθετοποιημένη παραγωγή, οι φράουλες, όμως, επειδή είναι βιολογικές –ας μας εξηγήσει κάποιος τι σημαίνει αυτό…– κοστίζουν 6 ευρώ το κιλό και το αβοκάντο 7 ευρώ.
Αγοράζουμε από ένα κιλό το καθένα και περιμένουμε να πληρώσουμε 1+1+6+7 το σύνολο 15 ευρώ. Πολλά, ε; Όμως ο μανάβης κάνει το λογαριασμό: 28 ευρώ, κύριος! Μα γιατί, ρωτάς σαν καλό παιδί, δεν είπαμε ότι τόσο η ντομάτα, τόσο η πατάτα κ.λπ.; Όχι δεν ισχύει αυτό, εξηγεί πρόθυμα. Ξέρετε οι τιμές των προϊόντων δεν υπολογίζονται χωριστά, αλλά με βάση την υψηλότερη τιμή που είναι του αβοκάντο.
Έχουμε πλέον χρηματιστήριο τροφίμων, μα δεν το ακούσατε στις ειδήσεις, δεν λάβατε ειδοποίηση στο newsfeed; Μια στιγμούλα, όμως, μόλις με ειδοποίησαν για ένα κυβερνητικό food-pass και θα έχετε έκπτωση 10%. Άρα θα πληρώσετε ΜΟΛΙΣ 25 ευρώ στρογγυλά!
Αυτή η φανταστική συναλλαγή είναι ακριβώς ο μηχανισμός του χρηματιστηρίου ενέργειας. Τέσσερεις ή πέντε παραγωγοί ενέργειας, με καθαρόαιμα ολιγοπωλιακούς όρους, ρυθμίζουν την τιμή με βάση την υψηλότερη τιμή παραγωγής.
Ο κύριος Φυσικός Αέριος έχει κόστος παραγωγής κιλοβατώρας, ας πούμε, 50 λεπτά/κιλοβατώρα, ο κύριος Λιγνίτης έχει κόστος παραγωγής 15 λεπτά/Kwh και ο κύριος ΑΠΕ έχει κόστος 10 λεπτά/Kwh. Tο κόστος της κιλοβατώρας θα υπολογιστεί με βάση το προβλεπόμενο κέρδος του κυρίου Φυσικού Αερίου και θα πάει ας πούμε 60 λεπτά/Kwh.
Φανταστείτε τα κέρδη του κυρίου ΑΠΕ και του κυρίου Λιγνίτη. Κέρδος ήδη πολλαπλάσιο του κόστους παραγωγής. Περνάει ένας μήνας και λόγω πολέμου το φυσικό αέριο ανεβαίνει κατά 20%. Ο κύριος Φυσικός Αέριος θέλει να ανέβει κι άλλο η τιμή, γιατί δεν βγαίνει. Τα κέρδη των άλλων δύο διπλασιάζονται σε σχέση με τον προηγούμενο, κάντε τα μαθηματικά σαν άσκηση.
Αυτή η κομπίνα στήθηκε το 2018, από την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και εγκαινιάστηκε το 2019 στη χώρα μας, στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού της αγοράς ενέργειας, που περιελάμβανε την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ως φιλέτο. Δεν πρόκειται ασφαλώς για ελληνικό κόλπο, αλλά για πανευρωπαϊκή απάτη, που με τον γνωστό μηχανισμό επιβλήθηκε σε όλα τα κράτη-μέλη.
Οπότε τώρα, τουλάχιστον, ξέρετε γιατί πληρώνετε τόσο ακριβά την «ποιοτική» κιλοβατώρα…
Λ.
Anarchy press gr 