Ο Μητσοτάκης και η Μεγάλη Παραίτηση

Η  πιο όμορφη χώρα του κόσμου δεν έχει μόνο  την τύχη να κυβερνάται από τον πιο κομψό και γυμνασμένο γκόμενο του κόσμου, αλλά ταυτόχρονα και από τον πιο ψαγμένο γκόμενο -πράγμα που τον κάνει δέκα φορές καλύτερο γκόμενο-.

Η συμβουλή του Κυριάκου στους νέους να μην κοιτάνε μόνο τα λεφτά και να δουν τη ζωή πιο σφαιρικά και ολιστικά, αντιμετωπίστηκε με ακατανόητη εχθρότητα, όχι από τους στυγνούς υλιστές της Αριστεράς, αλλά και από τις ηθικές κυριούλες και κυριούληδες  του ακραίου κέντρου και του φιλελευθεριστάν, που με υψωμένο το δάχτυλο είπαν, πως δεν είναι δουλειά του «να ηθικολογεί προτείνοντας στους πολίτες ερμηνείες και απόψεις για το νόημα της ζωής και τον ρόλο του πλούτου στην αναζήτηση της ευτυχίας». 

Διαδίκτυο Σώματος

Στους ειδικούς θαλάμους covid-19 του Κλινικού Κέντρου Δημόσιας Υγείας της Σαγκάης, για τον έλεγχο της θερμοκρασίας των ασθενών χρησιμοποιούνται έξυπνα θερμόμετρα, που δεν χρειάζεται ο νοσηλευτής να έρθει σε επαφή με τον ασθενή. Ένα μη φυσιολογικό αποτέλεσμα προκαλεί ειδοποίηση στο ιατρικό προσωπικό, το οποίο μπορεί στη συνέχεια να επέμβει άμεσα. Τα έξυπνα θερμόμετρα έχουν σχεδιαστεί από τη VivaLNK, μια startup εταιρεία με βάση τη Silicon-Valley, και αποτελούν ένα από τα πολλά ψηφιακά προϊόντα που αφορούν την περίθαλψη.

Το σώμα ως σέρβερ είναι εδώ, προς το παρόν για την ευκολία σου…

Σύμφωνα με άρθρο του BBC, η βρετανο-πολωνική εταιρεία Walletmor, από τον προηγούμενο χρόνο είναι η πρώτη εταιρεία που προσφέρει προς πώληση μικροτσίπ για ανέπαφες πληρωμές. Το συγκεκριμένο μικροτσίπ, είναι λίγο μεγαλύτερο από ένα κόκκο ρυζιού, ενσωματώνεται στον ανθρώπινο βραχίονα ή στην παλάμη και έτσι το άτομο που το φέρει μπορεί να πληρώνει χωρίς να έχει στην κατοχή του πορτοφόλι ή κάρτες. Ο μηχανισμός αποτελείται από ένα μικροτσίπ και μια κεραία που περικλείεται από ένα βιοπολυμερές –ένα υλικό παρόμοιο με το πλαστικό– και η συσκευή δεν χρειάζεται μπαταρία ή άλλη πηγή ενέργειας. Η Walletmor αναφέρει ότι ήδη έχει πουλήσει 500 τέτοια μικροτσίπ. Υπάρχουν πολλά είδη μικροτσίπ με πολλές διαφορετικές τεχνολογίες, όπως η αναγνώριση ραδιοσυχνοτήτων (RFID), η οποία έχει παρεμφερή τεχνολογία που χρησιμοποιείται σε ανέπαφες συναλλαγές με χρεωστικές και πιστωτικές κάρτες. Η τεχνολογία που χρησιμοποιεί η εταιρεία Walletmor είναι η επικοινωνία κοντινού πεδίου ή το NFC, όπως ακριβώς στο σύστημα ανέπαφων πληρωμών στα smartphones.

Εκδήλωση / πολιτικό καφενείο: Η ιεροποίηση της επιστήμης. Σάββατο 28/5, 8μμ στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής

Κροπότκιν για τον παρόντα πόλεμο

Του Πίτερ Κροπότκιν

[Διάφορες φήμες έχουν κυκλοφορήσει σχετικά με τη στάση του Πέτρου Κροπότκιν (Peter Kropotkin) απέναντι στον Ευρωπαϊκό Πόλεμο. Το περιοδικό Μητέρα Γη* (Μοther Earth) μέχρι στιγμής αγνόησε τις φήμες, περιμένοντας την άμεση απάντηση από τον ίδιο τον Κροπότκιν. Παρακάτω, αναπαράγουμε από το περιοδικό London Freedom την επιστολή του Κροπότκιν στον Σουηδό καθηγητή Gustav Steffen —ο οποίος είχε ζητήσει τη γνώμη του– συμπεριλαμβανομένων των προσθηκών που έκανε ο Κροπότκιν στις τρεις τελευταίες παραγράφους.]

Επιστολή:

Μου ζητάς τη γνώμη μου για τον πόλεμο. Την έχω εκφράσει σε πολλές περιπτώσεις στη Γαλλία και τα σημερινά γεγονότα, δυστυχώς, απλώς την ενισχύουν.

Θεωρώ ότι το καθήκον του καθενός που αγαπά τα ιδανικά της ανθρώπινης προόδου, και ιδιαίτερα εκείνα που χαράχτηκαν από τους ευρωπαίους προλετάριους στη σημαία της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων, είναι να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του και ανάλογα με τις δυνατότητές του, για να συντρίψει την εισβολή των Γερμανών στη Δυτική Ευρώπη.

Η Σμυρναίικη μουσική σχολή και τα άτοπα μαρξιστικά εργαλεία ερμηνείας

Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια από την σφαγή, τους βασανισμούς και τους βίαιους ξεριζωμούς από τις εστίες τους, περίπου 2 εκατομμυρίων ανθρώπων από τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, τον Πόντο, την Καππαδοκία, την Ανατολική Θράκη και άλλες περιοχές. Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν με την σειρά τους στον ξεριζωμό μισού εκατομμυρίου μουσουλμάνων από τις εστίες τους στον ελλαδικό χώρο και την αναγκαστική τους μετακίνηση προς τα τουρκικά εδάφη. Οι κυρίαρχοι της εποχής, μέσα από ένα δαιδαλώδες πλέγμα συμφερόντων, συμμαχιών, επιρροών, διπλωματίας, εθνικισμών, μιλιταρισμού, κρατικών επεκτατισμών, και άλλων εξουσιαστικών εργαλείων, δημιούργησαν έναν προμελετημένο όλεθρο για εκατομμύρια κατοίκους, κυρίως στο τουρκικό αλλά και στο ελλαδικό έδαφος. Η δυστυχία, το αίμα, ο πόνος και οι στάχτες που δημιουργήθηκαν μέσα σε λίγες βδομάδες στην Μικρά Ασία, θα μπορούσε να αποτελεί μια σύνοψη στην συνολική φρικτή ιστορία της εξουσίας σε βάθος αιώνων.

Ενεργειακή και Επισιτιστική Κρίση

Με αφορμή την πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία, ήρθαν εντονότερα στην επιφάνεια δυσεπίλυτα προβλήματα που αφορούν τον ενεργειακό και επισιτιστικό τομέα, τα οποία γίνονται δυσκολότερα λόγω των αναπτυσσόμενων γεωστρατηγικών και γεωπολιτικών σχεδιασμών. Δεν χωράει αμφιβολία ότι έχουν εκστομιστεί από τους πολιτικά υπεύθυνους τερατώδη ψεύδη και ταυτόχρονα ότι δράττονται της ευκαιρίας για να παρθούν ταχείες αποφάσεις σε ζητήματα ενεργειακού προσανατολισμού και μετάβασης.

Να σώσουμε το δάσος των Κοτυλαίων και τα χωριά μας από το αδηφάγο κέρδος τους

Κείμενο που μοιράστηκε σε παρέμβαση κατοίκων Κύμης- Αλιβερίου στο διεθνές αναρριχητικό event Manikia Project

Το Σάββατο 14 Μαΐου ανεβήκαμε στα Μανίκια, που διεξαγόταν το διεθνές αναρριχητικό event Manikia Project, προκειμένου να ενημερώσουμε για την επικείμενη καταστροφή της ευρύτερης περιοχής λόγω της τοποθέτησης ανεμογεννητριών σε μια τεράστια δασική – και θεωρητικά προστατευόμενη – έκταση από τη Σέτα μέχρι τα Κοτύλαια.

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΘΕΩΡΗΣΗΣ: ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ

Η στήλη αυτή είναι αφιερωμένη στον σύντροφο και αδελφό μας Γιώργο Βλασσόπουλο

«Οι αναρχικοί, δεν είναι ένα απλό όνομα ή μια ταμπέλα μέσα στον κοινωνικό χώρο. Όσοι αποφασίζουν να ακολουθήσουν το δρόμο του αγώνα και της πάλης για την αναρχία θεωρούν πως έχουν επιφορτιστεί με συγκεκριμένες ευθύνες, τόσο αντικειμενικά όσο και υποκειμενικά. Ας το επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά. Η απελευθέρωση των ανθρώπων δεν είναι ένα νεανικό παιχνιδάκι. Ούτε ένα γεροντικό καπρίτσιο. Πολύ περισσότερο δεν είναι η εκτόνωση κάποιων θυμωμένων για τη θέση που τους επιφύλαξε το σύστημα κυριαρχίας κι εκμετάλλευσης. Αυτή η υπεύθυνη στάση των αναρχικών έρχεται να καθορίσει τη διαρκή αναζήτηση, την επίμονη προσπάθεια, το ξεκαθάρισμα απόψεων, την εμβάθυνση και την διάδοση των λειτουργικών εμπειριών, το κόψιμο των οποιονδήποτε ορατών ή αόρατων δεσμών με τις εξουσιαστικές ιδεολογίες και πρακτικές. Πρόκειται για όλα αυτά τα συστατικά που συμπεριλαμβάνονται στην Αναρχική Θεώρηση.»

(Γιώργος Βλασσόπουλος, Μάρτιος 2009, Περί πράξης ή οι παρενέργειες του ακτιβισμού)

Άπλυτοι …και ελεύθεροι

Η κακομοιριά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας σε ένα δημοσίευμα. Η εφημερίδα Bild, σε άρθρο της με τίτλο «Αρκεί να πλένετε αυτά τα τέσσερα μέρη του σώματος – Γιατί το δέρμα καθαρίζεται μόνο του αν το αφήσετε», επικαλείται συμβουλές του υπουργού Οικονομίας Robert Habeck, ο οποίος κάλεσε τους πολίτες να μειώσουν τη θέρμανση, τις επισκέψεις στη σάουνα και τα ντους, ώστε να βοηθήσουν τη χώρα να μειώσει την εξάρτησή της από τη ρωσική ενέργεια.

Ψέκες χθες, με τον νόμο για τα πιστοποιητικά σε ισχύ, επαναστατικό υποκείμενο σήμερα, με την κατάργηση των πιστοποιητικών;

Γκρινιάζετε για την προσωρινή κατάργηση των ψηφιακών πιστοποιητικών, ρε λάτρεις της ελευθερίας; Ρε σεις, κάνετε τον Πλεύρη να ντρέπεται, να κοκκινίζει σαν τα κόκκινα λάβαρα που κρατάτε στα χέρια σας, καθώς γκρινιάζετε. Έχετε αρχίσει και ψελλίζετε ότι, αφού τα πιστοποιητικά καταργούνται, δεν υπάρχει λόγος χιλιάδες ανεμβολίαστοι υγειονομικοί να βρίσκονται σε αναστολή, και πως αυτό έχει στόχο την υποβάθμιση της δημόσιας περίθαλψης; Πού ήσασταν τόσο καιρό, ρε φυντάνια του «ανταγωνιστικού κινήματος»; Πού πήγε ο ορθολογισμός σας;

Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ

Μοναδική επιδίωξη των ανοιχτών συνελεύσεων είναι η συνδιοργάνωση, η συνδιαμόρφωση και η συμπερίληψη όλων των εμπλεκόμενων με μοναδικό σκοπό την δυναμική της ενότητας. Έναν συντονισμό όλων των λόγων και δράσεων που μπορούν να συμβάλλουν στην αποτροπή της εκδίωξης κάθε έκφρασης και δημιουργίας που επιτελείται στους δρόμους, στην ύπαιθρο, σε πάρκα και πλατείες. Είμαστε ως επί το πλείστον, δημιουργοί που παράγουν μοναδικά ή περιορισμένου αριθμού αντίτυπα εικαστικών αντικειμένων και έργων τέχνης. Χειροτέχνες/ισσες, εικαστικοί/ες, χειρώνακτες/τριες διακοσμητικών αντικειμένων που εκφράζουμε τη δημιουργικότητά μας ελεύθερα στους δρόμους καθημερινά.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΥΡΓΕΙΟ ΚΑΘΕ ΝΕΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΑΞΗΣ

«Και οι δυο πλευρές, νικητές και ηττημένοι, καταστράφηκαν. Όλοι οι αυτοκράτορες ή οι διάδοχοί τους σφαγιάστηκαν ή καθαιρέθηκαν […] Οι πάντες ηττήθηκαν. Οι πάντες επλήγησαν. Όλα όσα έδωσαν ήταν επί ματαίω. Κανείς δεν κέρδισε τίποτα […] Όσοι επιβίωσαν, οι βετεράνοι αναρίθμητων ημερών μάχης, επέστρεψαν είτε με τις δάφνες της νίκης είτε με τα μαντάτα του ολέθρου σε χώρες βυθισμένες ήδη στην καταστροφή».

Winston Leonard Churchill, βρετανός πρωθυπουργός, Ο άγνωστος πόλεμος (1931)

«Αυτός ο πόλεμος δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή της βίας. Είναι το σιδηρουργείο στο οποίο ο κόσμος θα σφυρηλατηθεί με νέα σύνορα και νέες κοινότητες. Νέα καλούπια περιμένουν να γεμίσουν με αίμα και η εξουσία θα ασκείται με σιδερένια πυγμή».

Ernst Jünger, Ο πόλεμος ως εσωτερικό βίωμα

Είναι γνωστή η ιστορικότητα των αντιθέσεων, που εκφράστηκαν ανάμεσα στους αναρχικούς για το πράγματι δύσκολο ζήτημα του πολέμου. Ιστορικοί, κοινωνιολόγοι, διεθνολόγοι, και κάθε λογής ειδικοί, επίσης, έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν την μετάβαση από την «αρχική μορφή πολέμου», που λάμβανε υπ’ όψιν της την επιβίωση και την διατήρηση της σωματικής ακεραιότητας του πολεμιστή λόγου χάριν μιας φυλής, που τόνιζε το προσωπικό θάρρος, στην ολοκληρωτική μορφή του πολέμου, που δεν υπολογίζει ούτε τις ζωές όσων πολεμούν ούτε και τις ζωές των αμάχων.

Πολλοί ανθρωπολόγοι αρνούνται την ύπαρξη ενός «πρωτόγονου πόλεμου» πριν από την ύπαρξη οργανωμένων κρατών, από την στιγμή που οι φρικαλεότητες των μετέπειτα πολέμων μέχρι τις ημέρες μας, οι βιασμοί και αρπαγές γυναικών, οι εθνικές εκκαθαρίσεις, η οργάνωση των σφαγών, η λεηλασία, η καταστροφή και η εκκένωση ολόκληρων περιοχών πραγματοποιούνται με το πρόσημο των πολιτισμένων κοινωνιών. Άλλη μερίδα ειδικών επιμένει ότι «πρωτόγονοι» χαρακτηρίζονταν από την τελετουργία στην διεξαγωγή των πολέμων, αρκετά συχνά επεδείκνυαν αυτοσυγκράτηση και έθεταν περιορισμούς και χρησιμοποιούσαν, πολύ περισσότερο από ό,τι θεωρείται, την διπλωματία.

Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, ότι η σύγχρονη ολοκληρωτική μορφή του πολέμου δεν μπορεί να ειδωθεί παρά σε συνάρτηση με τα κυρίαρχα συμφέροντα και ιδεολογίες, αλλά και τον πολιτισμό, που διαμορφώνει τις συνθήκες διεξαγωγής του, αλλά και επανακαθορίζεται από την έκβασή του. Άλλο τόσο οφείλουμε να σημειώσουμε, ότι ο ολοκληρωτικός πόλεμος καθίσταται πλέον δυνατός μέσω του οπλοστασίου, που διαθέτουν τα κράτη ή οι συνασπισμοί κρατών και επομένως η τεχνολογική-βιομηχανική επανάσταση είναι εκείνη που ευθύνεται, εκτός των άλλων, και για την εκβιομηχάνιση του πολέμου.

Θα σημειώσουμε, ακόμη, ότι όσο και να προσπαθούν να πείσουν περιώνυμοι εξουσιαστές περί της ύπαρξης του δικαίου του πολέμου και την νομικής θωράκισης της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας από τις θηριωδίες που χαρακτηρίζουν κάθε πόλεμο, δεν πρόκειται παρά για μια συζήτηση για την νομική ρύθμιση και κατοχύρωσή τους. Ο μόνος άγραφος νόμος που ισχύει διαχρονικά είναι το “vae victis” (Ουαί τοις ηττημένοις).

Όπως έθεσε το θέμα ήδη από 1880 ο νομικός του διεθνούς δικαίου Ουίλιαμ Χολ: «Το διεθνές δίκαιο δεν έχει εναλλακτική δυνατότητα παρά να δεχθεί τον πόλεμο ως σχέση των εμπλεκόμενων σ’ αυτόν, ανεξαρτήτως του ποιος έχει το δίκιο κατά την έναρξή του. Τη σχέση αυτή τα εμπλεκόμενα μέλη, εάν το επιλέξουν, είναι σε θέση να τη ρυθμίσουν και ο πόλεμος μπορεί να αυτοαναιρεθεί μόνο με την διευθέτηση των αποτελεσμάτων που επιφέρει η σχέση αυτή. Ως εκ τούτου και τα δυο μέρη, σε κάθε πόλεμο, θεωρείται ότι βρίσκονται σε ταυτόσημη νομική θέση και, συνεπώς έχουν ίσα δικαιώματα».

Οι θεωρητικές εξηγήσεις των εμπόλεμων συρράξεων μιλούν σε γενικές γραμμές για την ασυμμετρία ισχύος που οφείλει μια κρατική οντότητα ή οφείλουν να «διορθώσουν» τα ηγεμονικά κράτη σε μια διπολική παγκόσμια τάξη ή σ’ έναν πολυπολικό κόσμο. Αυτή ακριβώς η επαναδιαπραγμάτευση της ισχύος αφορά την πρόσβαση ή την απόκτηση μέσω της στρατιωτικής δύναμης σφαιρών επιρροής, αγορών, πρώτων υλών, ναυτικών οδών, αποικιών κοκ.

Η εμπειρία των δυο Μεγάλων Παγκόσμιων Ανθρωποσφαγών έχει αποδείξει με τον πλέον επώδυνο τρόπο για την ανθρωπότητα, ότι από την στιγμή που ξεσπά μια παγκόσμια σύρραξη αποκτά μια ανεξέλεγκτη και παρατεταμένη δυναμική και με συνέπειες που δύσκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει, όπως άλλωστε και το μερίδιο ευθυνών για την κατάληξη.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Robert Gerwarth, «Εντούτοις ακόμη και σε μέρη στα οποία η βία ήταν πολύ πιο ήπια, […] πολλοί άνθρωποι συμμερίζονταν την άποψη του Στρούβε ότι το τέλος του Μεγάλου Πολέμου δεν είχε επιφέρει σταθερότητα, αλλά αντιθέτως είχε δημιουργήσει μια πολύ ευμετάβολη Κατάσταση, στην οποία η ειρήνη ήταν στην καλύτερη περίπτωση επισφαλής, αν όχι εντελώς απατηλή. Στη μεταεπαναστατική Αυστρία –που δεν ήταν πια το κέντρο μιας από τις μεγαλύτερες χερσαίες αυτοκρατορίες στην Ευρώπη, αλλά μια μικρή και φτωχή Δημοκρατία των Άλπεων– μια συντηρητική εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας εξέφραζε παρόμοια άποψη τον Μάιο του 1919 σε άρθρο της σύνταξης με τίτλο «Πόλεμος εντός της ειρήνης». Επισημαίνοντας τα μονίμως υψηλά επίπεδα βίας στα εδάφη των ηττημένων χερσαίων αυτοκρατοριών της Ευρώπης, η εφημερίδα παρατηρούσε ότι ένα μεγάλο τόξο Μεταπολεμικής βίας επεκτεινόταν από τη Φινλανδία και τις βαλτικές χώρες και έφθανε στα Βαλκάνια, την Ανατολία και τον Καύκασο περνώντας μέσα από τη Ρωσία και την Ουκρανία, την Πολωνία, την Αυστρία, την Ουγγαρία και τη Γερμανία.» (Οι Ηττημένοι, Γιατί δεν τελείωσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, 1917-1923).

Η φανερή και αθέατη έκβαση του λεγόμενου Μεγάλου Πολέμου έθεσε τέρμα στην ευρωπαϊκή κυριαρχία του κόσμου και ετοίμασε την ολοκλήρωση της καταστροφής που επήλθε με την δεύτερη Μεγάλη Ανθρωποσφαγή. Και γεγονός είναι, ότι όλοι συνέβαλαν στην καταστροφή αυτή, «νικητές» και «ηττημένοι».

Όπως παρατηρεί ο Γάλλος ιστορικός Φρανσουά Ντελπλά, «Για την έναρξη αυτής της σύρραξης στη διάρκεια της οποίας θα σκοτώνονταν πενήντα εκατομμύρια άνθρωποι, αλλά και για το αρχικό πλεονέκτημα που θα διέθετε η Γερμανία εν μέρει χάρη στο γερμανο-σοβιετικό σύμφωνο, η ευθύνη του Τσάμπερλεϊν είναι απόλυτη, όπως και εκείνη του Νταλαντιέ. Όμως, και εκείνη του Στάλιν είναι σημαντική […] Μετατρέποντας τη Ρωσία σε μια δύναμη που διαπραγματεύονταν με τις δυτικές καπιταλιστικές δυνάμεις, βάζοντας παντού τροχοπέδη στους αγώνες και κυρίως στο Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία, ο Στάλιν εξασθένησε την επαναστατική ισχύ, η οποία ήταν η μόνη που θα μπορούσε να εξαναγκάσει σε οπισθοχώρηση το φασισμό» (Η Μαύρη βίβλος του Καπιταλισμού, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος σελ. 209, Ποιος ευθύνεται για το γερμανο-σοβιετικό Σύμφωνο;)

«Όσοι θέλουν να ζήσουν ας πολεμήσουν, κι όσοι δεν θέλουν να πολεμήσουν σε αυτόν τον κόσμο του διαρκούς αγώνα δεν αξίζει να ζουν», έγραφε ο Αδόλφος Χίτλερ στο Mein Kampf, ενώ ο επιφανής ναζί Έρνστ Ρεμ συμπλήρωνε ότι «…εφόσον είμαι ένας ανώριμος και αχρείος άνθρωπος, προτιμώ τον πόλεμο και την αναταραχή από την ενάρετη αστική τάξη. Σέβομαι τη βαρβαρότητα, οι άνθρωποι χρειάζονται τον απόλυτο φόβο».

Και όμως, η μυθολογία του απόλυτου κακού που δήθεν προσπαθεί να εξηγήσει το ναζιστικό φαινόμενο είναι τουλάχιστον σαθρή.

Πολλοί και «σπουδαίοι» αντιφασίστες ξεχνούν ότι ο βομβαρδισμός της Γερμανίας διήρκεσε πέντε χρόνια και αποτελεί την μεγαλύτερη συμφορά ιστορικά για την χώρα μετά τον Τριακονταετή Πόλεμο. Περισσότερες από χίλιες πόλεις και χωριά βομβαρδίστηκαν, σχεδόν ένα εκατομμύριο τόνοι βόμβες έπεσαν πάνω σε τριάντα εκατομμύρια αμάχους, κυρίως γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους, εκατοντάδες χιλιάδες ήταν οι νεκροί και ανυπολόγιστος ήταν ο αριθμός των τραυματιών.

Όπως περιγράφει ο γερμανός ιστορικός Φρίντριχ Γιεργκ (Η Γερμανία στις Φλόγες, ο Βομβαρδισμός της Γερμανίας 1940-45), ο πύρινος όλεθρος στο Αμβούργο και στη Δρέσδη την στιγμή που οι ναζί είχαν νικηθεί μπορεί να είναι ευρέως γνωστός ως ένα έγκλημα των συμμάχων κατά της ανθρωπότητας, αλλά στην συλλογική μνήμη έχουν σβηστεί όσα πραγματικά έγιναν στο Πφόρτσχαϊμ, το Ντόρτμουντ, το Ντάρμαστ, το Κρέφελντ και το Κάσελ, καθώς και σε πολλές άλλες πόλεις που έγιναν στάχτη.

Επίσης, οι «σπουδαίοι» αντιφασίστες καμώνονται ότι ξεχνούν τους χιλιάδες βιασμούς Γερμανίδων από τον Κόκκινο Στρατό, αλλά και από Αμερικανούς στρατιώτες στο Βερολίνο.

Οι υπηρέτες, βέβαια, κάθε ιδεολογίας έχουν επιλεκτικές ευαισθησίες και κοντή μνήμη ή μήπως όχι;

Συσπείρωση Αναρχικών

ΣΑΝΓΚΑΗ: Η ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΓΙΓΑΝΤΩΝΕΤΑΙ…

Ο γραμμετέας του ΚΚ Κίνας, σε ομιλία του την 16^η Απριλίου στην περιφέρεια Μπαοσάν της Σανγκάης περιέγραψε το νέο στόχο, δηλαδή τον μηδενισμό των κρουσμάτων ως διαταγή που επιβάλλεται, επειδή η κατάσταση της πόλης έφθασε σε «κρίσιμο σημείο»: «Η Ομάδα Εργασίας του Κρατικού Συμβουλίου, η δημοτική επιτροπή του κόμματος και η δημοτική κυβέρνηση ζήτησαν το σημείο καμπής στην επιδημία να υπάρξει την 17η και το επίπεδο των μηδενικών κρουσμάτων Covid να επιτευχθεί την 20η (Απριλίου)», δήλωσε στην ομιλία του ο Τσεν Τζίε τονίζοντας, ότι «Αυτή είναι μια στρατιωτική διαταγή, δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης, μπορούμε μόνο να σφίξουμε τα δόντια και να δώσουμε τη μάχη για τη νίκη. Μπορεί επίσης να λεχθεί πως αυτή είναι μια ολική επίθεση, μια ύστατη μάχη για να αναστρέψουμε την τάση της επιδημίας».

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το 226ο φύλλο της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από τo Σάββατο 7 Μαΐου η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.

Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:

Η Σαγκάη κείται μακράν σύντροφοι

Οι ένθερμοι υποστηριχτές, όλων των πολιτικών αποχρώσεων, των υποχρεωτικοτήτων, της καραντίνας, των προστίμων, των αποκλεισμών, των διαχωρισμών και του κοινωνικού αυτοματισμού, δυσφορούν μέσα από τα social media για την σκληρότητα των μέτρων στην Σαγκάη. Εμείς πιστεύουμε ότι οι πολίτες της Σαγκάης προστατεύουν την Τάξη τους απέναντι στο κομμουνιστικό καθεστώς της Κίνας, ώστε να είναι υγιείς και να το αντιμετωπίσουν όταν θα λογαριαστούνε μετά! Οι πολίτες της Σαγκάης τηρούν το ταξικό τους καθήκον ουρλιάζοντας από τα μπαλκόνια, ενώ οι πιο σκληροπυρηνικοί, είτε κρεμιούνται από αυτά, είτε πηδάνε.

Η Υπέρτατη Ποινή

H Αμερική είναι ένα έθνος που μπορεί να περιγραφεί με μία και μόνο λέξη: asafudafidatitotaf»

Joe Biden, ο ηγέτης του «ελεύθερου κόσμου»  σε ένα από τα αμέτρητα επικά σαρδάμ του

Ο πεζογράφος Αντώνης Σαμαράκης δεν ήταν ποτέ του γούστου μας. Κάτι το αδιόρατα ενοχλητικό υπήρχε στα γραφτά του, «πολιτικά ορθός» προτού να γίνει η πολιτική ορθότητα καταστατικός όρος για επιζήσει ένα έργο και να μην αφανιστεί από τη λογοκριτική μάστιγα του «cancel culture», με ακραίους οφθαλμοφανείς συμβολισμούς -που ακυρώνονται de facto ως συμβολισμοί-, διάθεση  εντυπωσιασμού, επιτηδευμένα κοφτή και ασθμαίνουσα γραφή, ένας γλυκερός και εύπεπτος ανθρωπισμός ξεχειλίζει από την εργογραφία του. Υπερβολικά βραβευμένος και ακατανόητα εξυμνημένος.