Causa latet, vis est notissima (Η αιτία είναι κρυμμένη, το αποτέλεσμα είναι εμφανέστατο)

«Νομίζω ότι οι συγκρίσεις με την Βαϊμάρη, τις οποίες κάνουν ορισμένα άτομα, είναι εντελώς λανθασμένες. Ο νόμος για την προστασία από τις λοιμώξεις είναι περιορισμένος χρονικά. Και στο μέλλον, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα χρειαστεί την έγκριση του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου (Bundestag) και της Άνω Βουλής (Bundesrat), όπου εκπροσωπούνται τα 16 κρατίδια, για την λήψη διευρυμένων μέτρων. Δεν μπορεί να γίνει λόγος για αυτο-εξουσιοδότηση. Ο νόμος για το φρένο έκτακτης ανάγκης προκειμένου να αντιμετωπισθεί η πανδημία είναι (πάντως) επιβεβλημένος υπό τις παρούσες συνθήκες». Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, 21-4-2021, συνέντευξη στην εφημερίδα του Βερολίνου «Tagesspiegel».

«Η εξουσία είναι εντατική αν ελέγχεται ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή τού/τής υπηκόου ή αν αυτός/αυτή μπορεί να εξωθηθεί στα άκρα (οριακά, στον θάνατο) χωρίς να παύσει να πειθαρχεί». Michael Mann, Οι πηγές της κοινωνικής εξουσίας, Τόμος Α´, Μια Ιστορία της Εξουσίας από τις αρχές ως το 1760 μ.χ

Οι αδιανόητες(;) απαγορεύσεις που επιβλήθηκαν στον παγκόσμιο πληθυσμό με αφορμή την «πανδημία», διόλου τυχαία συνδέθηκαν από τους ίδιους τους εμπνευστές τους με την «νέα πίστη στο κράτος». Οι απαγορεύσεις, που επιβλήθηκαν καθ’ ομολογίαν μάλιστα κρατικών αξιωματούχων, είχαν στην πραγματικότητα ιδίως στις «ακραίες» τους μορφές χαρακτήρα εκγύμνασης του πληθυσμού στην «νέα» πειθάρχηση. Η αυστηρή επιτήρηση των απαγορεύσεων σε πλείστες περιπτώσεις προβλημάτισε, στα λόγια φυσικά μόνο, και ορισμένους ανησυχούντες δημοκράτες, καθώς ήταν και παραμένει δύσκολο να αποσιωπηθούν εμφανή προβλήματα αντισυνταγματικότητας, που ορισμένοι «ειδικοί», όχι όλοι, έσπευσαν να δικαιολογήσουν προβάλλοντας για μιαν ακόμη φορά την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης».

Εδώ, οφείλουμε να κάνουμε μια διάκριση ανάμεσα στην λεγόμενη επιτακτική εξουσία και στην διάχυτη εξουσία. Η πρώτη περιλαμβάνει σαφείς διαταγές και απαιτεί συνειδητή υπακοή. Η δεύτερη απλώνεται στον πληθυσμό μ’ ένα τρόπο αποκεντρωμένο, «αυθόρμητο», αναπαράγεται συλλογικά, κατασκευάζοντας κοινωνικές σχέσεις στ’ όνομα του λεγόμενου κοινού συμφέροντος, έτσι ώστε να θεωρείται άσκοπη, αλλά και δίχως κοινωνική νομιμοποίηση, η αντίσταση. Στην περίπτωση της διάχυτης εξουσίας επιδιώκεται η θετική δέσμευση, σε αντίθεση με εκείνην της επιτακτικής εξουσίας που είναι συγκεντρωτική, εμφανώς εξαναγκαστική, και στρατιωτικοποιημένη με αυστηρούς κανόνες, η παραβίαση των οποίων τιμωρείται άμεσα, παραδειγματικά και έξω από κάθε προηγούμενο, προστατευτικό των υφιστάμενων «δικαιωμάτων», νομικό καθεστώς.

ΟΙ «ΜΑΥΡΕΣ» ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΚΑΙ ΜΙΑ …ΠΑΡ’ ΟΛΙΓΟΝ ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΗΣΗ…

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, εορτάστηκε με δόξα και τιμή η «αποκατάσταση» της άσπιλης και μωράς παρθένου δημοκρατίας, που «εξέθεσε» η επτάχρονη δικτατορία των Συνταγματαρχαίων και γι’ αυτό άλλωστε στα στερνά της θέλησε να συμβιώσουν πλέον με «παπά και με κουμπάρο».

Δεν θα ασχολούμασταν, βέβαια, με την συνήθη πασαρέλα στους προεδρικούς κήπους της σάρας και της μάρας, που παρευρίσκεται κάθε χρόνο σ’ αυτήν την περίσταση, εάν δεν κατόρθωνε το περιβόητο επιτελικό κράτος με την βοήθεια της προεδρίας της Δημοκρατίας να κατορθώσει, τελικά, τα …ακατόρθωτα.

Ας δούμε, όμως, πως εξελίχθηκε συγκεκριμένα η ιστορία.

Τάξις

«Τελευταίως μοῦ προκαλοῦν ἰδιαίτερη ἀνησυχία οἱ ἐκκλήσεις ὑπὲρ τοῦ νόμου καὶ τῆς τάξεως.

Ἰδεῶδες σκηνικὸ γιὰ τὸ νόμο καὶ τὴν τάξι, εἶναι τὸ νεκροταφεῖο. Στὸν κόσμο ὑπάρχουν χρεωκοπημένοι καὶ τραπεζίτες, χριστιανοὶ καὶ ἄθεοι, ὁμοφυλόφιλοι καὶ φυσιολογικοί. Ὅλοι μαζί. Ἡ Ἔννοια τῆς ζωῆς εἶναι ἀντιθέτη πρὸς τὸ νόμο καὶ τὴν τάξι. Μόνο οἱ νεκροὶ βρίσκονται σὲ τάξι καὶ ὑπακούουν ὅλους τοὺς νόμους.

Ήσυχα και Εκκωφαντικά

Σςςςςςς, μη μιλάς,

ή έστω προσπάθησε ό,τι έχεις να μου πεις, να το πεις χαμηλόφωνα.

Κοίτα γύρω σου,

προσπάθησε να δεις πίσω από το κεφάλι σου,

δες με ανεπαίσθητη, συναισθητική ματιά,

ζύγισε τα και εξήγησε τα μου όλα.

Απαρτχάιντ, απειλές και τρομοκράτηση των 3,7 εκατ. ανεμβολίαστων, που δήθεν κινδυνεύουν να …αφανιστούν…

«Επιχείρηση “Ελευθερία”: Κυκλοφορούν και …απειλούν 3,7 εκατ. ανεμβολίαστοι 18-59 ετών. Παραμένουν χωρίς καμία θωράκιση έναντι του κορωνοϊού –Κίνδυνος «αφανισμού» με μολύνσεις, νοσηλείες, και θανάτους τουλάχιστον του 37% των 50άρηδων, που δεν έχουν εμβολιαστεί» Πρώτο Θέμα, 20-7-2021

Η μέρα της «κρίσης», λοιπόν, φθάνει αμετάκλητα για τους ανεμβολίαστους. Ο «αφανισμός» τους βρίσκεται προ των πυλών και μάλιστα αμετάκλητα, εάν δεν βάλουν μυαλό. Η επιλογή της λέξης «αφανισμός» δεν είναι τυχαία, αφού δεν αφήνει περιθώρια διαφυγής στους «αμαρτωλούς», όπως έχουν ήδη χαρακτηριστεί από την επίσημη εκκλησία. Οι άπιστοι ανεμβολίαστοι θα βράσουν και θα καούν στα καζάνια της κολάσεως, θ’ αφανιστούν, θα βασανιστούν μέχρι τον τελευταίο. Μέχρι τότε βέβαια μην φανταστούν ότι θα περάσουν ευχάριστα τις …τελευταίες τους ημέρες. Θα κυνηγηθούν ανηλεώς, θα απομονωθούν, θα χάσουν τις δουλειές τους, θα λοιδωρηθούν, θα κατασυκοφαντηθούν ως οι χειρότεροι εχθροί της κοινωνίας.

Ένας ντόπιος Αφρικανός που κινδυνεύει να χαθεί απ’ τον τουρισμό

Ο πιο μικρός Αφρικανός μετανάστης στην Ευρώπη βρίσκεται στην περιοχή της Πύλου. Είναι ένα είδος Χαμαιλέοντα που η μοναδική αποικία του, επί ευρωπαϊκού εδάφους, εντοπίζεται μόνο στην περιοχή της λιμνοθάλασσας της Γιάλοβας Μεσσηνίας. Εικάζεται ότι βρέθηκε εκεί από αρχαίους μυκηναίους έμπορους και ταξιδευτές που είχαν επαφές με την Αίγυπτο και το έφεραν απ’ την Αφρική ως εξωτικό είδος ή ότι επιβιβάστηκε στα κρυφά σε κάποιο μυκηναϊκό πλοίο. Το μέγεθός του μπορεί να φτάσει τα 47,5 cm, αλλάζει χρώμα ανάλογα με το είδος βλάστησης που βρίσκεται και τρέφεται με έντομα που τα πιάνει με την μακριά κολλώδη γλώσσα του. Τα αυγά του τα εναποθέτει το Φθινόπωρο σε θύλακες μέσα στην άμμο και εκκολάπτονται μετά από 11 μήνες. Το είδος θεωρείται υπό εξαφάνιση καθώς το ’09 είχαν καταγραφεί μόλις 300 Χαμαιλέοντες.

Ένας μεγάλος βόθρος

«Τί βρέθηκε στον βόθρο της μαιζονέτας στα Γλυκά Νερά;» έγραφαν οι τίτλοι πολλών ΜΜΕ. Δεν θέλει και πολλή έρευνα. Στον βόθρο βρέθηκαν άρθρα, τηλεοπτικές εκπομπές, μεσημεριανάδικα, πρωινάδικα με καλεσμένους φυσιογνωμιστές, τηλεκοινωνιολόγους, τηλεμπάτσους, δημοσιογράφους και παρουσιαστές.

Στον βόθρο βρέθηκαν οι συμβουλές του τηλεμπάτσου συνδικαλιστή Μπαλάσκα σε μελλοντικούς δολοφόνους για το τι πρέπει να κάνουν ώστε να πέσουν στα μαλακά και να μην είναι βλάκες. Στον βόθρο βρέθηκε η «γοητευτική φυσιογνωμία» του δολοφόνου, σύμφωνα με την τηλεκοινωνιολόγο Τένια Μακρή. Στο βόθρο βρέθηκε η «συγκροτημένη προσωπικότητα» του δολοφόνου της δημοσιογράφου Μάνδρου που, εν τάξει, δεν τεμάχισε κιόλας!

Ο Μπακούνιν, το νέο εργατικό νομοσχέδιο, και οι «ανέσεις» στα ορυχεία του Στάλιν…

Ρε μπαγάσα, τι είναι αυτό (που) σκέφτηκες, ούτε εγώ θα φανταζόμουν κάτι τέτοιο…

«Αν θέλατε να τρολάρετε και να ασκήσετε μια κριτική στον Κωστή τον Χατζηδάκη, τον υπουργό, θα μπορούσατε απλά να του πείτε –το οποίο είναι και αλήθεια– ότι στην ουσία εφαρμόζει, αυτά που είχε πει και ο Μιχαήλ Μπακούνιν. Δηλαδή: Βελτιώνει τις συνθήκες εργασίας, αποδίδει στην εργασία αυτό που της οφείλεται δίκαια και αποδίδει με τον τρόπο αυτό στους ανθρώπους ασφάλεια, άνεση και αναψυχή. Γιατί αυτή είναι η αλήθεια, που γίνεται με αυτό το νομοσχέδιο». Αυτά είπε και ξελάφρωσε στην βουλή ο νεοδημοκράτης βουλευτής Μεσσηνίας Μίλτος Χρυσομάλλης.

Αυτό με την «αναψυχή», όμως, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και στην πασιονάρια του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλη και αποφάσισε να μην το αφήσει να πέσει έτσι …κάτω. Και ιδού η επαναστατική αντιπαράθεση στην άτιμη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, μ’ αφορμή τα φλέγοντα εργατικά ζητήματα…

Ο τίμιος εργατικός λαός αξίζει ένα τριημεράκι στο Costa Navarino

Ρε σατανάδες. Λυσσάξατε με το τριημεράκι των πουλέν του ΣΥΡΙΖΑ, Αχτσιόγλου και Τζανακόπουλου, στο Costa Navarino. Τι περιμένατε μωρέ, να τρέχουν στην Γαύδο και να ψάχνουν καβάτζες για να στήσουν σκηνή; Δηλαδή ο Κούλης ρε ρεμάλια που με την πρώτη ευκαιρία είναι διακοπές είναι καλύτερος; Άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν φτιάχνονταν οι ειδικοί νόμοι για χάρη του εφοπλιστή Κωνσταντακόπουλου για την κατασκευή του Costa Navarino, τους ψήφιζε και με τα δυο χέρια. Από τότε αυτός ο έρμος ο Αλέξης προσπαθούσε να έρθει σε επικοινωνία με αυτά τα εφοπλιστικά σαλόνια μήπως και αναρριχηθεί στην εξουσία, όπως και έγινε άλλωστε.

Τουριστική ατραξιόν το ΚΚΕ και με τη βούλα

Έχουμε διατρανώσει από αυτή τη στήλη –δεν θυμόμαστε κι εμείς πόσες φορές– την τουριστική αξία, που έχουν οι εκδηλώσεις του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και συνολικά ολόκληρο το Κόμμα, με τα γραφεία του, τα μέλη του, τα κόκκινα σημαιάκια του, τα περιβραχιόνια και τον Ριζοσπάστη (στην κωλότσεπη πάντα). Η σύγχρονη τάση στην επιστήμη της Μουσειολογίας δεν θέλει εγκλωβισμένα τα εκθέματα σε ένα κτίριο από μπετά, που λέγεται «μουσείο», αλλά ζωντανά, να λένε αβίαστα την ιστορία τους και να μπορείς να τα θαυμάσεις, να τα αγγίξεις, να ακούσεις τί σου λένε. Αν θέλουμε, βεβαίως, έναν ποιοτικό τουρισμό και όχι αυτή την …μαζική αθλιότητα με τους …λετσοτουρίστες από το Ηνωμένο Βασίλειο, που έρχονταν καραβιές για να πνιγούν στο αλκοόλ, τα τζατζίκια και τις εφήμερες ερωτικές απολαύσεις.

Θα σας βρούμε και ερωτικούς συντρόφους!

Ποιές λοταρίες και ποιά προνόμια για προσέλκυση πελατών;

Η κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας ξεκίνησε επαφές με τις εταιρείες, που έχουν αναπτύξει τα δημοφιλή application γνωριμιών, όπως το Tinder, το Hinge και το Bumble, που με μια απλή διασταύρωση στοιχείων, θα επιτρέπουν σε όσους εμβολιασμένους αναζητούν στις πλατφόρμες αυτές ερωτικό σύντροφο, να δηλώνουν στο προφίλ τους ότι είναι εμβολιασμένοι. «Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό», επισημαίνει η αγαπημένη μας φιλελεύθερη σύμβουλος επικοινωνίας και δημοσιογράφος Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, «ειδικά για τους νέους, που είναι η ομάδα, που εμφανίζει τη μεγαλύτερη κινητικότητα και ειδικά τώρα, στο ερωτικό, ελληνικό καλοκαίρι».

QUIZ No 2

Ποιός είπε το παρακάτω;

«Σόρρυ αλλά η άποψή μου είναι πως, ειδικά αφού αποδείχτηκε ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ότι το εμβόλιο δεν έχει σοβαρές παρενέργειες και ότι έχει αποτέλεσμα, θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικό σε όσους κλάδους έχουν επαφή με κόσμο. Ή να καταλογίζεται ευθύνη σε όποιον το αρνήθηκε και μετέδωσε».

Α. Ο γνωστός «εργοδοτικός» πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων της ALPHA BANK, Τάσος Γκιάτης (διαθέτει πολλαπλάσια ισχύ από έναν τυπικό πρόεδρο συλλόγου, απολαμβάνει ειδικών προνομίων και έχει αποφασιστικό ρόλο στη στρατηγική τής εδώ και χρόνια πτωχευμένης ALPHA που περιλαμβάνει αθρόες απολύσεις προσωπικού –με τη μορφή εθελούσιας εξόδου– και μαζικό κλείσιμο υποκαταστημάτων).

Β. O Άδωνις Γεωργιάδης (πάλι).

Γ. Ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Δ. Ο γνωστός αναρχο-οπίνιον μέικερ Σπύρος Δαπέργολας.

ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΙ ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ, ΘΑ ΚΑΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ!

Ας ξεκινήσουμε με ένα αληθινό περιστατικό: Η ουρά ξεκινούσε από τα σκαλιά του κτηρίου της μητρόπολης Μεσσηνίας, περνούσε έναν διάδρομο, έστριβε σε μια μεγάλη μακρόστενη αίθουσα όπου ψηλά στο κέντρο δέσποζε ένας θρόνος τοποθετημένος σε βάθρο. Όχι δεν ήταν σκηνή από το μακρινό Βυζάντιο και μπροστά στο θρόνο δεν στεκόταν ο Ιουστινιανός άλλα ο Σάββατος ( Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος) με το αριστερό χέρι απλωμένο, ώστε να το φυλάνε οι πιστοί που θέλησαν να του πουν χρόνια πολλά για την ονομαστική του εορτή και με το δεξί να μιλάει στο τηλέφωνο και να χαχανίζει με διάφορους που τον έπαιρναν για να του ευχηθούν. Όταν το τηλεφώνημα τελείωνε, διάφοροι ρασοφόροι παρατρεχάμενοι τού έδιναν άλλο τηλέφωνο όπου ο Μητροπολίτης συνέχιζε να μιλάει, ενώ το αριστερό ήταν μόνιμα απλωμένο και μάλλον αγκυλωμένο, προς την κορυφή της ουράς όπου το πόπολο έσκυβε να ασπαστεί το χέρι του.

Causa latet, vis est notissima (Η αιτία είναι κρυμμένη, το αποτέλεσμα είναι εμφανέστατο)

«Νομίζω ότι οι συγκρίσεις με την Βαϊμάρη, τις οποίες κάνουν ορισμένα άτομα, είναι εντελώς λανθασμένες. Ο νόμος για την προστασία από τις λοιμώξεις είναι περιορισμένος χρονικά. Και στο μέλλον, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα χρειαστεί την έγκριση του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου (Bundestag) και της Άνω Βουλής (Bundesrat), όπου εκπροσωπούνται τα 16 κρατίδια, για την λήψη διευρυμένων μέτρων. Δεν μπορεί να γίνει λόγος για αυτο-εξουσιοδότηση. Ο νόμος για το φρένο έκτακτης ανάγκης προκειμένου να αντιμετωπισθεί η πανδημία είναι (πάντως) επιβεβλημένος υπό τις παρούσες συνθήκες». Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, 21-4-2021, συνέντευξη στην εφημερίδα του Βερολίνου «Tagesspiegel».

«Η εξουσία είναι εντατική αν ελέγχεται ένα μεγάλο μέρος από τη ζωή τού/τής υπηκόου ή αν αυτός/αυτή μπορεί να εξωθηθεί στα άκρα (οριακά, στον θάνατο) χωρίς να παύσει να πειθαρχεί». Michael Mann, Οι πηγές της κοινωνικής εξουσίας, Τόμος Α´, Μια Ιστορία της Εξουσίας από τις αρχές ως το 1760 μ.χ

Οι αδιανόητες(;) απαγορεύσεις που επιβλήθηκαν στον παγκόσμιο πληθυσμό με αφορμή την «πανδημία», διόλου τυχαία συνδέθηκαν από τους ίδιους τους εμπνευστές τους με την «νέα πίστη στο κράτος». Οι απαγορεύσεις, που επιβλήθηκαν καθ’ ομολογίαν μάλιστα κρατικών αξιωματούχων, είχαν στην πραγματικότητα ιδίως στις «ακραίες» τους μορφές χαρακτήρα εκγύμνασης του πληθυσμού στην «νέα» πειθάρχηση. Η αυστηρή επιτήρηση των απαγορεύσεων σε πλείστες περιπτώσεις προβλημάτισε, στα λόγια φυσικά μόνο, και ορισμένους ανησυχούντες δημοκράτες, καθώς ήταν και παραμένει δύσκολο να αποσιωπηθούν εμφανή προβλήματα αντισυνταγματικότητας, που ορισμένοι «ειδικοί», όχι όλοι, έσπευσαν να δικαιολογήσουν προβάλλοντας για μιαν ακόμη φορά την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης».

Εδώ, οφείλουμε να κάνουμε μια διάκριση ανάμεσα στην λεγόμενη επιτακτική εξουσία και στην διάχυτη εξουσία. Η πρώτη περιλαμβάνει σαφείς διαταγές και απαιτεί συνειδητή υπακοή. Η δεύτερη απλώνεται στον πληθυσμό μ’ ένα τρόπο αποκεντρωμένο, «αυθόρμητο», αναπαράγεται συλλογικά, κατασκευάζοντας κοινωνικές σχέσεις στ’ όνομα του λεγόμενου κοινού συμφέροντος, έτσι ώστε να θεωρείται άσκοπη, αλλά και δίχως κοινωνική νομιμοποίηση, η αντίσταση. Στην περίπτωση της διάχυτης εξουσίας επιδιώκεται η θετική δέσμευση, σε αντίθεση με εκείνην της επιτακτικής εξουσίας που είναι συγκεντρωτική, εμφανώς εξαναγκαστική, και στρατιωτικοποιημένη με αυστηρούς κανόνες, η παραβίαση των οποίων τιμωρείται άμεσα, παραδειγματικά και έξω από κάθε προηγούμενο, προστατευτικό των υφιστάμενων «δικαιωμάτων», νομικό καθεστώς.

Η επιτακτική εξουσία, λοιπόν, δεν διαπραγματεύεται τους όρους επιβολής, δεν δείχνει ελαστικότητα, δεν προσβλέπει στην αφομοίωση, εξετάζει διαρκώς, επιβλέπει όχι τους πειθαρχημένους, αλλά τους υποτακτικούς. Οι ανυπάκουοι χαρακτηρίζονται συλλήβδην εχθροί της κοινωνίας. Η επιτακτική εξουσία φιλοδοξεί να συγκροτήσει τους υπηκόους, δεν τους περιορίζει απλά. Οι διαταγές είναι ρητές, αδιαπραγμάτευτες, άμεσα και αναντίρρητα εκτελεστές, το ίδιο και οι νέοι κανόνες.

Σύμφωνα με τον Συνταγματολόγο Αριστόβουλο Μάνεση, κρατική εξουσία είναι: «Η υπέρτατη ικανότητα επιβολής ορισμένης θελήσεως επί άλλων θελήσεων, κατά τρόπο ακαταγώνιστο, δηλαδή η υπέρτατη ικανότητα του άρχειν, που συνίσταται στο επιτάσειν και εξαναγκάζειν σε συμμόρφωση».

Σκύλος ρομπότ περιπολεί σε πάρκο στην Σιγκαπούρη, επιβλέπει, καταγράφει, καταμετρά πόσοι άνθρωποι κινούνται, μεταδίδει ηχητικά απαγορευτικά μηνύματα.

Η επιτακτική εξουσία δεν υπενθυμίζει στα λόγια την ικανότητά της να συμμορφώνει, αλλά το κάνει ακόμα και εκεί που μοιάζει αχρείαστο, υπερβολικό, άκαιρο, δύσχρηστο, κατά πόσον μάλιστα στις «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης». Σ’ αυτές τις συνθήκες το κράτος ασφυκτιά από το υφιστάμενο νομικό καθεστώς, και είτε το μετατρέπει σε κουρελόχαρτο είτε προσφεύγει στην νομική κάλυψη ήδη θεσμισμένων ειδικών κανόνων.

Στις 21 Φεβρουαρίου στην Ολλανδία το Δικαστήριο της Χάγης αποφάνθηκε, τελικά, ότι η απαγόρευση κυκλοφορίας υπάγεται στο νομικό πλαίσιο και δεν είναι αντισυνταγματική, ακυρώνοντας προηγούμενη αντίθετη απόφαση που έκρινε ότι, όταν επιβλήθηκε η απαγόρευση κυκλοφορίας, έγινε αδικαιολόγητη χρήση του νόμου περί εξουσίας της πολιτικής αρχής θεσμισμένης για την «αντιμετώπιση σοβαρών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης».

Στον ελλαδικό χώρο στις 14 Νοεμβρίου δημοσιεύεται η απόφαση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας για τετραήμερη «απαγόρευση όλων των δημόσιων υπαίθριων συναθροίσεων στο σύνολο της Επικράτειας στις οποίες συμμετέχουν τέσσερα ή περισσότερα άτομα», στοχεύοντας στην αποτροπή της διενέργειας των επετειακών εκδηλώσεων και των δραστηριοτήτων για τον εορτασμό της εξέγερσης του Νοέμβρη του 1973.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Δημοσίου Δικαίου Απόστολο Παπατόλια, «Η «κυβερνητική ερμηνεία», που δικαιολογεί σήμερα τη νομιμότητα της γενικής προληπτικής απαγόρευσης των συναθροίσεων, χωρίς τις εγγυήσεις του άρθρου 11 του Συντάγματος (in concreto αιτιολογημένη απόφαση της τοπικά αρμόδιας αστυνομικής αρχής), έχει ένα διττό χαρακτήρα. Ακροβατεί μεταξύ μιας άτεχνης «νομιμοποιητικής ερμηνείας» που αγνοεί τη γραμματική διατύπωση του άρθρου 11 και μιας πλήρως «αναθεωρητικής» προσέγγισης, που οδηγεί στην πλήρη αναστολή του δικαιώματος των συναθροίσεων, χωρίς καμία από τις εγγυήσεις (αλλά και τις προϋποθέσεις) του άρθρου 48 του Συντάγματος. Με τον τρόπο αυτό ανατρέπεται απροσχημάτιστα και απενοχοποιημένα το ερμηνευτικό κεκτημένο για τον περιορισμό των δικαιωμάτων συλλογικής έκφρασης από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Αν αυτή είναι η σύγχρονη τάση που ανέδειξε η πανδημία για την ερμηνεία του Συντάγματος, τότε το μέλλον των δικαιωμάτων προοιωνίζεται ιδιαίτερα ζοφερό…». Το μέλλον είναι ήδη εδώ.

Και, όμως, περίοπτοι «εκπρόσωποι της διανόησης», όπως ο Μπαμπινιώτης ή ο Ράμφος δεν διστάζουν να αποφανθούν ότι «Ο κορωνοϊός μπορεί να εξελιχθεί σε ευλογία» (iefimerida, 9-4-2020), αφού η «καχυποψία», η «αρνητικότητα» του κοινωνικού χώρου απέναντι στο κράτος μπορούν να δώσουν την θέση τους σε μια «νέα σχέση» μαζί του. Το κράτος, λοιπόν, εξαγνίζεται, επανανομιμοποιείται, είναι έτοιμο να συνάψει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τους πολίτες. Με όλους; Όχι φυσικά. Με τους νομιμόφρονες.

Και ποιοι είναι αυτοί; Οι εμβολιασμένοι βαπτίζονται οι νέοι νομιμόφρονες, καθίστανται προνομιούχοι, χαρακτηρίζονται σεβαστικοί πολίτες, υπεύθυνοι, με υψηλή ενσυναίσθηση του κοινωνικού καθήκοντος. Οι μη εμβολιασμένοι, αντίθετα, λοιδωρούνται, χαρακτηρίζονται αντικοινωνικοί, απειλούνται ή εκβιάζονται με κάθε τρόπο. Η διαίρεση του πληθυσμού είναι δεδομένη, δεδομένο, όμως, δεν είναι ακόμα το αποτέλεσμά αυτής της διαίρεσης. Ας σκεφτούμε σ’ αυτό το σημείο το εξής.

Είναι γνωστή η χρησιμοποίηση πολεμικής ορολογίας για να χαρακτηριστεί η αντιμετώπιση της «πανδημίας». Σύμφωνα με τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν:

«Είμαστε σε πόλεμο […], ο εχθρός είναι εκεί, αόρατος, ακατάβλητος, προελαύνει. Και αυτό απαιτεί τη γενική επιστράτευσή μας. […] Είμαστε σε πόλεμο. Καλώ όλους τους πολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς, συλλογικούς φορείς, όλους τους Γάλλους να στρατευθούν σε αυτή την εθνική ενότητα η οποία έχει επιτρέψει στη χώρα μας να ξεπεράσει τόσες κρίσεις. Είμαστε σε πόλεμο, και το Έθνος θα υποστηρίξει τα παιδιά του που […] είναι στην πρώτη γραμμή […]. Από αύριο το μεσημέρι, τα σύνορα […] θα είναι κλειστά. Θα νικήσουμε, αλλά αυτή η περίοδος θα μας έχει διδάξει πολλά. […] Θα είμαστε πιο δυνατοί ηθικά […]. Γνωρίζω ότι μπορώ να βασίζομαι σε εσάς. Ζήτω η République! Ζήτω η Γαλλία!».

Είναι έτσι τα πράγματα; Ο γνωστός ιστορικός των επιδημιών Φρανκ Σνόουντεν σε μια συνέντευξή του διατυπώνει μια εντελώς διαφορετική άποψη:

«Δεν είμαστε σε πόλεμο, ο πόλεμος δεν διεξάγεται πάνω στη βάση της επιστήμης και της αλληλεγγύης. Τώρα είναι η ώρα που οι αρετές, η ποιότητα των ανθρώπων ενεργοποιούνται και σίγουρα δεν είναι ίδιες με τις αξίες του πολέμου και του θανάτου. Τώρα είμαστε στη φάση που σώζουμε τις ζωές, δεν τις αφαιρούμε. […] [Ο πόλεμος] σημαίνει ότι οι στρατιώτες είναι αναλώσιμοι για τους στρατηγούς. Οι ζωές των γιατρών, των νοσηλευτών, των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ, δεν είναι αναλώσιμες. Δεν είναι στρατιώτες που έχουν δεσμευτεί να πεθάνουν, είναι συνάνθρωποί μας που έχουν δεσμευτεί να προσπαθήσουν να σώσουν τους άλλους. Η διαφορά είναι κεφαλαιώδης. Αρνούμαι την αναλογία με τον πόλεμο ως πολύ παραπλανητική».

Όχι μόνο πρόκειται για παραπλάνηση, αλλά για συνειδητό και σκόπιμο ψέμα. Εφ’ όσον η «πανδημία» χαρακτηρίζεται «παγκόσμιος πόλεμος» τα εθνικά κράτη, αλλά και οι κάθε λογής υπερεθνικοί οργανισμοί, εμφανίζονται να δικαιούνται να πράξουν οτιδήποτε για την αντιμετώπιση του «εχθρού», άρα και των «συμμάχων» του, οι οποίοι, όπως ήδη ανοιχτά διατείνονται, είναι οι «ανεμβολίαστοι». Η μανία των εγχώριων ΜΜΕ απέναντι στους ανεμβολίαστους είναι τέτοια, που δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες για την συνέχεια. Ονομάζουν εχθρούς της κοινωνίας όσους δεν έχουν επιλέξει να εμβολιαστούν, ακόμη και σε περιπτώσεις, που αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία ενός νομού, όπως συμβαίνει λόγου χάριν σε πολλούς νομούς της Κρήτης.

Οι πραγματικοί εγκληματίες και εχθροί της κοινωνίας, όμως, είναι εκείνοι που επέβαλλαν τα χειρότερα απαγορευτικά μέτρα πανευρωπαϊκά για την «αντιμετώπιση» της «πανδημίας». Είναι ενδεικτικό, ότι αυτές οι απαγορεύσεις και ο παρατεταμένος εγκλεισμός του πληθυσμού, συστηματικά και σκοπίμως μένουν έξω από το «κάδρο» των αιτιών της αύξησης της εγκληματικότητας, εκ μέρους των πάσης φύσεως δημοσιολογούντων, «ειδικών» και μη. Έτσι, το «φάρμακο», που προτείνεται δεν είναι άλλο από την αυστηροποίηση των ποινών, δηλαδή της παράτασης του εγκλεισμού για τους παραβάτες.

Όσο για την κρατική διαχείριση της βίας στις λεγόμενες διαπροσωπικές σχέσεις εντάσσεται κατά την γνώμη μας στην εδώ και δεκαετίες εξελισσόμενη διαδικασία, άλλοτε επανασυναρμολόγησης και άλλοτε διάλυσης και επανασύστασης του κοινωνικού χώρου μέσω της επιβολής νέων προτύπων που διατρέχουν τον θεσμό της οικογένειας, την εργασία, τις σεξουαλικές σχέσεις, μέσω και της γενικότερης πολιτιστικής ανασύστασης. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια οι φεμινιστικές κραυγές περί αιτιών, που ανάγονται αποκλειστικά στην έμφυλη βία και στην πατριαρχία, δεν είναι μόνο ανεδαφικές και ενταγμένες στην εξουσιαστική αφήγηση, αλλά και ανιστόρητες.

Σύμφωνα με σχετική μελέτη της ιστορικού Έφης Αβδελά (Δια λόγους Τιμής, Βία, Συναισθήματα και αξίες στην Μετεμφυλιακή Ελλάδα) «οι πρώτες επεξεργασίες έδειξαν ότι την προσβολή τιμής τους επικαλούνται, τις δεκαετίες ’50-’60, δράστες εγκλημάτων –άντρες συνήθως, αλλά και αρκετές γυναίκες– που στην πλειονότητά τους προέρχονται από αγροτικά ή κτηνοτροφικά στρώματα, είτε βρίσκονται στον τόπο καταγωγής τους, το χωριό είτε στο τόπο μετακίνησής τους, την πόλη. Τρεις κατηγορίες προέκυψαν εξ αρχής: η μεγαλύτερη, εκείνη των εγκλημάτων με δράστη άντρα και θύμα άντρα· και δύο περίπου ισομεγέθεις: τα συμβάντα με δράστη άντρα και θύμα γυναίκα· και εκείνα με δράστη γυναίκα και θύμα άντρα. Ως προς τη συχνότητά τους μέσα στο χρόνο, τα περιστατικά, που χαρακτηρίζονται «εγκλήματα τιμής» εμφανίζουν μια σημαντική πύκνωση κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’50 (και ιδίως στη μέση της δεκαετίας), ενώ μειώνονται αισθητά κατά την διάρκεια του ’60, για να εξαφανιστούν σχεδόν λίγο πριν την δικτατορία».

Η εξουσία ξανά και ξανά σε κάθε εποχή σε κάθε τόπο κατασκευάζει το απόλυτο τέρας, μας το δείχνει, μας ζητάει στραφούμε από κοινού μαζί της στην καταπολέμησή του, να ξεχάσουμε την ίδια και τις ευθύνες της, να ενστερνιστούμε τα ιδεολογήματά της, την συμπόνια της για τις μειονότητες, να πιστέψουμε την έγνοια της για τα δικαιώματά τους. Και πότε το κάνει με μεγαλύτερη ένταση; Μα όταν χρειάζεται παραπάνω από ποτέ την πλήρη ακινητοποίησή μας.

Η «νέα πίστη» στο κράτος, άλλωστε, χρειάζεται και πρόθυμους νέους πιστούς…

Συσπείρωση Αναρχικών

Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 217, Ιούλιος – Αύγουστος, 2017

ΚΑΘΗΤΗΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΟΥΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΚΑΪ: «ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ ΟΙ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΙ, ΑΓΡΑΜΜΑΤΕΣ ΟΙ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΕΣ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ…»

Και όχι μόνο για χρήμα, αλλά και για εξουσία…

Το μίσος του απέναντι στους ανεμβολίαστους ξέρασε το θλιβερό υποκείμενο, o καθηγητής προληπτικής κοινωνικής ιατρικής (τρομάρα του), Γιάννης Τούντας στην προ λίγων ημερών ραδιοφωνική εκπομπή (ΣΚΑΪ) του εξίσου θλιβερού Παύλου Τσίμα (πάλαι ποτέ καθοδηγητικού στελέχους της ΚΝΕ).

Ο Τούντας χαρακτήρισε αγράμματους τους ανεμβολιάστους, και «εξήγησε» ότι οι καθαρίστριες ενός συγκεκριμένου Νοσοκομείου, το οποίο δεν κατονόμασε, οι οποίες σε ποσοστό 100% δεν έχουν κάνει το εμβόλιο, είναι αγγράμματες και για τον λόγο αυτό έχουν μείνει ανεμβολίαστες. Ο «μέγας» αυτός καλοπληρωμένος επιστήμονας αντί να μιλήσει με απέραντο σεβασμό για τις γυναίκες αυτές, οι οποίες εργαζόμενες σε ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες προσφέρουν έναντι ψιχίων ένα ανεκτίμητο κοινωνικό έργο, τολμά να τις επικρίνει για την «αγραμματοσύνη» τους (άγνωστο πως την μέτρησε…) ξερνώντας το μίσος του για τους ανεμβολίαστους.

QUIZ No 1

Ποιός είπε το παρακάτω:

«Επειδή είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία, στο βαθμό που ως ανεμβολίαστοι συμβάλλουν στην επέκταση και διαιώνιση της θανατηφόρου πανδημίας απαιτούμε να παρθούν αυστηρά μέτρα περιορισμού τους. Τίποτα παραπάνω. Τόσο απλά».

Α. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, αντιπρόεδρος της ΝΔ.

Β. Ανώνυμος χουντόγερος σε πηγαδάκι της πλατείας Φιλοθέης.

Γ. Μέλος της Επιτροπής Λοιμωξιολόγων, που δεν θέλει για ευνόητους λόγους να γίνει γνωστό το όνομά του

Δ. Ο διάσημος αριστερός καθηγητής της Παντείου Γιώργος Ρούσης.

6 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ: ΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ;

ή αλλιώς

Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί…

«Η οριστική ενοποίηση της ψευδοαντίθεσης μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών, καθώς βαδίζουν όλοι μαζί, χέρι-χέρι προς την τελική ευθεία. Αυτό είναι που πραγματικά εξελίσσεται και μάλιστα στ’ όνομα της διαφάνειας, της ενημέρωσης, και του σεβασμού της λαϊκής ετυμηγορίας. Το δημοψήφισμα είναι τα «οχυρωματικά έργα» που δεν αποφασίστηκε να κατασκευαστούν τότε γιατί δεν ήταν απαραίτητο. Οι υποστηρικτές του ΝΑΙ, δουλεύουν για την υπόθεση του ΟΧΙ και το αντίθετο. Ο εγκλωβισμός και η παγίδευση όσων συμμετέχουν μοιάζει αναπόδραστη». (Ανακοίνωση της Συσπείρωσης Αναρχικών, 3-7-2015)

5 Ιουλίου 2015. Η πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση έχει προκηρύξει δημοψήφισμα. Η «νέα δημοφιλής» ηγεσία ήταν η καταλληλότερη να τυλίξει σε μια «κόλλα χαρτί» τις ελπίδες, την διάθεση για αντίσταση, την κοινωνική αδιαφορία για τις όποιες υποτιθέμενες συνέπειες του «ΟΧΙ», την θέληση για σύγκρουση με την τρόικα, τις τράπεζες, το «παλαιό» πολιτικό σύστημα, τα ΜΜΕ.

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το 217ο φύλλο της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από το Σάββατο 3 Ιουλίου 2021, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.

                                                                  

Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:

Η Κολομβία δυο μήνες στους δρόμους

Τους τελευταίους δύο μήνες η Κολομβία βρίσκεται σε αναταραχή. Από τις διαδηλώσεις που ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια της γενικής απεργίας στις 28 Απριλίου εναντίον του Προέδρου της Κολομβίας Ιβάν Ντουκ, 74 άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους εκ των οποίων οι 20 ως αποτέλεσμα άμεσων εκτελέσεων από μπάτσους. Καθημερινά στην χώρα υπάρχουν διαδηλώσεις και συγκρούσεις.

Από την έναρξη της εθνικής απεργίας, η πόλη του Σαντιάγο ντε Κάλι, πρωτεύουσα του Valle del Cauca, στα νοτιοδυτικά της χώρας, έχει γίνει η πρωτεύουσα της αντίστασης στην Κολομβία. Στις 28 Απριλίου, την ημέρα της γενικής απεργίας, καταστράφηκαν τράπεζες και λεηλατήθηκαν σούπερ μάρκετ, διαδηλωτές κατέλαβαν τους δρόμους, ανέτρεψαν το άγαλμα του Sebastian Belalcázar, του απελευθερωτή του Cali. Για λίγες ώρες η πόλη ήταν σχεδόν κατειλημμένη από τους διαδηλωτές.

Εμπρησμοί καθολικών εκκλησιών, ως απάντηση στην εύρεση ομαδικών τάφων αυτοχθόνων παιδιών σε καθολικά οικοτροφεία στον Καναδά

Άλλοι 750 τάφοι παιδιών ανακαλύφθηκαν στον περίβολο ενός παλαιού οικοτροφείου της Καθολικής εκκλησίας στο Μαριεβάλ του δυτικού Καναδά. Να θυμίσουμε ότι τον προηγούμενο μήνα βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο 250 λείψανα παιδιών σε αντίστοιχο καθολικό οικοτροφείο. Τα λείψανα ανήκουν σε παιδιά αυτοχθόνων τα οποία αρπάζονταν συστηματικά από την Καθολική εκκλησία και το κράτος με σκοπό την πολιτισμική ομογενοποίηση του πληθυσμού του Καναδά. Υπάρχουν έρευνες που υποστηρίζουν ότι πάνω από 150.000 παιδιά αρπάχτηκαν και στάλθηκαν σε τέτοιου είδους οικοτροφεία, τα οποία και λειτουργούσαν μέχρι το 1990.