Η φράση «οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις», (στη νεοελληνική: αλίμονο στους ηττημένους ή τους νικημένους), αποτυπώνει μέσα στις χιλιετίες με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως, ο νόμος είναι το δίκαιο του ισχυρού, που επιβάλλει τη θέληση του έναντι του ανίσχυρου ή του ηττημένου. Σύμφωνα με τον Τίτο Λίβιο, η φράση αυτή λέχθηκε, το 390 π.Χ., από τον αρχηγό των Γαλατών Βρέννο, τη στιγμή που, μετά από αντιρρήσεις των Ρωμαίων για το σωστό βάρος χρυσού, που θα καταβαλλόταν ως λύτρα για την αποχώρηση των Γαλατών από τη Ρώμη, έριξε το ξίφος και τη ζώνη του πάνω στη ζυγαριά των δικών του σταθμών αναφωνώντας Vae victis.
Η πανδημία λειτούργησε, ως επιταχυντής εξελίξεων μεταβάλλοντας άρδην τους όρους επιβολής της εξουσίας στον κοινωνικό χώρο, που επιστρέφει σιγά σιγά σε μια πραγματικότητα, που θα συνιστά την περιβόητη «νέα κανονικότητα».
Η μετά πανδημίας εποχή δεν θα ενσωματώνει όπως συνήθως τους δυσμενείς για τους εξουσιαζόμενους όρους μιας ακόμα «κρίσης». Η μετά κορωναϊό εποχή, είναι η θριαμβευτική επανείσοδος στον θαυμαστό κόσμο του Χάξλεϋ. Πρόκειται για την αρχή μιας νέας κατάστασης, η οποία μεταβάλλει το σκηνικό και επιβάλλει νέους κανόνες σε ένα όλο και πιο ενοποιητικό σχήμα για την εξουσία, με τον κοινωνικό χώρο να μορφοποιείται, ως ένα σύνολο διασυνδεδεμένων ατομικοτήτων σε μια επαναλαμβανόμενη μέρα της μαρμότας.
14 μήνες τρομοκρατίας, με πρόσχημα τον Covid-19 έχουν επιφέρει παγκόσμια τεκτονικές αλλαγές και συγκλίσεις, που σε αντίθετη περίπτωση θα χρειάζονταν δεκαετίες για να πραγματοποιηθούν και πάντα φυσικά με σφόδρα πιθανό το ενδεχόμενο να συναντήσουν ανεξέλεγκτες κοινωνικές αντιστάσεις. Συνέχεια
Anarchy press gr 