Το αντιστασιακό πνεύμα του Έλληνα

«Ένα από τα θλιβερότερα μαθήματα της Ιστορίας είναι τούτο: Αν έχουμε εξαπατηθεί για ικανό χρονικό διάστημα, έχουμε μετά την τάση να απορρίπτουμε κάθε στοιχείο, που επιβεβαιώνει ότι εξαπατηθήκαμε. Δεν μας ενδιαφέρει πια, να βρούμε την αλήθεια. Η απάτη μάς έχει καταλάβει εξ ολοκλήρου. Είναι πολύ οδυνηρό να παραδεχτούμε ότι μάς έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Από τη στιγμή που δίνουμε στον τσαρλατάνο τη δύναμη μας, είναι πάρα πολύ δύσκολο να την πάρουμε πίσω». Carl Sagan, the Demon-Haunted World

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του Εργαστηρίου Ανθρωπογεωγραφίας και Συγκρουσιακών Φαινομένων, που χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από την αναρχική εφημερίδα Διαδρομή Ελευθερίας, άνω του 40% των πολιτών είναι αποφασισμένοι να απειθαρχήσουν συνειδητά στην απόφαση της κυβέρνησης να κάνει προαιρετική τη χρήση μάσκας σε εξωτερικούς χώρους. Οι συνεργάτες του εργαστηρίου μας, διασκορπισμένοι σε κεντρικά σημεία της Αθήνας και του λεκανοπεδίου, συνέλεξαν γνώμες από περαστικούς και τα αποτελέσματα ήταν τέτοια, που κατέπληξαν ακόμη και την κατά γενική ομολογία έμπειρη επιστημονική ομάδα μας.

Όπως θα έχετε και εσείς διαπιστώσει με εθνική υπερηφάνεια, το κέντρο της Αθήνας είναι γεμάτο από αντιστασιακούς και αντιστασιακές, που εξακολουθούν να φορούν μονή, συχνά και διπλή μάσκα στους 40 βαθμούς υπό σκιάν και περπατούν βιαστικά προσπαθώντας να αποφύγουν κάθε μορφή ζωής σε ακτίνα 2 μέτρων σύμφωνα με τον Κανονισμό, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που χωρίς δισταγμούς υπερβαίνουν και αυτά τα όρια παραμένοντας στα 5 ή και στα 10 μέτρα μακρύτερα, απειλώντας με μηνύσεις όσους τους πλησιάσουν.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Σε γνωρίζω από του Κούλη

την ματιά την γουρλωτή

σε γνωρίζω από του Κούλη

αυτή την λάγνα την φωνή,

Οι «διευκολύνσεις» του κράτους στους εμβολιασμένους δείχνουν πως ο εχθρός πλέον είναι εντός των τειχών

«Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» φώναζε ο Τρώας ιερέας Λαοκόων και τελικά είχε δίκιο, αλλά ήταν αργά για τους Τρώες αφού ο Δούρειος ίππος ήταν ήδη εντός των τειχών. Σπεύσατε, λοιπόν, να εμβολιαστείτε και απολαύστε ζωή μαγική με τα απίστευτα κρατικά προνόμια. Όχι, δεν θα έχει δωρεάν data, δεν θα έχει 13^ο μισθό, δεν θα έχει έκπτωση στο ρεύμα αλλά θα έχει ελεύθερη πρόσβαση σε κλειστούς χώρους χωρίς μάσκα, μετακινήσεις και ταξίδια χωρίς τεστ, είσοδο σε γήπεδα, θέατρα, σινεμά, συναυλίες, φεστιβάλ, μπαρ, εστιατόρια χωρίς περιορισμούς και όσοι έχουν κάνει και την δεύτερη δόση θα μπορούν να πηγαίνουν χωρίς self test στην εργασία τους και στο γυμναστήριο, ελεύθερη διακίνηση σε χώρες της ΕΕ, αρκεί να έχουν περάσει 15 μέρες. Όλα αυτά για να νιώσει το πόπολο ότι θα πάρει την ζωή του πίσω και θα είναι ελεύθερο και ασφαλώς για ό,τι στραβό συμβεί ή και να μην συμβεί, να υπάρχει ο εχθρός εντός των τειχών, δηλαδή οι ανεμβολίαστοι.

Ο ΛΕΝΙΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΣΙΑΣ

Για όσους επιθυμούν να εμβαθύνουν στην «ψυχολογία του πλήθους», τα τραγούδια και τα έθιμα των λαών αποτελούν ένα πλούσιο πεδίο για μελέτη.

Στην καταιγίδα της ιστορίας στην οποία βρισκόμαστε, η εξέγερση εμφανίζεται στην ποίηση και το τραγούδι του λαού. Αυτό είναι ένα σύμπτωμα με βαρύνουσα σημασία. Μεταξύ των πιο γνωστών ανατρεπτικών τραγουδιών της εποχής, υπάρχει το τραγούδι «Ο Λένιν είναι Μεσσίας», στο οποίο ο στρατιώτης, η κάτωχρη πόρνη και ο γιος του καταδίκου επικαλούνται τον Λένιν ως «φάρο δικαιοσύνης και ελευθερίας» και άλλα τέτοια γαρνιρισμένα με κλισέ εκφράσεις.

Οι θεωρίες συνωμοσίας και η αληθινή τους διάσταση

«Δεν πρέπει, λοιπόν, να αποκαλύπτουμε μια δολοπλοκία παρά μόνο όταν είναι πλέον επιβεβλημένο και είμαστε έτοιμοι να την εκτελέσουμε. Και τότε, ακόμη, θα πρέπει να την πούμε σ’ ένα, μόνον, άλλο άτομο, το οποίο πρέπει να γνωρίζουμε καλά ή να ελαύνεται και αυτό από τα ίδια κίνητρα. Είναι ευκολότερο να βρούμε ένα τέτοιο άτομο απ’ το να βρούμε πολλά και, προφανώς, λιγότερο επικίνδυνο. Έτσι, επί πλέον, μπορείς να προφυλαχθείς αν κάνεις κάποιο λάθος, πράγμα δύσκολο όταν είναι αναμεμειγμένοι πολλοί στη συνομωσία. Διότι μπορείς να εκμυστηρευθείς τα πάντα σ’ ένα μοναδικό άτομο, αφού το «ναι» του ενός αξίζει όσο το «όχι» του άλλου, εκτός αν του εκμυστηρεύθηκες εγγράφως. Και στην αντίθεσή μας προς τα γραπτά πρέπει να είμαστε ακλόνητοι σαν βράχοι, διότι τίποτα δεν σε καταδικάζει περισσότερο, απ’ ό,τι τα ίδια τα γραφόμενά σου». Νiccolo Machiavelli, Οι συνωμοσίες

«Το κυνήγι των μαγισσών ήταν μια στρεβλή εκδήλωση του πανικού, που κυρίεψε όλες τις τάξεις, όταν η ισορροπία άρχισε να μετατοπίζεται προς μια μεγαλύτερη ατομική ελευθερία […] Το κυνήγι των μαγισσών δεν ήταν, ωστόσο, απλή καταστολή. Ήταν, επίσης, πράγμα εξίσου σημαντικό, μια αρκετά καθυστερημένη ευκαιρία για οποιονδήποτε ήταν τόσο πρόθυμος να εκφράσει δημόσια την ενοχή του και τις αμαρτίες του με πρόσχημα τις κατηγορίες εναντίον των θυμάτων». Άρθουρ Μίλλερ

Στον επίσημο ιστότοπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αναρτηθεί ένας στην κυριολεξία οδηγός περί του εντοπισμού θεωριών συνωμοσίας, στον οποίο περιλαμβάνονται σχετικά γραφήματα, που μας «ενημερώνουν» για το τι είναι οι θεωρίες συνωμοσίας, «για ποιο λόγο ανθούν», «για ποιους λόγους οι άνθρωποι μεταδίδουν τις θεωρίες συνωμοσίας», «ποιοι είναι οι τρόποι εντοπισμού τους», «πως προκαλούν ζημιά», ποιοι είναι οι τρόποι προληπτικής αντιμετώπισης, κατάρριψης και τελικά εξουδετέρωσής τους. Μάς παρέχονται, επίσης, ακόμη και οδηγίες αντιμετώπισης και απεύθυνσης στους ανθρώπους, που πιστεύουν ακράδαντα στις θεωρίες συνωμοσίας, ενώ «εξηγείται» και ποιος είναι ο σύνδεσμός τους με τον Covid-19.

1948-1960, Μαλαισία: Η σφαγή που ονομάστηκε Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης

Η Μαλαισιανή «Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης» (1948-60) ήταν ο μακρύτερος πόλεμος που διεξήγαγαν οι δυνάμεις της Βρετανίας και της Κοινοπολιτείας στον εικοστό αιώνα. Αυτός ο αδήλωτος «πόλεμος χωρίς όνομα», ενάντια στους αντάρτες στις ζούγκλες της Μαλαισίας, καθώς και η βάναυση καταστολή του αποτέλεσαν πρότυπο για τις επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Η αποκάλυψη της σφαγής στη Μαλαισία βασίζεται σε πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία από τα βρετανικά αρχεία, καθώς και σε καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων τόσο από τις κυβερνητικές δυνάμεις όσο και από αντάρτες. H περιβόητη «Σφαγή του Batang Kali» –γνωστή ως «My Lai της Βρετανίας»– η οποία έλαβε χώρα τον Δεκέμβριο του 1948, αποκαλύπτει ότι η βρετανική τακτική στη Μαλαισία ήταν πιο αδίστακτη από ό,τι παραδέχονται πολλοί ιστορικοί. Για την καταστολή της εξέγερσης στη Μαλαισία, όπως και στην Κένυα κατά την ίδια περίοδο, χρησιμοποιήθηκαν μαζικά προγράμματα επανεγκατάστασης και εθνοκάθαρσης, χωρίς διακρίσεις εναέριες βομβιστικές επιθέσεις, κακομεταχείριση και εκμετάλλευση των αυτοχθόνων πληθυσμών, των Orang Asli. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης ήταν ένας ανελέητος πόλεμος. Στη Μαλαισία, οι Βρετανοί δημιούργησαν ένα γενικευμένα βίαιο κράτος ασφαλείας –και το κληροδότησαν στη σύγχρονη Μαλαισία. Η «Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης» ήταν ένας σφοδρός πόλεμος που εξακολουθεί να στοιχειώνει το παρόν.

Ιστορική Αναφορά

Η Μαλαισία εκτείνεται σε δύο διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, τη Μαλαισιανή χερσόνησο και το νησί Βόρνεο. Έχει τις ρίζες της στα Μαλαϊκά βασίλεια. Τον 18^ο αιώνα ολόκληρη η περιοχή των στενών προσαρτήθηκε στην Βρετανική Αυτοκρατορία και έγιναν προτεκτοράτα.

Οι δύο κύριοι λόγοι για τους οποίους ενδιαφερόταν η Βρετανική Αυτοκρατορία για τη Μαλαισία ήταν τα καουτσουκόδενδρα και τα κοιτάσματα κασσίτερου. Κατά το πρώτο μισό του 20^ου αιώνα πολλές χιλιάδες Κινέζοι και Ινδοί εργάτες μεταφέρθηκαν από τους Βρετανούς στη Μαλαισία για να δουλέψουν στις φυτείες καουτσούκ και στα ορυχεία κασσίτερου. Όταν οι Γιαπωνέζοι κατέλαβαν τη Μαλαισία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βρετανοί συνέβαλλαν στον εξοπλισμό και στην εκπαίδευση της αντίστασης ενάντια στα στρατεύματα κατοχής. Η αντίσταση αποτελείτο κυρίως από Κινέζους, στην πλειοψηφία τους μέλη ή υποστηρικτές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Μαλαισίας. Μετά το τέλος του πολέμου, η Βρετανία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Μαλαισία, όπως και πολλές άλλες αποικίες της, αλλά ήθελε ταυτόχρονα να προστατεύσει τα συμφέροντά της στη χώρα: οι περισσότερες φυτείες καουτσούκ ανήκαν σε βρετανικές εταιρείες.

Γυναίκες που τρέχουν με τους λύκους

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΧΕΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΓΡΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

της CLARISSA PINKOLA ESTES

σελ. 624

Εκδ. κέλευθος

Αθήνα 2020

Ήταν τις μέρες των αποκαλύψεων των σεξουαλικών σκανδάλων, που όλοι ήξεραν ότι συνέβαιναν κοντά τους, μα πολύ-πολύ κοντά τους, αλλά κανείς δεν προχωρούσε στη δημοσιοποίησή τους, αφού «μάλλον τα θέλανε μωρέ», «σιγά μη δεν κουνούσαν την ουρά τους», και μετά «μα, τώρα τα θυμήθηκε;», «τι ακριβώς θέλει τώρα;», «περσινά ξυνά σταφύλια», «μα, συμβαίνουν τέτοια πράγματα το 2021;». Και όλοι μαζί κάνουν τους ανήξερους. Στην άλλη μεριά του πλανήτη, οι πολιτισμένοι κάνουν σεξοτουρισμό εδώ και δεκαετίες, επιλέγοντας μόνο παρθένες και ανήλικες κοπέλες· στην Αφρική ακόμη κάνουν κλειτοριδεκτομή σε κορίτσια που μπαίνουν στην εφηβεία· στην Ινδία παντρεύουν τις κοπέλες από τα 12 τους χρόνια και αποκτούν και παιδιά· σε μια από τις μεγάλες θρησκείες του πλανήτη επιβάλλεται στις γυναίκες η μπούργκα, οδηγώντας τες σε πολλές περιπτώσεις σε λιθοβολισμό έως θανάτου εάν παραβούν το νόμο ή στραβοκοιτάξουν κάποιον άντρα ή αντιμιλήσουν στον άντρα-ιδιοκτήτη.

Γενικά, η ανθρωπότητα ολόκληρη είναι εγκλωβισμένη με αυτό που στην καθομιλουμένη ονομάζουμε σεξ. Κατά έναν «μυστήριο» τρόπο έχει ονομαστεί-αναχθεί ως άλλο προπατορικό αμάρτημα που μας κατατρέχει, άντρες και γυναίκες, ως ανθρώπινο γένος, εδώ και αιώνες.

Φυσικά, έχουμε κάνει πολλά βήματα απελευθέρωσης ως προς αυτό το θέμα, μήπως, όμως, στην ουσία έχουμε δημιουργήσει απλά μια ωραία βιτρίνα στην οποία καθρεφτιζόμαστε όλοι, άντρες και γυναίκες, κρύβοντας ουσιαστικά το πρόβλημα πίσω από το καθρέφτη;

Κάτω από αυτούς τους προβληματισμούς έρχεται να ταράξει τα νερά και να μας εισάγει σε ένα μαγικό αρχετυπικό κόσμο το εξαιρετικό βιβλίο της Clarissa Pinkola Estès. Ο τίτλος του μας μεταφέρει σαν από θαύμα στην άγρια, απάτητη, αγνή φύση, ενώ ο υπότιτλος από την άλλη, μας παραπέμπει στην αρχετυπική ψυχολογία του Κ. Γκ. Γιούνγκ.

Άκης Πάνου: Ένας αδιόρθωτος αναρχικός στην δικιά του ιδεολογική φάση

Είναι τόσο σκληρός ο αγώνας
μα τόσο γλυκός,
είναι τόσο μεγάλη η ζωή
όταν ζεις διαρκώς,
κι έτσι φτάνεις στο τέρμα
χωρίς να ’χεις νιώσει μικρός
και παλεύεις, πεθαίνεις, περνάς
μα δεν είσαι νεκρός. Άκης Πάνου

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να καταταχθούν σε κατηγορίες. Που δύσκολα ορίζονται με λέξεις. Άνθρωποι, που όταν κάποιος προσπαθήσει να μιλήσει γι’ αυτούς, άθελά του, τους στρεβλώνει. Είναι αυτό που κάποιοι θα έλεγαν, ότι είναι μια κατηγορία από μόνοι τους. Συνήθως πρόκειται για κάποιους που η κοινωνία τούς θεωρεί στρεβλούς, παράξενους και καμμιά φορά επικίνδυνους. Για ανθρώπους που σπούδασαν μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό και κατά επέκταση «ξεζούμισαν» τον κόσμο που έζησαν. Ανεβοκατέβηκαν εσωτερικές σκάλες, ψάχνοντας να ανακαλύψουν την θέση τους στην κοινωνία που έτυχε να γεννηθούν και επέλεξαν να μην της έχουν εμπιστοσύνη.

Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο λαϊκός καλλιτέχνης Άκης Πάνου. Πίστευε ότι το λαϊκό τραγούδι είναι το μελοποιημένο χρονογράφημα κάθε εποχής. Άνθρωπος ανυπότακτος, πολύπλευρος, φιλοσοφημένος και σπουδαγμένος στα πανεπιστήμια της λαϊκής ψυχής του. Με ελεύθερη κοινωνική θεώρηση και συγχρόνως με ισχυρό και σφιχτό προσωπικό αξιακό κώδικα. Μια άναρχη προσωπικότητα, που πολλά διαφορετικά στοιχεία συνυπήρχαν με αρμονία στο ίδιο πρόσωπο.

Εθελοντής αλήτης

Γεννήθηκε στις 15 Δεκέμβρη του 1933 στην Αθήνα. Ήταν το τρίτο παιδί από τα συνολικά έξι που είχε η οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν υπεύθυνος για τον επισιτισμό της βασιλικής φρουράς. Στην κατοχή η οικογένεια του Πάνου μετακομίζει στην Καλλιθέα, στου Χαροκόπου, όπου προσπαθεί να τα βγάλει πέρα. Λόγω των δύσκολων συνθηκών διαβίωσης, ο Άκης Πάνου σταματάει το δημοτικό σχολείο. Το γεγονός αυτό δεν τον περιορίζει να μορφωθεί και να συνεχίζει να θεωρεί τον εαυτό του μαθητή: «Δεν θεωρώ τον εαυτό μου μορφωμένο, γιατί έχω πει ότι θα είμαι μαθητής μέχρι να πεθάνω».

Ασχολείται με διάφορες δουλειές. Εργάζεται σε εργοστάσιο βερνικιών, σε τυπογραφείο, πουλάει τσιγάρα και συγχρόνως παίζει μπουζούκι σε ταβέρνες.

Από το 1943, σε ηλικία 10 χρονών, ο Άκης Πάνου βγαίνει στο «πεζοδρόμιο» όπως έλεγε και παίζει μπουζούκι επαγγελματικά σε ταβερνάκια. Παρ’ ότι προέρχεται από μια οικογένεια με υψηλό κοινωνικό κύρος, ο ίδιος επιλέγει να αποστασιοποιηθεί από την κοινωνική ζωή που του προσφέρονταν, ακολουθώντας την ζωή του «εθελοντή αλήτη», όπως συνήθως ανέφερε. Ο πατέρας του συχνά του έλεγε, τί δουλειά έχει αυτός με αυτή την αλητεία. Έτσι, λοιπόν, έχοντας επιλέξει να αποστασιοποιηθεί από το οικογενειακό του περιβάλλον, διαγράφοντας μια ξεχωριστή πορεία, καθοδική, δηλαδή έξω από την βασιλική φρουρά και με κατεύθυνση προς τον κόσμο, ο Πάνου ξεκινάει την πορεία του ως λαϊκός καλλιτέχνης.

Σχηματικά, εξηγούσε στους συναδέλφους του καλλιτέχνες, που ξεκίνησαν από διαφορετικές κοινωνικά αφετηρίες, δηλαδή από φτωχές οικογένειες και οι οποίοι με την δουλειά τους αποκτούσαν χρήματα και διακριτή κοινωνική επιφάνεια, ότι μοιραία οι δρόμοι τους κάπου συναντιόνται, αλλά είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Έχουν διαφορετικό στόχο.

Μέχρι να βγει στην δισκογραφία το 1958, ο Άκης Πάνου έκανε υδρομετρήσεις στην Κρήτη και ασχολήθηκε επαγγελματικά με την οργανοποιία, με εξειδικευμένη δουλειά στις φιγούρες οργάνων. Μάλιστα, ήταν ο πρώτος που εξέλιξε τις φιγούρες των οργάνων προσθέτοντας τους έντονο καλλιτεχνικό στοιχείο. Οι φιγούρες των λαϊκών οργάνων με τον Πάνου αποκτούν θεματικές παραστάσεις. Επίσης, κατασκευάζει κοσμήματα και δημιουργεί πολλούς πίνακες ζωγραφικής. Στην μουσική τον μύησε ο θείος του που έπαιζε κλασική κιθάρα και ο κατά 5 χρόνια μεγαλύτερός του αδελφός, ο οποίος σε ηλικία 17 χρονών σκοτώθηκε από ένα τραμ. Ο Πάνου δημιουργεί τραγούδια ευαίσθητα, ερωτικά και κοινωνικά. Η άποψη του για το τραγούδι είναι καθαρή. Πιστεύει ότι ένα τραγούδι μπορεί να σταθεί άσχετα με το ποιος θα το ερμηνεύσει. Για το λόγο αυτό, επιλέγει να δίνει τα τραγούδια του κυρίως σε τραγουδιστές που δεν είναι ευρέως γνωστοί. Σε αυτό το πνεύμα, οι τραγουδιστές στις ζωντανές εμφανίσεις του Πάνου τοποθετούνται πίσω από τους μουσικούς και όχι μπροστά όπως συνηθίζεται.

VAE VICTIS, «ΟΥΑΙ ΤΟΙΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙΣ»

Η φράση «οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις», (στη νεοελληνική: αλίμονο στους ηττημένους ή τους νικημένους), αποτυπώνει μέσα στις χιλιετίες με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως, ο νόμος είναι το δίκαιο του ισχυρού, που επιβάλλει τη θέληση του έναντι του ανίσχυρου ή του ηττημένου. Σύμφωνα με τον Τίτο Λίβιο, η φράση αυτή λέχθηκε, το 390 π.Χ., από τον αρχηγό των Γαλατών Βρέννο, τη στιγμή που, μετά από αντιρρήσεις των Ρωμαίων για το σωστό βάρος χρυσού, που θα καταβαλλόταν ως λύτρα για την αποχώρηση των Γαλατών από τη Ρώμη, έριξε το ξίφος και τη ζώνη του πάνω στη ζυγαριά των δικών του σταθμών αναφωνώντας Vae victis.

Η πανδημία λειτούργησε, ως επιταχυντής εξελίξεων μεταβάλλοντας άρδην τους όρους επιβολής της εξουσίας στον κοινωνικό χώρο, που επιστρέφει σιγά σιγά σε μια πραγματικότητα, που θα συνιστά την περιβόητη «νέα κανονικότητα».

Η μετά πανδημίας εποχή δεν θα ενσωματώνει όπως συνήθως τους δυσμενείς για τους εξουσιαζόμενους όρους μιας ακόμα «κρίσης». Η μετά κορωναϊό εποχή, είναι η θριαμβευτική επανείσοδος στον θαυμαστό κόσμο του Χάξλεϋ. Πρόκειται για την αρχή μιας νέας κατάστασης, η οποία μεταβάλλει το σκηνικό και επιβάλλει νέους κανόνες σε ένα όλο και πιο ενοποιητικό σχήμα για την εξουσία, με τον κοινωνικό χώρο να μορφοποιείται, ως ένα σύνολο διασυνδεδεμένων ατομικοτήτων σε μια επαναλαμβανόμενη μέρα της μαρμότας.

14 μήνες τρομοκρατίας, με πρόσχημα τον Covid-19 έχουν επιφέρει παγκόσμια τεκτονικές αλλαγές και συγκλίσεις, που σε αντίθετη περίπτωση θα χρειάζονταν δεκαετίες για να πραγματοποιηθούν και πάντα φυσικά με σφόδρα πιθανό το ενδεχόμενο να συναντήσουν ανεξέλεγκτες κοινωνικές αντιστάσεις.

«Ο καρκίνος ήταν μια από τις κυρίαρχες ασθένειες που έπλητταν τον κόσμο στον Μεσαίωνα». «Σάρωνε και τον Μεσαίωνα»

Έτσι μετέφεραν την είδηση ΜΜΕ του ελλαδικού χώρου σχετικά με μια έρευνα που έγινε από το Cambridge University. «Έως τώρα θεωρούσαμε πως η σημαντικότερη αιτία θανάτου στους ανθρώπους του Μεσαίωνα ήταν οι μεταδοτικές ασθένειες, όπως η δυσεντερία και η βουβωνική πανώλη, μαζί με τον υποσιτισμό και τους τραυματισμούς λόγω ατυχημάτων ή πολέμου. Τώρα πρέπει να προσθέσουμε τον καρκίνο στις κυρίαρχες ασθένειες που έπλητταν τον κόσμο στο Μεσαίωνα», αναφέρει η αρχαιολόγος του Cambridge University, Jenna Dittmar.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ ΣΤΟΝ ΛΑΚΑΝ

Ο αντιεξουσιασμός και η εξάρθρωση της εξουσίας

 του SAUL NEWMAN

Εκδ. κέλευθος / Σελ. 431

Αθήνα 2019

«Ο συγγραφέας, αφορμώμενος από την αντιπαραβολή του αναρχισμού με τον μεταδομισμό, διατείνεται πως το επείγον πολιτικό πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας είναι η ολοένα αυξανόμενη επίταση και επέκταση της εξουσίας. Εστιάζει στην τάση των ριζοσπαστικών πολιτικών θεωριών και κινημάτων να επιβεβαιώνουν την ισχύ και την εξουσία, με ποικίλες μορφές, την ίδια στιγμή που επιχειρούν να την καταλύσουν. Καταγίνεται με στοχαστές όπως ο Μπακούνιν, ο Λακάν, ο Στίρνερ και ο Φουκώ, με σκοπό να εξετάσει σημαντικά επιστημολογικά, οντολογικά και πολιτικά ζητήματα: το ουσιώδες ανθρώπινο υποκείμενο συνιστά το αφετηριακό σημείο αντίστασης στην ισχύ και την εξουσία; Ή μήπως το ίδιο το ανθρωπιστικό υποκείμενο βρίσκεται κι αυτό από τη μεριά της κυριαρχίας και θα πρέπει ως τέτοιο να αποκαλυφθεί; Χαρτογραφώντας με επιδεξιότητα την ανάδυση αυτής της ερωτηματοθεσίας στη σύγχρονη πολιτική σκέψη, ο Νιούμαν παρουσιάζει ανάγλυφα τον τρόπο που το ζήτημα της ουσιακής ταυτότητας ορίζει επαναπροσδιορίζει τα όρια και τις δυνατότητες των σύγχρονων ριζοσπαστικών πολιτικών κινημάτων». (Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης)

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, στόχος αυτού του έργου είναι να εξετάσει την λογική του τρόπου εξουσίας σε διάφορους πολιτικούς λόγους και ιδέες και να αναπτύξει έναν τρόπο σκέψης σχετικά με την αντίσταση, που δεν θα επιβεβαιώνει την κυριαρχία, αλλά και θα αποφεύγει να βρει ένα θεμελιώδες σημείο αντίστασης, καθώς αυτό αναπόφευκτα θα μορφοποιούνταν μέσα σε μια δομή ή έναν λόγο εξουσίας.

Ομαδικός τάφος 215 παιδιών στον Καναδά. Ο «πρώτος κόσμος» χτισμένος με το αίμα των απανταχού «τρίτων»

Τα λείψανα 215 παιδιών αποκαλύφθηκαν σε ομαδικό τάφο στο οικοτροφείο αφομοίωσης Ινδιάνων στο Kamloops Indian Residential School στην Βρετανική Κολούμπια του Καναδά, το οποίο και έκλεισε το 1978. Τα οικοτροφεία του Καναδά ήταν ένας κρατικός θεσμός υποχρεωτικών σχολείων, όπου υπό κρατική και θρησκευτική επίβλεψη στόχο είχαν την αφομοίωση των αυτόχθονων παιδιών.

Αιολικά Πάρκα: Η απάντηση Αμυρά σε επίκαιρη ερώτηση

Ο υφυπουργός, υπογράμμισε ότι αυτή η στρατηγική επένδυση προχωράει με γρήγορους ρυθμούς, χωρίς εκπτώσεις, σύμφωνα με τους «τους σκληρούς κανόνες και όρους του εθνικού, όσο και του ενωσιακού δικαίου, έτσι ώστε να είμαστε 1000% σίγουροι ότι το περιβάλλον προστατεύεται»! Επί πλέον, σημείωσε ότι επειδή οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν από 62 σε 182, πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις για να ενταχθεί στην κατηγορία των στρατηγικών επενδύσεων. Όσον αφορά τον κορεσμένο αιολικά Δήμο Καφηρέως και την υπέρβαση της φέρουσας ικανότητας του, αυτή λύθηκε πανεύκολα μεταφέροντας ανεμογεννήτριες από τον γειτονικό Δήμο Μαρμαρίου. Ευκολάκι για τους Αμυρά, Σκρέκα και λοιπούς «προστάτες». Και ας μην ανέφερε τίποτα η ΡΑΕ, εκ παραδρομής όπως ισχυρίστηκαν.

ΤΩΝ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΤΟ …ΚΑΓΚΕΛΟ…

Ώρα 23:55 τα μεσάνυχτα, της 5ης Μαΐου του έτους 2021.

Όπως πληροφορηθήκαμε από τον ειδικό οικονομικό τύπο, ήταν η στιγμή που ο διευθυντής του ΑΗΣ Καρδιάς Κοζάνης, δίνει ο ίδιος την εντολή στον μηχανικό λειτουργίας του σταθμού και ακολούθως στους χειριστές της νυκτερινής βάρδιας, που είναι στο κοντρόλ ελέγχου της μονάδας 4, του παλαιότερου εν ζωή εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη της ΔΕΗ, να προχωρήσουν στην άμεση μείωση του φορτίου και του σβησίματος της μονάδας.

Το συγκρότημα του ΑΗΣ Καρδιάς, μετά από 47 χρόνια αδιάκοπης λειτουργίας, περνά στην ενεργειακή ιστορία της χώρας. Η είδηση μέσα στην τούρλα του «ανοίγματος» της οικονομίας από την κορονοεπιδημία πέρασε στα ψιλά. Επρόκειτο, βέβαια, για έναν «μνημονιακό» όρο, που αφορούσε την ενεργειακή απεξάρτηση από το «βρώμικο» πλην φθηνό λιγνίτη και την εξάρτηση από τις «ανανεώσιμες πηγές». Οι ντόπιες κυβερνήσεις, μάλιστα, ως καλά παιδιά φρόντισαν να υπακούσουν ακόμα πιο γρήγορα, δηλαδή, νωρίτερα από το 2028, που είχε τεθεί ως ορόσημο. Για την ιστορία, το γερμανικό κράτος έχει δεσμευτεί να καταργήσει την παραγωγή ενέργειας από λιγνίτη το …2050 και αν.

ΤΑ …ΣΧΙΣΜΕΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ…

Μια μεγάλη εξέγερση προμηνύεται.

Τα χαρτοπανώ με τα οποία το ΚΚΕ έχει γεμίσει το κέντρο της Αθήνας και όχι μόνο το μαρτυρούν. Δεν θα γίνουμε «σκλάβοι» τον 21^ο αιώνα, γράφουν, να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο για τα εργασιακά ζητούν. Αυτό που μας μπέρδεψε λίγο και αναρωτηθήκαμε τον λόγο, είναι γιατί η λέξη σκλάβοι μπαίνει σε εισαγωγικά. Υπάρχει μισθωτή σκλαβιά, ή όχι; Τα εισαγωγικά πάντως δείχνουν ότι αυτό που επίκειται δεν σηματοδοτεί ακριβώς μια σκλαβιά. Πάντως σίγουρα αυτή τη στιγμή δεν έχουμε μισθωτή σκλαβιά, αφού το «δεν θα γίνουμε» παραπέμπει στο μέλλον. Άρα για την ώρα, όλα είναι εντάξει. Οπότε, το κόμμα του λαού, κινητοποιείται μεν αλλά δεν θα τα «δώσει» και «όλα» (λες και το έκανε ποτέ).

«Μην αγχώνεσαι, στα τέσσερα. Θα σου δείξει ο Γιάννης ο Βρούτσης»…

(Τάδε έφη Αντώνης Σαμαράς προς Νίκο Νικολόπουλο: σύσταση με αφορμή την συνάντηση με την Τρόικα για τα εργασιακά το 2014).

Μετά από απαίτηση των δεκάδων χιλιάδων οπαδών του Αντώνη Σαμαρά ανά την επικράτεια, αλλά και ανάμεσα στους κύκλους της ομογένειας, ιδρύθηκε επιτέλους το «Kοινωφελές Ίδρυμα Αντώνης Σαμαράς», που έχει ως σκοπό τη «συστηματική μελέτη, έρευνα και προβολή του έργου του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, τη διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης με την ανάδειξη γεγονότων της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, την προώθηση της ευρωπαϊκής ιδέας και ολοκλήρωσης, την προαγωγή της πολιτικής κι επιστημονικής έρευνας και την συμβολή του στην ανάπτυξη της κοινωνίας και την εκπλήρωση των εθνικών κι ευρωπαϊκών στόχων».

ΚΥΚΛΟΦΟΡEI το 216ο φύλλο της Μηνιαίας Πανελλαδικής Αναρχικής Εφημερίδας ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Από την Παρασκευή 4 Ιουνίου 2021, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στον υπόλοιπο Ελλαδικό χώρο στα σημεία διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου.

                                                                

Ακολουθεί ο πρόλογος, του Κύκλου Σύνταξης, για αυτήν την έκδοση:

Κούλη μαδάς;

Ονειρεμένη εποχή για την εξουσία.

Οι φτωχοί όλη μέρα τσακώνονται σαν θηρία μεταξύ τους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης για το νέο επίδομα, που πέταξε το υπουργείο στην αρένα και αφορά την δείνα κατηγορία ανέργων, θρηνολογούν την κατάντια τους και το «Κράτος» που τους έχει παρατήσει στη μοίρα τους. Από κοντά, στο δρόμο, στο μετρό, στο λεωφορείο τα φτωχά φοβισμένα ανθρωπάκια αποφεύγουν να κοιτάξει ο ένας τον άλλον, με τις μάσκες υψωμένες σχεδόν ως το φρύδι. Ο φόβος του διπλανού έγινε συνήθεια και η παράνοια καθημερινότητα. Αν αυτό που ζούμε είναι ένα πελώριο κοινωνικό πείραμα, τότε είναι απόλυτα επιτυχημένο. Ο πληθυσμός καταναλώνει ήσυχα και σε καθημερινή βάση το καθιερωμένο ναρκωτικό: το αφήγημα για τους εμβολιασμούς ως εισιτήριο για την «ελευθερία», προϋποθέτει την διατήρηση της καχυποψίας για τον διπλανό, που μπορεί να είναι ύποπτος «ασυμπτωματικός».

Ζήτω, λοιπόν, η πανανθρώπινη αξία της υποταγής στην κρατική εξουσία!!!

Ο μόνος τρόπος για να μάθεις μια είδηση της προκοπής σε αυτό το θλιβερό προτεκτοράτο είναι μόνο από σύμπτωση και μόνο από ξένους δημοσιογράφους.

Στο πλαίσιο μιας έρευνας πορτογάλων δημοσιογράφων, του οργανισμού EIC (European Investigative Collaboration), που διεξάγουν σχετική έρευνα με τίτλο «Black Trail», για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τη ναυτιλιακή βιομηχανία, ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο των εφοπλιστών, ο Παναγιώτης Λασκαρίδης είπε μεταξύ πολλών άλλων, ότι η κυβέρνηση κάνει ό,τι της παραγγείλει η Ένωση των Εφοπλιστών και ότι οι εφοπλιστές μπορούν να χέσουν τον πρωθυπουργό.

Δεν τον έχουν ανάγκη. Μεταξύ μας δεν είπε κάτι, που δεν ξέρουμε όλοι. Όμως το είπε.

Το απόσπασμα αυτό το παρουσίασαν οι δαιμόνιοι δημοσιογράφοι στον υπουργό εμπορικής ναυτιλίας τον κύριο Πλακιωτάκη, προσέξτε, χωρίς να τον προειδοποιήσουν. Έτσι, ο κύριος υπουργός, μαθημένος να τον γλείφουν οι εγχώριοι γυμνοσάλιαγκες, με τον γνώριμο αέρα του «γαμάτου» συστήθηκε ως «ο πιο σημαντικός υπουργός ναυτιλίας του κόσμου».

Όταν ξαφνικά του έβαλαν μπροστά του το απόσπασμα με τις δηλώσεις του Λασκαρίδη (Ά, Ο Πάνος!), παραλίγο να καταρρεύσει ο κύριος υπουργός! Ίσα που μπόρεσε να ψελλίσει κάτι για σταθερό νομοθετικό πλαίσιο για τη ναυτιλία και έκλεισε άρον-άρον τη συνέντευξη.

«ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΒΓΗΚΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ»…

Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα τα ΝΕΑ, ο υπουργός δημόσιας τάξης Μ. Χρυσοχοΐδης, απαντώντας σχετικά με την παράδοση στην «Δικαιοσύνη» έκθεσης για την επονομαζόμενη «greek mafia» και τον χρόνο των αναμενόμενων εξελίξεων, δήλωσε:

«Περιμένω και επιδιώκω κάτι που έχει γίνει αναγκαίο. Μια απάντηση της δημοκρατίας στο οργανωμένο έγκλημα. Το οργανωμένο έγκλημα είναι εγκληματικές επιχειρήσεις, δηλαδή οργανώσεις με ιεραρχία, συγκεκριμένους τομείς δραστηριοποίησης και μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό. Στα τελευταία 20 χρόνια ένα περιχαρακωμένο φαινόμενο νύχτας και μαγαζιών που ήταν κυρίως αστυνομική υπόθεση εξελίχθηκε, οργανώθηκε και επεκτάθηκε, ιδιαίτερα μετά το 2010, σε επιχειρηματικές δραστηριότητες στο φως της ημέρας που μπορούν να επηρεάσουν ακόμη και τη λειτουργία των θεσμών, στη Δικαιοσύνη, την Αστυνομία, τα Μέσα και τη Διοίκηση. Δεν είναι πια πρόσωπα, ιδιοκτήτες μικρών ομάδων ή νυκτερινών κέντρων, είναι οργανώσεις που διακινούν τεράστια χρήματα, έχουν νόμιμες επιχειρήσεις, ξεπλένουν και επηρεάζουν».

Ο Φουρθιώτης και η κοντή αντιπολιτευτική μνήμη των δικαιωμάτων

Πρόσφατα επικράτησε το θέμα για την ευνοϊκή μεταχείριση της διοίκησης των φυλακών Κορυδαλλού στην νυν τηλεοπτική περσόνα και υποψήφιο βουλευτή με την Νέα Δημοκρατία και πρώην ατζέντη γνωστού μοντέλου και πορνοστάρ Φουρθιώτη, του οποίου τα αιτήματα για καλωδιακή τηλεόραση στο κελλί του, καθώς και ειδική διατροφή, για λόγους υγείας, έγιναν δεκτά. Η «Γενική Γραμματεία Αντιεγκληματικής Πολιτικής» αναφέρει πως τα παραπάνω αιτήματα έγιναν δεκτά, καθώς υπάρχει εσωτερικός κανονισμός που τα προβλέπει και μάλιστα 400 κρατούμενοι έχουν καλωδιακή τηλεόραση στα κελιά τους πληρώνοντάς την με δικά τους έξοδα. Εννοείται, πως όλα αυτά συμβαίνουν κυρίως στην 6η πτέρυγα του Κορυδαλλού όπου κρατούνται «vip» κρατούμενοι, χωρίς βέβαια να σημαίνει πως αυτό δεν συμβαίνει και σε άλλες πτέρυγες των φυλακών. Βεβαίως, για το κράτος οι κάθε είδους παρόμοιες αιτήσεις από κρατούμενους δεν έχουν την ίδια βαρύτητα, καθώς τα πάρε δώσε με το κράτος, οι κοινωνικές θεωρήσεις του κάθε κρατούμενου, το πόσους «κρατάει», το πόσα λεφτά έχει κ.λπ. παίζουν ρόλο για την θετική ή την αρνητική απάντηση της διοίκησης των φυλακών.