Δίπολα και Ανθρώπινες Σχέσεις στην καθημερινότητα μας

Πόσο οξύμωρο είναι τελικά, ένας αναρχικός να ακούει κρατικό ραδιόφωνο, να μαθητεύει σε κρατικά σχολεία ή να σπουδάζει σε κρατικά πανεπιστήμια; Η χρήση τους ή μη αποδεικνύει και την σύμπλευσή του με τις απόψεις και ιδέες του; Είμαστε σίγουροι ότι πολλές φορές και σε πάρα πολλές περιπτώσεις, αρκετοί που τοποθετούν τον εαυτό τους στην αντίπερα όχθη από εκείνη της εξουσίας και της κυριαρχίας αισθάνονται ολίγον σαν «εξωγήινοι» και «περίεργοι». Όχι επειδή είναι ανέφικτη η επεξήγηση και η ανάλυση των ρόλων και της στάσης στην καθημερινότητά μας. Λες και δεν είναι αυτονόητα ορισμένα ζητήματα, ότι δεν υπάρχει κάποια κοινή βάση, που πάνω σε αυτή να πατάμε και να αναπτύσσουμε τη συλλογιστική μας. Βαρύγδουπες λέξεις και αναλύσεις περιγράφουν απλές και προφανείς καταστάσεις.

Ζούμε σε έναν ψηφιακό κόσμο που μετασχηματίζεται και η αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων γιγαντώνεται. Αυτό δημιουργεί νέες συνθήκες και δεδομένα στις ανθρώπινες σχέσεις. Αναμφισβήτητα, οι βλαβερές συνέπειες της μακρόχρονης παγιωμένης κρατικής εξουσίας και κυριαρχίας έχουν καταστρέψει και αλλοιώσει την ανθρώπινη συμπεριφορά. Και θεωρούμε πως είναι ό,τι χειρότερο για τον άνθρωπο η αλλοίωση των χαρακτηριστικών του, τα οποία έρχονται από πολλές χιλιάδες χρόνια πριν. Ένα σύστημα εξουσιαστικό και άδικο που έχει παράξει έναν τύπο ανθρώπου όπου κυριαρχεί ο ανταγωνισμός, η απομόνωση, οι διακρίσεις. Είναι η τοξικότητα που εκπέμπεται και δυστυχώς δεν εκπορεύεται μονάχα από άτομα που φέρουν εξουσία.