Σίγουρα, τα πιο αποτελεσματικά χτυπήματα των Maroons προήλθαν από τη βοήθειά τους για την απελευθέρωση πλήθους υποδουλωμένων Μαύρων! Αυτό είναι ένα θέμα που σπάνια γράφεται. Όμως, αν κάποιος θέλει να καταλάβει από πού προέκυψαν οι δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες της Ένωσης Μαύρων, κατά τις σκοτεινές μέρες εκείνες που ο Βορράς χρειάστηκε πολλά φρέσκα στρατεύματα για να σπάσει τη βούληση της Συμμαχίας, τότε πρέπει να ανατρέξουμε στους λεγόμενους «contrabands» –τους χιλιάδες και χιλιάδες σκλαβωμένους μαύρους που δραπέτευσαν από τη δουλεία. Πράγματι, αυτοί οι contrabands παρείχαν τη συντριπτική πλειοψηφία των διακοσίων χιλιάδων μαύρων που αγωνίστηκαν για την Ένωση, ενώ οι Maroons της Βόρειας Καρολίνας και της Βιρτζίνια διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην επιχείρηση αυτή.
Φανταστείτε όλα τα κατορθώματα του Harriet Tubman για την απελευθέρωση εκατοντάδων αιχμαλώτων, σε συνδυασμό με το όραμα του John Brown για την ευρεία απόδραση των αιχμαλώτων με τα όπλα που είχαν παρθεί στην αποτυχημένη επιδρομή του στο Harrier’s Ferry και πολλαπλασιάστε τα εκατοντάδες φορές. Μόνο τότε είναι δυνατόν να κατανοήσουμε τον τεράστιο αριθμό των αιχμαλώτων που απελευθερώθηκαν από τους Maroons.
Δευτερευόντως, η εμπειρία των Maroons στην κλοπή των βοοειδών χρησιμοποιήθηκε σωστά, προκαλώντας στην Συνομοσπονδία, στις περιοχές που επιχειρούσαν, τέτοιες συνθήκες ώστε να αρχίσουν να υποφέρουν από λιμοκτονία.
Πιστοί στις αξίες τους, οι λευκοί Maroons που εντάχθηκαν στην δύναμη της Ένωσης αγωνίστηκαν στις διαχωρισμένες «έγχρωμες» μονάδες, αν και δεν ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν.
Μετά το τέλος του πολέμου, οι Maroons θα εξέλθουν πλήρως από το βάλτο και θα παίξουν σημαντικό ρόλο στις τοπικές υποθέσεις. Σίγουρα, μόλις κατανοήσει κάποιος τα κρυμμένα κομμάτια της ιστορίας, μπορεί να καταλάβει καλύτερα γιατί μια χώρα που κυριαρχείται από λευκή κουλτούρα και θεσμούς θα παρέκλινε από την πορεία της για να κρατήσει αυτή την ιστορία μυστική.
Οι Seminole
Ας εξετάσουμε ένα άλλο άδικο παράδειγμα μαζικής εξαπάτησης και ελλιπούς γνώσης γύρω από αυτό το θέμα, δηλαδή τους επονομαζόμενους πολέμους των Seminole.
Οι μελετητές μάς ενημερώνουν ότι η λέξη Seminole προέρχεται από την λέξη «simano-li» της ινδιάνικης φυλής των Creek, που σημαίνει «φυγάς» ή άγριος. Επί πλέον, αν και αργότερα θα χρησιμοποιούνταν σε μια ολόκληρη εθνοτική ομάδα, αρχικά χρησιμοποιήθηκε από τους Creeks για να περιγραφούν φυγάδες ή δραπέτες υποδουλωμένοι Αφρικανοί, ιδιαίτερα εκείνοι οι Αφρικανοί που διέφευγαν μέσω της περιοχής των Creek για να φτάσουν στο «καταφύγιο», την περιοχή των Ισπανών στη Φλόριντα, στα 1700. Μέχρι τότε, ένα μέρος της φυλής των Creek αποσπόταν από το κύριο σώμα και πήγαινε και αυτό εκεί. Οι Αφρικανοί Seminoles (τους οποίους οι Ισπανοί ονόμαζαν Negro Seminoles) ήταν ήδη εκεί –οπότε το εθνοτικό όνομα είναι εξίσου σωστό ως Amerindian Seminoles.
Επομένως, είναι απολύτως λάθος να βλέπουμε τους Seminoles ως Amerindians που συσχετίζονται και αναμιγνύονται με τους Αφρικανούς. Αντ’ αυτού, είναι το αποτέλεσμα μιας συνάντησης των δύο για να σχηματίσουν την εθνότητα. Τελικά ήρθαν μαζί στη Φλόριντα, επειδή και οι δύο χρειάζονταν τη βοήθεια οι μεν των δε στην άμυνα από τους κυνηγούς σκλάβων και άλλους Creek που δεν ήταν ικανοποιημένοι από τον διαχωρισμό τους.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα την εξαπάτηση που συνεχίζει να περιβάλλει αυτό το θέμα, πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά σε ποιες ιστορικές στιγμές είναι γνωστοί οι Seminoles: ο Πρώτος και ο Δεύτερος πόλεμος των Seminoles. Ο πρώτος έληξε το 1819, και ο δεύτερος διήρκεσε από το 1835 έως το 1842. Στην πραγματικότητα, υπήρχαν και άλλοι πόλεμοι των Seminoles.
Ο καθένας οδηγείται να δεχθεί τον παραπλανητικό τίτλο «Πόλεμοι των Seminoles», όταν στην πραγματικότητα ξεκίνησαν ως επιχειρήσεις σύλληψης σκλάβων και αυτό πάντα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις συγκρούσεις. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αναπτυσσόμενες φυτείες οι οποίες στηρίζονταν στους σκλάβους, δεν μπορούσαν πλέον να ανεχτούν ένα καταφύγιο για τους δραπέτες τους στη Φλόριντα. Πάνω απ’ όλα, οι απεσταλμένοι και οι στρατιωτικοί διοικητές τους καθιστούσαν ξεκάθαρο στους Amerindian Seminoles ότι, εάν αποστασιοποιηθούν από τους Αφρικανικούς Seminoles, δεν θα ήταν πλέον αντίπαλοί τους.
Ωστόσο, στις δημοφιλείς απεικονίσεις, στην πλειοψηφία της λογοτεχνίας, των δραματοποιημένων ντοκυμανταίρ και των ταινιών, δύσκολα μπορεί κάποιος να δει ή να διαβάσει για έναν μαύρο άνθρωπο…
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ένωσε τελικά τις δυνάμεις τους με τους σκλάβους και μετέτρεψε την επιχείρηση σε αρπαγή γης. Στην πραγματικότητα, από καιρό ήταν ανήσυχοι με την Ισπανική κατάληψη της χερσονήσου της Φλώριντα. Αφού η Φλώριντα άλλαξε χέρια με την Αγγλία αρκετές φορές, η Αγγλία χρησιμοποίησε το στρατόπεδο ως στρατιωτική βάση στον πόλεμο του 1812, μέχρι το 1815, όταν η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών αποφάσισε να κάνει κάτι δραστικό γι’ αυτό.
Έτσι, έστειλαν τον Ινδιάνο δολοφόνο Andrew Jackson στη Φλώριντα για να ξεκινήσει τον πρώτο πόλεμο Seminoles. Τούτου λεχθέντος, τα αρχεία της χώρας περιέχουν πολλές από τις επιστολές του Τζάκσον, αποκαλύπτοντας σαφώς τη διπλή αποστολή του να συλλάβει σκλάβους και να αναγκάσει την Ισπανία να εγκαταλείψει τη Φλώριντα ολοκληρωτικά. Δεν κατάφερε να συλλάβει σημαντικό αριθμό δραπετών, αλλά πέτυχε την έναρξη του πολέμου. Στη συνέχεια, η Ισπανία αναγκάστηκε να «πουλήσει» τη Φλώριντα στις ΗΠΑ το 1819.
Οι κοινότητες των Seminoles, όμως, δεν παραδόθηκαν ποτέ στον Τζάκσον και τους στρατιώτες του, αγωνιζόμενοι μαχητικά και διεξάγοντας ανταρτοπόλεμο, μέχρι ο Τζάκσον τελικά να αποσύρει τα περισσότερα στρατεύματά του και απλώς να διακηρύξει νίκη.
Από την πλευρά τους, οι Seminoles μετανάστευσαν σε περιοχές που δεν ελέγχονταν από τις δυνάμεις που είχε αφήσει πίσω ο Τζάκσον, σε λίγες αναπτυσσόμενες πόλεις και λίγους οικισμούς που είχε ιδρύσει η Ισπανία. Ως εκ τούτου, μέχρι το ξέσπασμα του δεύτερου πολέμου των Seminoles, οι Αφρικανοί και οι Amerindian Seminoles έχτισαν τις δικές τους πόλεις και οικισμούς σε όλη την υπόλοιπη Φλώριντα. Επί πλέον, καθιέρωσαν και πάλι μια ισχυρή βάση στη γεωργία και την κτηνοτροφία για να επιβιώσουν και να αναπτύξουν το εμπόριο.
Συνήθως οι Αφρικανοί και οι Amerindian ζούσαν σε ξεχωριστές πόλεις και οικισμούς. Έτσι, η ανάμειξη μεταξύ τους δεν έφτασε ποτέ στο βαθμό που προχώρησε στο Dismal Swamp. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούσαν να παντρεύονται αναμεταξύ τους. Ένας από αυτούς τους μικτούς γάμους, έμελλε να διαδραματίσει στρατηγικό ρόλο σε μεταγενέστερα γεγονότα. Επί πλέον, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ είχαν ονομαστικό έλεγχο της χερσονήσου, οι ιδιοκτήτες φυτειών άρχισαν να αγοράζουν αχρησιμοποίητες εκτάσεις και να φέρνουν σκλάβους Αφρικανούς. Εν τω μεταξύ, ένας σημαντικός αριθμός ιδιοκτητών φυτειών από τη Φλώριντα και εκτός συνόρων προσπάθησε να πάρει Αφρικανικούς Seminoles με εγγυητικές επιστολές, ισχυριζόμενοι ότι είχαν εξουσία στους προγόνους των Αφρικανών Seminoles και άρα, νομικά, τούς ανήκαν και αυτοί. Ωστόσο, η Ισπανία είχε παραχωρήσει στους προγόνους τους την ελευθερία τους σε αντάλλαγμα για την εξυπηρέτησή τους στις συνοριακές πολιτοφυλακές.
Έτσι, οι Αφρικανικοί και Amerindian Seminoles άρχισαν την πρακτική της «υιοθέτησης» ο ένας του άλλου, ως ονομαστικός σκλάβος και σκλάβος ιδιοκτήτης. Αυτή η πρακτική, εκτός των άλλων, έπαυε την δίωξη των περισσότερων από τα παλαιά εντάλματα. Σε αντάλλαγμα, οι Αφρικανοί έδωσαν ορισμένες καλλιέργειες στους Amerindians για την εξυπηρέτηση των αναγκών τους, διαφορετικά οι Αφρικανοί Seminoles ήταν εντελώς ελεύθεροι. Και οι δύο ομάδες συνέχισαν να συνυπάρχουν ειρηνικά όπως πάντα.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν μπορούσαν να παραμείνουν με αυτόν τον τρόπο για δύο κύριους λόγους. Πρώτον, οι γαιοκτήμονες ήθελαν να επεκταθούν σε όλη την περιοχή. Δεύτερον, η χερσόνησος ήταν ακόμα ένα καταφύγιο για «νέους» δραπέτες από τις τοπικές φυτείες και τις γειτονικές πολιτείες της Τζώρτζια και της Αλαμπάμα. Στην πραγματικότητα, για να έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα, πρέπει να δούμε τη Φλώριντα ως βάση, από την οποία οι φυγάδες Αφρικανοί θα διεξήγαγαν έναν ανταρτοπόλεμο χαμηλού επιπέδου με τις γειτονικές περιοχές, με σκοπό τη διάσωση των αγαπημένων τους ανθρώπων που εξακολουθούσαν να είναι δούλοι και να ενθαρρύνουν τους άλλους να συμμετάσχουν και να ενισχύσουν τις τάξεις τους για πάνω από 100 χρόνια! Για τους σκλάβους ήταν γεγονός ότι τίποτα δεν φαινόταν να ταράζει τη συμμαχία Αφρικανών-Amerindian Seminoles.
Φανταστείτε αυτό: Αμερικανοί απεσταλμένοι και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι που προσπαθούν να διαπραγματευτούν συμφωνίες σύλληψης σκλάβων με επικεφαλής των Amerindian Seminoles, οι οποίοι είχαν διερμηνείς και συμβούλους Αφρικανούς Seminoles. Επί πλέον, φανταστείτε το παράλογο της προσπάθειας να πείσετε ορισμένους αρχηγούς να συμφωνήσουν να ανατρέψουν τους Αφρικανούς, τους οποίους γνώριζαν όλη τους τη ζωή, μερικοί από τους οποίους ήταν συγγενείς, άλλοι ήταν σύντροφοι στις μάχες, ακόμα και οι αρχηγοί τους ήταν γνωστοί ως ελεύθερα άτομα. Τέλος, και αυτό πρέπει να τονιστεί εξ αιτίας των δικών μας φυλετικών φόβων, υπήρχε πολλή ανιδιοτελής αγάπη μεταξύ των Αφρικανικών και Amerindian Seminoles … όχι της αγάπης για την εξυπηρέτηση, αλλά το είδος της αγάπης που εκδηλώνεται σε καταστάσεις που θέτουν σε κίνδυνο ζωές!
Ένα σαφές παράδειγμα για το τελευταίο ήταν το «σύμφωνο αίματος» που συνήψαν και τα δύο μέρη στην παράδοση των Αφρικανών, που υπαγόρευε ότι κάθε Amerindian Seminole που προσπάθησε να παραδώσει έναν Αφρικανό στη δουλεία έπρεπε να σκοτωθεί από τους δικούς του ανθρώπους. Ο πιο αναγνωρισμένος Amerindian Seminole της ιστορίας, ο Osceola, το είχε κάνει πράξη, σκοτώνοντας έναν ισχυρό επικεφαλής Amerindian Seminole, όταν ανακαλύφθηκε ότι ο τελευταίος είχε παραβιάσει το σύμφωνο. Στη συνέχεια και μέχρι το θάνατό του, ο Osceola θα χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τους Αφρικανούς. Όταν συνελήφθη κατά τη διάρκεια του πολέμου, ανακαλύφθηκε ότι οι προσωπικοί του φρουροί ήταν ως επί το πλείστον αφρικανικοί Seminoles.
Νωρίτερα, ο Osceola παντρεύτηκε μια γυναίκα από την Αφρική, η οποία χωρίστηκε από αυτόν και αλυσοδέθηκε κατά τη διάρκεια επίσκεψης του ζευγαριού σε κυβερνητικό οικισμό των ΗΠΑ. Αυτός, φυλακίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ η σύζυγός του πωλήθηκε ως δούλα και μεταφέρθηκε βόρεια.
Αυτή η κατάσταση έρχεται στο προσκήνιο το 1835, όταν το σχέδιο ενός διοικητή του Στρατού των ΗΠΑ για να συλλάβει μερικούς Αφρικανούς αποτυγχάνει, όταν ο οδηγός, ένας υποδουλωμένος Αφρικανός, οδήγησε τους στρατιώτες του σε μια προκαθορισμένη παγίδα. Στην επακόλουθη αιματηρή αναμέτρηση, μια ολόκληρη μονάδα με περισσότερους από εκατό Αμερικανούς στρατιώτες σκοτώθηκαν. Οι Αφρικανοί Seminoles υπέφεραν ελάχιστα. Σχεδόν την ίδια στιγμή, ο Osceola και άλλοι πολεμιστές έπληξαν και σκότωσαν τον κυβερνητικό αξιωματούχο που διέταξε την υποδούλωση της συζύγου του. Στη συνέχεια, οι Seminoles άνοιξαν γενικευμένο πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης των ΗΠΑ και όλων εκείνων που πίστευαν ότι συνδέονταν με αυτήν. Οι κοινότητες των Seminoles, αν και ήταν εξαιρετικά ικανοί μαχητές καθώς χρησιμοποιούσαν τακτικές αντάρτικου, εξακολουθούσαν να πιέζονται όταν οι Η.Π.Α. έστελναν μαζικά στρατιωτικούς, μαζί με χιλιάδες κρατικούς πολιτοφύλακες, μισθοφόρους, κεφαλοκυνηγούς δούλων και τυχοδιώκτες.
Συγκεκριμένα, οι γυναίκες και τα παιδιά Seminole υπέφεραν τρομερά από τις συνεχείς συγκρούσεις και μετακινήσεις. Πολέμησαν, ωστόσο, για επτά χρόνια.
Περίτρανη απόδειξη για την ανθεκτικότητα της Αφρικανικής Amerindian συμμαχίας και των δεσμών που υπήρχαν μεταξύ τους είναι ότι καμμία ομάδα ποτέ δεν έπεσε θύμα των τεχνασμάτων που αποσκοπούσε στον διαχωρισμό τους. Στην πραγματικότητα, πολέμησαν διαδεχόμενους αμερικανούς διοικητές και νέες εισροές στρατευμάτων, αναγκάζοντας τον τελευταίο διοικητή να απορρίψει κάθε κατεύθυνση και συμβουλές από την Ουάσινγκτον και τους σκλάβους και αντ’ αυτού να επικεντρώσει τις προσπάθειές του με σκοπό να επιτύχει τη συλλογική μετανάστευση στην περιοχή της Οκλαχόμα, όπου θα μπορούσαν να καταλάβουν εδάφη σε στενή γειτνίαση με άλλες Amerindian εθνοτικές ομάδες, οι οποίες είχαν επίσης αναγκαστεί να εγκαταλείψουν την Ανατολική Ακτή, τους Τσερόκι, τους Τσόκταου, τους Τσικάσαου και τους συγγενείς τους, τους Creeks.
Με σύνεση, ο τελευταίος διοικητής αγνόησε επίσης την επιμονή των ιδιοκτητών φυτειών να χρησιμοποιήσει τους στρατιώτες και τους ναυτικούς του για να εξασφαλίσει ώστε οι φυγάδες σκλάβοι να μην είχαν οποιαδήποτε επαφή με τους Αφρικανικούς Seminoles. Αντ’ αυτού, είτε έβαλε την αμερικανική κυβέρνηση για να πληρώσει τους δουλεμπόρους από τα χρήματα της φορολογίας, ή πιο συχνά, απλά είχε τους κατώτερους αξιωματικούς του να «μαγειρεύουν τα βιβλία» επιτρέποντας σε Amerindian Seminoles που ήταν πρόθυμοι να μεταναστεύσουν να «υιοθετήσουν» Αφρικανούς Seminoles ως υποτιθέμενη «περιουσία» τους και να τους πάρουν μαζί τους. Απορρίπτοντας όλες τις επικρίσεις, ο ίδιος επιτέθηκε βάναυσα σε όλους τους απατεώνες επισημαίνοντας ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάστηκε για μια φυτεία ήταν ένας παλαίμαχος Αφρικανός πολεμιστής Seminole! Ωστόσο, ο κυβερνήτης έπρεπε να μεταφέρει ευυπόληπτους Αφρικανούς και Amerindian Seminoles δυτικά για να επιθεωρήσει τους νέους οικισμούς, και με την επιστροφή τους, έπρεπε να εντοπίσουν προσεκτικά τα κρησφύγετα των Seminoles και να τους πείσουν να μεταναστεύσουν.
Όπως είναι γνωστό, παρ’ όλα αυτά, οι Η.Π.Α. δεν θα μπορούσαν ποτέ να απομακρύνουν πλήρως όλους τους Seminoles. Έτσι, για άλλη μια φορά, απλά δήλωσαν τη νίκη τους, τερμάτισαν όλες τις εχθροπραξίες με τους υπόλοιπους Seminoles (των οποίων οι άμεσοι απόγονοι βρίσκονται ακόμα στη Φλώριντα) και προχώρησαν με την καθιέρωση σκλαβιάς βασισμένης στις φυτείες γύρω από αυτούς.
Έλαβε τέλος ο αγώνας των Αφρικανών Seminoles κατά της δουλείας; Σχεδόν ποτέ! Στην πραγματικότητα, μόλις άρχισαν να φτάνουν οργανωμένα οι Seminoles στις περιοχές της Οκλαχόμα, οι δουλέμποροι και πρώην μισθοφόροι βετεράνοι πολέμου που είχαν πολεμήσει με τους Αμερικανούς στη Φλώριντα ξεκίνησαν τις δικές τους προσπάθειες για να ενεργοποιήσουν εντάλματα εναντίον φυγάδων Αφρικανών Seminoles.
Μετά από δύο σχεδόν χρόνια αναμετρήσεων, οι περισσότερες από τις κολλεκτίβες των Seminoles έφυγαν από την Οκλαχόμα για το Μεξικό. Στο δρόμο, χάρη στις εξαιρετικές τους ικανότητες στην επιβίωση και την μάχη, κατάφεραν να αποτρέψουν επιθέσεις από εχθρικούς Amerindians και λευκούς. Έτσι, δεδομένου ότι το Μεξικό είχε ήδη καταργήσει τη δουλεία, ζήτησαν άσυλο και ορισμένη γη για εργασία. Από την πλευρά της, η Μεξικανική κυβέρνηση ήθελε να τους έχει στις παραμεθόριες περιοχές της, έχοντας μάθει για τις θρυλικές ικανότητές τους κατά τη διάρκεια του πρόσφατου πολέμου τους με τις ΗΠΑ. Έτσι, η Μεξικανική κυβέρνηση τούς προσέφερε μεγάλες εκτάσεις αχρησιμοποίητης γης, αν συμφωνούσαν να προστατεύσουν αυτό το τμήμα των συνόρων τους από το πλιάτσικο Amerindians και λευκών, από το Τέξας. Τόσο οι Αφρικανοί όσο και οι Amerindian Seminoles συμφώνησαν και μέχρι το τέλος του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου –20 χρόνια αργότερα– και την κατάργηση της δουλείας, προστάτευσαν αποτελεσματικά την περιοχή, ενώ παράλληλα δημιούργησαν ασφαλείς και παραγωγικούς οικισμούς.
Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, όμως, πολλές από τις κολλεκτίβες των Seminoles επέστρεψαν και εγκαταστάθηκαν στις ΗΠΑ. Δυστυχώς, οι Αφρικανοί Seminoles έδωσαν τις ανώτερες ικανότητές τους στην ανίχνευση στους Buffalo Soldiers του Στρατού των ΗΠΑ και οι δύο αυτές ομάδες Μαύρων, απόγονοι υποδουλωμένων, βοήθησαν τις ΗΠΑ στην σχεδόν ολοκληρωτική εξόντωση των Amerindians των νοτιοδυτικών περιοχών –μια ατιμωτική παρένθεση σε μια κατά τα άλλα λαμπρή ιστορία.
Εκτός αυτού, οι πόλεμοι των Seminoles, ιδίως ο δεύτερος πόλεμός τους, παραμένουν ως ένα λαμπρό παράδειγμα διαφορετικών λαών που συναντιούνται για να αντισταθούν και να ξεπεράσουν τα πάντα στην πορεία τους για να νικήσουν τις προσπάθειες επιβολής βάρβαρων συστημάτων της κυριαρχικής σκλαβιάς.
Τέλος, από την «τελετουργική» καθημερινή επανάληψη των αμερικανικών σειρών «καουμπόηδων και Ινδιάνων» και του «Fort Apache», θα πρέπει να γίνει κάποιος μελετητής για να μάθει ότι από όλους τους Αμερικανικούς λεγόμενους Ινδιάνικους Πολέμους, ο πιο δαπανηρός γι’ αυτούς τόσο σε ανθρώπινες όσο και σε υλικές απώλειες ήταν ο δεύτερος πόλεμος των Seminoles! Επί πλέον, είναι πιθανώς ο μόνος που δεν μπορούν να καυχηθούν για τη νίκη!
Αλλά, φυσικά, δεν ήταν απλώς ένας Ινδιάνικος Πόλεμος. Γιατί, λοιπόν, να μιλήσουμε γι’ αυτό; Σήμερα, οι απόγονοι των Seminoles μπορούν να βρεθούν στην Οκλαχόμα, το Τέξας και το Μεξικό. Όλοι εξακολουθούν να είναι έντονα υπερήφανοι για την ξεχωριστή ιστορία και την κληρονομιά τους, ενώ πολλοί εξακολουθούν να μιλούν τις δικές τους διαλέκτους και να τηρούν τα δικά τους έθιμα.
Μετάφραση-Απόδοση Π.
Anarchy press gr 