Ινδιάνικοι μύθοι της δημιουργίας

Το εν λόγω βιβλίο μυθολογικού ενδιαφέροντος περιέχει μια σειρά από ινδιάνικους μύθους προερχόμενους από πολλές και διαφορετικές φυλές ινδιάνων. Δεν πρόκειται απλώς για ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, με φανταστικές ιστορίες για την προέλευση του κόσμου από ζώα ή φυτά γενάρχες. Πρόκειται για μια κωδικοποιημένη γνώση και κοσμοαντίληψη, που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά και εμπλουτίζει την σχέση με τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς μας κόσμους.

Αναφέρεται σε ουράνια φαινόμενα, τελετουργικούς χορούς, γεωργικές τεχνικές, τρόπους κυνηγιού, σε δυνάμεις της φύσης και αποτελεί ένα είδος χάρτη της εσωτερικής και της εξωτερικής γεωγραφίας των τρόπων ζωής των ιθαγενών της Αμερικής. Δεν μιλάει μόνο για έναν κόσμο που χάθηκε, αλλά και για έναν κόσμο που παραμένει κρυμμένος και ολοζώντανος μέσα στον καθένα. Η ζωτική ενέργεια κάθε πλάσματος συνδέεται με την αέναη δημιουργική ψυχή του απόλυτου, που άλλοτε λέγεται θεός, άλλοτε σύμπαν, άλλοτε παγκόσμια ψυχή.

Κάθε μύθος, ως λόγος-ευλογία, εκφράζει μια φυσική ηθική· μια ηθική που δεν επιβάλλεται από τους πολιτικούς θεσμούς ούτε από κάποιους φορείς του καλού, έτσι γενικά κι αυθαίρετα. Ο σεβασμός για την φύση δεν κατοχυρώνεται νομικά ως δικαίωμα, αλλά είναι μια αυτονόητη αξία, όταν κάποιος βλέπει χωρίς να τυφλώνεται από το θολό πέπλο της αυταπάτης ότι είμαστε μοναδικοί κι ότι ο εγωισμός είναι μια φυσική ανάγκη. Όταν κάποιος αντιληφθεί ότι αποτελεί έναν κόσμο μέσα σε άλλους κόσμους δεν χρειάζεται να προσπαθήσει να πείσει κανέναν για την εσωτερική και εξωτερική ενότητα κάθε πλάσματος με τον φυσικό κόσμο. Δεν χρειάζεται οικολογικές προσεγγίσεις και συστήματα διαχείρισης του περιβάλλοντος, πολύ απλώς επειδή το περιβάλλον δεν είναι ένας περιβάλλων χώρος έξω από εμάς και δεν υπάρχει τίποτε να προστατέψουμε. Υπάρχει ένας κόσμος, αποτελούμενος από άλλους μικρότερους που χρειάζεται να βιωθεί.

200 χρόνια επιτυχίες

Το σημείωμα αυτό μάς ταλαιπώρησε αφάνταστα. Πασχίζαμε για ώρες να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψουμε –και κυρίως– να ερμηνεύσουμε αυτό το αδιανόητο καραγκιοζιλίκι, που θα μας κάνει να ντρεπόμαστε για δεκαετίες.

Τα γκάφιτι με τους ήρωες του ’21 και τις κούκλες προσφορά της playmobil; Το μπισκότο με μελάνι σουπιάς; Η «διεθνούς φήμης σοπράνο», που γκάριζε κυριολεκτικά τον υπέροχο «Ύμνο εις την Ελευθερίαν»; Το ιππικό με τους τσολιάδες; Η αυτάρεσκη λαμπροστολισμένη εγχώρια ελίτ της συμφοράς και οι υπέρκομψες κυρίες με τα παραμορφωμένα και δυσανάλογα κεφάλια από τις χιλιάριθμες πλαστικές επεμβάσεις; Οι ξεπεσμένοι ή δευτεροκλασάτοι εκπρόσωποι των τότε Μεγάλων Δυνάμεων;

Ιδού, ο πρίγκηψ της Ουαλίας Κάρολος (τα εγχώρια ΜΜΕ ξεκίνησαν τη φιλολογία ότι αυτός θα διαδεχτεί οσονούπω την Ελισάβετ στο θρόνο, να και η απόδειξη για το πόσο σημαντικός είναι), ο πρωθυπουργός της Ρωσίας, που δεν συγκρατήσαμε το όνομά του, η γαλλίδα υπουργός άμυνας αγνώστων λοιπών στοιχείων, που όμως συμμετείχε στο παζάρι για τα πολεμικά αεροσκάφη Rafale και ο κύπριος πρόεδρος, ήταν όλοι κι όλοι οι «υψηλοί επισκέπτες».

Έστω και κατόπιν εορτής, θα ήταν χίλιες φορές προτιμότερο από αυτή τη σαχλαμάρα με τα άλογα και τους τσολιάδες με τις φουστίτσες και τις μάσκες για τον κόβιντ, η επιτροπή της Γιάννας να οργανώσει κάτι τολμηρό, όπως π.χ. την αναβίωση της μάχης των Δερβενακίων με έλληνες και τούρκους ντυμένους με παραδοσιακές στολές και οπλισμένους με paintball, στα πλαίσια του βικτωριανού historical reenactment (ιστορική αναβίωση). Ή τη μάχη του Ναυαρίνου για να κολακεύσει τον πρίγκηπα Κάρολο. Η αναβίωση μεσαιωνικών μαχών στην Ευρώπη δεν είναι κάτι άγνωστο!