Homo Neanderthalensis: Μαθήματα ανθρωπινότητας από το 70.000 Π.Χ.

Είναι άραγε η επιστήμη εχθρός της ελευθερίας; Φταίει η φυσική, η χημεία, τα μαθηματικά, αλλά ακόμη και οι «δευτερεύουσες» –ας μας επιτραπεί ο όρος– επιστήμες, όπως η αρχαιολογία, η ανθρωπολογία, η λαογραφία, για την καταπίεση, την ανελευθερία, τη μοναξιά, την πλήξη, τη μιζέρια, την αποξένωση που βιώνουμε καθημερινά; Η μάλλον εύκολη κι ανέξοδα αβασάνιστη απάντηση θα ήταν ασφαλώς «ναι», αλλά είναι ωστόσο έτσι τα πράγματα; Αν δούμε, όμως, το ζήτημα πιο διεξοδικά γίνεται αντιληπτό ότι η επιστήμη, σε αντίθεση βεβαίως με την τεχνολογία, στην «ουδέτερα φορτισμένη» μορφή της είναι ένα εργαλείο που αποκαλύπτει επί μέρους αλήθειες, είτε στα αμιγώς ανθρώπινα είτε στα απείρως συμπαντικά.

Ως εκ τούτου, ένα σημαντικό προχώρημα της επιστήμης των μαθηματικών, επί παραδείγματι, συμβάλει στη διεύρυνση της ανθρώπινης γνώσης τόσο για το ανθρώπινο-επίγειο, όσο και για το συμπαντικό. Παρ’ όλα αυτά, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί, ενδεχομένως εύλογα, ότι «δίχως το προχώρημα των μαθηματικών ο τεχνοβιομηχανικός πολιτισμός δεν θα είχε συμβεί, κανένα από τα δεινά του δεν θα ρήμαζε τις ζωές μας». Κι εδώ θεωρούμε ότι βρίσκεται το ολίσθημα: φταίει το προχώρημα των μαθηματικών ή μήπως φταίει το κράτος, η σφιχτά δομημένη εξουσία, η ενοποιημένη παγκόσμια κυριαρχία κι όλα τα συμπαρομαρτούντα αυτών;