Το lockdown ως συλλογική τιμωρία

Γνωρίζουμε δα την πλανητική έκταση των καθολικών μέτρων εγκλεισμού που υπονοούν κάποιο αρρωστημένο παγκόσμιο σχέδιο διαχείρισης. Όμως, όπως φαίνεται, κάθε κρατική εξουσία έχει την ευελιξία να προσαρμόσει τα σχέδια επί τα χείρω, για να κάνει τη δουλειά της χωρίς να κατηγορείται ότι παραβιάζει «ελευθερίες» και «δημοκρατικά δικαιώματα». Είπαμε, «πάνω από όλα η ανθρώπινη ζωή».

Ήταν ημέρα Παρασκευή, όπως όλες οι άλλες. Το Συμβούλιο του Στέμματος ανακοίνωσε προφορικά τα νέα μέτρα εγκλεισμού –από τις 6 το απόγευμα κλειδαμπάρωμα στα σπίτια τα σαββατοκύριακα για να μην αρρωστήσουν οι υπήκοοι– και αμέσως μετά ο Μεγαλειότατος πήρε το αεροπλάνο για διακοπές με την κουστωδία του στην Ικαρία. Τί πιο φυσιολογικό για έναν μονάρχη να βγαίνει για να ξεσκάσει που και που; Άλλως τε τα μέτρα περιορισμού δεν είναι για τους γαλαζοαίματους, είναι για την πλέμπα. Οι γαλαζοαίματοι ως γνωστόν ελεούν με την παρουσία τους τη χώρα επομένως δεν οφείλουν να δίνουν λογαριασμό σε κανένα.