«Ζω μαζί και βασιλεύω και τους μπάτσους πιλατεύω».
«Παγκάκια-κουτάκια-περιπτεράδες
της μπόχας της Ασφάλειας είναι παραφυάδες
όποιος μαζί έμαθε ’κει να υφαίνει τους καμβάδες
μια νύχτα θα τον παίξουν στα ζάρια οι Αραπάδες…».
Η θερμή χειραψία του Πρετεντέρη στον Μιχαλολιακό στην εκπομπή 4«Τέλος εποχής» (1995)
Απαράμιλλος ποιητικός οίστρος, αποτυπωμένος σε τοίχο στα Αναφιώτικα της Πλάκας, μάλλον από δυο διαφορετικούς καλλιτέχνες… Να βρεθούν και να συλληφθούν, λερώνουν και δεν πληρώνουν, υβρίζουν τα όργανα της τάξης με δυσνόητα υπονοούμενα, γεγονός που συνιστά ύψιστη προσβολή στην δημοσία τάξη και αιδώ…
Είναι ορισμένοι σφογγοκωλάριοι της εξουσίας που δεν μπορούν να κρύψουν το μίσος τους, την βαθιά απέχθειά τους για την κοινωνία, παρ’ ότι διαβεβαιώνουν ότι πολεμούν δίχως «ναι, μεν αλλά» τους εχθρούς. Κρατούν την ρομφαία του νόμου και της τάξης, παρ’ ότι διαχρονικά έχουν υπηρετήσει τα πλέον διαπλεκόμενα και εξωθεσμικά συστήματα εξουσίας. Γλειώδεις σαν φυσιογνωμίες, δεν χάνουν την ευκαιρία να ζητούν ολοένα και μεγαλύτερη καταστολή, ολοένα και μεγαλύτερη σκληρότητα για κάθε «αποκλίνουσα» συμπεριφορά. Συνήθως ξερνούν το μίσος τους στους πλέον αδύναμους, για τους οποίους ζητούν γκιλοτίνες, ακόμα και όταν οι νόμοι δεν το προβλέπουν. Καμώνονται τους θεσμικούς, ενώ στην πραγματικότητα θεωρούν ότι οι ίδιοι δικαιούνται κάθε υπερεξουσία και το αποδεικνύουν απαιτώντας πρωτοφανείς τιμωρίες για τους «εχθρούς της κοινωνίας».
«Η κοινωνία και οι εχθροί της» (17-1-2021) τιτλοφορείται ένα ακόμα δημοσιογραφικό πόνημα του γνωστού και μη εξαιρετέου Ιωάννη Πρετεντέρη, όπου ο διαπρύσιος κυνηγός-τιμωρός κάθε παραβάτη, μεταξύ άλλων σχίζει τα ιμάτια του, γιατί είχαν περάσει 48 ώρες και δεν είχαν δοθεί στην δημοσιότητα οι φωτογραφίες «των δραστών» της επίθεσης κατά του σταθμάρχη. Ο «έγκυρος» στο(ν) κιτρινισμό και στην διαστρέβλωση Πρετεντέρης γνώριζε πολύ καλά ότι ζητούσε την δημοσίευση φωτογραφιών ανηλίκων, διότι ήδη είχαν συλληφθεί και ήταν γνωστή η ηλικία τους. Γνώριζε πολύ καλά ότι η δημοσίευση φωτογραφιών ανηλίκων απαγορεύεται από τον ίδιο τον νόμο τον οποίο υποτίθεται ότι υπερασπίζεται.
Γνωρίζει πολύ καλά τι θα σήμαινε η δημοσίευση φωτογραφιών ανήλικων παιδιών, και όσον αφορά την διαπόμπευσή τους, αλλά και για την ίδια την σωματική τους ακεραιότητα και ίσως και την ζωή τους, εφ’ όσον είναι πολύ πιθανό στην περίπτωση αυτή να βρεθούν οι κατάλληλοι «τιμωροί», που ντοπαρισμένοι από τα λεγόμενα του Πρετεντέρη και των ομοίων του, θα έδιναν το «κατάλληλο μάθημα» στα «κοινωνικά απόβλητα» ετών 15 και 17 αντίστοιχα. Μ’ άλλα λόγια, ο Πρετεντέρης ζητά ευθέως να δοθούν στην δημοσιότητα οι φωτογραφίες των δύο ανήλικων παιδιών για να λυντσαρισθούν με την πρώτη ευκαιρία. Ο Πρετεντέρης δεν τραβά μια μοναχική πορεία, δεν αποτελεί μια εξαίρεση. Η επιμονή του, η σκληρότητα που επιδεικνύει, τα μισαλλόδοξα κηρύγματα μίσους στα οποία επιδίδεται, σε όποιον βαπτίζει εχθρό της κοινωνίας, τον καθιστούν ένα οργανικό μέρος της κρατικής καταστολής. Ο Πρετεντέρης δεν κρύβει τις προθέσεις του, διεκδίκησε την ρομφαία του ιεροεξεταστή, την κατέκτησε με κόπο, και δεν σκοπεύει να την αφήσει να πέσει από τα χέρια του. Θεωρεί ότι έχει ακόμα να αφήσει έργο πίσω του. Οι «εχθροί» δεν είναι και λίγοι. Η εμπάθεια του, το μίσος του για ό,τι «αποκλίνει» είναι απύθμενο.
Οι κοινωνικές ταραχές τον ερεθίζουν τα μάλα: «Στη Γαλλία», γράφει «έναν χρόνο μετά την «κοινωνική διαμαρτυρία» και τις καταστροφές των Κίτρινων Γιλέκων, ο απολογισμός είναι 10.718 συλλήψεις, 3.100 καταδίκες από τα δικαστήρια και 400 φυλακίσεις με διάφορες ποινές χωρίς αναστολή ή εξαγορά. Η δημοκρατία αμύνθηκε».
Το όνειρο του σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι η άμεση κήρυξη στρατιωτικού νόμου. Κατά βάθος θαυμάζει τον Πούτιν και τον Ερντογάν. Τις πρακτικές τους άλλωστε προτείνει: ό,τι κινείται συλλαμβάνεται. Τα περί δημοκρατίας είναι κουραφέξαλα. Κοινωνικές διαμαρτυρίες, κοινωνικές συγκρούσεις, εξεγέρσεις πρέπει να πατάσσονται εν τω άμα και το θάμα.
Και για να μην παρεξηγηθούμε. Η καταστολή που προτείνει ο Κάλαχαν του Βήματος και ο αριστερός δικαιωματισμός, που ο ίδιος κατακεραυνώνει, είναι απλά οι άλλες όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο αριστερός δικαιωματισμός στοχεύει, επίσης, στην καταστολή και μάλιστα με βαθύτερες συνέπειες, την ίδια στιγμή που ο εμμονικός Κάλαχαν του Βήματος, κατειλημμένος από την εμπάθεια και το μίσος που τον τυφλώνει, αρχίζει να μοιάζει μ’ ένα σκιάχτρο, που πλέον δεν τρομάζει κανένα…
Πάντως, σε κάθε περίπτωση, άξιος είναι ο μισθός του και ας είναι καταραμένοι αυτοί οι Συριζαίοι, που ήθελαν να μας στερήσουν την …συντροφιά του…
Λ.
Anarchy press gr 